Quote:
Originally posted by missing_mile
Ίδια συμπεριφορά είχα κι εγώ ως παιδάκι, αλλά αυτό οφείλονταν μάλλον στη κακοποίηση που δεχόμουν στο σπίτι. Αντικοινωνικό, ντροπαλό, δεν πλησίαζα τα άλλα παιδιά. Χαμένη στον κόσμο της φαντασίας μου. Από τα 15 ως τα 20 άρχισα να βγαίνω συνέχεια, να ταξιδεύω και να γνωρίζω κόσμο, όμως ακόμα πιστεύω πως κάτι δεν πάει καλά μαζί μου... Σαν να έχω πολλαπλές προσωπικότητες. Δεν είμαι ο Dr Jekyll και ο MR Hyde, αλλά βγάζω (έβγαζα μάλλον γιατί τώρα κλείστηκα στο σπίτι) διαφορετική προσωπικότητα ανάλογα με το άτομο που είμαι μαζί. Μπορούσα να γίνω ντροπαλή, κοινωνική, sexy, συντηρητική, αδύναμη, δυναμική και όλα αυτά να τα πιστεύω και να τη υποστηρίζω τη κάθε φορά... Δεν νομίζω ότι είναι φυσιολογικό αυτό που μου συμβαίνει, δεν ξέρω αν ξέρω ποια είμαι πραγματικά.
σε ολη μασ την ζωη μαθαινουμε το ποιοι ημαστε... νομιζω το σημαντικο ειναι πανω απ ολα να νιωθουμε καλα με εμασ..να μασ συμπαθουμε οπωσ ημαστε... να θετουμε στον εαυτο μασ την ερωτηση..αν δεν ημουν εγω ..εγω θα με συμαπθουσα?θα με εκανα παρεα?