ΥΠΑΡΞΗ

Καποτε ειχα υπαρξιακο αγχος, ανησυχουσα για την πραγματικοτητα αμφεβαλλα αν αυτο που ζω ειναι ονειρο η πραγματικοτητα..και ομως υπαρχουν θεωριες που υποστηριζουν οτι υπαρχουν παραλληλες πραγματικοτητες.σκεφτομου� � πως μπορουμε να μαστε τοσο ηρεμοι εφοσον θα πεθανουμε, γιατι προσποιουμαστε, γιατι προσπαθουμε αφου θα καταληξουμε στο χωμα κ ακομα χειροτερα το σωμα θα καταστραφη με τη σηψη, υπαρχουν πλευρες στη ζωη που ειναι πραγματικα τρομακτικες και ο ανθρωπος ειναι κατασκευασμενος με τετοιο τροπο ενω εχει την ικανοτητα να σκεφτεται το μελλον να μην σκεφτεται αυτο..πιστευω πως οτι μου συμβαινει τωρα εχει σχεση με αυτο το υπαρξιακο αγχος..διαβασα διαφορες θεωριες και προτιμησα ιδεαλιστες φιλοσοφους και θεωριες οπως οτι ζουμε πολλες ζωες, οτι μαθαινουμε απο τις εμπειριες μας για να συνεχισουμε κ οτι η ψυχη δεν πεθαινει ποτε ειναι τα 7 νομιζζω γραμμαρια που εξαφανιζονται οταν το σωμα πεθαινει και φευγουν προς τα πανω η που? εσεις τι πιστευετε για ολα αυτα? ποια θεωρια σας ικανοποιει περισσοτερο η πιστευετε οτι ισχυει? εχουν οντως σχεση τα προβληματα μας με το υπαρξιακο αγχος η μηπως σχεση με αμαρτιες μιας προηγουμενης ζωης η οπως λεει ο πλατωνας διαλεξαμε αυτο το σωμα για να μπουμε για να μαθουμε τα συγκεκριμενα πραγματα τα οποια βιωνουμε?η μηπως οπως λεει ο επικουρος δεν χρειαζεται να ανησυχουμε γτ δεν υπαρχει τιποτα μετα το θανατο η απολυτη ανυπαρξια σας ικανοποιει?

Μην ζορίζεις το μυαλουδάκι σου με αυτά. Δεν υπάρχει απάντηση.

με ενεπνευσε το θεμα που λεει απο που πηγαζουν οι φοβιες..τωρα δεν ασχολουμαι κ πολυ με αυτο το θεμα αλλα πιστευω οτι ασυνειδητα αυτο με κανει να νιωθω πως ζω σε ενα κοσμο που δεν ειναι ασφαλης και τα παντα μπορουν να συμβουν..πολλοι θεωρητικοι και φιλοσοφοι εχουν ασχοληθει με αυτο το θεμα γιατι ειναι οντως αναπαντητο και μας αφορα ολους..θελω να βρω κ εγω εναν λογο για τον οποιο υποφερω και κατα ποσο αξιζει..

καλά αυτό για την ψυχή, δεν θέλω να σε απογοητεύσω αλλά ακόμα k ο χριστιανισμός ποτέ δεν μίλησε για ψυχές που πάνε κάπου. αυτά τα βγάλανε διαστρεβλωτές στην πορεία. ο θάνατος είναι ολικοτατος όσον αφορά σώμα k αισθήσεις, σκέψεις k συναισθήματα.
απλά η εκκλησία του χριστού (k μιλάω για original διδασκαλία του χριστού, όχι για διαστρεβλωτικές παπαριές τύπου τι είπε ο αυγουστίνος η τι λένε σήμερα οι παπάδες) αφήνει ένα ανοιχτό παραθυράκι για ένα κάτι άλλο μετά θάνατον που προκύπτει από την ένωση ανθρώπου k θεού η κατι τέτοιο.
xmmm δεν ξέρω k πολλά, δεν μου τρέχει η πίστη από τα μπατζάκια.

καλα εγω δεν εχω ιδεα του τι ειπε ο χρηστος η ο βουδας..δεν ξερω κ αν η πιστη πρεπει να ναι δογματικη η οτι μας λενε ειναι και αληθεια..σιγουρα καποιος χρηστος υπηρξε αλλα κατα ποσο ηταν θεος η ανθρωπος με καποιες ικανοτητες δεν ξερω....παντως συμφωνεις οτι κατι υπαρχει ακομα κ σε μια αγνωστη μορφη?

