ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΗ......

Εδώ και 10 μήνες που γεννήθηκε η μικρή, ο γιος μου (τώρα 34 μηνών) δεν σταματάει να κλαίει χωρίς λόγο, να αντιμιλά , να κάνει σκανταλιές και να χτυπιέται.Το καταλαβαίνω ότι έχασε την αποκλειστικότητα της λατρείας μου (και αυτός και η μικρή "ήρθαν" με εξωσωματικές μετά από χρόνιες προσπάθειες και καταλαβαίνετε την αδυναμία μας) αλλά η μικρούλα είχε κάποια μικροπροβληματάκια υγείας και ήμουν πιο πολύ από πάνω της.Όλα αυτά σε συνδυασμό με την αλλαγή περιβάλλοντος, 2 φορές μέσα σε 5 μήνες (πήγα στην μαμά μου για να γεννήσω και μόλις η μπέμπα έγινε 2 μηνών πήγαμε μετάθεση με τον άντρα μου στην Ορεστιάδα),τσάκισαν τα νεύρα μου και αποδιοργάνωσαν τον μικρό.Κλειστήκαμε στο σπίτι λόγω χειμώνα και του φόβου για ιώσεις και "γρίππες" με αποτέλεσμα να μην αναγνωρίζω πια το παιδί μου και τον εαυτό μου (νιώθω συνεχώς μελαγχολία έως κατάθλιψη, κλαίω και τρώω συνεχώς).Τα "νεύρα" του παιδιού με έκαναν να τον πάρω αρχικά με "το καλό" αλλά δεν απέδωσε.Μετά του φώναξα και τον χτύπησα κιόλας (είναι απίστευτα πόσο εύκολα σηκώνεις το χέρι αφού το κάνεις την πρώτη φορά).Έκλαιγε αυτός, έκλαιγα πιο πολύ εγώ....από τύψεις.Εγώ που έκανα χίλιες προσευχές να κάνω παιδιά τόσα χρόνια να μην μπορώ να αντιμετωπίσω τις εκρήξεις ενός μωρού 34 μηνών, του πιο πολύτιμου δώρου που μου έκανε ο Θεός!!!!!Θυμώνω με τον εαυτό μου, θυμώνω με το παιδί...Ο άντρας μου λείπει πολλές ώρες και λογικά όλα τα αντιμετωπίζει με διαφορετικό τρόπο.Λέει ότι είμαι υπερβολική και "χαϊδεύει" τον μικρό (ο οποίος απευθύνεται διαρκώς σε αυτόν όταν τον μαλώσω)αλλά τις προάλλες που είχε άδεια διαπίστωσε αυτές τις αναίτιες εκρήξεις και κλάματα.Δεν ξέρω τι να κάνω πια....Σκέφτηκα και τον ψυχίατρο μήπως τελικά είναι δικό πρόβλημα.Αλλά με την μικρή δεν έχω πρόβλημα...Τι να κάνω;;;;;;;;ΒΟΗΘΕΙΑ (πού θα την βρώ;; )

σε καποιον ειδικο για να σου δωσει κατευθυνσεις.
Μην χανεις λεπτο.

Παρα πολλα λαθη, και ειναι ευκολο να τα διακρινεις.

Μη νιώθεις τύψεις matsoulinako. Δεν έχω παιδιά, έχω όμως ανήψια (3 αγόρια) και τα 2 είναι πολύ δύσκολα παιδιά. Και τι γεγονός ότι το 1 είναι συννενοήσιμο από μικρό με κάνει να πιστεύω ότι είναι στο χαρακτήρα του παιδιού. Αυτό που πρέπει να κάνεις για μένα, τώρα που είναι νωρίς, είναι να επισκεφτείτε κάποιον παιδοψυχολόγο. Ο χαρακτήρας τώρα που είναι σε μικρή ηλικία \"πλάθεται\". Επίσης, καλό θα είναι να έχετε με τον άντρα σου μία κοινή γραμμή αντιμετώπισης προς το παιδί και ακόμα και εάν διαφωνείτε σε κάποιο ζήτημα να μην το συζητάτε μπροστά στο παιδί αλλά μόνοι σας. Γιατί το παιδί λογικό είναι να στρέφεται προς το γονιό που δεν τον μαλώνει και που του κάνει τα χατίρια, απλά από ένστικτο.

Μην απελπίζεσαι, υπάρχουν λύσεις που προβλέπονται ακριβώς για τέτοια θέματα.

