ολα μαζί

γεια σε ολους.Ειμαι καινουρια εδω...εψαχνα μερες καπου να γραψω αυτα που σκεφτομαι με απασχολουν με φοβιζουν αυτα που με πνιγουν αλλα ενας εγωισμος δεν με αφηνει να τα παραδεχομαι στους εξω ,μην τυχον δουν μια πλευρα που μπορει να εκμεταλλευτουν.Πολλοι λενε μην σκεφτεσαι ετσι οτι δηλαδη θα σε εκμεταλλευτουν να δοκιμαζεις ομως βλεπω πως καθημερινα ολοι οι ανθρωποι λιγο πολυ δεν εξαιρω εμενα συνειδητα η ασυνειδητα εκμεταλλευομαστε καποιον που ξερουμε καλα.ξεκιναω ...ειναι λιγος καιρος πριν τις πανελληνιες .θα σκεφτειτε το κλασσικο αγχος των εφηβων,και ομως δεν ειναι ετσι..δεν ξερω τι θελω να κανω δεν εχω βρει σε τι ειμαι καλη (αρχιζω να ανακαλυπτω σε τιποτα) .Ασχοληθηκα απο παλια με διαφορα πραγματα που ολα τα παρατησα ..ποτε δεν τελειωσα κατι..και δεν ηταν οτι δεν μου αρεσαν...επισης με τρομαζει το οτι μεγαλωνω με τρομαζει πολυ...ακομα πιο πολυ ομως με τρομαζουν οι εφιαλτες που απο πολυ μικρη ηλικια τους εχω συχνοτατα και οταν ξυπναω δεν μπορω να ηρεμησω και ευτυχως τυχαινει να ειναι παντα καποιος μεσα στο σπιτι σε περιπτωση ομως που δν ειναι δεν ξερω την αντιδραση μου.μου εχουν προτεινει την υπνοθεραπεια αλλα σιγα σιγα βρισκω μονη μου την αιτια (το προτιμω)επισης με ενοχλει που με λενε διαφορετικη που παντα ειμαι η περιεργη ...παλια μου αρεσε ως το περηφανευομουν τωρα δεν το θελω με κανει να κλεινομαι...ενω εξωτερικα φαινομαι αλλιως δυνατη και βλακειες....ακομα με στεναχωρει το οτι δεν νιωθω τιποτα για τον πατερα μου που ειναι πολυ καλος και προσπαθει αλλα τον βλεπω σαν ενα ξενο και δεν θελω καν να του μιλαω(απο μικρη το εχω)και μου την δινει που συνεπεια αυτου ειναι τα προβληματα σε σχεση με τα αγορια(οσον αφορα σχεση κ.τ.λ)που παντα ψαχνω αγριους για να νιωθω εγω ασφαλεια, κατι που δεν ενιωσα ποτε...μου την δινει η αυτοπεποιθηση μου η την οποια δεν ειχα ποτε και τοσο θα ηθελα να εχω..θελω να κανω τοσα πολλα...και φοβαμαι τοσο πολυ...βλεπω ολους που κατασταλαζουν που προχωρανε και εγω δεν κανω ουτε βημα..κολλαω...ειναι τοσα που θελω να γραψω ...εχω τοση ενταση...τοσα χρονια...ειναι αυτο που νιωθεις καποιες φορες τοσο αχρηστος...και βλεπω οτι ολοι εχουν ενα ταλεντο...κατι εχουν εμφυτο η δεν ξερω κ εγω τι...εγω το ψαχνω και το περιμενω χρονια...πουθενα ομως.και νευριαζω οταν πολλοι μου λενε οτι ειμαι εξυπνη.τι λετε?και πως το κρινετε αυτο?αν ημουν εξυπνη θα προχωρουσα θα εκανα κατι θα ημουν κατι......και εφτασα εδω να γραφω σε 2 εβδομαδες πανελληνιες να μην εχω ανοιξει βιβλιο(σχολικο)ποτε και ολοι να περιμενουν κατι απο εμενα.κατι που εγω δεν ξερω...που θελω να μαζεψω μια βαλιτσα και να εξαφανιστω απο ολα.,και απο εμενα...και σου λενε να αγαπησεις τον εαυτο σου οπως ειναι..τι οπως ειναι?μα δεν ειναι αυτος ξερω πως μπορει καλυτερα.Θα συεχισω και με 2ο part σε λιγες μερες αρκετα για σημερα

Μια χαρά σε βλέπω για την ηλικία σου.
Να φοβάσαι αυτούς που τα ξέρουν και τα λύσαν όλα από τα δεκαοχτώ.
Κούνια που τους κούναγε!
Κάπως έτσι ήμουνα στην ηλικία σου, μόνο που δεν ανησυχούσα τόσο.
Θα έλεγα καθόλου. Ήταν κι άλλες εποχές.
20 χρόνια μετά είμαι τόσο ευτυχισμένη που δεν το φανταζόμουνα τότε ότι θα μπορούσε να συμβεί. Έχω ήδη πραγματοποιήσει πολλά από τα όνειρά μου, έχω ζήσει τόσα πολλά, και καλά και άσχημα και νιώθω ότι όλη η ζωή είναι μπροστά μου.
Ποτέ δεν διάβασα ιδιαίτερα αλλά πάντα κατάφερνα να πετυχαίνω αυτό που ήθελα.
Σπούδασα κάτι που λατρεύω, αν και υπήρχαν στιγμές που φοβόμουνα ότι δεν θα τελειώσω τις σπουδές μου και είμαι ερωτευμένη με τη δουλειά μου που για μένα είναι σαν χόμπυ.