Quote:

---

Originally posted by elirene



και προτιμησα ιδεαλιστες φιλοσοφους

---

κατ εμε,
λαθος προσεγγιση,
μελετησε τους στωικους φιλοσοφους.

Ο πλατωνας ηταν αρκετα συντηρητικός.

Quote:

---

Originally posted by elirene


παντως συμφωνεις οτι κατι υπαρχει ακομα κ σε μια αγνωστη μορφη?

---

οχι γιατι θα πρεπει να συμβαινει αυτο?

οι στωικοι δεν ηταν πολυ απαισιοδοξοι, στωικος δεν ηταν αυτος στο πιθαρι που ειπε στον αλεξανδρο κανε παρα περα γιατι μου κρυβεις τον ηλιο?κ δεν τους νοιαζει τιποτα ουτε αρρωστεια ουτε φτωψεια ουτε πεινα?η μηπως ηταν οι κυνικοι αυτοι?
το οτι η ζωη συνεχιζεται μου δινει την αισθηση οτι εχει νοημα αυτο που ζω ακομα κ αν υποφερω..

ο Διογενης ηταν και ναι ηταν στωικος.

Κλασικος εκπροσωπος της στωικης φιλοσοφιας ειναι ο Επικουρος και ο Ζηνωνας.


Αντιγραφω απο την wikipedia,








Κατά τους στωικούς, η ανθρώπινη φύση είναι τμήμα της παγκόσμιας φύσης, η οποία καθοδηγείται και κυβερνάται από τον συμπαντικό νόμο της Λογικής. Ο άνθρωπος, ως έλλογο ον, συγγενεύει όχι μόνο με τα άλογα ζώα αλλά και με τους Θεούς και πέραν του ενστίκτου διαθέτει και ηθική αίσθηση.

Κύριο ζητούμενο του βίου είναι συνεπώς το να ζει κάποιος σύμφωνα με την φύση του, η οποία για τον άνθρωπο, μέσω της λογικότητάς του (στα λατινικά ratio), ωθεί προς την Αρετή, άρα το «κατά Φύσιν ζήν» σημαίνει «κατ\' Αρετήν ζήν». Η Αρετή είναι το μόνο αγαθό και μόνο από αυτήν εξαρτάται η ευημερία. Όλα τα υπόλοιπα πράγματα, ευχάριστα ή δυσάρεστα, στερούνται αξίας, είναι «αδιάφορα».

Σύμφωνα με τον στωικισμό, καθήκον του ανθρώπου είναι να θέσει τον εαυτό του σε αρμονία με το Σύμπαν, το οποίο, ως λογικό και αγαθό, τού μεταφέρει τις ιδιότητές του. Με το να βλάπτει κανείς τους άλλους για το υποτιθέμενο ατομικό του συμφέρον, υπονομεύει κατ\' ουσίαν την ίδια του την φύση. Ο στωικός δεν αρνείται τον κόσμο των θνητών πραγμάτων, ούτε όμως και εξαρτάται από αυτόν, απλώς ζει ατάραχα μέσα του ενώ, σε αντίθεση προς την απόσυρση των επικουρείων, συμμετέχει σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής ζωής (λ.χ. πολιτική, οικογένεια, κ.λ.π.).

Κατά τους στωικούς, οι άνθρωποι συνδέονται μεταξύ τους μέσω της κοινής λογικής φύσης τους, η αγάπη και προσφορά για την πατρίδα είναι το πρώτο βήμα της αγάπης και της προσφοράς για την μεγάλη πατρίδα όλων μας, την «κοσμόπολι» της ανθρωπότητας και του Σύμπαντος (που κυβερνάται από αιώνιους και αμετάβλητους φυσικούς νόμους), ένας τεράστιος αριθμός πραγμάτων που οι άνθρωποι αποδέχονται από ένστικτο, μπορεί να αποδειχθεί και με την Λογική, ο συμμερισμός των άλογων συναισθημάτων δεν είναι επιθυμητός, το δίκαιο είναι θέμα όχι άποψης αλλά φύσης, ο βίος καθορίζεται από την Ειμαρμένη και, φυσικά, η Μαντική ευσταθεί.

Οι Θεοί εφορεύουν στην τάξη του Κόσμου και αποτελούν πληθύνσεις μίας αρχικής πολυώνυμης θείας οντότητας, «ζώου λογικού, τελείου και νοερού», που εισδύει παντού και παίρνει τα χαρακτηριστικά του κάθε στοιχείου με το οποίο έρχεται σε επαφή. Νόμος όλων των πραγμάτων είναι η Ειμαρμένη, μία ταυτόχρονα φυσική και θεϊκή οργανωτική δύναμη του Κόσμου, που αποτελεί τον Λόγο και την νομοτέλεια του Παντός, δύναμη που διατηρεί και διατηρείται κυβερνώντας και περιλαμβάνοντας τα ενάντια.

