ποιος είναι τελικά μπερδεμένος;

Ήμουν μαζί του για ένα χρόνο μόνο (όλες οι προγούμενες σχέσεις μου, διήρκησαν αρκετά χρόνια). Η σχέση μας είχε υπερβολική ένταση, υπερβολικό πάθος, υπερβολικά όλα...Ήταν η πρώτη φορά που ερωτευόμουν και το ίδιο έλεγε και αυτός, ότι κατάφερε ένας άνθρωπος στη ζωή του να τον κάνει να νιώσει ευτυχισμένο.
Με χώρισε την ημέρα που κλείναμε χρόνο και
ο λόγος είναι ότι δε μπορεί να βρει το βάρος του σαν άνθρωπος... Αισθάνεται μπερδεμένος με τη ζωή του, δεν έχει αποκατασταθεί επαγγελματικά και νιώθει ανώριμος να κάνει σχέση (αν και διανύει την τέταρτη δεκαετία της ζωής του). Ότι ενώ στην αρχή ένιωθε ότι θα κρατούσε για πάντα, μετά κατάλαβε ότι μόνος του πρέπει να μείνει για να μην μου μεταφέρει τα προβλήματά του. Προσπάθησα μάταια να τον πείσω ότι είμαι μαζί του και ότι θα κάνω τα πάντα να τον βοηθήσω, μετά προσπάθησα απλά να ξεχάσω...καταλαβαίνω ότι εάν κάποιος δεν θέλει να είναι μαζί μου, είναι δικαίωμά του. Όμως, ύστερα από 2 μήνες χωρίς καμία επικοινωνία μου λέει να συναντηθούμε, υποκύπτω και ξεκινάμε να βγαίνουμε και πάλι χωρίς να πρέπει να αναφέρω τίποτα για εμας...
Πέρασαν ήδη 6 μήνες και δεν άντεξα...τον ρώτησα εώς πότε θα με κρύβει πλέον από την οικογένειά του και του φίλους του και μου απάντησε ότι δε μπορεί να ζήσει μακριά μου, αλλά πρέπει να καταλάβω ότι δεν θα είμαστε ποτέ μαζί. Ότι θεμελιακά, ψυχολογικά δεν ταιριάζουμε. Βλέπει τη ζωή του να την περνά μόνος του ενώ εγώ θέλω να μοιράζομαι. Ξέρω ότι δεν μπορεί να αλλάξει, ότι όντως είναι ανώριμος για την ηλικία του, ότι δεν ταιριάζουμε όμως δε μπορώ να προχωρήσω στη ζωή μου. Πολλές φορές προσπάθησα να βγω με κάποιον άλλο, οι φίλοι μου λένε ότι μου ρούφαει όλη την ενέργεια, προσπάθησα να μην τον σκέφτομαι αλλά τον θέλω και δεν ξέρω τι να κάνω. Είμαι εγωίστρια;Είμαι θύμα; δεν ξέρω αλλά θα ήθελα να μου πείτε τη γνώμη σας, γιατί εγώ τελικά ίσως αισθάνομαι περισσότερο μπερδεμένη από εκείνον. Σας ευχαριστώ και λυπάμαι εάν σας κούρασα.

στη θέση σου θα τον άφηνα. πρέπει να βρεις κουράγιο να προχωρήσεις, εφόσον θέλει να μείνει μόνος του και δεν μπορεί να σου δώσει αυτά που ζητάς για να είσαι ευτυχισμένη. είναι κρίμα να μένεις σε μια σχέση που δεν σε καλύπτει, φθείρεσαι και απλά θα μαζεύεις λύπη και θυμό που κάποια στιγμή θα ξεσπάσουν άσχημα.
γενικά οι ντεμί καταστάσεις είναι καλές μόνο αν τις θέλουν και οι δύο. οπότε φύγε τώρα γιατί όσο περνάει ο καιρός θα γίνεται πιο δύσκολο!