Καλό είναι να σκέφτεσαι και να προβληματίζεσαι, αλλά δεν χρειάζεται ν\' ανησυχείς τόσο.
Αν τα λύσεις όλα από τώρα τι θα κάνεις όλα αυτά τα χρόνια που σου μένουν να ζήσεις?

ολοι στη ηλικια σου τα ιδια ειχαμε στο μυαλο μασ παντα θα βλεπεισ ανθρωπουσ να τα καταφερνουν καλυτερα απο σενα αλλα με ενα μαγικο τροπο δεν βλεπεισ τουσ χειροτερουσ απο σενα ολοι καπου εχουν ταλεντο ειναι μια μεγαλη απατη αν εισαι εξυπνοσ μπορεισ να τα καταφερεισ σε πολλα επιπεδα μαλλον δεν εχεισ μαθει ακομα τον εαυτο σου γιατι μαλλον δεν τον πιεσεσ και ποτε εισαι τεμπελακοσ με λιγα λογια σου εχω ευχαριστα νεα εχεισ 7-8 χρονια το λιγοτερο για να το αλλαξεισ αυτο η ζωη αρχιζει μετα το σχολειο οταν θα πασ να δουλεψεισ θα αναγκαστεισ να μην τα παρατασ εκει μαλλον μπορει να δεισ οτι εισαι εξυπνη οτι εισαι εργατικη εκει θα καταλαβεισ τι εισαι και κατι αλλο σπουδασεισ δεν σπουδασεισ παλι τα ιδια λεφτα θα βγαζεισ οποτε δεν χανεισ και τιποτα και στο λεει ενα που σπουδασε αλλα θα προτιμουσε την εργασιακη εμπειρια εχεισ τοσα πολλα να μαθεισ ακομα ακομα ειναι νωρισ χαλαρωσε μη βιαζεσαι

Ο πολύ καλός γονιός που όμως το παιδί δεν θέλει να του μιλάει,αποκλείεται να είναι πολύ καλός.Τι κρύβεις κι από σένα την ίδια;Μήπως υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν τα παραδέχεσαι,γιατί κάτι φοβάσαι πως θα αλλάξει;Όταν ο γονιός είναι ικανός,το παιδί δεν ψάχνει άγριους για να νιώσει ασφάλεια,ούτε νιώθει πως σε τίποτε δεν είναι καλό,ούτε βλέπει συνέχεια εφιάλτες.Είναι πολλά τα σημάδια σε όσα ανέφερες πως στο πίσω μέρος της εικόνας κρύβονται αρκετά που σε έχουν προβληματίσει σοβαρά.

Θα ήθελες να μας πεις περισσότερα για την οικογένειά σου;H μητέρα πού βρίσκεται,γιατί δεν την αναφέρεις;Γιατί πιστεύεις πως το πρόβλημά σου με τ\'αγόρια προέρχεται από τη σχέση με τον πατέρα σου;
Συνήθως οι peculiar αποδεικνύεται πως δεν ήμασταν εμείς,αλλά οι \"πολύ καλοί\"γονείς μας.;)

peculiar, αντιλαμβάνομαι πως δεν είναι το άγχος των πανελληνίων αυτό καθαυτό που σε βασανίζει. Συμφωνώ απόλυτα με RainAndWind , κάτι άλλο, βαθύτερο πρέπει να συμβαίνει. Ειδικά για την αυτοπεποίθηση, αυτή ενισχύεται σε μικρή ηλικία από τους γονείς. Δυστυχώς είμαι ομοιοπαθούσα στο θέμα αυτό. Θα βρεις το δρόμο σου, η ζωή ξέρει πως τα φέρνει.. Πάντως, και μόνο το γεγονός ότι σκέφτεσαι όλα αυτά και ανησυχείς για το μέλλον σου είναι από μόνο του ένα θετικό βήμα, φαίνεται ότι δεν είσαι πέρα βρέχει και νοιάζεσαι για τον εαυτό σου. Κάνε μία βαθιά βουτιά για τις πανελλήνιες (έτσι λέω και εγώ για τις εξεταστικές), κάνε ό,τι μπορείς και 2 εβδομάδες είναι, θα περάσουν. Α!! και μη σκέφτεσαι τί δεν έχεις κάνει τόσο καιρό (για το διάβασμα εννοώ) σκέψου τι μπορείς να κάνεις στο διάστημα που απομένει. Καλή επιτυχία!

