Βοήθεια

Καλημέρα σε όλους.
Ζητώ συγνώμη αν σας κουράσω προκαταβολικά και ευχαριστώ όποιον θελήσει να με βοηθήσει.
Είμαι 30,άνθρωπος κλειστός,με μια παιδική ηλικία καταπιεσμένη,γεμάτη κόμπλεξ για την εμφάνιση μου,σίγουρα όμως ξέρω πως υπάρχουν παιδιά που έζησαν πολύ χειρότερα βιώματα από μένα.
Στα 30 μου,βελτιώνοντας δραματικά την εμφάνισή μου και "αγαπώντας" τον εαυτό μου νόμιζα πως επιτέλους η ζωή είναι όμορφη και πως αξίζω κ εγώ όσα όλοι γύρω μου.
Αυτά μέχρι έναν χρόνο πριν.Ένας πολύ επώδυνος χωρισμός λίγους μήνες μετά τον αρραβώνα μου διέλυσε τα πάντα.Από την μέρα εκείνη και μετά η απελπισία, το κλάμα,η απομόνωση,η απόγνωση.Έχω από τότε να βγω έστω και μια βόλτα για μένα ενώ προσπαθώ κανείς να μην καταλάβει τι περνάω,δεν θέλω να με λυπούνται.Είμαι 30 και αισθάνομαι 80,χωρίς μέλλον..
Για να μην μακρυγορώ αισθάνομαι πως πάσχω από κατάθλιψη.Πως αλλιώς να εξηγήσω το ότι ξυπνάω και πριν ανοίξω τα μάτια μου κλαίω και δεν θέλω να σηκωθώ ποτέ από το κρεβάτι.
Θέλω να επισκεφτώ ψυχολόγο,η διαδικασία με τρομάζει,φοβάμαι πως μέσα σε όλα ο άνθρωπος θα "γελάσει" με τα προβλήματά μου αλλά μπορεί κ να με βοηθήσει.Το οικονομικό όμως είναι ένα σοβαρό θέμα.Δεν έχω ψάξει αν υπάρχουν κέντρα που παρέχουν περίθαλψη δωρεάν ή οικονομικότερη ωστόσο όμως κάνουν δουλειά κ δεν σε βλέπουν ως ραντεβού με την νοοτροπία δημοσίου.
Αν κάποιος μπορεί να με κατατοπίσει σχετικά θα ήμουν υπόχρεη..
Ευχαριστώ

υπάρχουν κέντρα ψυχικής υγείας στα οποία η ψυχοθεραπεία είναι δωρεάν. τη δουλειά τους θα την κρίνεις εσύ καθ\' όσο εσύ θα δεχτείς και τα αποτελέσματά της. αναλόγως που μένεις κλείνεις ραντεβού:
http://www.depnet.gr/uni0/emergencyhelp/
http://www.medinfo.gr/?cat_id=453

έδιτ:και δεν υπάρχει τίποτα για να τρομάζει. δεν δαγκώνουν. η κατάθλιψη είναι ασθένεια και αν έχεις κατάθλιψη υπάρχουν και γιατροί -πέραν των ψυχολόγων- και θα σε βοηθήσουν.:)

Παράλειψη..Αθήνα..Ευχαριστώ πολύ..

παρακαλώ. ενημέρωνέ μας αν θέλεις για την πορεία σου.

Θα το κάνω..Έχω κουραστεί να φοβάμαι και να ζω την κάθε μέρα ίδια με την προηγούμενη..Σε ευχαριστώ ακόμα μια φορά όχι για τις πληροφορίες μόνο αλλά για την ανταπόκριση..

ισως ειναι καιρος να ξυπνησεις και να κοιταξεις ποια πραγματικα εισαι


ενας χωρισμος μας φερνει τοσο τεραστια αναμπουμπουλα


διοτι η σχεση μαλλον ειχε ελθει για να κουκουλωσει και οχι για να συμπορευσει


σε πονα περισσοτερο μαλλον που δεν εχεις τον εαυτο σου

που ξετακτοποιηθηκες τοσο πολυ μετα το χωρισμο παρα ο ιδιος ο χωρισμος


ισως σε πονουσαν και απο πριν πολλα πραγματα και τωρα βγηκαν ολα μαζι στην επιφανεια


μια ομορφη ζωη ενας χωρισμος ερχεται να της πει πως θα ειναι μαλλον καλυτερη η ζωη αυτην χωρις αυτον που ηταν να φυγει και εφυγε


μια πονεμενη ψυχουλα ομως ενας χωρισμος την κανει κομματια γιατι ισως δεν ηταν ενοποιημενη και οπως θα ηθελε ακομα και απο πριν


