ΕΚΛΕΚΤΙΚΗ ΑΛΑΛΙΑ

ΕΙΜΑΙ ΜΗΤΕΡΑ ΕΝΟΣ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ 5 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ Η ΜΙΚΡΗ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΟΥΣΕ ΟΤΑΝ ΤΗΣ ΑΠΕΥΘΥΝΑΝ ΤΟ ΛΟΓΟ ΕΝΗΛΙΚΕΣ , ΕΝΩ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΕΣ , ΧΩΡΙΣ ΒΕΒΑΙΑ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΠΑΦΗ , ΑΛΛΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΕΤΑΙ . ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΤΟ ΑΠΕΔΕΙΔΑ ΣΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΣΥΣΤΟΛΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ . ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΩΣ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΩ , ΑΠΕΥΘΥΝΘΗΚΑ ΣΕ ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΟ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΑΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟ ΠΕΡΙΕΓΡΑΨΕ ΩΣ "ΕΚΛΕΚΤΙΚΗ ΑΛΑΛΙΑ" . ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΑ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΟΡΟ ΚΑΙ ΕΧΩ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΑΝΥΣΗΧΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ . ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΠΟΙΑ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Η ΞΕΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΩ ?

ORΙΟΝ , ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ , ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΟΥ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΝΑΦΕΡΕΣΑΙ . ΠΑΝΤΩΣ ΘΑ ΕΚΤΙΜΗΣΩ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΧΩ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ .

Αγαπητή Ανελιζ,
Ψυχραιμία, μην ανησυχείς γιατί όλα αυτά τα συναισθήματα άγχους τα εκλαμβάνουν και τα παιδιά. Δεν υπάρχει λόγος να αναστατώνεσαι. Η εκλεκτική/επιλεκτική αλαλία έχει συνήθως ψυχολογικά και όχι παθολογικά αίτια. Με συναισθηματικά κίνητρα το παιδάκι επιλέγει να κλείσει τελείως την λεκτική επικοινωνίακή οδό με μια ομάδα ανθρώπων που κάποια στιγμή ίσως να το αναστάτωσε.

Θα σου δώσω ένα παράδειγμα που έχω συναντήσει: μια μικρούλα, ενώ η λεκτική και επικοινωνιακή της πρόοδος εξελισσόταν κανονικά, ξαφνικά σταμάτησε να μιλάει στα παιδιά στο σχολείο και η επικοινωνία της με τους ενήλικες έγινε πιο επιλεκτική. Μετά από πολλή συζήτηση με τους γονείς και την δασκάλα, διαπιστώθηκε ότι επρόκειτο για αντίδραση στην κοροϊδία των συμμαθητών της, που την χλεύασαν μια φορά που μπερδεύτηκε (είναι δίγλωσσο το κοριτσάκι και φυσιολογικό είναι να συγχέεται μέχρι να μάθει να ξεχωρίζει τις γλώσσες). Μαζί με τα επικοινωνιακά προβλήματα, το παιδάκι έγινε και πιο αντιδραστικό, επιθετικό και γενικά ευερέθιστο και άτακτο. Η δασκάλα λοιπόν έπρεπε να βοηθήσει στο να ξεπεραστεί το τραυματικό γεγονός και να αποκτήσει πάλι θάρρος στην ομιλία με τα παιδιά. Επίσης οι γονείς όφειλαν να το ενθαρρύνουν σιγά σιγά να επικοινωνεί με άλλα παιδάκια εκτός σχολείου και στις πρώτες επαφές να παρίστανται, ενθαρρύνοντας την λεκτική επικοινωνία (όχι όμως αυστηρά και επιθετικά, ούτε και κουραστικά για το παιδί με επαναλαμβανόμενες φράσεις όπως \"πες στον Κωστάκη τι παιχνίδι είναι αυτό που κρατάς, έλα πες στον Κωστάκη, πες, πες πες\" αλλά με ενθάρρυνση, αργά και υπομονετικά, και φυσικά με την σταδιακή αποχώρηση του γονέα).