με την μητερα μου μενω μαζι ειναι πολυ καλη και τα 3 τελευταια χρονια εχουμε αναπτυξει πολυ καλες σχεσεις.ειναι χωρισμενοι αυτο δεν το ανεφερα (και δεν ειναι κατι που με ενοχλησε ποτε ισα ισα μαρεσε)τωρα οσον αφορα τις σχεσεις με τα αγορια . εχω καταλαβει οτι αυτο που μου λειπει ειναι η ασφαλεια , ειναι κατι που δεν ενιωσα ποτε πειτε το θεμα ελλειψης πατερα απο το σπιτι η το οτιδηποτε ομως αυτο μου λειπει. ετσι εγω πιστευω οτι ενα \"\"αγριο\"\" αγορι (βρειτε μου ενα καλυτερο επιθετο δεν μαρεσει αυτο) θα μου δωσει ασφαλεια και δεν εννοω μην με πειραξει καποιος ...ειναι η συνδεση που εχω κανει στο μυαλο μου. οταν λεω καλο τον πατερα μου ειναι απλα εγω δεν τον θελω.το γιατι ακομα το ψαχνω...οσο για τις πανελληνιες υπαρχουν πραγματα που με ενδιαφερουν ...αλλα δεν ειναι στανταρ (μουσικη θεατρο κομιξ) . και επισης οπως ειπε καποιος παραπανω για τεμπελια ,την εχω και σε πολυ μεγαλο βαθμο οσο και αν προσπαθω να την δικαιολογησω με αλλα πραγματα.επισης σχετιζω απολυτα θεμα πατερα και σχεσεις με αγορια .Πολλες φιλες που το εχουμε συζητησει οι οποιες ειτε ο πατερας ειναι μακρια ειτε δεν ζει ασυνειδητα περισσοτερο μεχρι να γινει συνειδητο ψαχνουν καποιον ο οποιος ταυτοχρονα να ειναι 2 πραγματα και ερωτικος συντροφος και πατερας ....και ετσι βλεπω οτι κινουμαι και εγω .και με αυτες τις απαιτησεις ολα δυσκολευουν

αυτο που λεσ για το αγριο αγορι παντωσ καθε γυναικα θελει εναν ανδρα ποιο βαρβατο απο αυτην απο μικρεσ μεχρι μια ηλικια μετα η συμβιβαζεται γιατι εχει πληγωθει απο τουσ σκληρουσ που συνηθωσ ειναι σχεσεισ παθουσ που δεν βγαζεισ ακρη και ψαχνει ενα καλο παιδι να παντρευτει να τελειωνει υπαρχει κι η περιπτωση να παραμεινει στουσ σκληρουσ και υπαρχει κι η περιπτωση να βρει ενα μαλακα να τον κανει οτι θελει και να κανει τη ζωη τησ κρυφα αλλα ολα εξαρτωνται απο το βαθμο ανασφαλειασ τησ γυναικασ ποτε θα ηρεμησει θα ωριμασει κλπ.εγω αυτα εχω καταλαβει απο την μεχρι τωρα τριβη μου με το θεμα και ωσ εκ τουτου θεωρω οτι εισαι πολυ φυσιολογικη για την ηλικια σου χωρισ καμια ελλειψη ανδρικου προτυπου το οποιο ειναι ακομα νωρισ για να το καταλαβεισ πιστευω και θα σου ελεγα να μην τα αναλυεισ τοσο πολυ αν και δεν γινεται εισαι γυναικα χαλαρωσε ολη η ζωη ειναι μπροστα σου ζησε τη ζωη σου τωρα που εισαι ξενοιαστη η καλυτερη ηλικια ειναι 18 με 19 πιστεψε με αν δεν εχεισ οικονομικο προβλημα 1 χρονο θα εισαι καθε μερα εξω μεχρι το πρωι θα εισαι αρκετα μικρη για να δουλεψεισ και αρκετα μεγαλη για να βγεισ

μπορεισ να γινεισ και ποιητρια απο οτι βλεπω εμενα μ αρεσε παντωσ αλλα ειμαι ασχετοσ απο τεχνη οποτε δεν μετραει και πολυ

και εγω οπως και εσυ οπως και χιλιαδες αλλα παιδια στην ελλαδα την περιοδο αυτη τραβαμε μεγαλο ζορι ! τα νευρα μας ειναι σπασμενα αλλοι - οι περισσοτεροι- ειμαστε επιφορτισμενοι και με αλλα προβληματα , ομως ολα παιζονται στο πως αντιμετωπιζεις το καθε τι , το να μιζεριαζουμε ολη την ωρα δεν οδηγει πουθενα πιστεψε με ! σιγουρα χρειαζεται να ξεσπαμε που και που ομως το να κλαιμε πανω απο ενα ραγισμενο πιατο δεν θα μας βοηθησει ... ωραια δεν εχεις ανοιξει λες βιβλιο , ομως δεν μπορει κατι θα εχεις ακουσει στις παραδοσεις κατι θα σου εχει μεινει ...οποια και να ειναι η καταληξη σου ομως μην το βαλεις κατω ! παρε τη ζωη απτα κερατα και αρχισε να κανεις σταθερα βηματα στην μετεπειτα ζωη σου ! ειμαι σιγουρη οτι θα τα καταφερεις!