Κατάθλιψη η απελπισία?

Γράφω σε αυτο το φορουμ απο την ανάγκη να βρω απαντήσεις σε κάποια προβλήματα που με βασανίζουν.
Τα τελευταία 3 χρόνια δε συμβαίνει τίποτα μα τίποτα καλό στη ζωή μου.
Με λίγα λόγια η κατάσταση μου έχει ως εξής:
Είμαι 23 χρονών και δεν έχω ουσιαστικά κοινωνική και προσωπική ζωή.Αυτό με έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό και στις σπουδές μου που τις έχω παρατήσει γιατί δε μπορώ ψυχολογικά να συγκεντρωθώ και να διαβάσω.

Δεν ξέρω τι φταίει.Κοντεύω να τρελαθώ!νομίζω οτι κάποιος με έχει καταραστεί.Είμαι παρα πού δυστυχισμένη,συνέχεια σκέφτομαι να μου συμβεί κάτι και να πεθάνω.

Δεν αντέχω άλλο τόση μοναξιά.Δε βγαίνω σχεδόν καθολου απο το σπίτι πια.
Κανείς δε με αγάπησε ποτέ.Δεν έχω κανένα.
μακάρι να πέθαινα,δεν ξέρω τι έκανα και ταλαιπωρουμαι με όλους τους τρόπους.

Γεια σου flowerbomb.
Από ότι κατάλαβα η ζωή σου άλλαξε τα τελευταία 3 χρόνια.Έγινε κάποιο γεγονός?
Πριν πως ήταν η ζωή σου?

Quote:

---

Originally posted by flowerbomb
Κανείς δε με αγάπησε ποτέ.Δεν έχω κανένα.
μακάρι να πέθαινα,δεν ξέρω τι έκανα και ταλαιπωρουμαι με όλους τους τρόπους.

---

Σκληρές σκέψεις.
Δεν έχεις οικογένεια,κάποιον φίλο,συγγενή που να σε νιάζεται?

Όλα λύνονται μην απελπίζεσαι,προσπάθησε να ηρεμήσεις κ μίλα για όλα αυτά που νιώθεις κ σε προβληματίζουν.
Στο κάτω κάτω έχεις εσένα που φαίνεται να νιάζεσαι(αφού γράφεις εδώ ζητώντας βοήθεια) να κάνεις κάτι,να βοηθηθείς κι αυτό είναι το πρώτο βήμα για να βγεις απ\'τη δυσάρεστη κατάσταση.
Κ εμάς να σε ακούσουμε:)

Γεια σου Arsi..
πριν απο αυτή την περίοδο θυμάμαι τον εαυτο μου σαν ενα κορίτσι χαμογελαστο,αρκετα κοινωνικό,συναναστρεφόμου� � με αρκετα άτομα και είχα και προσωπική ζωη.Μια καλή σχέση στο λύκειο και μετα δυο αποτυχημένες γνωριμίες,τραυματικές θα έλεγα,ενω η τελευταια μου σχέση ήταν πριν 3 χρόνια!!!!
καθε φορά που το συνειδητοποιω τρελαινομαι,γιατι δεν είναι φυσιολογικο.
Δεν ξέρω άρση,εχω χασει την αυτοεκτίμηση μου,δεν έχω καθόλου εμπιστοσύνη σε κανεναν ουτε στα αγόρια.
Νιώθω έναν μεγάλο και ανεξήγητο φόβο.
Ειλικρινα πιστεύω ότι εχω κάτι που διώχνει τους ανθρώπους απο κοντα μου.
Γιατί δεν είμαι ουτε άσχημη,ουτε καμια \"παρδαλή\",δεν ξέρω τι φταίω,ακουγεται τρελο αλλα νιωθω σαν καταραμένη..
Δεν αντέχω αλλο αυτή τη στασιμότητα στη ζωή μου ,ουτε τόση μοναξια

εχω τους γονείς μου,αλλα δεν είναι το μόνο που χρειάζεται πιστεύω ένας νέος ανθρωπος σε αυτη τη φάση της ζωης του.Οσον αφορα φίλους,εχω 2 συμφοιτητρίες μου με τις οποίες βγαίνουμε που και που και εχουμε επαφη,ενω μια παιδική φίλη που είχα αποδείχτηκε κατωτερη των προσδοκιων μου.
Εχω φθάσει σε σημείο να ντρεπομαι όμως ακομη και τη μητερα μου που με ρωτάει τι γίνεται με τα προσωπικά μου και ότι πρέπει να βρω ενα καλο παιδι και τέτοια και γω τοσο καιρό να μαι μόνη μου..
Δεν ξέρω αρση ,μια ζωη πάλευα για το καλυτερο και προδοθηκα απο παντού.
Τώρα πια εχω κλειστεί στον εαυτο μου εντελώς με τη θλίψη ζωγραφισμένη.