Όταν είσαστε μόνες με το κοριτσάκι, του έχεις αναφέρει το ζήτημα με απλή φυσικά γλώσσα; (και χωρίς αγανάκτηση ή εμφανή προβληματισμό που να του δώσει ενοχές) Πρόκειται γενικά για συνεσταλμένο παιδί; Υπάρχει/υπήρξε στο περιβάλλον του κάποιος ενήλικας τον οποίο να φοβάται; Μεγαλώνει ανεξάρτητα ή υπάρχουν θέματα προσκόλλησης; Έχει καλή οπτική επαφή με ενήλικες; Μεγάλωσε ανάμεσα σε πολύ κόσμο ή σε πολύ μικρή οικογένεια;

Επίσης, ο ψυχολόγος τι πρότεινε στις επόμενες συναντήσεις σας (αν υπήρξαν; )

[Βιβλία δυστυχώς αυτή τη στιγμή δε μπορώ να σου προτείνω γιατί είμαι στο εξωτερικό και την ελληνική μου βιβλιογραφία την εχω στην Ελλάδα. ]

Μην ανησυχείς, όλα καλά θα πάνε, το πρώτο βήμα έγινε και μπράβο για την παρατηρητικότητα, το ενδιαφέρον σου και την διάθεσή σου να αντιμετωπιστεί το ζήτημα.

Όταν είσαστε μόνες με το κοριτσάκι, του έχεις αναφέρει το ζήτημα με απλή φυσικά γλώσσα; (και χωρίς αγανάκτηση ή εμφανή προβληματισμό που να του δώσει ενοχές) Πρόκειται γενικά για συνεσταλμένο παιδί; Υπάρχει/υπήρξε στο περιβάλλον του κάποιος ενήλικας τον οποίο να φοβάται; Μεγαλώνει ανεξάρτητα ή υπάρχουν θέματα προσκόλλησης; Έχει καλή οπτική επαφή με ενήλικες; Μεγάλωσε ανάμεσα σε πολύ κόσμο ή σε πολύ μικρή οικογένεια;

Επίσης, ο ψυχολόγος τι πρότεινε στις επόμενες συναντήσεις σας (αν υπήρξαν; )


---------------------------------------------------------------------------------------------------------
POPS,

ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΘΕΛΩ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΟΥ , ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΒΟΗΘΕΙΑ , ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΛΟ \" ΗΡΕΜΗΣΕ , ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΜΟ \"

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΠΟΥ ΘΙΓΕΙΣ , ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΠΑΝΤΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΓΙΝΑ ΜΑΜΑ ΣΤΑ 34 ΜΟΥ ΕΝΟΙΩΣΑ ΟΤΙ ΚΕΡΔΙΣΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ . \" ΥΠΕΡΕΠΕΝΔΥΣΗ \" ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΕ Ο ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΟΣ .

ΟΤΑΝ Η ΜΙΚΡΗ ΕΓΙΝΕ 2 ΕΤΩΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΜΕ ΝΑ ΜΕΝΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ . ΑΥΤΟΣ ΑΡΧΙΚΑ ΑΔΙΑΦΟΡΗΣΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΔΙ , ΣΑΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΡΟΣ ΕΜΕΝΑ ΙΣΩΣ , ΕΓΩ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΝΑ ΤΟΥ ΤΗΝ ΠΗΓΑΙΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥ . ΠΡΟΣΘΑΘΩ ΝΑ ΤΑ ΠΕΡΓΡΑΨΩ ΣΥΜΟΠΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΔΥΣΚΟΛΟ . ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ 5 ΕΤΩΝ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΩ ΑΦΗΣΕΙ ΠΟΤΕ ΜΟΝΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥ , ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΒΟΛΤΑ . ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΡΩΤΑΩ ΑΝ ΘΑ ΗΟΕΛΕ ΝΑ ΜΕΝΕΙ ΚΑΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΠΙΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ ΑΝ ΤΗΣ ΛΕΙΠΕΙ , ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΔΙΚΟ ΤΟΥ , ΑΡΑ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΩΡΕΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ . ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΤΩΡΑ ΟΤΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΟΠΩΣ ΕΝΑΣ ΘΕΙΟΣ , ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΠΟΣΟ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΕΙ , ΣΧΗΜΑΤΙΖΕΙ ΕΝΑ ΚΥΚΛΟ ΜΕ ΤΑ ΔΑΚΤΥΛΑ ΤΗΣ , ΕΝΩ ΟΤΑΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΠΟΣΟ ΑΓΑΠΑΕΙ ΕΜΕΝΑ ΑΝΟΙΓΕΙ ΔΙΑΠΛΑΤΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΣΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ . ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΩ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΜΑΡΩΣΩ , ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ , ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ . ΑΥΤΑ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΙΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. ΜΟΝΑΧΟΠΑΙΔΙ ΣΕ ΜΟΝΟΓΟΝΕΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ .

