τύψεις κλπ...ΒΟΗΘΕΙΑ...!!!!!!!!!

γειά σε όλους......
μόλις έγινα μέλος στην παρέα σας και χαίρομαι πολύ για αυτό μιάς και το τελευταίο καιρό δεν βρίσκω κάποιον για να μιλήσω και ακόμα και όταν βρίσκω,δεν είναι αυτός σε φάση...!!!!!!!
είμαι 18 χρονών,πάω τρίτη λυκείου και φιλοδοξώ να περάσω στις πανελλαδιικές...!!!!!
δυστυχώς ή ευτυχώς λίγο πολύ έχω πέσει και εγώ θύμα της νέας μόδας που θέλει τις γυναίκες πολύ αδύνατες και δεν διστάζω να το πώ,πάντα τα λέω έξω απο τα δόντια...!!!!
έχω περάσει απο πολλές φάσεις για να χάσω κιλά,βουλιμία,δεν έτρωγα καθόλου κλπ....
δυστυχώς πέρα απο κάποια ψευτοκιλάκια δεν τα κατάφερα...!!!!
είμαι 1,70 και ζυγίζω 58 κιλά....!!!!!ΑΠΑΡΑΔΕΧΤΟ...!!!!
είμαι χοντρή και το ξέρω....κ αν όχι χοντρή γεματούλα,με απαίσιο σώμα....!!!!!!!
προσπαθώ ακόμα με διάφορους τρόπους να χάσω κιλά,χωρίς αποτέλεσμα....άντε να χάσω ένα δύο κ ώς εκεί....
μπορεί σωματικά να μην είμαι άρρωστη(έτσι νομίζω τουλαχιστον)αλλά ψυχικά είμαι σίγουρα.....έχω διαρκώς τύψεις που τρώω,στεναχωριέμαι,κλαίω χτυπιέμαι,αλλά δεν βγαίνει τίποτα,έχω κλειστεί στον εαυτό μου κ διαρκώς αναζητώ τρόπους να αδυνατήσω....
οι γονείς μου φυσικά δεν ξέρουν τίποτα,όπως κ οι περισσότεροι φίλοι μου αλλά και αυτοί που ξέρουν δεν κάνουν τίποτα....κοιτάνε όλοι την πάρτη τους κ περιορίζονται στο να με γράφουν....
δεν αντέχω άλλο πιά δεν ξέρω τί να κάνω,είμαι μόνη μου,δυστυχισμένη,φωνάζω σε όλους με τον τρόπο μου βοήθεια αλλά δεν με ακούει κανείς.....!!!!!!!πια μου έχει γίνει ΕΜΜΟΝΗ ΙΔΕΑ το να χάσω κιλά....ειλικρινά,αν δεν αδυνατήσω,δεν ξέρω τί θα κάνω....!!!!!!!!:(:(

σας παρακαλώ εάν θέλετε πάντα πείτε μου μια γνώμη,δεν είμαι καλά.....!!!!!!!!!:(

Γεια σου lill,
σε τι ακριβώς θέλεις να σε βοηθήσουμε?

- Πως θα χάσεις κιλά?
ή
- Πώς θα πάψεις να είσαι ΘΥΜΑ (όπως η ίδια είπες) της ηλίθιας αυτής φάμπρικας, που θέλει να λέγεται νέα μόδα?