Quote:

---

Originally posted by flowerbomb
Γεια σου Arsi..
πριν απο αυτή την περίοδο θυμάμαι τον εαυτο μου σαν ενα κορίτσι χαμογελαστο,αρκετα κοινωνικό,συναναστρεφόμου� � με αρκετα άτομα και είχα και προσωπική ζωη.Μια καλή σχέση στο λύκειο και μετα δυο αποτυχημένες γνωριμίες,τραυματικές θα έλεγα,ενω η τελευταια μου σχέση ήταν πριν 3 χρόνια!!!!

Δηλαδή η τελευταία σου σχέση ήταν τραυματική .Θες να μιλήσεις περισσότερο γι\'αυτήν?

καθε φορά που το συνειδητοποιω τρελαινομαι,γιατι δεν είναι φυσιολογικο.
Δεν ξέρω άρση,εχω χασει την αυτοεκτίμηση μου,δεν έχω καθόλου εμπιστοσύνη σε κανεναν ουτε στα αγόρια.
Νιώθω έναν μεγάλο και ανεξήγητο φόβο.
Ειλικρινα πιστεύω ότι εχω κάτι που διώχνει τους ανθρώπους απο κοντα μου.

Γιατί δεν είμαι ουτε άσχημη,ουτε καμια \"παρδαλή\",δεν ξέρω τι φταίω,ακουγεται τρελο αλλα νιωθω σαν καταραμένη..

Ακούω κάποιες λέξεις που κάπως χτυπάνε στα αφτιά μου,\'παρδαλή\',καταραμένη...
νομίζω πως μόνη σου εγκλωβίζεσαι αρχικά σε πολλά πρέπει άλλων που έχεις υιοθετήσει...τι θα πει παρδαλή?μα καταραμένη?τι δύναμη μπορεί να έχει μια κατάρα?
Εσύ ελέγχεις τον εαυτό σου κ κανείς άλλος.
Με την οικογένειά σου τη σχέση έχεις?

Δεν αντέχω αλλο αυτή τη στασιμότητα στη ζωή μου ,ουτε τόση μοναξια

---

Προσπάθησε να ηρεμήσεις,όλα λύνονται.Αρκεί να το θες και να το παλεύεις.
Αν θες πραγματικά να αλλάξεις τη ζωή σου θα την αλλάξεις.

Quote:

---

Originally posted by flowerbomb
εχω τους γονείς μου,αλλα δεν είναι το μόνο που χρειάζεται πιστεύω ένας νέος ανθρωπος σε αυτη τη φάση της ζωης του.Οσον αφορα φίλους,εχω 2 συμφοιτητρίες μου με τις οποίες βγαίνουμε που και που και εχουμε επαφη,

Άρα το ότι δεν έχεις κανέναν κ το ότι κανείς δε σε αγάπησε δεν είναι και τόσο αληθινό ε?απλά μερικές φορές νιώθουμε τόση απελπισία που υπερβάλουμε κ βλέπουμε διαστρεβλωμένη την πραγματικότητα.Το χω πάθει πολλές φορές κι εγώ:)

ενω μια παιδική φίλη που είχα αποδείχτηκε κατωτερη των προσδοκιων μου.

Εχω φθάσει σε σημείο να ντρεπομαι όμως ακομη και τη μητερα μου που με ρωτάει τι γίνεται με τα προσωπικά μου και ότι πρέπει να βρω ενα καλο παιδι και τέτοια και γω τοσο καιρό να μαι μόνη μου..

Εδώ έρχονται τα πολλά πρέπει που σου έλεγα...Πρέπει να έχεις σχέση,δεν είναι φυσιολογικό...
Μα και φυσικά είναι φυσιολογικό αν εσύ δεν είσαι έτοιμη και δε θες να κάνεις σχέση!από που κρίνεις πως θα έπρεπε να έχεις σχέση και ντρέπεσαι κιόλας από πάνω?Άσε που αυτά τα πράγματα δεν έρχονται κατά παραγγελία!
Άσε τι λένε οι υπόλοιποι κ τι βλέπεις γύρω σου,εσύ πως νιώθεις?θα θελες να κάνεις σχέση ?σου λείπει ? ή έχεις ανάγκη άλλα πράγματα αυτήν την περίοδο?