Ο γιος, είναι 3 χρονών παιδί, δεν είναι μωρό...μπορείς να συζητήσεις μαζί του για το πώς νιώθει και τι τον εκνευρίζει, χωρίς να σηκώσεις χέρι πάνω του.

Η κατάσταση που περιγράφεις είναι δύσκολη. Καλό είναι να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό. Δείτε έναν ψυχολόγο με τον σύζυγο και τα πράγματα θα ξεκαθαρίσουν σιγά σιγά. Υπάρχουν πολλές επιλογές, ιδιωτικά και δημόσια.

Για να κλείσω, το παιδί αντιδρά με το ρεπερτόριο αντιδράσεων που του επιτρέπει η ηλικία του. Στο χέρι των γονιών είναι να του δώσουν άλλα εφόδια με τα οποία θα μπορεί να εξωτερικεύει κι αργότερα να επεξεργάζεται τα συναισθήματά του και κατεπέκταση τη συμπεριφορά του και να κρίνει τις καταστάσεις. Είναι ακόμα νωρίς, πράγμα που κάνει πιο αναγκαίο την επαφή με κάποιον ειδικό, επειδή υπάρχει ακόμα μεγάλο περιθώριο αλλαγής και βελτίωσης.

παντωσ ο ειδικοσ θα σου πει τροπουσ για να το ελεγχεισ το παιδι ειχα ακουσει μια μανα που στο δωματιο του παιδιου δεν ειχε κανενα παιχνιδι κι οταν εκανε λαλακια ο μικροσ τον εβαζε μονο του μεσα στο δωματιο τον αφηνε λιγο και μετα πηγαινε και του εξηγουσε στο τελοσ το παιδι πηγαινε μονο του στο δωματιο μολισ του ελεγε η μανα του πιστευω ειναι ενασ καλοσ τροποσ εκεινη την ωρα να αποφορτιζεται το κλιμα

η ψυχολογία μιας γυναικας σαν εσένα είναι σαν ένα πούλμαν όπου οδεύει προς την κατασροφή. το πούλμαν είναι ψυχολογία οι επιβάτες είναι τα προβλήματα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως δεν είναι αυτό. Είναι πως το πούλμαν αυτό επιταχύνεται όσο αυξάνονται οι επιβάτες(τα προβλήματα). Η μονη διέξοδος σε τέτοιες περιπτώσει είναι η αλλαγή πορείας αυτουνού του πούλμαν. Προσπάθησε να επικεντρωθείς στα θετικά στοιχεια. στα στοιχεια ευτηξίας. ίσως τα προβλήματα δεν σε αφήνουν να βρείς το κλειδί της ανάπαυσης και της αντιμτώπισης των πραγμάτων, αλλα μπορείς να το βρείς άμα το πραγματικά το πάρεις απόφαση. Ένα βρέφος στην πολύπλοκη και γεμάτη δολοπλοκίες ζωή ενός ενήλικα είναι το μεγαλύτερο δώρο του θεού όπως λες και εσύ. Πήγαινε στην κούνια του μωρού σου όταν κοιμάται. Παρατήρησε το . Δες την ξενοιασιά μέσα στα ματια του. την απλότητα και την αθωότητα του. πάρτο αγκαλιά, παίξε μαζί του. Έστω αυτόν τον ελάχιστο χρόνο που σου απομένει. Αξίζει μια γερή δόση αγχολυτικού όπως αυτό. Προσπάθησε a ενταχθείς στην παιδική αυτή ψυχολογία και να ισοσταθμίσεις την σημασία του ενός παιδιού με το άλλο ώστε να ασχολείσαι εξίσου και με τα 2. Όλη αυτή η ιεροτελεστία εμβάθυνσης στην παιδική ψυχολογία, όχι μονο θα αλλάξει την φορα του πούλμαν αλλα θα σε κάνει και πολύ πιο δυνατή στη αντιμετώπιση των προβλημάτων όπως η συχνή απούσα του πατέρα και τα λοιπά.Κατά την γνώμη μου μπορείς να τα καταφέρεις και μονη σου. Αρκεί να πιστέψεις στον εαυτό σου. Εσύ είσαι ο οδηγός σε αυτό το πούλμαν! Εσύ έχεις το δίπλωμα! Εσύ κανονίζεις την πορεία! ελπίζω να βοήθησα.