ΜΕΤΑ ΤΑ 2 ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΕΦΥΓΕ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ , ΟΤΑΝ ΕΙΧΕ ΑΡΡΩΣΤΗΣΕΙ , ΤΗΝ ΕΙΧΑ ΠΑΡΕΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΣΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΚΑΙ ΤΗ ΝΥΧΤΑ . ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΝΩ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΑΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΔΩΜΑΤΙΟ ΚΑΙ ΚΑΝΑΜΕ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΑΜΕ ΜΕ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ , ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ , ΓΙΑΤΙ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ , \" ΤΑ ΣΕΝΤΟΝΙΑ ΜΥΡΙΖΟΥΝ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ , ΤΑ ΜΑΞΙΛΑΡΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΜΑΛΑΚΑ , ΕΧΩ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΟΥ ΚΛΠ.

ΑΛΛΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ , ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΠΙΠΙΛΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ.

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΟΛΗΣΗ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΑΤΕ , ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ , ΑΛΛΟΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟ ΣΕ ΜΙΚΡΕΣ ΗΛΙΚΙΕΣ , ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΚΑΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΣΟΥ ΘΑ ΣΕ ΟΔΗΓΗΣΕΙ . ΤΕΛΙΚΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΟΛΗΣΗ , \" ΣΥΜΒΙΩΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ \" . ΜΕ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ . Η ΕΥΘΥΝΗ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ Η ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΟΥ .

ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΗ , ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ ΟΜΩΣ .

--ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙ ΠΟΤΕ ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΗΣ . ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΗ ΒΛΕΠΩ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΜΕΝΗ . ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΙΔΑ ΟΤΙ ΤΗΣ ΑΡΕΣΕΙ ΟΤΑΝ ΦΑΙΝΟΜΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΣΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΖΩ ΝΑ ΠΕΙΘΑΡΧΕΙ .
--ΤΗΝ ΕΚΑΝΑ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ . ΤΟ ΙΔΙΟ ΟΜΩΣ ΑΠΟΖΗΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ , ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΜΑΖΙ ΤΗΣ . ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΗΣ ΦΙΛΗ , ΧΘΕΣ ΠΟΥ ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΙ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΜΟΝΟΠΩΛΟΥΣΕ ΑΛΛΑ ΕΠΑΙΖΕ ΜΕ ΟΛΑ , ΑΥΤΗ ΣΤΡΑΒΩΣΕ , ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ ΕΓΩ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ \" ΘΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΜΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ,ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΤΩΝ ΚΙΝΕΖΩΝ Η ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΙΣΠΑΝΙΚΑ \" . ΑΣΧΕΤΟ . ΕΙΝΑΙ ΜΟΛΙΣ 5 ΕΤΩΝ . ΤΟ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΑΠΟΔΕΧΤΗΚΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΟΠΩΣ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΚΑΙ ΕΠΑΙΞΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΟΛΟΥΣ .
--ΤΕΛΟΣ , ΤΗΣ ΠΑΡΕΧΩ ΤΑ ΠΑΝΤΑ , ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΤΟΝ ΠΡΩΣΟΠΙΚΟ ΜΟΥ ΧΡΟΝΟ (ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ ) ΟΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΕΙ ΣΕ ΤΡΙΤΟΥΣ.

ΔΕΝ ΕΧΩ ΕΝΤΟΠΙΣΕΙ ΠΙΟ ΑΛΛΟ ΠΙΘΑΝΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΛΑΘΟΣ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ .

ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΙΜΗ ΠΟΛΥ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΧΩ ΡΩΤΗΣΕΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΝΣΗ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΣΕ ΤΡΙΤΟΥΣ . ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΠΟΥ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΤΗ ΡΩΤΟΥΣΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΟΥΣΕ ΠΟΤΕ . ΤΟΤΕ ΤΗΣ ΕΞΗΓΗΣΑ ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΜΙΛΑΜΕ . ΜΑΣ ΑΓΑΠΑΝΕ ΓΙ ΑΥΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΜΑΣ . ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΑΡΧΙΣΕ ΛΙΓΟ ΝΑ ΑΠΑΝΤΑΕΙ , ΣΧΕΔΟΝ ΨΥΘΙΡΙΣΤΑ ΒΕΒΑΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΑΥΤΟ .

