Αφού ξέρω τι είναι γιατί ακόμα φοβάμαι τα συμπτώματα;
Γεια σε όλους!!!!Αν και διαβάζωτο forum εδώ και κάπιους μήνες σήμερα μπήκα στη διαδικασία να γράψω πρώτη φόρα και θα προσπαθήσω να έιμαι σύντομη.
Λοιπόν πρώτη φορά έπαθα κρίση πανικού τον Ιούνιο του 2008. Τότε στην αρχή είχα φόβο ότι θα πάθω έμφραγμα, μετά όταν βεβαιώθηκα ότι τίποτα σωματικό δεν θα πάθω άρχισα να φοβάμαι για τη πνευματική μου υγεία. Είχα φοβίες ότι τρελαίνομαι, ότι θα κάνω κακό στον εαυτό μου και επίσης έντονη αποπροσωποιποίηση, πράγμα πυ έκανε την κατάσταση χειρότερη.
Όλο αυτο το διάστημα βέβαια έβγαινα κανονικά, γυμναζόμουν, πήγαινα στη δουλειά μου.Έκανα τα πάντα.Και μετά από ένα εξάμηνο ήμουν σχεδόν φυσιολόγικά,έτσι τουλάχιστον νόμιζα.
Και έρχομαι στο τώρα. Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, έπαθα μια γερή κρίση πανικού. Από τότε αρχισα να έχω πάλι έντονα ψυχοσωματικά όπως ζαλάδες, αστάθεια και φόβο επερχόμενου θανάτου.Πήγα σε ψυχολόγο και άρχισα να αισθάνομαι καλύτερα. Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι το έχω ξαναπεράσει και να έιμαι ψυχραίμη και αλλες φορές τα καταφέρνω και άλλες όχι.
Ξέχασα να αναφέρω ότι αυτή τη φορά έχω αναπτύξει και αγοραφοβία και έχω περιορίσει αρκετά τις εξόδους μου. Κάνω πράγματα αλλά όχι όσα θα ήθελα.
Πέρασα έναν πολύ δύσκολο χειμώνα και τον τελευταίο καιρό ενω πίστευα ότι όλα τελειώνουν σιγά σιγά χθες έπαθα μια μεγάλη κρίση πάλι(ήμουν βέβαια σε μια κοινωνική εκδήλωση με πολύ κόσμο) και μ έπιασαν πάλι όλα. Ζαλάδες και συνεχες αίσθημα επερχόμενου θανάτου, χωρίς να έχω πάντα συμπτώματα.
Γιατί ενώ ξέρω τι είναι και ότι δεν προκειται να πάθω κάτι πανικοβάλομαι και τα χάνω και νομίζω ότι θα πεθάνω;Και εννοείται ότ με πιάνει μετά θλίψη και απογοήτευση.Τι δεν κάνω σωστά;;;;;