Δεν ξέρω αρση ,μια ζωη πάλευα για το καλυτερο και προδοθηκα απο παντού.

Από παντού????νομίζω πως πάλι υπερβάλεις...
Αν θέλεις κάνε πιο συγκεκριμένο αυτό το από παντού.

Τώρα πια εχω κλειστεί στον εαυτο μου εντελώς με τη θλίψη ζωγραφισμένη.

---

ναι δεν εχεις άδικο οτι ακούγονται καπως και ειχα την ιδια ανησυχια το οταν τις εγραφα.
με το παρδαλη εννουσα οτι νομίζω οτι δε δίνω την εντύπωση ενός ατόμου που δεν μπορεί κάποιος να το παρει στα σοβάρα,μακάρι να καταλαβαίνεις τι θέλω να πω,...μαλλον λόγω συναισθηματικής φορτισης δε μπορω να βρω τις κατάλληλες λέξεις.

Οσον αφορα το καταραμένη που λεω,κύριως μεταφορικά το χρησιμοποιω,θέλοντας να τονίσω πόσο ανεξήγητο μου φαίνεται αυτο που μου συμβαίνει.

εχω καταληξει οτι δεν ελεγχουμε εμεις δυστυχως τη ζωη μας.
ο μεγαλος παραγοντας ,η τυχη, διαμορφωνει τη ζωη μας.και γω δεν ειμαι καθόλου τυχερη σαν ατομο.

Με την οικογενεια μου εχω καλη σχέση,χωρις αυτο να σημαίνει οτι δεν υπάρχουν διαφωνίες πολλες φορες.Αλλα πια τους ντρεπομαι..νιωθω αποτυχημένη,με βλεπουν μονη μου,χωρις σχέση,μένω συνέχεια στο σπίτι,εχω καθυστερήσει με το πτυχιο, εχω μείνει πολυ πισω και δεν εχω κουραγιο να ολοκληρώσω τις σπουδες μου.Ειμαι ενα αποτυχημένο ατομο με λιγα λόγια.Ενα τίποτα.

Είχα μια τραυματικη εμπειρία στα 18 με ενα ατομο που μου φέρθηκε πολυ ασχημα και απο κει και περα κλονιστηκε η σχεση μου με το αλλο φυλο.
παρολα αυτα έκανα την τελευταια σχέση που ανεφερα πριν 3 χρόνια,η οποία ειχε διαρκεια 1 χρονο περιπου και ενω ηταν παρα πολυ καλη ξαφνικα χωρις να μου πει το λογο το παιδι που ημαστε μαζι μου ζητησε να χωρισουμε.προφανως θα γνωρισε καποια αλλη...και εκανα πολυ καιρο να το ξεπερασω.

πριν μερικους μήνες που βγήκα με ενα γνωστο μιας φίλης μου που επεμενε να με γνωρίσει,ενω εμενα δε μου αρεσε ειπα να κανω μια προσπαθεια μήπως ειναι καλο παιδι και ταιριαζουμε και ας μην μεινω μονο στην εμφανιση και στο δευτερο τριτο ραντεβου δε θυμαμαι μου πεταξε οτι εγω στην φαση που ειμαι δε ενδιαφερομαι για σχεση,οχι οτι στενοχωρηθηκα για τον συγκεκριμενο γιατι δεν σκοπευα να προχωρησω μαζι του αλλα εχασα πασα ιδεα για τους ανδρες.λεω καλα δε ντρεπεται να μου λεει κατι τετοιο σε μια κοπελα?αν και υπαρχει και μια περιπτωση να το ειπε γιατι εβλεπε οτι δεν υπηρχε ανταποκριση απο τη μερια μου.anyway...

μου φαινεται παρα πολυ δυσκολο το θέμα σχεση και δίνω πολυ βάση σε αυτο γιατι για μενα ειναι κινητητριος δυναμη για ολα.και ειναι πρωτη φορα στη ζωη μου που δεν εχω κατι στη ζωη μου για τοσο μεγαλο διαστημα και αναρωτιεμαι τι φταιει..

