Καλημέρα,
Δεν περιμένω απάντηση σε αυτό το topic, και ειλικρινά δε ξέρω εάν επιθυμώ απάντηση... απλά θέλω να τα πω.
Ενώ ψυχολογικά ήμουνα πάρα πολύ καλά, πριν από κάποιους μήνες ξαφνικά και χωρίς κάποιον συγκεκριμένο λόγο άρχισα να έχω, ας το πούμε έτσι, κάποιες φοβίες, κάποιο άγχος.
Βασικά δεν είναι φοβίες, ούτε κρίσεις πανικού, ούτε κάτι σχετικό. Και πως το ξέρεις αυτό, θα ρωτήσετε τώρα εσείς...
Το βράδυ κοιμάμαι κανονικά, (ξυπνάω το βράδυ αλλά για νερό, τουαλέτα κλπ. κανονικά θέματα), το πρωί ξυπνάω κανονικά, δεν είμαι πιασμένος ούτε κάτι σχετικό.
Να μπω σε τραίνο, λεωφορείο, ταξί, super markets (ίσα είναι η χαρά μου), κλπ δεν έχω πρόβλημα.
Να βγω για φαγητό, ποτό, διασκέδαση κλπ πάλι είναι η χαρά μου, δεν με ενοχλεί ο κόσμος.
Τώρα, θα με ρωτήσετε "και τι θέλεις εδώ μέσα και γράφεις βρε παλικάρι...?"
Είμαι παντρεμένος, έχω μια καταπληκτική σύζυγο, την αγαπάω και με αγαπάει παρά πολύ.
Η φοβία μου είναι, η βασική για μένα, μην πάθει κάτι η σύζυγος μου. Αυτό είναι που φοβάμαι ποιο πολύ από όλα.
Φυσικά, όχι μόνο για αυτήν αλλά και τους δικούς μου ανθρώπους.
Ας μπούμε τώρα στο ζουμί...
Νιώθω πολύ πιεσμένος από όλα, και όλα - όλους.
Νιώθω ότι θέλω να τα παρατήσω όλα και να σηκωθώ να φύγω.
Νιώθω ότι κάτι δεν πάει καλά με τη δουλεία μου και θα εξηγήσω τι εννοώ.
Νιώθω ότι δεν αντέχω άλλο, θέλω διακοπές.
Νιώθω - Νιώθω - Νιώθω - Νιώθω - Νιώθω...
Και τώρα που είμαι στη δουλεία, ακούω μ@#@#, και αγχώνομαι και θέλω να σηκωθώ να φύγω... (αυτό ήταν παρένθεση).
Ας πιάσουμε ένα - ένα τα θέματα.
Κάτι δική μου άποψη, για όλα φταίει η δουλεία..
Είμαι στην εταιρεία που εργάζομαι δυο χρόνια. Ενώ όλα πηγαίνανε μια χαρά, ξαφνικά στράβωσα...
Δε ξέρω με τι, πως και γιατί.
Όταν μιλάμε ότι έχω στραβώσει, μιλάμε για απίστευτα!
Λόγο κρίσης, και επειδή μαζεύουμε λεφτά δεν μπορώ να φύγω, σε άλλη περίπτωση θα τους είχα πει "άντε γεια" βράδυ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ (ΕΔΩ ΜΕΣΑ)!!! Μου έρχεται να βάλω τα κλάματα, ειλικρινά (το οποίο μερικές φορές το κάνω...).
Θέλω να φύγω από Αθηνά, θέλω να πάω να μείνω μόνιμα στη γενέτειρα μου, Κεφαλονιά, αλλά με εμποδίζει το θέμα της εργασίας.
Θέλω μια ήρεμη ζωή, ειλικρινά το λέω, δεν με ενδιαφέρουνε τα πλούτη κλπ, θέλω βασικά (το ποιο σημαντικό από όλα) ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ.
Να ξυπνάω το πρωί και να φωνάζω ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!! με όλη τη σημασία της λέξεως.
Από ότι καταλάβατε, δεν μπορώ άλλο εκεί που εργάζομαι...
Οι συνάδελφοι είναι μια χαρά, το αφεντικό, παρόλο που σαν αφεντικό είναι μυστήριος, είναι οκ σε πληρωμές κλπ.
Απλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ!!!
Πείτε μου τι να κάνω.
Μήπως να δω ψυχολόγο? Δεν νομίζω ότι μου χρειάζεται. Αλλαγή δουλείας θέλω, να φύγω από Αθηνά, να πάω Κεφαλονιά...
Παλιά, και το έχω διαβάσει και από πολλούς εδώ μέσα, δεν ήμουνα έτσι.
Παλιά, μην φανταστείτε πριν από χρόνια, πριν από μήνες ήμουνα ο "μέσα στην τρελή χαρά", δεν με επηρέαζε τίποτα, δεν με ενδιέφερε τίποτα, παρά μόνο υγειά.
Πέρναγα καλά με τα λίγα, πέρναγα καλά γενικά, τώρα σκέφτομαι - σκέφτομαι - σκέφτομαι.
Βασικά, γυρνώντας από τη δουλεία, αυτό που κάνω είναι να κοιτάω κάθε λίγο και λιγάκι το κινητό... Μήπως κάτι έγινε πάλι με τη δουλεία και πρέπει να τρέχω...
Ψυχοφθόρο... εντελώς όμως.
Όπως πάλι καταλάβατε, τα πάντα είναι θέμα δουλείας. Έχω επιφορτιστεί πολλά στο κεφάλι μου. Πολλές ευθύνες, παρά πολλές, και το έλεγε το ζώδιο μου...
Το όλο θέμα βέβαια επηρεάζει και την προσωπική μου ζωή... Ξέρετε με άγχος δεν γίνεται "κάτι" το οποίο επιθυμούνε όλα τα ξευγαρια... :-(
Και επιστρέφω. Δεν έχω πρόβλημα να δουλέψω, να κάνω οτιδήποτε αλλά να υπάρχει και ελεύθερος χρόνος. Γιατί μιλάμε για έλλειψη αυτουνού, όχι ωραρίου αλλά…
Επιστρέφω σπίτι απόγευμα, έρχεται σαββατοκύριακο και φοβάμαι μήπως σκάσει κανένα τηλέφωνο και τρέχω σαν... άντε μην το πω.
Δεν ξέρω τι να κάνω, ειλικρινά, δεν έχω βρει τι μπορεί να φταίει και έχω στραβώσει τόσο.
Μου φαίνεται θα τα βροντήξω όλα.
Θέλω τη υγειά μου πάνω από όλα. ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ.
Από όλα αυτά που διαβάσατε παραπάνω, πρέπει να πάω σε ψυχολόγο? ή απλά να αλλάξω δουλεία?
Υπάρχει κάτι φυτικό, αγχολυτικό, όχι φάρμακο, κάτι απλά να με ηρεμεί λίγο?
Πιστεύω να πάνε όλα καλά... Υγειά, Ψυχική υγειά, Θετική ενέργεια, Θετική σκέψη, Αισιοδοξία και Χαμόγελο :-)))))
Ευχαριστώ που με ακούσατε. Δεν εχω μιλήσει σε κανέναν άλλον.
Μάκης
