Εχει περασει τοοοοσοσ καιρος.
σχεδον 2 χρονια. τι ψυχοθεραπειεσ...τι λιγο φαρμακα.. τι ..
αλλαξα σπιτι, προσπαθω να ζησω...
αλλα δεν τα καταφερνω.
δεν μ αρεσει η ζωη μου.
δεν μ αρεσει οπωσ ειμαι.
και ειμαι ειλικιρνα πολυ μονη μου.
κλαιω ασταματητα. πολλεσ ωρεσ και μερεσ..και μηνεσ..
εχω καπια μικρα σταδια που νιωθω ομορφα αλλα ειναι πολυ μικρα.
σταματησα τιν ψυχοθεραπεια γιατι δεν βλεπω προκοπη.
και επισης μεχρι να βρω αυτον ειχα παει σε διαφορουσ.
ρε παιδια δεν ξερω τι να κανω.
αν ειναι ετσι η ζωη εμενα δεν μ αρεσει.
οχι δεν εχω καμια σχεση με την οικογενεια μου.εχω καταλαβει πια ποσο κακο μου καναν. τωρα πια στα 25 πρεπει να το αποβαλω. αλλα ειναι δυσκολο. δεν διατηρω καμια επαφη. πολθ λιγα με τον πατερα μου. αδερφοσ αλκοολικοσ, μανα διπολικη θεια επισησ και πατερασ συναισθηαμτικα στεγνοσ.
δεν εχω φιλουσ. ειχα μια διο κοπελεσ. τωρα δεν μιλαμε. οσο ειχαν να παρουν κατι απο μενα ηταν καλα. τωρα..@@@ και οι διο.
δεν εχω αγορι.πωσ να βρω που κλαιω συνεχεια.
ειχα ενα για 5 χρονια. εμαθα οτι εκανε ηρωινη. την στιγμη που του ζητουσα να με στηρικσει για την καταθλιψη μου.
τον αφησα.
ΔΕΝ ΝΙΩΘΩ ΤΙΠΟΤΑ.