Δεν μ\'αγαπάει κανείς.
Δεν έχω κανέναν.
Είμαι καταραμένη.
Είμαι ένα αποτυχημένο άτομο.Ένα τίποτα.
Δεν έλεγχω τη ζωή μου.Η τύχη την ελέγχει.
Έχω προδοθεί από παντού.
Μακάρι να πέθαινα.

flowerbomb αυτές είναι κάποιες απ\'τις σκέψεις σου.
Θα σου μιλήσω ειλικρινά.
Πιστεύω πως είναι υπερβολικές.Πως βλέπεις τα πράγματα ακραία,όχι στην πραγματική τους διάσταση και ξέρεις αυτό σε οδηγεί σε καταστάσεις που θεωρείς ατυχία.
Ο ίδιος σου ο εαυτός δηλαδή.Μόνη σου αυτοσαμποτάρεσαι.
Μπορεί να έχεις πληγωθεί,να έχεις απελπιστεί μα πρέπει να κάνεις κάτι να σηκωθείς,να σταματήσεις να αυτομαστιγώνεσαι και αντί αυτού να δράσεις.
Σκέφτεσαι καθόλου να ζητήσεις βοήθεια ψυχολόγου?

Quote:

---

Originally posted by flowerbomb


εχω καταληξει οτι δεν ελεγχουμε εμεις δυστυχως τη ζωη μας.
ο μεγαλος παραγοντας ,η τυχη, διαμορφωνει τη ζωη μας.και γω δεν ειμαι καθόλου τυχερη σαν ατομο.

---

Διάβασα πολύ προσεκτικά τα ποστ σου και έμεινα σε αυτή τη φράση.
Μήπως μπορείς να αναφέρεις κάποιους λόγους που μπορείς να στηρίξεις κάτι τέτοιο?

Quote:

---

Originally posted by Arsi
Δεν μ\'αγαπάει κανείς.
Δεν έχω κανέναν.
Είμαι καταραμένη.
Είμαι ένα αποτυχημένο άτομο.Ένα τίποτα.
Δεν έλεγχω τη ζωή μου.Η τύχη την ελέγχει.
Έχω προδοθεί από παντού.
Μακάρι να πέθαινα.

flowerbomb αυτές είναι κάποιες απ\'τις σκέψεις σου.
Θα σου μιλήσω ειλικρινά.
Πιστεύω πως είναι υπερβολικές.Πως βλέπεις τα πράγματα ακραία,όχι στην πραγματική τους διάσταση και ξέρεις αυτό σε οδηγεί σε καταστάσεις που θεωρείς ατυχία.
Ο ίδιος σου ο εαυτός δηλαδή.Μόνη σου αυτοσαμποτάρεσαι.
Μπορεί να έχεις πληγωθεί,να έχεις απελπιστεί μα πρέπει να κάνεις κάτι να σηκωθείς,να σταματήσεις να αυτομαστιγώνεσαι και αντί αυτού να δράσεις.
Σκέφτεσαι καθόλου να ζητήσεις βοήθεια ψυχολόγου?

---

Δεν ξερω αν και πως θα μπορουσε ενας ψυχολογος να με βοηθησει.
Τι σε κανει να λες οτι δεν βλεπω την πραγματικη διασταση των πραγματων?
Για να μην παρεξηγηθω δεν εννοουσα οτι κυριολεκτικα τα προβληματα μου οφειλονται σε μια καταρα.
Απλα θεωρω οτι συνεχεια εμφανιζονται εμποδια χωρις να προκαλω εγω κατι και 3 χρονια νιωθω τρομερη απομονωση.
Μεχρι τωρα στις σχεσεις μου με τους αλλους συμπεριφορομουν αψογα επειδη το ενιωθα,αλλα ολοι με προδωσαν με το δικο τους τροπο.
Πως αλλιως να χαρακτηρισω την κατασταση αυτη της ζωης μου?
αντιλαμβανεσαι κατι που δεν μπορω εγω?
Δηλαδη τι εχω καταφερει στα 23 μου χρονια,δεν εχω ολοκληρωσει τις σπουδες μου και αν τις ολοκληρωσω το αποτελεσμα δεν θα ειναι το ιδιο με το αν ημουν καλα στις διαπροσωπικες μου σχεσεις.Εχω χάσει 3 χρονια απο τη ζωη μου,δεν εκανα τιποτα ουσιαστικο,καθομουν κλεισμενη στο σπιτι τις περισσοτερες μερες χωρις μια σχεση και παρεες,με ελαχιστες εξοδους,δεν εχω ταξιδεψει πουθενα εκτος απο 3 εβδομαδες διακοπων τα 3 τελευταια καλοκαιρια.
αν αυτα δεν ειναι αποτυχια το τι ειναι?
τωρα πια δεν εχω κουραγιο για τιποτα αρση..ουτε μια ταινια στο dvd δε μπορω να δω..

