Quote:
Originally posted by mstrouf
Αρχικά ήθελα να απαντήσω στο ποστ του kaneis \"δεν είχα ποτέ σχέση\", ύστερα το θεώρησα λίγο άτοπο να παρέμβω.
Ίσως δεν είχα ποτέ την κατάλληλη σχέση.
Έχω κάνει δεσμούς, που βασίζονταν κυρίως στο σεξ, με αποτέλεσμα να νιώθω άσχημα με τον ίδιο μου τον εαυτό, δεν φχαριστιόμουν την πράξη, αλλά το εκμεταλλευόμουν για να έχω μια σχέση. Σιχάθηκα να υποβάλλω τον εαυτό μου σε κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω αν έχει σχέση με τη σεξουαλική κακοποίηση που είχα υποστεί σαν παιδί κ όλα έμοιζαν ανούσια ή αν δεν μπορώ να δω το σεξ σαν ευχαρίστηση. Πραγματικά ντρέπομαι που ποστάρω κάτι τέτοιο. Βρίσκομαι σε αδιέξοδο. Διατηρούσα δεσμό εδώ κ 5 χρόνια με έναν παντρεμένο, προσφατα αγανάκτησα με τον ίδιο μου τον εαυτό κ έδωσα τέλος, ενω είχαν υπάρξει κ στο παρελθόν άκαρπες προσπάθειες. Ίσως να ήταν ο μόνος που ερωτεύτηκα κ αγάπησα, για ένα διάστημα ήταν όλη μου η ζωή, σιγά σιγά καθώς επανερχόμουν στην πραγματικότητα, έπεφτα σε κατάθλιψη γι αυτή τη λάθος σχέση. Είναι 28 χρόνια μεαγλύτερος μου, έχει παιδιά, έχει φτιάξει κ έχει ολοκληρώσει το σπουδαιότερο για ορισμένους κομμάτι της ζωής του. Τι γυρεύω εγώ εκεί; Πήρα κ εδωσα σ αυτή τη σχέση, τα συναισθήματα αμοιβαία, όμως ως που κ ως πότε μπορεί να συνεχιστεί κάτι τέτοιο; Ίσως κάποιοι να θεωρήσουν ότι είμαι μια συνηθισμένη ξεφτιλισμένη *******, δεν είναι έτσι. Τον αγάπησα κ αν δεν ήταν η οικογένεια στη μέση, δεν θα με πείραζε η ηλικιακή διαφορά.
Τέλοσπάντων, θέλω να καταλήξω κάπου.. Ότι ποτέ δεν έχω κάνει κίνηση να πλησιάσω κάποιον που μου αρέσει, φοβάμαι την απόρριψη, φοβάμαι ότι δεν θα είμαι αρκετά καλή για κανέναν, φοβάμαι μην πονέσω. Έχω κλειστεί στον περίγυρο, 2-3 φίλες, δεν γνωρίζω κόσμο, φοβάμαι, ντρέπομαι.. νιώθω μια απιστευτη μιζέρια μες την μοναξιά μου κ αφήνομαι να χαντακώνομαι κ να χώνομαι όσο πιο βαθειά γίνεται. Ήδη σε έναν πρόσφατο απολογισμό μου, είδα ότι χαραμιζόμουν σε μια σχέση χωρίς μέλλον από βόλεμα, γιατί αυτόν είχα κ φοβόμουν να προχωρήσω τη ζωή μου.
Φοβάμαι να ζήσω κ να κάνω οποιαδήποτε σχέση.