Καλημέρα.:)
Έχεις απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό,μάλιστα σε κάποιον ειδικό πάνω σε διατροφικές διαταραχές;Aν όχι,για μένα αυτό θα έπρεπε να κάνεις,για να βοηθηθείς να επαναπροσδιορίσεις τη σχέση σου με το φαγητό,που όπως διαπιστώνεις,δεν είναι παρά μία μάχη,με ενοχές και αυτοτιμωρίες.Αυτή η λέξη που έγραψες,\"απαράδεκτο\",από πού προέρχεται,να το ψάξετε μαζί και να το βρείτε,ώστε να μπορείς να διαχειριστείς ό,τι σε βασανίζει.Μπορεί ας πούμε να σε επηρέασαν γονεικές σχέσεις με το φαγητό,η χρήση του ως επιβράβευση ή τιμωρία-είναι γνωστό πως κάποιοι γονείς το κάνουν,το πήγαινε νηστικός στο κρεβάτι ας πούμε-ή σου έφτιαξα το αγαπημένο σου φαί,γιατί είμαι ευχαριστημένη από σένα,κάτι τέτοια επηρεάζουν και διαμορφώνουν στάσεις,γεννάνε συμπεριφορές.

αγαπητη μου lill,

φυσικα και δεν εισαι χοντρη με 1.70 υψος και 58 κιλα!!!!!!

δεν χρειαζεται να αδυνατισεις......

το μονο που χρειαζεται να κανεις ειναι να μιλησεις στους γονεις σου για να μπορεσουν να σε βοηθησουν και να απευθυνθειτε σε καποιον ειδικο σε διατροφικες διαταραχες...

Αν θελεις να μη βασανιζεσαι αλλο, μιλα με τους γονεις σου και ζητειστε βοηθεια αμεσα.

:(
nature.....
ειλικρινά δεν ξέρω σε τί και πώς ακριβώς να με βοηθήσετε......
το μόνο που ξέρω είναι το πώς αισθάνομαι και αυτό είναι χάλια......
βιώνω το μεγαλύτερο μου φόβο,να είμαι ΜΟΝΗ μου και αυτό με πληγώνει...αισθάνομαι οτι πνίγομαι,χωρίς να ξέρω απο τί...δεν ξέρω πόσο μπορώ να αντέξω ακόμα....και δεν νομίζω να είναι και πολύ.....δεν μπο΄ρω να σου προσδιορίσω ακριβώς το πώς,πάντως το να ΄χασω κιλά σίγουρα θα με έκανε να νιώσω καλύτερα....!!!!!!!!!

rainandwind....
όχι δεν έχω απευθυνθεί σε κάποιο ειδικό και δεν γνωρίζω κάποιον που να μου κάνει το κλίκ να του ανοιχτώ και να τον εμπιστευτώ....απο την άλλη δεν ξέρω απο που προέρχεται η λέξη \"απαραδεχτο\",μάλλον απο το οτι για μένα τόσα κιλά σε αυτό τ ύψος είναι πολλά θα έπρεπε τουλάχιστον να είμαι 49 κιλά για να είμαι φυσιολογική....]
έτσι και σου μιλάω πολύ σοβαρά δεν θέλω καν να με βλέπω στο καθρέφτη....καταρχήν βλέπω οτι είμαι χοντρή στα μάτια των άλλων οταν με κοιτάνε απο πάνω μέχρι κάτω....είναι σαν να διαβάζω τη σκέψη τους....(μα πού πάει έτσι αυτή,δεν κοιτιέται στον καθρέφτη..?)
εσένα αυτό δεν θα σε πλήγωνε...?
θέλω να ελπίζω οτι μπορώ να τα καταφέρω μόνη μου και να ΄χασω κιλά και να πάψω να αισθάνομαι έτσι χωρίς να πάω σε γιατρό.....θέλω να είμαι ανεξάρτητη,δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τί εννοώ.....

