ΑΔΙΕΞΟΔΟ..... ΒΟΗΘΕΙΑ!!!!!

Θεωρώ ότι υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα από τα δικά μου... αλλά πραγματικά έχω φτάσει σε αδιέξοδο. Νιώθω ότι δεν έχω να δώσω αγάπη γιατί ποτέ δε θυμάμαι να μου έδωσαν και αγάπη..... αντιδρώ άσχημα και επιθετικά σε όλο το κόσμο, με ειρωνεία και γενικότερα έχω ένα ασχημο ύφος το οποίο δε με αντιπροσωπεύει. ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι ότι έχω μια ξαδέρφη πολύ μικρότερη μου και ενώ σε εκείνη φαίρονται λες και είναι εύθραυστο υλικό εμένα με χτυπάνε λες και είμαι ντουβάρι. νιώθω ζήλια όχι γιατί αντιμετωπίζουν εκείνη έτσι αλλά γιατί εμένα έτσι δεν μου έχει φερθεί κανείς..... και ακόμα και τώρα μου μιλάνε όλοι άσχημα και δεν με συμβουλεύουν π.χ. αλλα με κατακρίνουν και με άσχημο τρόπο μάλιστα. το αποτέλεσμα είναι να ψάχνομαι και να πέφτω πάντα σε λάθος σχέσεις αναζητώντας λίγη αγάπη..... δεν μπορώ να συκεντρωθώ στην ομιλία μου στη δουλειά μου.... αποσυντονίζομαι.... νιώθω να χάνομαι εγώ η ίδια σε ένα χάος που δεν το θέλω...... αλλα τι να κανω δεν έχω σε ποιον να μιλήσω...... γι αυτο απευθύνομαι σε εσας.....

Τι σε έχει κάνει να αντιδράς άσχημα και επιθετικά, γεμάτη ειρωνία; Το δεν μου έδωσαν αγάπη είναι πολύ αόριστο. Η αγάπη κι αν ακόμα δίνεται απλόχερα χρειάζεται έμπειρο μάτι για να τη διακρίνει. Μήπως η ξαδέρφη δεν δείχνει απλά εύθραυστο υλικό αλλά είναι και από τέτοιο υλικό;
Μίλησε με πιο συγκεκριμένα παραδείγματα. Μην τα βάζεις πάλι με τον εαυτό σου γιατί αυτό έκανες πάντα κι αυτό κάνεις και τώρα. Αν δεν αγαπάμε μόνοι μας τους εαυτούς μας δεν μας αγαπάει κανείς.

οι γονείς μου ήταν πάντα αυστηροί μαζί μου και ποτέ δεν με άφησαν ελεύθερη ακόμα και τις πιο απλές αποφάσεις ζωής. φαντάσου ότι ξεκίνησα να βγαίνω στα 20 μου. μου έλεγε πάντα ο μπαμπάς πως οι περέες δε χρειάζονται και ότι έχω τα αδέρφια μου για παρέα. εργάζομαι από τα 18 μου, δε κατάφερα να σπουδάσω γιατί δεν ήθελα να επιβαρύνω τους γονείς μου οικονομικά και έχω βγάλει ένα ιδιωτικό ιεκ. δεν είναι αυτό το πρόβλημά μου, αλλά των άλλων. στην οικογένεια του μπαμπά μου μόλις πω ότι έμαθα κάτι ή ότι ψάχνω κάτι πάνω στη δουλειά μου η γενικότερα με αντιμετωπίζουν με υπεροψία. είμαι αρκετά δυναμική αλλά μου κόβουν τα φτερά οι γονείς μου ψυχολογικά. ειλικρινα έχω αρχίσει και χάνω τον έλεγχο του εαυτού μου. πολλές φορές εκεί που μιλάω με κάποιον πετάω μια λέξη άσχετη με τη κουβέντα..... και χάνω όλη τη σοβαρότητα..... τι άλλο να πω δε ξέρω....

Μην υποτιμάς τον εαυτό σου. Προσπάθησε μόνη σου να διακρίνεις ότι αξίζεις κι όσα λες αξίζουν να ειπωθούν. Νιώθεις για κάποιο λόγο μειονεκτικά γιατί δεν σπούδασες κάτι. Είχες όνειρα που απέρριψες; Έχεις φίλους να μοιραστείς, να ανοιχτείς, να κλαφτείς και να πάρεις μια αγκαλιά γιατί... την αξίζεις;

μπορεί όντως να υποτιμάω τον εαυτό μου αλλά το κάνω εδώ και 27 χρόνια, τώρα τι μπορώ να αλλάξω? τελευταία είχα και μια σχέση 2,50 χρόνια και παρολίγο να με βγάλει τρελή, είχα πάρα πολλά όνειρα τα οποία με αναγκάσανε να απορρίψω για διάφορους λόγους. Οι φίλες μου παντρεύτηκαν όλες.... ή έχουν και αυτές τα προβλήματά τους. δε μπορώ να μπάινω πλέον στη ζωή τους και να τις προβληματίζω με τα δικά μου. Να κλαίγομαι συνέχεια δε μου αρέσει.... αλλά νιώθω ότι αν δε κάνω κάτι τώρα για τη ψυχολογία μου.... θα χαθώ τελείως....

