ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΧΑΝΟΥΝ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥΣ...

Αλλο ενα πρωι ξυπνησα, με το που ανοιγω τα ματια μου το ιδιο απαισιο συναισθημα, ενα συναισθημα που δεν περιγραφεται...δεν ξερω καν αν ανηκει στην κατηγορια των συναισθηματων...πιο πολυ θα το ελεγα κενο ενα απολυτο κενο...ανοιγω τα ματια και παρακαλαω να ανοιξω το παραθυρο και να βρεχει, να εχει συννεφια(ο μονος καιροσ που με ηρεμει και λατρευω) αλλα αντιθετα βλεπω τον ηλιο να λαμπει και να με πνιγει με το φως του. Ειναι παραδοξο που μισω τοσο το καλοκαιρι, τον ηλιο, και ολο το κλιμα που επικρατει, ολοι λενε οτι ο ηλιος ειναι ζωη, ενεργεια, χαρα... εμενα αντιθετως μου προκαλει θλιψη και νευρα, προτιμω ενα βροχερο και συνεφιασμενο σκηνικο με αυτη την υπεροχη μυρωδια που εχει η ατμοσφαιρα οταν βρεχει...η Ελλαδα δεν μου ταιριαζει μιασ και απο ηλιο αλλο τιποτα...Η ψυχολογια μου ειναι χαλια αλλα δεν υπαρχει κατι συγγεκριμενο που με κανει ετσι αλλα ενα συνολο καταστασεων η μαλλον καλυτερα η ζωη μου η ιδια...Νιωθω τοσο αχαριστη...αλλοι πεινανε, αρρωσταινουν, χανουν ανθρωπουσ που αγαπουν και εγω που δοξα τον Θεο δεν εχω τετοια προβληματα κανω ετσι... αλλα ειλικρινα δεν μπορω...ολα μου φαινονται ξενα, ασχημα, ο τροπος ζωης μου δεν μου ταιριαζει, η χωρα που ζω δεν με γεμιζει θα ηθελα να πεταξω μακρια! Ζω σε εναν δικο μου κοσμο...οπως θα ηθελα να ειναι...θα μου πεις και ποιος ειναι πλεον 100 τοις 100 ευχαριστημενος???ολοι τα εχουμε αυτα...Μονο που στην δικη μου περιπτωση ειναι θηλια στον λαιμο δεν ειναι απλα ενα παραπονο...Απο μικρο κοριτσακι το ενιωθα αυτο...παρακαλουσα τους γονεις μου να με στειλουν για σπουδες στην Αμερικη...εκει ηθελα να ζησω...να σπουδασω...εκει! Ηθελα να ξεφυγω...τι τρελη που ειμαι...μεχρι και πριν λιγα χρονια πιστευα οτι θα το κανω...αλλα τα χρονια περασαν...περνανε...και εγω η κακομοιρα ακομα ονειρευομαι...ισως απλα ειμαι υπερβολικη, ισως επρεπε να γεννηθω σε αλλη εποχη... πολλα ισως....ισως απλα ειμαι μια ονειροπολα, σπαστικια γκρινιαρα που ζηταει πραγματα ακατορθωτα ενω ο κοσμος καιγεται...αλλα ειλικρινα πνιγομαι, ολα χανουν το νοημα τους, ζω μια ζωη που δεν μου αρεσει...νιωθω ξενη, ακυρη και μονη...πνιγομαι....μακαρι να αλλαζαν ολα ποσο θα το ηθελα...

Quote:

---

Originally posted by ioli
Γιατι τωρα που εχεις μεγαλωσει και δεν χρειαζεται να παρακαλας τους γονεις σου να σε στειλουν Αμερικη, γιατι δεν το κανεις εσυ η ιδια? γιατι δεν ξεκινας με μικρα βηματα και βαζεις εναν τεραστιο στοχο καπου μακρια? γιατι δεν το οργανωνεις? δεν νιωθεις ετοιμη ακομα?

---

ιολι μου μια χαρα ετοιμη νιωθω, το σκεφτομαι πολυ σοβαρα μιας και σε 2 χρονια που θα τελειωσω την εδω σχολη μου θα βαλω τα δυνατα μου για αυτο...αλλα εμποδια υπαρχουν οπωσ η σχεση που εχω εδω(4 χρονια κοντα) και που δεν θα με ακολουθησει και αυτο ειμαι σιγουρη οτι ειναι που με τρελαινει και με βαζει σε τοσο τρελο και ασχημι διλλημααλλα ειλικρινα δεν αντεχω αλλο! α και ευχαριστω παρα πολυ για τηυν απαντηση σου!

astrid,εγώ μέσα απ\'το κείμενό σου ένιωσα μια γενικευμένη τάση φυγής.
Αυτό κυρίως το συναίσθημα μου γεννήθηκε.
Μπορεί το ότι θες να \'φύγεις\' απ\'τη ζωή που δε σου αρέσει να γίνεται πιο χειροπιαστό με το να θες να φύγεις απ\'τη χώρα.Νιώθεις να ισχύει καθόλου κάτι τέτοιο?
Αλήθεια γιατί Αμερική?Σε συνδέει κάτι μ\'αυτή τη χώρα ή απλά επειδή είναι πολύ μακριά και συγχρόνως είναι μια απ\'τις συνηθισμένες επιλογές για σπουδές εξωτερικού?