καλλιοπάκι μου,το \"πήγαινε σε ένα γιατρό και όλα θα λυθούν\" ή \"μίλα σους δικούς σου\" ακούγεται εύκολο και το έχω ακούσει πάρα πολλές φορές.....μα ποιός σας έχει πεί οτι ένας γιατρός ή οι γονείς είναι μια εφικτή λύση...??είναι πολύ δύσκολο να πάρεις μια τέτοια απόφαση και πολύ δύσκολο να μιλήσεις στους γονείς σου ειδικά αν έχεις τους δικούς μου γονείς....
οι οποίοι δεν παραλείπουν να μου χτυπάνε τα αρνητικά μου και να μου θυμίζουν έμμεσα και άμεσα οτι δεν είμαι το παιδί που θα ήθελαν να έχουν με κάθε τρόπο......γιατί λοιπόν να τους το πώ για να τους επιβεβαιώσω....///???ΤΟ ΜΟΝΟ που θα καταφέρω είναι να τους δείξω οτι είμαι ανώριμη κ κάνω όλα αυτά δεν θα καταλάβουν το ΓΙΑΤΊ τα κάνω,όσο κ αν προσπαθήσω να τους εξηγήσω...θα τους δείξω οτι δεν μπορούν να μου έχουν εμπιστοσύνη και θα προκαλέσω την οργή τους....στη τελική γιατί να τους στεναχωρήσω φορτώνοντάς τους και άλλα προβλήματα?είμαι ήδη βάρος....!!!!!δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις....

Αν χασεις κιλα θα νιωσεις καλυτερα;

ναι αν πάω 48-49 κιλά θα νιώθω πολύ καλύτερα....τουλάχιστον με το σώμα μου......!!!

τοτε κανε το...αν θα νιωσεις καλα κανε το τι βασανιζεσαι αδικα?

με βασανίζει όμως η διαδικασία....έχω εξαρτηθεί απο τη βουλιμία και ενώ με αηδιάζει πιά,δεν μπορώ να σταματήσω
δεν ξέρω αν έχεις περάσει ποτέ απο βουλιμία...ναι οκ ο σκοπός αγιάζει τα μέσα...αλλά όταν αρχίσεις να πονάς και να έχεις γαστροραγίες....χάνεις τη μπάλα και προσπαθείς να βρείς τη λύση....αυτό κάνω και εγώ.!προσπαθώ να δώ πιο πολυπρησματικά τα πράγματα,να ακούσω γνώμες και να προσπαθήσω να δώσω λύσει σε όσα με σκοτώνουν....!!!!!

γεια σου lill καλως ηλθες.Ας αφησουμε το φαγητο κ τα κιλα στην ακρη,δεν ειναι αυτο το προβλημα.Ειπες οτι δεν εισαι το παιδι που θα ηθελαν οι γονεις σου.Πως το ξερεις?Σου το ειπαν ποτε?Αν σου το εδειξαν με ποιους τροπους?Σε εχουν πιεσει ποτε ωστε να μοιασεις στα προτυπα του ιδανικου παιδιου που εχουν στο μυαλο τους?

το ξέρω γιατί πάντα έχουν ένα παράπονο....
πάντα για αυτούς δεν κάνω κάτι σωστά....
όταν είμαστε μπροστά σε κόσμο δείχνουν στου φίλους τους οτι με αγαπάνε κ είναι ευχαριστημένοι μαζί μου,αλλά όταν είμαστε μόνοι μας για αυτούς όλα τα κάνω λάθος...
δεν μου το έχουν πεί έτσι,αλλά πόσες φορές μου λένε και κοίτα αυτό το παιδί που διαβάζει ή πως συμπεριφέρεται....σαν να μου λένε άλλαξε και εσύ....
εμμέσως λοιπόν πλήν σαφώς μου το έχουν καταστήσει σαφές....δεν είμαι όπως θα ήθελαν να είμαι......]
εδώ η μάνα μου δεν μου μίλαγε καν μια ολόκληρη βδομάδα,γιατί έμαθε οτι καπνίζω,δηλαδή με αγαπάει μόνο αν δεν καπνίζω και δεν με αποδέχεται οταν ξεφεύγω απο τα δικάτης πρότυπα σωσ΄της συμπεριφοράς.....???πώς λοιπόν να της πώ οτι είμαι βουλιμική...??/

Ειναι το μεγαλυτερο λαθος που κανουν πολλοι γονεις,συγκρινουν το παιδι τους με αλλα κ το παιδι παντα το παιρνει σαν απορριψη.Οι γονεις σου σε αγαπανε απλα κανουν το λαθος που κανουν ολοι σχεδον.Μια ξεκαθαρη συζητηση μαζι τους πιστευεις οτι θα βοηθουσε?
να τους πεις οτι δεν σαρεσει να σε συγκρινουν αλλα θελεις να σε αποδεχονται κ να σου δειχνουν την αγαπη τους χωρις ορους?