Το ξέρω claire μου και σε ευχαριστώ. Ξέρω ότι αυτό πρέπει να κάνω, όμως κάθε φορά που τον βλέπω, που με παίρνει τηλέφωνο νιώθω χαρούμενη.... Κάνω ταξίδια, προσπαθώ να βγαίνω με φίλους μου, να δουλεύω περισσότερο, προσπαθώ γενικά αλλά με λυπεί να προσπαθώ να τα περάσω καλά, να χαρώ γενικά χωρίς εκείνον. Είναι σαν εμμονή και δεν βρίσκω τη δύναμη να του πω όχι. Είναι λόγος αυτός να επισκεφθώ κάποιον ειδικό;

Νιώθω πως αυτός τα θέλει ολα δικά του,και μαζι και μόνος.Σαν να λεει \"εγω σου ξεκαθάρισα τι θέλω\" .Το θέμα ειναι πως το αντιλαμβάνεσαι εσυ..
δηλαδή πρέπει να αποφασίσεις αν σου αρέσει αυτός ο ρόλος..
Εσυ απο τη μεριά σου ,ισως να παίρνεις διφορούμενα μηνύματα και αυτή η σχέση οσο συνεχίζεται,ικανοποιεί μονο αυτόν ,αφου εσυ βασανίζεσαι..
Δεν κανεις μια προσπάθεια να μείνεις λίγο μακριά του?Να δεις τον εαυτό σου εκτος σχέσης..Μερικές φορές φαίνεται ΑΔΥΝΑΤΟΝ αλλα μόλις περάσει λίγος καιρός αρχίζει να ξεκαθαρίζει το τοπιο...

maria καταρχήν χρειάζεται να σκεφτείς και να αποφασίσεις τι θέλεις γενικά στον τομέα \'σχέσεις\'. Ζητάς μια σχέση με κάποιου είδους προοπτική, ζητάς έναν σύντροφο στην καθημερινότητα, έναν εραστή στο πότε-πότε? Ήδη λες ότι τη ζωή σου θέλεις να την μοιράζεσαι οπότε υποθέτω πως αν μη τι άλλο, έχεις \'χώρο\' και διάθεση για έναν άνθρωπο στην καθημερινότητα σου.

Τώρα πάμε όχι στη \'σχέση\', αλλά στον \'άνθρωπο\' που θα ήθελες να έχεις πλάι σου. Τι είδους χαρακτηριστικά θα ήθελες να έχει, με τι είδους άνθρωπο πιστεύεις ότι θα ταίριαζες και γιατί?

Και μετά, δες τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Παρένθεση: έχε υπόψη βέβαια πως ο καθένας, είναι αυτό που είναι και δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα αλλάξει επειδή το θέλουμε εμείς. Αν θα ήθελες βασικά στοιχεία του εαυτού του ή των τωρινών συνθηκών, να είναι διαφορετικά, απλά θέλεις έναν διαφορετικό άνθρωπο ή δεν συμπίπτετε χρονικά. Και στις δύο περιπτώσεις, το αποτέλεσμα είναι ψυχοφθόρες καταστάσεις.

Οπότε λοιπόν, σκέψου, τι είναι αυτό που σε τραβά στον συγκεκριμένο άνθρωπο, γιατί, και πώς αυτό ταιριάζει με τις γενικότερες απόψεις-επιθυμίες σου περί σχέσεων. Δεύτερη παρένθεση: μερικές φορές, πράγματα που δεν έχουμε σκεφτεί για τη ζωή μας, τα σκεφτόμαστε με αφορμή την επαφή μας με έναν συγκεκριμένο άνθρωπο. Για παράδειγμα, μπορεί να μην είχες σκεφτεί να έχεις μια τέτοιου είδους αβέβαιη και \'κρυφή\' σχέση, όμως η έλξη σου για τον συγκεκριμένο σε κάνει να αναθεωρείς τις προηγούμενες αποφάσεις σου και να πεις, \'ναι θέλω αυτόν, όπως είναι\'. Το λες?