Quote:

---

Originally posted by ΜΑΙΡΟΥΛΑ
Θεωρώ ότι υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα από τα δικά μου... αλλά πραγματικά έχω φτάσει σε αδιέξοδο. Νιώθω ότι δεν έχω να δώσω αγάπη γιατί ποτέ δε θυμάμαι να μου έδωσαν και αγάπη..... αντιδρώ άσχημα και επιθετικά σε όλο το κόσμο, με ειρωνεία και γενικότερα έχω ένα ασχημο ύφος το οποίο δε με αντιπροσωπεύει. ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι ότι έχω μια ξαδέρφη πολύ μικρότερη μου και ενώ σε εκείνη φαίρονται λες και είναι εύθραυστο υλικό εμένα με χτυπάνε λες και είμαι ντουβάρι. νιώθω ζήλια όχι γιατί αντιμετωπίζουν εκείνη έτσι αλλά γιατί εμένα έτσι δεν μου έχει φερθεί κανείς.....

---

Μαιρούλα νομίζω πως το τι εισπράτουμε έχει να κάνει με αυτό που εκπέμπουμε.Πως περιμένεις να παίρνεις αγάπη και θετική αντιμετώπιση όταν μόνη σου παραδέχεσαι ότι η ίδια αντιδράς άσχημα,ειρωνικά,επιθετικά σε όλον τον κόσμο?
Όσον αφορά την αγάπη τώρα,δε νομίζω πως για να δώσουμε αγάπη πρέπει να έχουμε πάρει πρώτα.Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα δικό μας που υπάρχει μέσα μας,τώρα αν θέλουμε να τη δώσουμε υπό όρους ή υπερτερεί ο θυμός κατά πολύ και την πνίγει είναι άλλο θέμα(ή οτιδήποτε άλλο τέλος πάντων).
Εσύ γιατί είσαι επιθετική,μη δοτική με όλον τον κόσμο?Γιατί υιοθετείς ένα ύφος που δε σε αντιπροσωπεύει??

σε αυτό που λες συμφωνώ κι εγώ πως πέρνουμε αυτό που δίνουμε στη ζωή μας.... πάντα βοηθούσα τους πάντες. έτσι μου είχαν μάθει. κι ας μην εισέπραττα εγώ. στα πάντα όμως. πάντα έδινα αγάπη σε όλους μέχρι που κάποιοι μου έδειχναν κακή συμπεριφορά και αντιμετώπιση χωρίς λόγο. με εκείνους σταμάτησα να ασχολουμαι και τσατίστηκαν ακόμα περισσότερο μαζί μου. η άασχημη, ειρωνική, επιθετική και κατά καποιο τρόπο αμυντική συμπεριφορά μου είναι γιατί κουράστηκα να δίνω αγάπη και βοήθεια στο κόσμο και να πέρνω από εκείνους όλα τα παραπάνω. τα υιοθετεί ο εγκέφαλός μου όλα αυτά προφανώς από αντίδραση. δεν το θέλω. ένα άλλο που πιστεύω πως παίζει ρόλο είναι ότι η μητέρα μου πάντα μου φερόταν απότομα, άσχημα. δεν είναι κακή απλά κι εκείνη έχει τέτοια βιώματα και δεν το καταλαβαίνει.

Έχεις σκεφτεί να πας σε ψυχολόγο?
Είναι κρίμα να νιώθεις έτσι κ να γίνεται όλο αυτό το μπέρδεμα στις σχέσεις σου..

είχα πάει σε κάποια κυρία ψυχίατρο γιατί κάποια στιγμή από τη στεναχώρια και το άγχος είχα βγάλει ψωρίαση.... ευτυχώς το ξεπέρασα.... αλλά θεωρώ πως αν πάω πρέπει να δοκιμάσω και κάποιον άλλον.... για την ώρα όμως δεν έχω την οικονομική άνεση οπότε περιμένω λίγο.... αλλά παιδιά νομίζω πως όλα είναι εναντίον μου..... δε γίνεται κάποιο λάθος πρέπει να κάνω κι εγώ. αλλά τι?