Αυτός είναι δηλαδή ο λόγος που νιώθεις έτσι,επειδή δε θα σε ακολουθήσει η σχέση σου στην Αμερική;Και στο κάτω κάτω,αφού έχεις τη σχέση σου,γιατί λες ότι είσαι τόσο χάλια;

Εμείς είμαστε οι κύριοι υπεύθυνοι αν δε μας αρέσει η ζωή μας,αλλά κατα τ\'άλλα μας φταίει ο ήλιος.Τί να πεις...

παολο δεν καταλαβες...ισως απλα περναω μια καταθλιψη...που θα μου περασει....παντως θα ηθελα να ξυπνησω και να ειμαι σε μια αλλη ζωη...μακρια και ολα να ηταν καλυτερα...ΕΙΜΑΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΗ ΑΠΟ ΟΛΑ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΒΑΡΕΘΗΚΑ...δεν ξερω αν ειναι ταση φυγης...θα θελα να ειμαι μακρια ομως...α και παολο...δεν ειπα οτι μου φταει ο ηλιος πριν γραψεισ διαβαζε καλα....ειπα απλα οτι εγω τον μισω(αποψη μου)

Quote:

---

Originally posted by Paolo_1
Αυτός είναι δηλαδή ο λόγος που νιώθεις έτσι,επειδή δε θα σε ακολουθήσει η σχέση σου στην Αμερική;Και στο κάτω κάτω,αφού έχεις τη σχέση σου,γιατί λες ότι είσαι τόσο χάλια;

Εμείς είμαστε οι κύριοι υπεύθυνοι αν δε μας αρέσει η ζωή μας,αλλά κατα τ\'άλλα μας φταίει ο ήλιος.Τί να πεις...

---

αρσι μου ειναι μακρια, παντα μου αρεσε το διδακτικο συστημα και οτροπος ζωης, εχω συγγενεις εκει...και γενικα ειναι κατι σαν ονειρο για μενα

Quote:

---

Originally posted by astrid
αρσι μου ειναι μακρια, παντα μου αρεσε το διδακτικο συστημα και οτροπος ζωης, εχω συγγενεις εκει...και γενικα ειναι κατι σαν ονειρο για μενα

---

αφού είναι όνειρό σου astrid μου,ελπίζω να το πραγματοποιήσεις:),έχεις δυο χρόνια μπροστά σου να το οργανώσεις και να βρεις και τις ισορροπίες σχετικά μ\'αυτό και τη σχέση σου.

και φυσικά σου εύχομαι να νιώσεις σύντομα καλύτερα...

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by astrid
αρσι μου ειναι μακρια, παντα μου αρεσε το διδακτικο συστημα και οτροπος ζωης, εχω συγγενεις εκει...και γενικα ειναι κατι σαν ονειρο για μενα

---

αφού είναι όνειρό σου astrid μου,ελπίζω να το πραγματοποιήσεις:),έχεις δυο χρόνια μπροστά σου να το οργανώσεις και να βρεις και τις ισορροπίες σχετικά μ\'αυτό και τη σχέση σου.

και φυσικά σου εύχομαι να νιώσεις σύντομα καλύτερα...

---

αρσι μου σε ευχαριστω παρα πολυ...εισαι πολυ καλος ανθρωπος!

Quote:

---

Originally posted by astrid

και γενικα ειναι κατι σαν ονειρο για μενα

---

αν κατι ειναι ονειρο που θες να το δεις να γινεται πραξη,
τιποτα δεν ειναι ικανο να σε εμποδισει.
Θα φανει στο μελλον ποσο πραγματικα ειναι ετσι τα πραγματα.

Astrid, από όλα όσα διάβασα είναι σαν να μιλάς για εμένα..
Πάντα αγαπούσα τη βροχή, τη συννεφιά και το χειμώνα, και πάντα απεχθανόμουν το καλοκαίρι και τη ζέστη.
Κάθε φορά που έρχεται καλοκαίρι νιώθω φριχτά και μετράω κάθε φορά τις μέρες για να φύγει πριν καν ακόμα αρχίσει. Δύσκολα τα πράγματα γιατί στη Ελλάδα έχουμε τον περισσότερο χρόνο καλοκαίρι. Δεν αντέχω τον ήλιο, σε άλλους προκαλεί χαρά, σε έμενα κατάθλιψη. Το όνειρο μου, όπως και το δικό σου, από παιδί ήταν να ζήσω στην Αμερική, όμως δεν τα κατάφερα. Νιώθω ότι πνίγομαι στην Ελλάδα, όχι μόνο λόγω ζέστης αλλά με τα πάντα. Δεν το βάζω κάτω, ψάχνω συνέχεια τρόπους για να φύγω και πιστεύω κάποια στιγμή να τα καταφέρω. Τώρα πια δεν είναι ο μόνος μου στόχος η Αμερική, αλλά και οποιαδήποτε άλλη Ευρωπαικη χώρα με ψυχρότερο κλίμα μου κάνει...
Σε καταλαβαίνω απόλυτα και εύχομαι να τα καταφέρουμε κάποια στιγμή, γιατί η ζωή είναι μικρή και είναι κρίμα να την αφήνουμε να μας προσπερνάει και να παραμένουμε αμέτοχοι θεατές...