Quote:

---

Originally posted by maria3
Ήμουν μαζί του για ένα χρόνο μόνο (όλες οι προγούμενες σχέσεις μου, διήρκησαν αρκετά χρόνια). Η σχέση μας είχε υπερβολική ένταση, υπερβολικό πάθος, υπερβολικά όλα...Ήταν η πρώτη φορά που ερωτευόμουν και το ίδιο έλεγε και αυτός, ότι κατάφερε ένας άνθρωπος στη ζωή του να τον κάνει να νιώσει ευτυχισμένο.
Με χώρισε την ημέρα που κλείναμε χρόνο και
ο λόγος είναι ότι δε μπορεί να βρει το βάρος του σαν άνθρωπος... Αισθάνεται μπερδεμένος με τη ζωή του, δεν έχει αποκατασταθεί επαγγελματικά και νιώθει ανώριμος να κάνει σχέση (αν και διανύει την τέταρτη δεκαετία της ζωής του). Ότι ενώ στην αρχή ένιωθε ότι θα κρατούσε για πάντα, μετά κατάλαβε ότι μόνος του πρέπει να μείνει για να μην μου μεταφέρει τα προβλήματά του. Προσπάθησα μάταια να τον πείσω ότι είμαι μαζί του και ότι θα κάνω τα πάντα να τον βοηθήσω, μετά προσπάθησα απλά να ξεχάσω...καταλαβαίνω ότι εάν κάποιος δεν θέλει να είναι μαζί μου, είναι δικαίωμά του. Όμως, ύστερα από 2 μήνες χωρίς καμία επικοινωνία μου λέει να συναντηθούμε, υποκύπτω και ξεκινάμε να βγαίνουμε και πάλι χωρίς να πρέπει να αναφέρω τίποτα για εμας...
Πέρασαν ήδη 6 μήνες και δεν άντεξα...τον ρώτησα εώς πότε θα με κρύβει πλέον από την οικογένειά του και του φίλους του και μου απάντησε ότι δε μπορεί να ζήσει μακριά μου, αλλά πρέπει να καταλάβω ότι δεν θα είμαστε ποτέ μαζί. Ότι θεμελιακά, ψυχολογικά δεν ταιριάζουμε. Βλέπει τη ζωή του να την περνά μόνος του ενώ εγώ θέλω να μοιράζομαιι. Ξέρω ότι δεν μπορεί να αλλάξει, ότι όντως είναι ανώριμος για την ηλικία του, ότι δεν ταιριάζουμε όμως δε μπορώ να προχωρήσω στη ζωή μου.Πολλές φορές προσπάθησα να βγω με κάποιον άλλο, οι φίλοι μου λένε ότι μου ρούφαει όλη την ενέργεια, προσπάθησα να μην τον σκέφτομαι αλλά τον θέλω και δεν ξέρω τι να κάνω. Είμαι εγωίστρια;Είμαι θύμα; δεν ξέρω αλλά θα ήθελα να μου πείτε τη γνώμη σας, γιατί εγώ τελικά ίσως αισθάνομαι περισσότερο μπερδεμένη από εκείνον. Σας ευχαριστώ και λυπάμαι εάν σας κούρασα.

---

κατ αρχας, ποτε μην πιστευεις εξηγησεις του τυπου \"δεν θελω να σου μεταφερω τα δικα μου προβληματα, φευγω για να μη σε πληγωσω, φευγω γιατι σου αξιζει κατι καλυτερο\"...

μπουλσιτ

κανενας δεν σε σκεφτεται τοσο πολυ ωστε να αποφασιζει για σενα να απομακρυνθει για το καΛο σου, ενω σε θελει σαν τρελλος.

