Δεν ξέρω την ακριβή ονομασία του αλλα...

...το χω!
Λοιπόν είμαι νέα στο forum αλλά παλιά καραβάνα σε θέματα ψυχολογικής υγείας.

Ειμαι 30 ετών και στα 23 μου έπαθα πρώτη φορά κρίση πανικου. Δεν γνώριζα τι μπορεί να είναι αυτό και φοβόμουν πολύ για την υγεία μου. Μετά απο ένα διάστημα άρχισα να το ψάχνω και όταν κατάλαβα πως δεν κινδυνεύει η ζωή μου απο αυτό ηρέμησα αρκετά και άρχισα απο μόνη μου να ελέγχω σε σημαντικό σημείο τις κρίσεις. Δεν συμβουλεύτηκα κάποιον ειδικό για να είμαι ειλικρινής γιατί πίστευα πως όλοι δίνουν φάρμακα και δεν ήθελα να "μπλέξω" με χάπια κλπ.

Πριν απο 3 χρόνια συνέβη το εξής περιστατικό που πλέον αποτελεί τη μόνιμη φοβία μου. Είχα πιει λίγο παραπάνω και λόγω του ότι δεν είχα πάει για πολλές ώρες προς νερού μου, φεύγω απο το μαγαζί όπου ήμουν και στο δρόμο για το σπίτι αγχώθηκα ότι δεν θα προλάβω και μου φύγανε!!!!
Σοκαρίστηκα πάρα πολύ γιατί μου ήρθανε στο μυαλο οι καταστάσεις που ζούσαμε ως παιδιά στο δημοτικό που κατουριόμασταν πάνω μας και οι άλλοι γελούσανε μαζί μας.

Μετά απο αυτό το σκηνικό μου έχει αναπτυχθεί μια έντονη φόβία ότι αν δεν αδειάζω πολύ συχνά την κύστη μου, θα με πιάσει πανικός και θα τα κάνω πάνω μου πάλι. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην πίνω ούτε μισό ποτό όταν βγαίνω έξω, στην δουλειά να μην πίνω ούτε ένα ποτήρι νερό ώστε να μην προκαλώ πιο συχνά το γέμισμα της κύστης και φυσικά όπου πηγαίνω να φροντίζω να εντοπίζω το wc για να μην έχουμε ατυχήματα.

Μια φίλη μου που έχει νευρολογική πάθηση είχε κάποια επεισόδια ακράτειας και όταν της εκμυστηρεύτηκα τη φοβία μου ορμώμενη απο αυτό που συνέβη σε εκείνη, μου είπε ότι όταν πίνουμε αλκοολ υπάρχει μια έντονη χαλάρωση και μερική απώλεια ελέγχου και ότι δεν θα το πάθαινα αυτό αν δεν είχα πιει. Δεν ξέρω αν έχει δίκιο ή αν μου το είπε για να με καθησυχάσει. Δεν ξέρω αν μία κρίση πανικού απο φόβο πιθανής απώλειας ούρων μπορεί να προκαλέσει όντως κάτι τέτοιο.

Το οξύμωρο όμως είναι το εξής: ότι όταν με πιάσει κάποιο τέτοιο άγχος και πάω στο wc σχεδόν πιέζομαι για να ουρήσω. Δηλαδή απο τη μία αναπτύσσω μια αίσθηση ότι πρέπει να πάω στην τουαλέτα και αρχίζω να αγχώνομαι κι απο την άλλη όταν βρεθώ στο wc μεσολαβούν κάποια αρκετά δευτερόλεπτα για την ούρηση

Θεωρώ ότι σας κούρασα λίγο με το μπλα-μπλα αλλά έπρεπε να περιγράψω με σαφήνεια όλο αυτό. Εχω ψάξει αρκετές φορές στο google στοιχεία γι αυτό,αλλά δεν έχω βρει τίποτα. Αισθανομαι ότι είμαι η μοναδική που το έχει. Στο forum αυτό βρήκα ένα topic για το ακριβώς αντίθετο απο αυτό που έχω.

Σας ευχαριστω για τον χρόνο σας και εύχομαι να έχω απαντήσεις! :-)

-ισως να μην ειχε σχεση με το ποτο ακριβως ,,αλλα με την \'μεταβολη της διαθεσης\' που ειχε προκληθει και απ το ποτο ,,ΑΛΛΑ και απο αλλους παραγοντες αδιευκρινιστους Η δυσκολο να διευκρινιστουν (!?) ,,,,,,Τι θελω να πω ? ας μιλησω μ ενα παραδειγμα απο μενα ! ,,,-Λοιπον οδηγω για 3 με 4 ωρες μονος ,επιστρεφω απο τριημερο,, εχω κανει διαφορες στασεις στο δρομο , εχω αδειασει και τη \'φουσκα\' μου ενοειται , ολα καλα. Δεν νοιωθω κουρασμενος ,αντιθετα ειμαι ευδιαθετος προς το \'φτιαγμενος \' λιγο απ τον δρομο και την μουσικη που ακουγα .........Και πανω που παρκαρω και μπαινω που λες στην πολυκατοικια *@#$%!*&^# και αναμεσα στο διαδρομο και το ασανσερ -που αργουσε διαολεμενα να ερθει ,,,,,, χαθηκε καθε ελεγχος ,,λες και με ειχανε στην απαγορευση κατουρηματος για μερες και με ποτηζανε με το λαστιχο ,,π α ν ο λ ε θ ρ ε ι α __________________________........Δεν το εψαξα, ξεχαστηκε (ισως γιατι μου συνεβαιναν και ποιο σημαντικα εκεινο τον καιρο) και ουτε μου ξανασυναιβει,και εχουν περασει και αρκετα χρονια απο τοτε. και μεταξυ μας ειναι η πρωτη φορα που το αφηγουμε σε καποιον/ους, , ανωνυμα εστω ...... .................................................. .................................................. .................................................. .................................................. .................................................. .................................................. .................................................� �ργοτερα σχηματισα μια ιδεα για το τι παραγοντες συνετελεσαν ωστε να μου συμβει αυτο το κακοοοοοοοοοο,,,,,,,,,,,,,, αλλα δεν μπορω να τους εκμυστηρευτω ανοιχτα ,,,τουλαχιστον οχι πρην να το φερει η συζητηση ,,,,,,,ισως .