δεν νομίζω οτι θα βοηθούσε μαράκι μου,αλήθεια σου λέω,αν ήταν θα το είχα κάνει....πίστεψέ.....εντάξει δεν με πειράζει τώρα πια αν με συγκρίνουν,αλλά παλαιότερα με απασχολούσε για αυτό και στο είπα...ειλικρινά δεν είναι τα άτομα που θα επέλεγα να έχω δίπλα μου σε οτιδήποτε.....
πιστεύω οτι με αγαπάνε συμβατικά και αλήθεια σου λέω απο το να έχω κάποιον δίπλα μου που ξέρω οτι είναι και δεν είναι ταυτόχρονα προτιμάω να είμαι μόνη μου ή να μιλάω αυτή τη στιγμή μαζί σου,που δεν με ξέρεις αλλά παρ\'όλα αυτά προσπαθείς να δώσεις λύση και έχεις τη διάθεση να με ακούσεις τουλάχιστον...δεν ξέρω πόσο χρονών είσαι αλλά απο τα 17 και σε΄ελάχιστες μέρες 18,έτσι τα βλέπεις τα πράγματα,πίστεψε με....
ίσως και οτι δεν μου αρέσει αυτό που είμαι κ θέλω να χάσω κιλά τελικά να οφείλεται και στο οτι στο κοινωνικό μου περίγυρο με απορρίπτουν,δεν έχεις και άδικο τώρα που το σκέφτομαι....!!!!!!!!!

lill,ίσως μη λέγοντάς της λοιπόν αυτό το \"είμαι βουλιμική\",μένεις κι εσύ θύμα της ίδιας της τελειομανίας της μητέρας σου,εξακολουθείς να μην παραδέχεσαι κάποιες σου αδυναμίες,γιατί αυτόν τον έλεγχο που σου άσκησαν,τον έχεις κι εσύ κάνει μέθοδό σου στη σχέση σου με το φαγητό;Aν λοιπόν αισθάνεσαι πως θα σε απορρίψει,φοβάσαι λοιπόν το να πέσεις στα μάτια της,μήπως το δυσκολότερο δεν είναι να καταλάβεις πως υποφέρεις,αλλά να δεχτείς τις δικές σου αδυναμίες,με μία παραδοχή του θέλω βοήθεια;Γιατί το να χρειάζεσαι βοήθεια το θεωρείς παραδοχή αδυναμίας;Όλοι μας από καιρό σε καιρό χρειαζόμαστε κάποια βοήθεια,αυτό σημαίνει πως μας αφαιρείται η ανεξαρτησία μας;Εξάλλου,πόσο ανεξάρτητη νιώθεις τώρα,που η σχέση με το φαγητό σε ελέγχει ψυχολογικά ούτως ή άλλως;Προτείνω να δουλέψεις λίγο σε αυτό το κομμάτι,να προσπαθήσεις να αποσυνδέσεις την παραδοχή πως θέλεις βοήθεια από το \"αν το ζητήσω βοήθεια,είμαι αδύναμη\".Δεν είσαι καθόλου και το να ζητήσεις βοήθεια,δεν σε κάνει ένα πλάσμα που μειονεκτεί,αλλά ένα πλάσμα που κυνηγάει να απελευθερωθεί,το αντίθετο δηλαδή απ\'ό,τι πιστεύεις για σένα.:)