Solian.

Είχα γράψει πριν μερικούς μήνες για το risperdal σε ενέσιμη μορφή. Δεν το παίρνω γιατί αφού συζήτησα με τον γιατρό μου ότι αισθάνομαι άσχημα να με κοιτάζει η νοσοκόμα του κέντρου ψυχικής υγιεινής με περίεργο ύφος κάθε μήνα συμφώνησε να το διακόψω. Την νοσοκόμα την διακαιολογώ γιατί δεν με κοιτούσε με υποτιμητικό ύφος αλλά κάτι σαν "καθαρή, νορμάλ, γιατί κάνει ενέσεις"?
Από τότε πήρα το solian. Για ένα μήνα αισθανόμουν άσχημα και κυρίως όσον αφορά την μοναξιά. Ακόμα και μια βόλτα για καφέ με παρέα που στην παρούσα φάση δεν σημαίνει και πολλά, τότε μου φαινόταν βάλσαμο. Πάντως σε ένα μήνα εξαφανίσθηκαν όλα τα συμπτώματα που άλλα φάρμακα επί χρόνια δεν είχαν καταφέρει να εξαλείψουν. Δεν ακούω κιχ, ο θόρυβος που επικρατούσε έστω και σαν ψυθίρισμα στον εγκέφαλό μου, από σκέψεις που φαίνονταν να προέρχονται από άλλους εξαφανίσθηκε. Είμαι όπως πριν συμβεί οτιδήποτε.
Είναι καλό αυτό?
Βέβαια από τότε έχω μειώσει δραστικά τις δόσεις γιατί θέλω να είμαι λειτουργική στην εργασία μου. Αυτός ήταν και ο λόγος που έγραψα μερικά μπινελίκια εδώ. Διακοπή εργασίας και μη εξεύρεση πόρων προς το ζην ίσον ίδρυμα, μου είπαν μερικοί συγγενείς μου. Παρόλα αυτά τα συμπτώματα δεν έχουν επιστρέψει.
Όσον αφορά το ίδρυμα και τους συγγενείς θα έπρεπε να τους έχω ξεγράψει από τα 19 (εννοώ και γονείς) και να εργαστώ στην Γερμανία όπου είχα μεταναστεύσει τότε. Δεν είχαν ποτέ σκοπό να με στηρίξουν οικονομικά, ούτε για σπουδές.
Επίσης έχω έναν θείο 48 ετών που παίρνει φάρμακο σε ενέσιμη μορφή, δούλευε για ένα διάστημα στη Γερμανία με την γυναίκα του και έπαιζε τα χρήματα του σε φρουτάκια,επέστρεψε στην Ελλάδα αφού πήρε 200 ευρώ μηνιαίως αναπηρική σύνταξη, η γυναίκα του τον σούταρε και τον συντηρεί η έρμη η μάνα του με την σύνταξη των 1000 ευρώ του αποθανώντος άνδρα της, από την Γερμανία.
'Εχει βγάλει μόνο το δημοτικό αφού επιπλέον ήταν και τεμπέλης και πίνει καθημερινά. Πειράζει που δεν θέλω να με συγκρίνουν με τέτοια άτομα? Αυτός επιπλέον νόμιζε ότι μπορούσε να με πιάσει κοροϊδο για να πάρω κανένα δάνειο για να αγοράσει αυτοκίνητο γιατί έχει και αυτόν τον χαβά. Θέλει να είναι κυριλέ. Πειράζει ακόμα που ένας συνάδελφος στην δουλειά που ήταν υπό φαρμακευτική αγωγή ψυχωτικής συνδρομής με εκνεύριζε όσο δεν πάει άλλο?
Αυτός ο καημένος πέθανε πρόσφατα όμως, 44 ετών.
Δεν θέλουμε να φτάσουμε σε τέτοιες καταστάσεις μορφωμένοι άνθρωποι, πόσο μάλλον ίδρυμα. Θέλουμε?