υ.γ ,, συμπτωση ? δεν ξερω αλλα ηταν και μενα καπου στα 27 μου !

path πρώτα απ\' όλα σε ευχαριστώ που απάντησες!Μέχρι να λάβω μία απάντηση και παρακολουθώντας τα views να ανεβαίνουν άρχισα να αισθάνομαι κάπως περίεργα...

Λοιπόν, ναι νομίζω πως έχεις δίκιο...έχει να κάνει με τη μεταβολή της διάθεσης λόγω ποτού τη συγκεκριμένη στιγμή. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής θα σου πω ότι στο μυαλό μου διπλασίασα την απόσταση για το σπίτι, ξαφνικά μου ήρθε έντονα στο μυαλο το άγχος που αισθανόμουν όταν ήμουν 6-7 χρονών στο σχολείο απο τη στιγμή που μου ερχόταν να θέλω να ουρήσω και ντρεπόμουν να το πω στη δασκάλα και μου φεύγανε μέσα στην τάξη ή στο δρόμο για το σπίτι. Ένιωθα ακριβως την ίδια ένταση και το ενδεχόμενο να γίνω ρόμπα δημοσίως...αυτό με έχει τρομάξει πολύ....το ενδεχόμενο να ξανασυμβεί και να γίνω ρεζίλι.

Ούτε σε μένα έχει ξανασυμβεί αλλά ο φόβος και μόνο μου δημιουργεί πολλά προβλήματα και άγχος. Φαντάσου ότι πριν γίνει αυτό δεν πήγαινα σε wc μαγαζιών και γενικότερα δημόσιας χρήσης γιατί σιχαινόμουν. Μετά απο αυτό έχω επισκεφθεί όλα τα wc όπου κι αν πάω!!

Και η ειρωνία ξέρεις ποια είναι; Ότι όταν δεν πήγαινα ποτε σε wc εκτός σπιτιού και τυχαινε να συζητηθεί το θέμα της ανάγκης σε wc δημοσιας χρησεως έλεγα με αυτοπεποίθηση \"Α πα πα, δεν πάω με τίποτα!!Προτιμώ να τα κάνω πάνω μου, παρά να πάω!\". Τώρα σκέφτομαι αυτό που έλεγα τότε και δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψω ή να γελάσω με την τροπή που πήρανε τα πράγματα...

Είχα επισκεφθεί ψυχολόγο με απώτερο σκοπό να λύσω αυτό το πρόβλημα (αν λύνεται βεβαίως) αλλά επειδή μένω σε επαρχία και δεν έχω πρόσβαση άμεση στην Αθήνα δυστυχώς το άφησα στη μέση πριν καν προλάβω να του πω τι συμβαίνει...

Δεν καταλαβαίνω γιατί το πήρα τόσο βαριά το όλο θέμα...δεν καταλαβαίνω γιατί όταν ήμουν μικρή και συνέβαινε κάποιες φορές κατάφερα και το ξεπέρασα και τώρα δε μπορώ!! Σκέφτομαι πως ίσως δε μπορώ να \"συγχωρήσω\" στον ενήλικο εαυτό μου να συμβαίνουν τέτοια πράγματα γιατί αυτά συμβαίνουν μόνον σε παιδιά κι εκεί δικαιολογούνται.

\"Α πα πα, δεν πάω με τίποτα!!Προτιμώ να τα κάνω πάνω μου, παρά να πάω!\". Τώρα σκέφτομαι αυτό που έλεγα τότε και δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψω ή να γελάσω με την τροπή που πήρανε τα πράγματα...
<<<<<<<<<<<<&l t;<<<<<<<<<<<< <<<<<<<< Μεγαλη μπουκια φαε, μεγαλο λογο μην πεις !!!!!!!!! ,,,,,,,,,,,και δεν νομιζω οτι μπορεις να γελας ,(ακομη τουλαχιστον) δυστυχως ) μεχρι να κανεις λιγη δουλιτσα πανω σ αυτο,,και πολυ σωστα εκανες που πηγες σε ψυχολογο ,,και δεν νομιζω οτι επειδη εισαι επαρχια ειναι λογος να το αφησεις , και στην επαρχια υπαρχουν ειδικοι, κεντρα ψυχικης υγειας κλπ.