Η απογνωση συνεχιζεται...

Πριν λιγες μερες εγραψα για τον φοβο που αντιμετοπιζω εδω και χρονια σε σχεση με τις εξετασεις. Ειναι ενας φοβος που με εχει πιασει απο τις Πανελληνιες κ μετα. Μεχρι και στο Κολλεγιο που ηρθα, μυαλο τελικα δεν εβαλα και επετραψα και παλι στο φοβο να με επισκεπτει. Πηρα την αποφαση να 'αποδεσμευτω' απο τα μαθηματα που πηρα αυτο το διαστημα προκειμενου να μην εχω επιπτωση στη γενικη μου βαθμολογια, αν τα αποτελεσματα δεν ειναι καλα. Δεν ημουν σε θεση να κανω κατι καλυτερο εκεινη την στιγμη...
Ντρεπομαι απιστευτα για τον εαυτο μου. Για αυτο που ειμαι. Ντρεπομαι τους γονεις μου, που προσπαθουν να με συζητησουν να δουνε τι φταιει και εγω τοτε γινομαι ακομη πιο κλειστη και φερομαι παρανοικα. Εχασαν 3000 euro που ειχαν πληρωσει για τις σπουδες μου αυτο το τετραμηνο, λογω του φοβου και του πεισματος που με πιανει να μην θελω να τον αντιμετωπισω.
Δεν ξερω τι να κανω..Αυτο που νιωθω ειναι ντροπη και τυψεις. Κατω χρονο γινομαι ολο και πιο ευαλωτη....δεν υπαρχει κατι να με βγαζει απο το αδιεξοδο..Δεν σκεφτομαι εναλλακτικες λυσεις εκ των προτερων..
Μονο κλεινομαι η καλυτερα κρυβομαι απο τους παντες..Για να μην τους πω τι εκανα..για να μην τους ομολογησω την αδυναμια μου. Οτι φοβαμαι. Οτι ποτε δεν θα μπορεσω να 'βγω προς τα εξω' και να διεκδικησω μια θεση σε αυτο το κοσμο. Βλεπω τους γυρω μου να ειναι ηρεμοι, ευτυχισμενοι σε γενικες γραμμες απο αυτα που εχουν και εω απο την αλλη να γαμαω τη ζωη. Να φοβαμαι να κανω το επομενο βημα. Εδω και μια βδομαδα ειμαι στο σπιτι και δεν εχω μιλησει με κανεναν. Δεν μπορω να φαω γιατι δεν ευχαριστιεμαι καμια απο τις μπουκιες που τρωω. Η μονη μου αναγκη ειναι να κρυφτω. Για ποσο ομως?Η ζωη δεν σε αφηνει να εισαι θεατης. Μακαρι να μπορουσα να πω στα συμπτωματα που με πιανουν απο τον φοβο, να φυγουν μακρυα. Ομως δεν εχω μαθει ακομη το τροπο. Καθε φορα, τρεμουλο, ταχυπαλμια, τασεις λιποθυμιας... Ποιος θα θελει ενα τετοιο ατομο διπλα του αυριο μεθαυριο. Κανεις δεν θελει να ψυχοπλακωνεται..
Πως θα βαλω σε μια σειρα τη σκεψη μου και τη ζωη μου?Πως θα μαθω να μην ντρεπομαι για μενα και τις αδυναμιες μου..Οι γονεις μου μου το δημωσαν οτι δεν θα μου ξαναπροσφερουν βοηθεια αν δεν αλλαξω μυαλα..Νιωθω οτι ολοι μου εχουν γυρισει τη πλατη.
Σας ευχαριστω

Γεια σου Bibo!
Όλοι φοβόμαστε, όλοι ντρεπόμαστε, όλοι φερόμαστε ηλίθια κατά καιρούς, ή συχνά, ή και κάθε μέρα. Κάποιοι άπό μας είναι πιο ευαίσθητοι από τους άλλους και σαν αποτέλεσμα όλα τα παραπάνω εξουσιάζουν τη ζωή τους και δεν τους αφήνουν να ζήσουν και να χαρούν.
Χρειάζεσαι στήριξη νομίζω σε αυτή τη φάση, κάποιος δικός σου που να είναι διαθέσιμος και να σε καταλαβαίνει ή κάποιος ψυχολόγος νομίζω θα σε βοηθούσε.
Μην τα παίρνεις τραγικά τα πράγματα, τα λάθη και οι αποτυχίες είναι για όλους μας. Απλά μην υποτιμάς το γεγονός ότι όλοι μας χρειαζόμαστε στήριξη σε φάσεις όπως αυτή που περνάς τώρα εσύ...

