Και τωρα τί κάνω?

Καλησπέρα,
για 3 χρόνια είχα κοινωνική φοβία και αγοραφοβία και όσα αυτό συνεπάγεται..δεν πήρα ποτέ φάρμακα,προσπάθησα να το αντιμετωπίσω με την ψυχολόγο μου..Ετσι λοιπόν,χωρίς να το έχω ξεπεράσει εντελώς (δεν ξέρω καν αν θα το ξεπεράσω ποτέ τελείως..νομίζω πως πάντα θα ζει μέσα μου) φτάνω στο σημείο που βγαίνω,και πίνω καφε και ποτό χωρίς να υποφέρω..Από την άλλη όμως ξυπνάω από ένα λήθαργο μετά από 3 χρόνια που έχω χάσει τη ζωή μου..Παράτησα τη σχολή,αφου δεν μπορούσα καν να βγω από το σπίτι μου,παράτησα τους φίλους μου,τον (τότε) φίλο μου και συνειδητοποίησα πως η ψυχολόγος μου με προετοίμαζε για τη στιγμή που θα βγω χωρίς φόβο από το σπίτι αλλά ποτέ κανείς δεν μου είπε τί θα κάνω μετα...Μετά που πρέπει να αρχίσεις τη ζωή από το μηδέν..γιατί εγώ μηδένισα..Τώρα λοιπόν τί κάνω?...(το θέμα είναι πιο πολύ ένα μεγάλο ερωτηματικό..)

Ξαναρχίζεις.Σε φοβίζει αυτό;

ναι, με φοβιζει και πιο πολυ με κανει να ειμαι αμηχανη. σκεφτομαι απο που να αρχισω και που να τελειωσω.. τι να πρωτο-χτισω και παλι? και αν μπορω να τα καταφερω φυσικα..γιατι ακομα ντρεπομαι και δεν μιλαω πολυ στους ανθρωπους μου.ευχομαι να ακουγαν τις σκεψεις μου. φοβαμαι μηπως ειναι πολυ αργα.. και οσο για το \"να βελτιωσω τον εαυτο μου\" θεωρω πως εχω βγει πολυ καλυτερη μεσα απο ολο αυτο! εξελιγμενο μοντελο! μεγαλο σχολειο ηταν αυτα τα χρονια...

τι να πω κ εγω που δεν εχω φιλους σαν αντικοινωνικο στοιχειο με πιθανη διαταραχη προσωπικοτητας..θα κανεις οτι μπορεις κ αν αξιζαν οι φιλοι π ειχες στο παρελθον θα ξαναρθουν αν οχι σιγα σιγα θα κανεις παρεες η φιλους αν και πιστευω οτι οι φιλοι ειναι επιφανειακοι τη σημερον ημερα δες το κ εσυ ετσι αν ξενερωσεις με τον κοσμο που κυκλοφορει..Εγω ειμαι σε φαση που κανω προσπαθεια για να βγω απτο σπιτι οχι με φοβιες αλλα ψυχοσωματικα συμπτωματα που μου δημιουργουν ανασφαλεια αλλα διατηρω μια ισως επιφανειακη σχεση η ετσι τη βλεπω εγω η οποια με βοηθαει μπορω να πω κ μ προκαλει να κουνηθω λιγο η τουλαχιστον να μην νιωθω μονη γιατι μενω μονη και η μοναξια φερνει θλιψη..σιγα σιγα θα την βρεις την ακρη μην ψαξεις για τελειες καταστασεις δεν υπαρχουν βρες ατομα που μπορουν να σε βοηθησουν με τον τροπο τους και οπως θες εσυ οσο χρειαζεσαι..ο φρουντ ελεγε πως οι σχεσεις ειναι εγωιστικες εξυπηρετουν αναγκες, κοιτα μεσα σου τι αναγκες εχεις και δες ποιος μπορει να σ βοηθησεις να τις καλυψεις η εστω κατα το μεγιστο δυνατο..επισης ο φρουντ ειπε οτι κανουμε σχεσεις για να μην κατασπαραξουμε ο ενας τον αλλο σαν savage beasts που ειμαστε..

Αυτό αναρωτιέμαι και εγώ almost_good.. Και μάλλον κάπως έτσι: \"Και τώρα τί να πρώτο-κάνω?\" Τί να μαζέψω από τα ασυμμάζευτα.. Ξεκινώ να μαζεύω από όπου μπορώ και μετά από μία εβδομάδα τα παρατάω, βλέποντάς τα βουνό..:(

Νιωθω σαν να εχω χασει πολλα επεισοδια απο τη ζωη μου και πλεον αδυνατω να την παρακολουθησω.. Ειναι σαν να επεσα για υπνο στα 18 μου ουσα πρωτοετης και να ξυπναω ξαφνικα στα 21 τριτοετης και με υποχρεωσεις...ποτε εγιναν ολα αυτα??εγω που ημουν??

εχεισ τη σχολη σου απο οπου μπορεισ να κανεισ γνωριμιεσ καθωσ και να περασεισ τα μαθηματα σου πραγμα που θα ενισχυσει την αυτοπεποιθηση σου γιατι σκεφτεσαι τι εχασεσ και δε σκεφτεσαι τι κερδισεσ εδωσεσ τρια χρονια και κερδισεσ ολη σου τη ζωη λιγο υπομονη μονο θελει και λιγη οργανωση