το μήνυμα διαγράφηκε από την ομάδα διαχείρισης για παραβίαση των όρων χρήσης.
Σε περίπτωση που συνεχιστεί η δημιουργία νεών προφίλ από το συγκεκριμένο πρόσωπο, οι συκοφαντικές δυσφημίσεις και οι προσβολές προς την προσωπικότητα διαχειριστών και μελών του φόρουμ, ενημερώνω πως θα απευθυνθω στη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος και θα προχωρήσω σε μήνυση, ασκώντας κάθε νόμιμο δικαίωμα.

ΝίκοςD.

Quote:

---

Originally posted by missing_mile
Astrid, από όλα όσα διάβασα είναι σαν να μιλάς για εμένα..
Πάντα αγαπούσα τη βροχή, τη συννεφιά και το χειμώνα, και πάντα απεχθανόμουν το καλοκαίρι και τη ζέστη.
Κάθε φορά που έρχεται καλοκαίρι νιώθω φριχτά και μετράω κάθε φορά τις μέρες για να φύγει πριν καν ακόμα αρχίσει. Δύσκολα τα πράγματα γιατί στη Ελλάδα έχουμε τον περισσότερο χρόνο καλοκαίρι. Δεν αντέχω τον ήλιο, σε άλλους προκαλεί χαρά, σε έμενα κατάθλιψη. Το όνειρο μου, όπως και το δικό σου, από παιδί ήταν να ζήσω στην Αμερική, όμως δεν τα κατάφερα. Νιώθω ότι πνίγομαι στην Ελλάδα, όχι μόνο λόγω ζέστης αλλά με τα πάντα. Δεν το βάζω κάτω, ψάχνω συνέχεια τρόπους για να φύγω και πιστεύω κάποια στιγμή να τα καταφέρω. Τώρα πια δεν είναι ο μόνος μου στόχος η Αμερική, αλλά και οποιαδήποτε άλλη Ευρωπαικη χώρα με ψυχρότερο κλίμα μου κάνει...
Σε καταλαβαίνω απόλυτα και εύχομαι να τα καταφέρουμε κάποια στιγμή, γιατί η ζωή είναι μικρή και είναι κρίμα να την αφήνουμε να μας προσπερνάει και να παραμένουμε αμέτοχοι θεατές...

---

Αληθεια χαιρομαι που υπαρχει καποιος που το εχει νιωσει!!!!και σου ευχομαι μεσα απο τα βαθη τηςκαρδιας μου να πραγματοποιησεις τα ονειρα σου!!!!

Astrid γεια σου,

Διαβάζοντας το μήνυμά σου θα ήθελα να πω και γω τα εξής:

Αν αυτό που περνάς είναι μια παροδική κατάθλιψη τότε έχει καλώς, θα περάσει. Εύχομαι να είναι έτσι.

Αν αυτό το συναίσθημα κενού όμως το έχεις από μικρή και έχει γίνει στοιχείο του χαρακτήρα σου, όπου και να πας θα σε ακολουθεί για πάντα. Nομίζω πως ουσιαστικά, θες να ξεφύγεις από τον ψυχικό σου πόνο. Και στην άλλη άκρη του κόσμου να πας, όμως, θα τον κουβαλάς μέσα σου. Η μόνη λύση είναι να τον αισθανθείς και όχι να προσπαθείς να ξεφύγεις από αυτόν. Πολλά πράγματα μας έχουν στεναχωρέσει στην ζωή μας και επειδή δεν μπορούμε να τα αντέξουμε, τα θάβουμε μέσα μας, τα κρύβουμε από τον ίδιο μας τον εαυτό. Μα αυτά παραμένουν αποθηκευμένα και μας δημιουργούν ένα αόριστο συναισθημα θλίψης, που δεν ξέρουμε από που προέρχεται. Για να απαλλαχτούμε από αυτά θα πρέπει να τα ξεθάψουμε και να τα νιώσουμε. Τότε θα ρθει και η ευτυχία, όπως την ονειρευόμασταν, σαν παραμύθι που γινεται πραγματικότητα. Αν πας στην Αμερική, να ξέρεις πως εκει πέρα βρίσκονται κορυφαία ψυχοθεραπευτικά κέντρα ,που μπορούν να σε βοηθήσουν να δώσεις ένα τέλος στην κακή σου κατάσταση. Εγώ ετοιμάζομαι για να είμαι εκεί πέρα, σε έναν χρόνο.

Να είσαι καλά, όσο μπορείς.