Printable View
η αρχη του κακου..ενας μαλακας που λογου κομπλεξ λογικα μου εβγαζε σινεχεια "βρομες"με αποτελεσμα να περασουν τα παιδικα μου χρονια με γιουχαρισματα βρισιες και αποξενωση απο ολους το θεμα ειναι οτι πλεον δεν τον βλεπω σχεδον καθολου αλλα δεν μπορω να το ξεχασω, την κακια του, θελω να του κανω μεγαλη ζημια ισως για να μπορεσω να νιωσω καλυτερα μου πηρε τους φιλους μου και ενα ολοκλιρο σχολειο με εβριζε εκξετιας του αν του κανω κακο θα νιωσω ελευθερος και καλυτερος?
Δεν νομίζω να νιώσεις ελεύθερος γιατί μετά θα έλθουν και οι τύψες.Ψάξε να βρείς άλλους τρόπους να βγάλεις τον θυμό σου.Μήπως καλύτερα θα ήταν να μιλήσεις με εναν ψυχολόγο;μήπως σε βοηθήσει να βρείς άλλες λύσεις πιο ανώδυνες για σένα;
Συμφωνώ με τη Γιώτα. Εγώ το έχω σαν φιλοσοφική αρχή, πώς το μίσος φαίνεται σαν λύση, αλλά ποτέ δεν είναι. Εννοώ πως ποτέ δε μπορεί να σε ελευθερώσει, μόνο να σε δέσει χειρότερα. Αυτό πιστεύω εγώ.
Κάνε μια προσπάθεια να δεις όσο μπορείς τα θετικά αυτής της ιστορίας. Εγώ είμαι σίγουρος ότι έλαβες κάποια μαθήματα ζωής, που σε έκαναν καλύτερο άνθρωπο.
Κάποτε αισθανόμουν μίσος για την μάνα του άνδρα μου ετσι νόμιζα.Μου είχε φερθεί τόσο άδικα τόσο σκληρά και ήμουν τόσο νέα.Το δίκιο μου με έπνιγε αλλά και η αδυναμία του γιού της να βάλει όρια.Αρχισαν τα πρώτα σωματικά συμπτώματα, ίλιγγοι, ταχυπαλμίες και κλπ.Εκανα την πρώτη επίσκεψη σε κέντρο ψυχικής υγείας που και γι΄αυτό εισέπραξα άσχημα λόγια, ήταν ντροπή βλέπετε το να πάς σε ψυχολόγο πριν 20+ χρόνια μέχρι και το παράσημο ανοιχτής παλάμης εισέπραξα απο την ιδια μου την μάνα.Ομως με το να συζητώ και αποφορτιζόμουν και κατάλαβα ότι δεν ήταν μίσος με την έννοια να θέλω η \"συγκεκριμένη\" (πεθερά) να πάθει κακό, αλλά ήταν θυμός όχι μόνο προς αυτήν αλλά και προς τον εαυτό μου.Μπόρεσα να την \"συγχωρήσω\"όσο μπορούσα για να προχωρήσω.Αυτό ήταν αρκετά λυτρωτικό για μένα.Πέρασαν χρόνια για να μάθω ότι δεν έπρεπε να ασχοληθώ με άτομα που μιλούν άλλη γλώσσα,που το επίπεδό τους είναι τόσο χαμηλό ώστε τους κάνεις τιμή με το να ασχολείσαι μαζί τους.Δυστυχώς, θα ήθελα να είχα πολλά πράγματα κατανοήσει νωρίτερα πριν δημιουργηθούν προβλήματα στην ψυχική όσο και σωματική μου υγεία.Εμαθα ότι εγώ΄ήμουν αυτή που έπρεπε να θέσω τα όρια και άφηνα πόρτες ανοιχτές.Η γυναίκα αυτή πέθανε πλήρης ημερών 99, και έφτασα να την λυπηθώ στο τέλος να σκέφτομαι ότι θα ήταν προτιμότερο να ζήσει λιγότερα χρόνια γιατί ο θεός; η ζωή; την τιμώρησε με το να φύγει απο την ζωή δίχως αξιοπρέπεια απο αυτούς όχι που κυνήγησε αλλά αυτούς που αγαπούσε.
Αν του κάνεις κακό δεν θα νιώσεις καλύτερα.Μπορεί αρχικά να σε ικανοποιήσει ,αλλα στη συνέχεια θα δεις οτι εγινες ιδιος με αυτόν που μισείς.
Προσπάθησε να κάνεις καλό στον εαυτό σου.Η ανάγκη σου για εκδίκηση θα σε κρατάει σε μια αρρωστημένη κατάσταση.
Εχεις ακόμα επαφες με αυτο το ατομο?Πάτε στο ιδιο σχολειο?
Θα σε παρακαλούσα Emmanouil να συζητήσεις το θέμα μέσω ιδιωτικής αλληλογραφίας ή με κάποιον ειδικό.
Τέτοια θέματα δημοσιευμένα στο διαδίκτυο είναι εν δυνάμει επικίνδυνα.
Το θέμα θα κλειδωθεί και θα διαγραφεί.
Ευχαριστώ.