απο την αλλη βλεπω οτι ξερεις πολυ καλα τι θελεις.
Να ειστε μαζι να μη σε κρυβει, να μοιραζεστε κλπ...
αλλα ενω ξερεις τι θελεις, ανεχεσαι τους δικους του ορους για να μη τον χασεις.
κακως..
οπως σου εθεσε πολυ ωραια τους ορους του (= σε θελω, ειμαι τρελλος για σενα αλλα δεν μπορουμε να ειμαστε \"μαζι\" μαζι, απλα μπορουμε να βλεπομαστε), μπορουσες κι εσυ να του θεσεις τις δικες σου επιθυμιες και να παρει τις αποφασεις του.
αλλωστε, αυτος γυρισε πισω, με την ουρα στα σκελια να σου πει οτι δεν μπορει χωρις εσενα κι εσυ αντι να του πεις, οτι για να σε εχει πρεπει να περνας καλα κι εσυ, δεχτηκες τους δικους του ορους μη χασεις το κελεπουρι.

ιτ ς γιορ λαιφ
αλλα αν καποτε αποφασισεις οτι αξιζεις να ζησεις την ζωη που ονειρευεσαι, με καποιον που αγαπας και σαγαπαει και διεκδικησεις αυτο που εσυ θελεις κι οχι οτι ξεροκοματο σου πεταει ο καθε μακης-τακης-σουλης, ισως εκπλαγεις απο το αποτελεσμα...

Παιδιά σας ευχαριστώ...ήδη έκανα ένα βήμα σήμερα και δεν σήκωσα το τηλέφωνο. Τώρα κλαίω, δεν ξέρω αν με πονάει περισσότερο το ότι ακούω αλήθειες, το ότι άντεξα να μην του μιλήσω, το ότι αισθάνομαι μόνη...δεν ξέρω. Όμως σας ευχαριστώ πραγματικά.

αν εξακολουθησεις να διεκδικεις το δικιο, την αξιοπρεπεια και τις επιλογες σου, σε λιγο,εκτος απο μονη θα αισθανεσαι και δυνατη και σιγουρη για την σταση σου.
θα το θυμηθεις....
αν επιμεινει να σε ψαχνει, στειλε του ενα συντομο, ξεκαθαρο,ηρεμο τελεσιγραφο για τον λογο της απομακρυνσης σου, γι αυτα που εσυ θελεις απο την σχεση σας,οχι με θυμο, απλα με αποφασιστικοτητα, και μετα περιμενε. αν αξιζει να ειστε μαζι, θα τα σκεφτει ολα αυτα και θα αναθεωρησει τις αποψεις περι αναχωρητισμου.
αν δεν το κανει, απλα οντως δεν ταιριαζετε.
ουτε οι πρωτοι, ουτε οι τελευταιοι.
εσυ θα εχεις σωσει την αξιοπρεπεια, την ηρεμια και τον χρονο απ την ζωη σου.ΙΣΩΣ και την σχεση σου....

οσο για το οτι εκανες προσπαθειες πολλες να βγεις με αλλους και δεν μπορεις, δεν χρειαζεται να κανεις καμια προσπαθεια...μεινε λιγο μονη να ανασυγκροτηθεις, ασχολησου με τις υποχρεωσεις και τις ασχολιες σου κι οταν θα εισαι ετοιμη θα ερθουν και οι επομενες γνωριμιες.

Αχ, δεν είναι καθόλου εύκολο Remedy...σήμερα το πρωί με περίμενε έξω από την είσοδο με κρουασάν και καφέ. Τον είδα για 5 λεπτά μόνο, αλλά του είπα ότι είμαι πολύ απασχολημένη και μια από αυτές τις μέρες θα τον καλέσω για φαγητό να τα πούμε. Θα δούμε πως θα πάει...γιατί όντως δεν μου πάει να το παίζω θύμα. Σε ευχαριστώ πολύ.