Χωρισμενος με παιδια

Είμαι 39 ετων προσφατα διαζευμενος με 2 παιδακια. Η πρώην γυναίκα μου πατάει σε αυτό και μου κάνει την ζωή δύσκολη. Οικονομικα είμαι σε κακή κατάσταση, αλλά παρόλα αυτά προσπαθώ να τους προσφέρω όσα μπορώ κόβοντας ακόμα και από το φαγητό μου. Αυτή με σέρνει στα δικαστήρια με απότερο σκοπό να εξασφαλίσει περισσότερα χρήματα παρόλο που έχει οικονομική επιφάνεια. Καποια προβλήματα υγείας που ειχα επιδεινώθηκαν με αποτελεσμα να μην μπορώ να ανταποκριθώ και σε δεύτερη εργασία μιας ποθ και η πρώτη δεν μου αφήνει πολλά περιθώρεια. Νιώθω εξαντλημένος και δεν με χαροποιει τίποτα από οτι κάνω. Το μόνο που μου προκαλεί χαρά είναι το να βλέπω τα παιδιά μου και να κάνουμε πράγματα που κάναμε μαζί. Έχω σκεφτεί πολλές φορές να σταματήσω να ζω, για να μην είμαι βάρος πρώτα από όλα σε μένα και στους γύρω μου. Το μόνο που με σταματαέι είναι το ότι δεν θα τα βλέπω να μεγαλώνουν και να με αγκαλιάζουν. Εχω κάνει σχεση αλλα΄νιώθω πολλές φορές ότι με καταπιέζει γιατί θελει αποκληστικότητα και είμαι στα πρόθυρα να απάσω. Δεν έχω την δυνατότητα να κάνω πράγματα που μου αρέσουν ώστε να εκτονώνομαι εκεί. Οι δικοί μου με αποτρέπουν από το να ξαναφτιάξω την ζωή μου, λέγοντάς μου ότι θα τραβίξεις τα ίδια και αυτό με ρίχνει ακόμα πιο πολυ. Δεν θέλω το κακό κανενός παρόλο που ωθούμαι πολλές φορές να γίνει αυτο... απλά θέλω να ακούσω και την γνώμη καποιου άλλου που έχει ερθει στην δική μου θέση, μήπως και πει κάτι που ίσως να μην έχω σκεφτεί. Σας ευχαριστώ όλους

Αγαπητέ Milto,
Προσωπικά, για το πρόβλημά σου δεν μπορώ να γράψω κάτι συγκεκριμένο, λόγω του ότι δεν είναι κάτι που έχω ζήσει. Αυτό που θα μπορούσα να σου πω, είναι ότι η ζωή δεν είναι πάντα υπέροχη, έχει ανηφόρες και δυσκολίες και όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι. Το θέμα είναι να μην τα παρατήσεις ποτέ, γιατί αν δεν αντέξεις τις δυσκολίες δεν θα μπορέσεις να δεις και τις χαρές. Σκέψου μόνο πως αν δεν γνωρίζαμε την δυστυχία δεν θα μπορούσαμε τώρα να πούμε τί είναι η ευτυχία. Θα σου πρότεινα πάνω απ\' όλα να σέβεσαι και να αγαπάς τον εαυτό σου...
Όταν αγαπάς τον εαυτό σου πραγματικά δεν σκέφτεσαι να του κάνεις κακό πχ να δώσεις τέλος στη ζωή σου. Σίγουρα θα υπάρχουν πράγματα που σε κρατάνε και έστω για αυτά αξίζει να ζεις, όπως ανέφερες για παράδειγμα τα παιδιά σου... Μερικές φορές ακόμα και το χαμόγελο ενός μικρού παιδιού είναι ικανό να σε κάνει να λάμψεις ξανά.
Θα μπορούσες να κάνεις μια λίστα με όλα αυτά που έχεις καταφέρει στη ζωή σου, να είσαι όσο μπορείς πιο κοντά στα παιδιά σου, να εχεις δίπλα σου άτομα στα οποία μπορείς να μιλάς για τον πόνο σου και τις δυσκολίες σου και να προσπαθείς μέρα με τη μέρα να βλέπεις και την πιο φωτεινή πλευρά της ζωής, γιατί σίγουρα υπάρχει. Ταυτόχρονα θα προσπαθείς βέβαια να λύσεις και τα όποια προβλήματά σου ΧΩΡΙΣ όμως να αφήνεις να σε καταβάλλουν. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να νιώθεις εξαντλημένος από όλα αυτά. Το θέμα είναι να μπορείς να δεις και την άλλη πλευρά του νομίσματος. Κι όχι μόνο την ανάποδη. :)
Και μια τελευταία συμβουλή. Πρέπει να αντέξεις την βροχή για να μπορέσεις να δεις το ουράνιο τόξο. Φιλιά.