ΟΤΑΝ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑ ΟΤΙ ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕ ΑΥΤΟ ΤΗ ΡΩΤΗΣΑ ΕΥΘΑΙΩΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΣΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΜΟΥ , Ο ΟΠΟΙΟΣ ΜΕΝΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ , ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΡΝΕΙ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΠΑΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ . - ΦΟΒΑΣΑΙ Η ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ ? ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ . ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΝΑΛΟΓΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ . Ο ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΞΥΠΝΗ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΑΥΤΟ ΩΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ . ΔΕΝ ΞΕΡΩ , ΕΠΙΦΥΛΛΑΣΟΜΑΙ . ΕΓΩ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ , ΑΛΑ ΓΙΑ ΠΙΟ ΛΟΓΟ ? ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ , ΕΞΥΠΝΗ , ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΝΕ .
ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΕΝΤΥΠΩΣΗ , ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΚΑΠΟΤΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΝΕ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑΜΕ , ΜΟΛΙΣ ΜΠΗΚΑΜΕ ΤΗΝ ΤΡΙΓΥΡΙΣΑΝΕ 4-5 ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΝΑΝΕ ΧΑΡΕΣ .

ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΕΣ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ , ΑΠΛΩΣ ΟΤΙ ΛΙΓΟ ΣΥΝΕΣΤΑΛΜΕΝΗ .

ΑΥΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ , ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΟ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΕΧΤΗΚΕ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ .

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΣΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΧΑΡΩ ΝΑ ΕΧΩ ΠΑΛΙ ΝΕΑ ΣΑΣ .

Αγαπητή Aneliz,

Ευχαριστώ για τις διευκρινίσεις. Πιστεύω ότι μέσα σου γνωρίζεις κατά βάθος τι συμβαίνει, γιατί φαίνεσαι να έχεις καλή επαφή με τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά σου και φαίνεσαι να έχεις κατά βάθος ξεκινήσει μια αυτοκριτική και ένα φιλτράρισμα της κατάστασης.

Αναφέρεις ότι ποτέ δεν έχεις αφήσει μόνη την κορούλα σου με τον πατέρα της. Γιατί συμβαίνει; Μήπως θα ήταν καλό να αποκτήσει μια μικρή ανεξαρτησία σιγά σιγά; Είναι λογικό να μην νιώθει τα ίδια συναισθήματα για τον πατέρα, τη στιγμή που δεν έχουν αποκτήσει τη δική τους ξεχωριστή σχέση, παρά έχει το ρόλο οικογενειακού φίλου που επισκέπτεστε πάντα και μόνο μαζί.

Τα μοναχοπαίδια έχουν ήδη το χαρακτηριστικό της αποκλειστικής προσοχής, πόσο μάλλον η προσοχή αυτή που παίρνει από τη μητέρα δεν αποσπάται από μία δεύτερη γονεϊκή φιγούρα αλλά είναι αποκλειστικότατη.

Σχετικά με το να κοιμάστε μαζί, καταλαβαίνεις από μόνη σου ότι είναι κάτι που πρέπει να διακοπεί σιγά σιγά. Να καταλάβει ότι θα είσαι πάντα εκεί αν σε χρειαστεί, αλλά να αρχίσει να οριοθετεί το δικό της χώρο, τις δικές τις συνήθειες, την αυτονομία της. Αυτό φυσικά με τρόπο που να μην τον εκλάβει ως απόρριψη, ούτε ως ανασφάλεια. Γι\'αυτόν τον απογαλακτισμό θα σου ήταν ίσως χρήσιμο να διαβάσεις κάποιο βιβλίο του Bowlby ή της Μέλανυ Κλάιν, που ασχολήθηκαν με την προσκόλληση στη μητέρα.

Κάποιες ιδέες για να μη γίνει τραυματική αυτή η αποκόλληση είναι: να την κάνεις παρέα μέχρι να αποκοιμηθεί στο δωμάτιό της, να αφήνετε ανοιχτές πόρτες, να της πάρεις ένα μικρό δώρο επιβράβευσης. Σε αυτή τη φάση συνηθισμένο είναι να έχει το παιδάκι αυτό που λέμε μεταβατικό αντικείμενο, δηλαδή να προσκολληθεί σε ένα αντικείμενο (κουβερτάκι, αρκουδάκι, κούκλα) ως υποκατάστατο της δικής σας προσκόλλησης-φυσιολογική αντίδραση είναι. Ωστόσο οφείλεις να της δείξεις με κάποιον τρόπο ότι έχεις και μια δική σου ζωή, προσωπική, ένα δικό σου χόμπυ, κτλ, στο οποίο δεν μπορεί να μπει η κόρη σου. Αντίστοιχα μια ενασχόληση της μικρής με κάτι δικό της θα της δώσει αυτοπεποίθηση της ατομικότητάς της.