θα σου πω αυτο που θα ελεγα στον γιοκα μου αν ειχε αυτο το προβλημα..

Αγαπη μου..δεν γεννηθηκαμε ολοι για να γινουμε αρχιτεκτονεσ η γιατροι... ισωσ εσυ να πρεπει να γινεισ καλλητεχνησ.. η συγγραφεασ.. η ζογκλερ.. μουσικοσ .που ξερεισ.. και κατι αλλο..

οταν εγω τελειωνα το σχολειο...πατωσα στισ πανελληνιεσ.. και οταν πηγα σε σχολη που εγω διαλεξα ..μετα απο 1 χρονο διαλληματοσ και μοναχα εργασιασ..(ασχετησ).... τοτε τα ειδα πιο κουλ τα πραγματα και στισ εξετασεισ εσκησα...επειδη το εκενα πλεον για εμενα οχι επειδη επρεπε...

απο εκει και περα..κανεισ δεν ειπε ποτε πωσ η σχολη που θα τελειωσεισ θα σου καθωρισει την ζωη σου..εγω ξερω πολυ λιγουσ ανθρωπουσ που στο τελοσ καταληξανε να κανουν την δουλεια την οποια σπουδασαν... στην τελικη ποιοσ ειπε πωσ πρεπει να κανουμε μονο μια δουλεια στην ζωη μασ???...προσωπικε εγω που χμμμμ ..θα πω πωσ βαριεμαι.,...λιγο ευκολα την ιδια εργασια... οταν θα με κουραζει κατι μετα απο 3-5- 10 χρονια..θα το αλλαζω με κατι παρομοιο..παραπλευρο... οχι εντελωσ ασχετο αλλα.. και κατι που θα ειναι αννανεωση για εμενα...

cool

... να ξερεισ επισεισ πωσ μοναχα στο δημοσιο η στισ πολυ υψυλοβαθμοσ δουλειεσ(διευθυντικεσ) μετραει ο βαθμοσ με τον οποιο αποφοιτεις... στισ υπολοιπεσ ολεσ μετραει ο τροποσ που φερεσαι..τα προσοντα.. η προιπηρεσια.. η διαθεση-προθημοτητα να εργαστεισ και να μαθεισ...

και για να μην νιωθεισ τυψεισ για τα λευτα..βρεσ μια παρτ ταιμ δουλιτσα...και τσονταρε στα εξοδα... θα βοηθησησει πολυ!!

ολοι εχουν αγχοσ στισ εξετασεισ απλωσ εσυ εχεισ περισσοτερο... οι γονεισ προφανοσ δεν καταλαβαινουν πωσ δεν το ελεγχεισ... μην εχεισ τυψεισ για κατι που δεν ελεγχεισ...


..
κανε πραγματα που θα σε κανουννα νιωθεισ ασφαλησ..

γραψε τι σε κανει να νιωθεισ ασφαλεια???... το προγραμμα? τα ζωα? η φυση?..οι φιλοι\"?..τα ταξξιδια?...τι???

στο μονοπατι τησ ζωησ προχωραμε μονο αν ξερουμε πωσ το μονοπατι η ειναι ασφαλεσ..η εχουμε τα οπλα να προστατευτουμε...

γνωμη μου...

ο φοβοσ ειναι ελλειψη ασφαλειασ...αν ασφαλησεισ την ζωη σου.. ο φοβοσ θα φυγει..
μαθε να σκευτεσαι και ενναλακτικεσ λυσεισ...

να ξερεισ πωσ να σπουδασεισ μπορεισ παντα... τωρα αρχιζει η ζωη σου δεν τελειωνει..

ρισκο ειναι η ζωη.. και παιχνιδι εωσ ενα σημειο... εσυ θα καθωρισεισ το ποιοσ εισαι ..

kala sou leei re bibo s steilw u2u

Τι ειναι το u2u?