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία

Quote:

---

Originally posted by flowerbomb


εχω καταληξει οτι δεν ελεγχουμε εμεις δυστυχως τη ζωη μας.
ο μεγαλος παραγοντας ,η τυχη, διαμορφωνει τη ζωη μας.και γω δεν ειμαι καθόλου τυχερη σαν ατομο.

---

Διάβασα πολύ προσεκτικά τα ποστ σου και έμεινα σε αυτή τη φράση.
Μήπως μπορείς να αναφέρεις κάποιους λόγους που μπορείς να στηρίξεις κάτι τέτοιο?

---

ευχαριστω Θεοφανια για το ενδιαφερον σου να διαβασεις το θεμα μου.το λεω περισσοτερο εμπειρικα και επι προσωπικου αλλα και παρατηρωντας καταστασεις γυρω μου.
Οση προσπαθεια και να εκανα να αλλαξω τη ζωη μου δε μπορεσα..ευχομαι να πεθανω συντομα να ησυχασω γιατι και η ελπιδα δεν υπαρχει και ουτε πρεπει να υπαρχει.

Quote:

---

Originally posted by flowerbomb

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία

Quote:

---

Originally posted by flowerbomb


εχω καταληξει οτι δεν ελεγχουμε εμεις δυστυχως τη ζωη μας.
ο μεγαλος παραγοντας ,η τυχη, διαμορφωνει τη ζωη μας.και γω δεν ειμαι καθόλου τυχερη σαν ατομο.

---

Διάβασα πολύ προσεκτικά τα ποστ σου και έμεινα σε αυτή τη φράση.
Μήπως μπορείς να αναφέρεις κάποιους λόγους που μπορείς να στηρίξεις κάτι τέτοιο?

---

ευχαριστω Θεοφανια για το ενδιαφερον σου να διαβασεις το θεμα μου.το λεω περισσοτερο εμπειρικα και επι προσωπικου αλλα και παρατηρωντας καταστασεις γυρω μου.
Οση προσπαθεια και να εκανα να αλλαξω τη ζωη μου δε μπορεσα..ευχομαι να πεθανω συντομα να ησυχασω γιατι και η ελπιδα δεν υπαρχει και ουτε πρεπει να υπαρχει.

---

Κοίτα. Είναι πολύ εύκολο να ρίξουμε ευθύνες στην τύχη μας. Το έχω κάνει και γω, το έχουμε κάνει όλοι μας. Αυτό που σε ρωτάω είναι να μου πεις συγκεκριμένα πράγματα που σε εκαναν να νιώθεις άτυχη και ....καταραμένη.
Πχ, το θέμα του πτυχίου δεν έιναι τύχη. Αν δεν διαβάσεις δεν θα το πάρεις.
Το να σε παρατήσει κάποιος σε μια σχέση, επίσης δεν είναι τύχη. Αν έκανες λάθος κινήσεις, ή ο άλλος βρήκε κάτι άλλο, πάλι δεν είναι θέμα τύχης και...και ....και πάει λέγοντας.

Δεν ξέρω αν ...διαβάζομαι σκληρή. Στα γράφω με όλη την καλή διάθεση μήπως μπορέσω να σε βοηθήσω.
Η \"τύχη\" και η \"ατυχία\" είναι μεγάλες παγίδες.

Θα σου απαντήσω βιαστικά γιατί πρέπει να βγω(αναλυτικά αύριο κάποια στιγμή...)
Είπα πως δε βλέπεις την πραγματική διάσταση των πραγμάτων γιατί καμιά απ\'τις παραπάνω σκέψεις σου(που έγραψα ) δεν ισχύει κυριολεκτικά.Είναι υπερβολικές,εσύ δεν το νομίζεις?

Υπερβολικό επίσης να αυτοβαφτίζεσαι αποτυχημένη επειδή 3 χρόνια είσαι απομονωμένη και χωρίς σχέση.

Σκέψου πως μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου και να αλλάξεις τη ζωή σου.
Κ φυσικά ένας ψυχολόγος μπορεί να βοηθήσει.

Καλή σου νύχτα:)

Quote:

---

Originally posted by flowerbomb
Οση προσπαθεια και να εκανα να αλλαξω τη ζωη μου δε μπορεσα..ευχομαι να πεθανω συντομα να ησυχασω γιατι και η ελπιδα δεν υπαρχει και ουτε πρεπει να υπαρχει.

---

Να ζητήσεις βοήθεια,μπορεί έτσι να τα καταφέρεις:)