\"Μου\"κάνει τη ζωή δύσκολη η πρώην.
\"Με\"καταπιέζει η νυν.
\"Με\"αποτρέπουν από σχέση οι γονείς.
\"Με\"σέρνει στα δικαστήρια.

Και αφού όλα στα κάνουν οι άλλοι,βρίσκεις τη λύση:να αυτοκτονήσω,να μην\"είμαι βάρος\".Πόσο καλά φέρεσαι στον εαυτό σου και πόσο τον αγαπάς,που αφήνεις τους πάντες γύρω σου να σε τσαλαπατάνε.Αλλά αφού πρώτα εσύ τους δίνεις την άδεια ε,μην ξεχνιόμαστε.Έναν ενήλικα από πότε μπορεί ο γονιός του να τον αποτρέπει από κάτι που θέλει,τι σου κάνουν,καπίστρι έχεις στο σβέρκο σου;

Τι είναι αυτό που σε κάνει να πιστεύεις πως για να λυθούν τα προβλήματα διαλέγουμε την έξοδο κινδύνου;
Kαι τι σε σταματάει από το να κάνεις πράγματα που θα σε χαροποιούν;Mπορεί να μη θες το κακό κανενός,αλλά θες το δικό σου.Και εκεί έγκειται το ζήτημα.

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind
\"Μου\"κάνει τη ζωή δύσκολη η πρώην.
\"Με\"καταπιέζει η νυν.
\"Με\"αποτρέπουν από σχέση οι γονείς.
\"Με\"σέρνει στα δικαστήρια.

Και αφού όλα στα κάνουν οι άλλοι,βρίσκεις τη λύση:να αυτοκτονήσω,να μην\"είμαι βάρος\".Πόσο καλά φέρεσαι στον εαυτό σου και πόσο τον αγαπάς,που αφήνεις τους πάντες γύρω σου να σε τσαλαπατάνε.Αλλά αφού πρώτα εσύ τους δίνεις την άδεια ε,μην ξεχνιόμαστε.Έναν ενήλικα από πότε μπορεί ο γονιός του να τον αποτρέπει από κάτι που θέλει,τι σου κάνουν,καπίστρι έχεις στο σβέρκο σου;

Τι είναι αυτό που σε κάνει να πιστεύεις πως για να λυθούν τα προβλήματα διαλέγουμε την έξοδο κινδύνου;
Kαι τι σε σταματάει από το να κάνεις πράγματα που θα σε χαροποιούν;Mπορεί να μη θες το κακό κανενός,αλλά θες το δικό σου.Και εκεί έγκειται το ζήτημα.

---

αχ rein ζηλεεεεευω!


τελειο ! τελειο!

μακαρι να το διαβασει ο miltos

Κατ\' αρχάς ξαναφτιάχνω την ζωή μου δεν σημαίνει απαραίτητα ξαναπαντρεύομαι. Αυτά που γράφεις είναι πολύ σοβαρά θέματα. Νομίζω όμως ότι μόνος σου θα δυσκολευτείς πολύ να έρθεις στα ίσα σου. Προτείνω λοιπόν - και μάλιστα εσπευσμένα - να κάνεις μερικές επισκέψεις σε κάποιον ειδικό παρόλο που, όπως λες, τα οικονομικά σου δεν είναι καλά, αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι πιο πολύτιμο από τον εαυτό σου. Έτσι δεν είναι?