Streidi και Adzik σας ευχαριστω πολυ για τα λογια σας. Ειναι ο φοβος μου που με περιβαλλει ολοι την ωρα. Απο νωρις ενιωσα οτι η αποτυχια ειναι συνωνυμη με το ποσο αξιζεις. Γι\'αυτο κανω οτι κανω στον εαυτο μου. Ειναι σα να τον τιμωρω. Πιο παλια νομιζα οτι το αγχος και οι ενοχικες σκεψεις θα ειναι για μια φορα, ομως στη συνεχεια ολο και αυξανονταν..Μακαρι οι επιλογες μου να μην ειχαν τετοιες μεγαλες επιπτωσεις στους δικους μου ανθρωπους..

οτι κανεισ πρεπει να το κανεισ για εσενα οχι για τουσ αλλουσ..εδσυ θα ζεισ και με τα αποτελεσματα των επιλογων σου μα και με τισ υποχρεωσεισ τουσ... κανεισ αλλοσ...οτι και ν α σου λεει...

Quote:

---

Originally posted by Bibo
Απο νωρις ενιωσα οτι η αποτυχια ειναι συνωνυμη με το ποσο αξιζεις.

---

αν το καταλαβαίνεις ότι αυτό είναι μια εξαιρετικά δυσλειτουργική σκέψη, γιατί δεν την αλλάζεις?
μπορείς να διαχωρίσεις το θέμα της επίδοσης στα μαθήματα από το θέμα το κοινωνικό του πως σε βλέπουν οι άλλοι.

δηλαδή νομίζεις ότι αν ήσουν η αριστη φοιτήτρια, η φοιτήτρια με GPA 4 θα σε γούσταρε όλος ο κόσμος?

ίσως έτσι να αισθάνεσαι τώρα αλλα σου έχω μια έκπληξη!
δεν είναι έτσι τα πράγματα. οι διαπροσωπικές σχέσεις είναι άλλο πράγμα κ θέλουν άλλες γνώσεις κ δεξιότητες για να πάνε καλά.

οι σπουδές θέλουν διάβασμα, συνεργασίες με καλούς συμφοιτητές, να είναι ανοιχτός κάποιος απέναντι στη νέα γνώση (με λίγα λόγια να μην προδικάζει αρνητικά τον εαυτό του, πχ δεν θα τα καταφέρω, αυτό δεν το καταλαβαίνω τώρα, άρα δεν θα το καταλάβω ποτέ κλπ.), να μην ντρέπεται να ρωτάει αυτά που δεν κατάλαβε...

οι διαπροσωπικές σχέσεις θέλουν τελείως άλλα πράγματα. μπορεί ένας άριστος φοιτητής να είναι κολλητός με έναν φοιτητή της πλάκας.

Στις διαπροσωπικες σχεσεις παντα ειχα προβλημα δυστηχως...Γιατι παντα αισθανομουν υποδεεστερη..

σου έχω στείλει ένα u2u. είναι πριβέ μηνύματα. μπορείς να τα δεις αν κοιτάξεις στο πάνω δεξιά μέρος της σελίδας σου, λέει:

Logged in as bibo
[Αποσύνδεση - U2U - Πίνακας ελέγχου / Επιλογές

κάνεις κλικ στο u2u

-σαν πολυ σημασια δεν δινεις στους αλλους ??????? Τι πανα πει δωσαν 3000 ευρω ,? αυτοι δεν το αποφασησαν ? και πρεπει εσυ τωρα να τρελαθεις απ τις τυψεις ? αν τυχον δηλαδη δειναν 5 η 6 χιλιαρικα εσυ τι επρεπε να κανεις ? με το ποσό παει δηλαδη η εγνοια τους για σενα ? ,,,,,,,,,,,,,,,,

Quote:

---

Originally posted by path
-σαν πολυ σημασια δεν δινεις στους αλλους ??????? Τι πανα πει δωσαν 3000 ευρω ,? αυτοι δεν το αποφασησαν ? και πρεπει εσυ τωρα να τρελαθεις απ τις τυψεις ? αν τυχον δηλαδη δειναν 5 η 6 χιλιαρικα εσυ τι επρεπε να κανεις ? με το ποσό παει δηλαδη η εγνοια τους για σενα ? ,,,,,,,,,,,,,,,,

---

ξανασκεψου τα,
αυτα που γραφεις....

Τα ξανασκεφτηκα . ,,,,,,,,,και λοιπον;