Καλησπέρα,
Δυο λόγια για μένα: από μικρός επιδίωκα τις δύσκολες δοκιμασίες είτε στον αθλητισμό είτε σαν χόμπυ είτε στο σχολείο. Και αυτό γιατί μου άρεσε το άγχος και η αδρεναλίνη μέχρι όμως του σημείου που σε κάνει πιο παραγωγικό. Αν και ήθελα πολύ να ακολουθήσω τον πρωταθλητισμό τελικά για λόγους επιβίωσης με κέρδισε η άλλη μου αγάπη, η πληροφορική με την οποία ασχολούμαι από τα 10 μου. Μετά από έτη πετυχημένης αλλά ασυμβίβαστης καριέρας αποφάσισα να κάνω την δικιά μου δουλειά. Όταν λέω ασυμβίβαστης εννοώ ότι πάντα ενεργούσα σύμφωνα με το τι είναι σωστό στο επάγγελμά μου για τον άλλο και όχι με τις παράλογες απαιτήσεις που είχαν κάποιοι οι οποίες με έκαναν και να ιδιωτεύσω.
Σήμερα είμαι πλέον έγγαμος και εδώ και ένα χρόνο έχω και έναν υπέροχο γιο. Ενώ οι αποδοχές μου μέχρι να ιδιωτεύσω ήταν παραπάνω από καλές, από εκείνο το σημείο και έπειτα ήταν και είναι σχεδόν μηδαμινές. Η γυναίκα μου από την ημέρα της εγκυμοσύνης δεν δουλεύει πλέον μαζί μου λόγω του παιδιού, μιας και δεν υπάρχει η δυνατότητα βοήθειας από κάπου.
Έχω τεράστιο επαγγελματικό / οικονομικό πρόβλημα το οποίο δυστυχώς το αντιμετωπίζω μόνος μου. Ο συνεργάτης μου στην δουλειά είναι «πέρα βρέχει», η γυναίκα μου από τον καιρό που σταμάτησε να δουλεύει αδυνατεί να κατανοήσει το πρόβλημά μας (μιας και έχει δοθεί εξ ολοκλήρου στην ανατροφή του παιδιού μας).
Τραβάω λοιπόν τον Γολγοθά της ανασφάλειας μόνος μου χωρίς να υπάρχει τουλάχιστον η κατανόηση ή η ψυχολογική στήριξη από κάπου. (μόνο αυτό ζητάω)
Πρέπει να ξεπερνάω τα προβλήματα της υπάρχουσας δουλειάς μόνος μου, να σχεδιάζω την ψυχοφθόρα συντήρησή της μέχρι να πάρουμε την απόφαση να την πουλήσουμε και να σχεδιάζω, ερευνώ το μετά που και εκεί προς το παρόν βρίσκω τοίχο. Η υπάρχουσα δουλειά με απασχολεί σε 12ωρη με 14ωρη βάση και όπως μπορεί να καταλάβει κανείς οι ώρες μου με την οικογένειά μου δεν είναι τόσες όσες επιθυμώ. Επίσης ο σχεδιασμός έρευνα για την μελλοντική δουλειά που δεν ξέρω τι θα είναι, αναγκαστικά συμβαίνει από τις 24:00 μέχρι όσο πάει με αποτέλεσμα να έχω ελάχιστες ώρες ύπνου. (δεν ξέρω πόσο θα αντέξω ακόμα ας είναι καλά η υπερένταση).
Το μεγάλο μου πρόβλημα λοιπόν είναι η έλλειψη κατανόησης του προβλήματος από τη γυναίκα μου και τον συνεργάτη μου όπως φυσικά και η ανασφάλεια για το μετά.
Δεν θέλω να γίνω πλούσιος .θέλω απλά να μπορώ να προσφέρω τα απαραίτητα στην οικογένειά μου όπως και να έχω μία δικιά μου εργασία με πιο ανθρώπινο ωράριο έτσι ώστε να τους αφιερώνω περισσότερες ώρες. Τα τελευταία 16 χρόνια δουλεύω σε αυτούς τους ρυθμούς 7 ημέρες την εβδομάδα .τώρα όμως που έχω οικογένεια θέλω να προσφέρω τα απαραίτητα ζώντας όμως σαν πατέρας μέσα σε οικογένεια και όχι να τους βλέπω 1 ώρα πριν πέσουν για ύπνο.
Από τώρα αισθάνομαι καλλίτερα και μόνο που σας έγραψα.
Υ.Γ. πάσχω από νεύρωση στομάχου η οποία σε κρίσεις στεναχώριας και άγχους μου προκαλεί φριχτό πόνο στο στέρνο και μου ανεβάζει και πυρετό. Την ελέγχω όμως όσο μπορώ και δεν έχω συχνά κρούσματα πλέον.