Ως έξυπνο κοριτσάκι σίγουρα θα αντιδράσει, θα δυσαρεστηθεί, θα επινοήσει δικαιολογίες (πχ το δωμάτιό μου είναι κρύο, δε μυρίζει ωραία, κτλ), αλλά θα πρέπει να είσαι προσεκτική στο χειρισμό των αντιδράσεων αυτών.

Η πιπίλα είναι ένα ακόμα δείγμα ότι χρειάζεται να προχωρήσει λίγο περισσότερο η ωρίμανσή της. ʼλλα παιδάκια σε παρόμοια κατάσταση εκδηλώνονται βυζαίνοντας το δάχτυλό τους. Βρες κάποια δικαιολογία, όπως πχ ότι θα της στραβώσουν τα δοντάκια (που είναι αλήθεια εδώ που τα λέμε).

Μία ερώτηση: η προσωπική σου ζωή πού βρίσκεται μέσα σε όλα αυτά; Μήπως στερείς από τον εαυτό σου την κάλυψη άλλων αναγκών (μία έξοδος, μια κουβέντα με φίλες, ένα φλερτ, σεξ) από υπερπροστασία και φόβο μήπως νιώσει η κορούλα σου παραμελημένη και στενοχωρημένη; Μήπως αυτό όμως θα την κάνει να συνηθίσει τέτοια συμπεριφορά αποκλειστικότητας και να το θεωρέι αυτονόητο στις μελλοντικές της σχέσεις; Φαντάσου πόσο θα στενοχωριέται όταν θα καταλάβει ότι οι άλλοι δε θα της δίνουν την ίδια αποκλειστικότητα- αυτό μπορεί να μετατραπεί σε θυμό απέναντί σου κάποτε. Η ίδια αναφέρεις ότι θύμωσε ακόμα και με την καλύτερή της φίλη άλλωστε.

Αναφέρεις πολύ σωστά και σοφά ότι της αρέσει όταν της ζητάς πειθαρχεία. Όπως όλοι, ιδίως όμως τα παιδιά, έχουν μια μεγάλη ανάγκη για όρια! Μπορεί να διαμαρτυρηθεί το παιδί, αλλά κατά βάθος το χρειάζεται. Πού να δεις στην εφηβεία πόσο χρειάζονται κατά βάθος την ασφάλεια ενάντια της οποίας προσπαθούν να επαναστατήσουν!

Φυσικά και όλα σου τα κίνητρα είναι από αγάπη. Δεν αμφισβητεί κανείς τα αγνά σου κίνητρα. Και τη στιγμή που παρατηρείς με αυτοκριτική την κατάσταση, και φυσικά που φρόντισες να αντιμετωπίσεις τα πράγματα, σε κάνει υπέροχη μανούλα. Από όσα γράφεις φαίνεται ότι δε θα είναι άσχημη η μετάβαση και η ανεξαρτητοποίηση πάντως- αυτή την αίσθηση έχω τουλάχιστον προσωπικά. Το ότι μιλάει έστω και ψιθυριστά είναι μεγάλο βήμα, γιατί πλέον δεν υπάρχει αλαλία!- το χειρίστηκες πολύ καλά, μόνο που την επόμενη φορά φρόντισε να αποφύγεις το πρώτο πρόσωπο πληθυντικού (\"μας αγαπάνε\",κτλ) για να αρχίσει να ξεχωρίζει το \"εσύ\" από το \"εμείς\", η μονάδα από το αχώριστο δίδυμο.

Όντως δεν είναι από ντροπή η αλαλία, είναι ένα όργανο ελέγχου που τα παιδιά από εξυπνάδα χρησιμοποιούν για να χειρίζονται την προσοχή των γονιών τους, καθώς και να συντηρούν την αποκλειστικότητα της σχέσης με τον γονέα (\"μόνο με σένα μιλάω, έτσι σου δείχνω πόσο σε ξεχωρίζω\").

Πώς πήγε αλήθεια η συνάντηση μαζί με τον πατέρα;

Και για άλλη μια φορά, μη φοβάσαι, θα πάνε όλα καλά, τα παιδιά δεν έρχονται με οδηγίες χρήσεως, όπως λέει μια γνωστή μου, αλλά κάνουμε και λαθάκια, οι γονείς δεν είναι παντογνώστες αλλά μαθαίνουν τον κόσμο μαζί με τα παιδιά!

Φιλικά, Ποπς

....η εκλεκτικη αλαλια αντιμετωπιζεται ψυχοθεραπευτικα!Εγιναν καποιοι λαθος χειρισμοι,αλλα με τη βοηθεια του ψυχολογου θα αντιμετωπισθουν οσο το δυνατον καλυτερα!