καιρος για να δεις τον εαυτο σου

καιρος να απλωσεις τον τραχανα εαυτο σου

και να ξερεις πως μεσα απο το κλαμα του πονου η ζωη αρχισει και κυλα πιο γαργαρα πιο ξεκαθαρα πιο αληθινα

έχεις πολύ δίκιο..τα σκέφτομαι αυτά και εγώ μόνο που στην πράξη δεν μπορώ να βάλω τίποτα σε τάξη.δεν ξέρω τι με έχει φτάσει στο να γράφω και να μην μπορώ να σταματήσω να κλαίω και φαντάσου πως είμαι στο γραφείο,στο οποίο για πολλοστή φορά μισώ που βρίσκομαι.
νιώθω πολύ μόνη και όσο πιο μόνη νιώθω τόσο απομακρύνω όσους φίλους έχουν μείνει στο πλευρό μου.θέλω να βρω κάποιον να ανοίξω την καρδιά μου και να μιλάω για ώρες,θέλω να ουρλιάξω να απαλλαγώ από την ένταση αλλά όσες φορές προσπάθησα ακούω τα γνωστά:τι σου λείπει,είσαι μια χαρά,μορφωμένη,έξυπνη,εμφα� �ίσιμη..ε και;
αν τα έχω όλα αυτά γιατί νιώθω τόσο διαφορετική;;για μια φορά στη ζωή μου θέλω απλά να νιώσω συνηθισμένη,με τετριμμένες χαρές,λύπες..Συγνώμη αν ακούγομαι δραματική αλλά πνίγομαι..

Quote:

---

Originally posted by maria80
έχεις πολύ δίκιο..τα σκέφτομαι αυτά και εγώ μόνο που στην πράξη δεν μπορώ να βάλω τίποτα σε τάξη.δεν ξέρω τι με έχει φτάσει στο να γράφω και να μην μπορώ να σταματήσω να κλαίω και φαντάσου πως είμαι στο γραφείο,στο οποίο για πολλοστή φορά μισώ που βρίσκομαι.
νιώθω πολύ μόνη και όσο πιο μόνη νιώθω τόσο απομακρύνω όσους φίλους έχουν μείνει στο πλευρό μου.θέλω να βρω κάποιον να ανοίξω την καρδιά μου και να μιλάω για ώρες,θέλω να ουρλιάξω να απαλλαγώ από την ένταση αλλά όσες φορές προσπάθησα ακούω τα γνωστά:τι σου λείπει,είσαι μια χαρά,μορφωμένη,έξυπνη,εμφα� �ίσιμη..ε και;
αν τα έχω όλα αυτά γιατί νιώθω τόσο διαφορετική;;για μια φορά στη ζωή μου θέλω απλά να νιώσω συνηθισμένη,με τετριμμένες χαρές,λύπες..Συγνώμη αν ακούγομαι δραματική αλλά πνίγομαι..

---

δεν ξερω τι μας πιανει εμας τους ανθωπους Μαρια και οποτε ακουμε για μια λυπη παμε αμεσως αμεσως να την κουκουλωσουμε

τι σου λειπει τι εχεις

τιποτα δε σου λειπει

μα ειναι δυνατον?

ακουσε την καρδια του αλλου

ειναι ανθρωπος

αισθανεται λυπαται ποναει

αμαν πια με αυτη την εμμονη της χαρας


και ποιος σου ειπε κυρα μου πως επειδη εχω δυο τρια εξωτερικα καλα πραγματα και δοξα τω θεω δεν εχω δικαιωμα να ποναω για αυτο που μου συνεβη και μου συμβαινει?

αν ειναι δυνατον δηλαδη

το καταλαβαινω πολυ καλα παντως αυτο που θες να πεις....

και αγανακτω αλλα ετσι ειναι

Σωστά..σκέφτομαι όμως πόσες φορές κ εγώ η ίδια έχω απαντήσει ή έχω κρίνει στο παρελθόν άλλους απλά επειδή δεν βιώνω εγώ το πρόβλημα ή γιατί τότε ήμουν ευτυχισμένη.
Αισθάνομαι φίλε μου πως δεν έχω τπτ πια για να παλέψω..Ωστόσο,όσο μόνη αισθάνομαι στον έξω κόσμο(κρεβάτι-δουλειά-κρεβάτι) εδώ αισθάνθηκα για λίγο πως δεν είμαι εξωγήινος...

ειμαι γυναικα

κι χαιρομαι γι αυτο που εγραψες πως αισθανεσαι...

σε ευχαριστώ..

η λυπη!


ωραιο πραγμα


δινει φωνη στους ποιητες