Πήγες σε ψυχίατρο εξαιτίας της ψωρίασης και όχι για το γεγονός ότι δε νιώθεις καλά?Δηλαδή πιστεύω ανεξαρτήτου ψωρίασης που ήταν ένα σήμα για το άγχος σου βέβαια,έπρεπε να απευθυνθείς σε ειδικό για βοήθεια.
Τώρα από κει και πέρα ...υπάρχουν και οικονομικοί τρόποι ή και δωρεάν για ψυχοθεραπεία,το έψαξες καθόλου?π.χ. σε κέντρα ψυχικής υγιεινής.

Εσύ τι θεωρείς ότι κάνεις λάθος??

πήγα στη ψυχίατρο πριν 3 χρόνια 1 εβδομάδα πριν κάνω μια βάφτιση, γιατί η ψωρίαση από το άγχος που μου προκαλέσανε τότε η μαμά μου γιατί ήθελε να τρέξω τελευταία στιγμή είχε απλωθεί πάρα πολύ. σε σημείο που έλεγα ότι δε κάνω τη βάφτιση ενώ ήταν όλα έτοιμα. τέλοσπάντων ξεκίνησα κάποιες συνεδρίες μετά πάλι σταμάτησα.....συζητούσαμε, μου έδινε και κάτι χάπια κατά καιρούς αλλά δεν τα έπαιρνα.... τα φοβαμαι αυτού του είδους τα φάρμακα.... τα μόνα που πήρα ήταν τα αγχολητικά για εκείνη την εβδομάδα της βάφτισης.

τι κάνω λάθος έλα ντε? δεν μπορώ ναπω ότι γενικότερα έχω κρίση γι ανα σου πω.... ειλικρινά δεν είμαι σε θέση να πω τη γνώμη μου για τίποτα. νομίζω πως θα είναι λάθος.

Γιατί δεν πήγες σε δερματολόγο για την ψωρίαση?
Στο ρωτάω γιατί γενικά κάτι δε μου κολάει
στον ψυχίατρο για την ψωρίαση,για τα ψυχολογικά που?ή μήπως χρειάστηκε να βγει η ψωρίαση για να καταλάβεις πως είσαι αγχωμένη?

Λάθος η γνώμη σου για ποιον?

Για να βρεις τι σου φταίει,τι χολαίνει και δεν πάει καλά η ζωή σου θέλει δουλειά Μαιρούλα.Δε γίνεται με 5 συνεδρίες και φόβο για ακολούθηση θεραπείας.Για μένα χρειάζεται πρώτη εσύ να θελήσεις να αντιμετωπίσεις το πρόβλημά σου κι επειδή είσαι τόσο μπερδεμένη και χωμένη σε αδιέξοδο όπως γράφεις χρειάζεται και βοήθεια ειδική έξω από σένα.
Μην αμελείς την ψυχολογία σου και τη θεωρείς κάτι τόσο παρακατιανό σε σημείο που ακόμα και η ψωρίαση(που εν τέλει είναι δερματολογικό πρόβλημα)σε κάνει να δεις ψυχίατρο αλλά όχι το ότι νιώθεις αδιέξοδο και εγκλωβισμένη όπως γράφεις και στο θέμα σου.

όχι παράλληλα με το δερματολογο πήγαινα και στη ψυχίατρο.... κακώς που δεν το ανέφερα.

Quote:

---

Originally posted by ΜΑΙΡΟΥΛΑ
.... αλλά θεωρώ πως αν πάω πρέπει να δοκιμάσω και κάποιον άλλον.... για την ώρα όμως δεν έχω την οικονομική άνεση οπότε περιμένω λίγο.... αλλά παιδιά νομίζω πως όλα είναι εναντίον μου..... δε γίνεται κάποιο λάθος πρέπει να κάνω κι εγώ. αλλά τι?

---

Βάλε πρώτη προτεραιότητα την υγεία σου και \'κόψε\' από αλλού αν γίνεται,διαφορετικά πάρε τηλ.σε ένα κ.ψ.υ.
κ από εκει κ πέρα μπορούμε να κάνουμε γενικές συζητήσεις για τα προβλήματά σου αλλά μέσω του ιντερνετ μη νομίζεις ότι θα μπορεσεις να λύσεις προβλήματα που σε δυσκολεύουν τόσο.Αυτή είναι η γνώμη μου.

σ\' ευχαριστώ άρση μου που μου αφιέρωσες το χρόνο σου.... καλο μεσημερι....