Υ.Γ.

Είμαι κι εγώ χωρισμένος με ένα παιδί οπώτε θεώρησε ότι κατανοώ την κατάστασή σου αρκετά.

Μίλτο η μόνη σωτηρία σου ίσως είναι να κάνεις άλλη σχέση να ξεχαστείς, αλλά δεν καταλαβαίνω αυτό περι αποκλειστικότητας. Θέλεις να είσαι με πολλές ή εννοείς αποκλειστικότητα ως προς τα παιδιά σου; Αν είναι το δεύτερο, κάτι αξιόλογο θα βρεις δεν μπορεί αφού είχες σχέσεις έως τώρα!

Εσυ τουλαχιστον σαν αντρας νομιζα οτι νιωθεις πιο ελευθερος!!Ειδες ποσο λαθος εντυπωσεις εχουμε οι ανθρωποι!!

Quote:

---

Originally posted by elena72
Εσυ τουλαχιστον σαν αντρας νομιζα οτι νιωθεις πιο ελευθερος!!Ειδες ποσο λαθος εντυπωσεις εχουμε οι ανθρωποι!!

---

Μην κάνεις διαχωρισμούς. Το συναίσθημα όταν μας πονάει, μας πονάει το ίδιο.

Quote:

---

Originally posted by researcher

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind
\"Μου\"κάνει τη ζωή δύσκολη η πρώην.
\"Με\"καταπιέζει η νυν.
\"Με\"αποτρέπουν από σχέση οι γονείς.
\"Με\"σέρνει στα δικαστήρια.

Και αφού όλα στα κάνουν οι άλλοι,βρίσκεις τη λύση:να αυτοκτονήσω,να μην\"είμαι βάρος\".Πόσο καλά φέρεσαι στον εαυτό σου και πόσο τον αγαπάς,που αφήνεις τους πάντες γύρω σου να σε τσαλαπατάνε.Αλλά αφού πρώτα εσύ τους δίνεις την άδεια ε,μην ξεχνιόμαστε.Έναν ενήλικα από πότε μπορεί ο γονιός του να τον αποτρέπει από κάτι που θέλει,τι σου κάνουν,καπίστρι έχεις στο σβέρκο σου;

Τι είναι αυτό που σε κάνει να πιστεύεις πως για να λυθούν τα προβλήματα διαλέγουμε την έξοδο κινδύνου;
Kαι τι σε σταματάει από το να κάνεις πράγματα που θα σε χαροποιούν;Mπορεί να μη θες το κακό κανενός,αλλά θες το δικό σου.Και εκεί έγκειται το ζήτημα.

---

αχ rein ζηλεεεεευω!


τελειο ! τελειο!

μακαρι να το διαβασει ο miltos

---

Τι ζηλεύεις κι εσύ καλέ;Mμμ,βρήκες τώρα,λολ.Κι εγώ μαθαίνω μέσα απ\'αυτά που γράφω,δεν είναι για ζήλεια.Μαθαίνω όσα δεν είχα μάθει και προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα διαφορετικά.

Μίλτο,θα χρειαστεί να δουλέψεις πάνω στην κατανόηση των δικαιωμάτων σου και κατόπιν στην υποστήριξή τους,ώστε να μη συμμετέχεις οικειοθελώς στην παραβίασή τους από τους άλλους.Δοκίμασε να πας σε έναν ψυχολόγο και να λάβεις καθοδήγηση στο πώς να το κάνεις αποτελεσματικά.:)

περα απο το να μαθει ο μιλτος να διεκδικει τα δικαιωματα του, χρησιμο θα ηταν να εκανε και την αυτοκριτικη του.....
αυτος τα εκανε ολα καλα και η πρωην ηταν απαραδεκτη γι αυτο και χωρισαν και στη νυν φερεται αψογα αλλα ειναι αχαριστη?
και ποια ειναι τελικα τα πραγματα που του δινουν χαρα αλλα δεν μπορει να κανει?