Επισης αρκετα ενδιαφερον εχει ο Νιτσε,
δεδομενου οτι ηταν θρησκος (με δικη του φιλοσφικη σταση).
Ο Νιτσε αν εχει διαφορετικο ρευμα απο των στωικων, πιστευω οτι εχει επηρρεαστει απο την φιλοσοφια τους.

Η συνειδηση της φθορας και θνησιμοτητας μας ειναι το αντιτιμο για το εξαιρετικα ανεπτυγμενο μας νευρικο συστημα. Δεν ειναι ευκολο να το χειριστει κανεις και κατα τη γνωμη μου η ιδανικη ισορροπια βρισκεται σε μια κατασταση που δεν φοβαται κανεις το θανατο (δεν επηρεαζεται σημαντικα τουλαχιστον απο τον φοβο αυτον), αλλα και δεν αγνοει το γεγονος οτι η ζωη που του διατιθεται ειναι μια και πεπερασμενη. Αυτο ειναι που δινει αξια στη στιγμη, μας κανει να εκτιμουμαι μικρα κι απλα πραγματα, να χαιρομαστε με τον ηλιο, να δινομαστε με θερμη σε ανθρωπους και πραγματα.
Η φιλοσοφια εχει ενδιαφερον, κυριως αν την δεις εξελικτικα για εμενα, καθως παρατηρεις τις διαφορες θεωριες, προσεγγισεις της ζωης, παραλληλα με την ιστορικη εξελιξη του ανθρωπου.
Οσον αφορα το ερωτημα μετα το θανατο τι; η δικη μου απαντηση ειναι μετα το θανατο τιποτα. Δεν πιστευω σε κανεναν Θεο και καμια θεωρια που φιλοδοξει συνεχεια. Καθησυχαζει σιγουρα πολλους και ανακουφιζει τον πονο οσων βιωνουν απωλεια αλλα δεν ισχυει.
Κριμα:P

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by elirene


παντως συμφωνεις οτι κατι υπαρχει ακομα κ σε μια αγνωστη μορφη?

---

οχι γιατι θα πρεπει να συμβαινει αυτο?

---

δεν θα επρεπε απαραιτητα.

αλλα το γεγονος οτι εχουν υπαρξει ανθρωποι πανω σε αυτον τον πλανητη που δεν ηταν τσαρλατανοι, ουτε αφελεις κ ισχυριζονται οτι ειχαν επαφη με το υπερβατικο, δεν σε προβληματιζει? μιλαω για καποιους ελαχιστους πλην πολυ χαρισματικους ανθρωπους, εχεις ακουσει πχ για καποιους γεροντες στο αγιον ορος, (οχι τους περι βατοπαιδιου) πατηρ παισιος κ πορφυριος? πεθαναν πολυ προσφατα, οποτε δεν μιλαμε για παραπληροφορηση 2000 χρονων.

μπορει να με προβληματισει δεν λεω οχι....

Ειμαι ομως νιτσεικος, και συναμα στωικιστης για να μπορεσω να μπω σε τετοιες λογικες.
Η αποψη μου ειναι οτι πρεπει να συγκεντρωθω στο σημερα, να το οργανωσω πληρως για να μπορεσω να λειτουργω αυριο.
Ο προβληματισμος που βαζεις, ειναι ψαρεμα σε θολα νερα.
Αλλα και ετσι, εχει ελπιδες στο να πιασεις ψαρι.
Εσυ τι ελπιδες δινεις στη σκεψη σου?

ενδιαφερον κρινο..η αληθεια ειναι πως την θεωρια αυτη την η3ερα απε3ω απεξω..αρα τι μας προσφερει αυτη η θεωρια η λοογικη μας ωθει στην αρετη, οτι πρεπει να ζουμε σε αρμονία με το συμπαν με αγαπη, δικαιοσυνη και λογικη. Η φύση μας ειναι και φυσικη δλδ υλη και θεικη?δυισμος λοιπον και σωμα και πνευμα συγγενεια και με τα ζωα και τους θεους και αυτη η εκδοχη ικανοποιητικη ειναι πληρης?
καλα για τον νιτσε δεν το συζητω ειπε πολλα αλλα κ αυτος υπεφερε σε ολη του τη ζωη ηταν αρρωστος και πιστευω οτι προσπαθουσε να βρεις νοημα στα βασανα του..οτι σε πληγωνει σε κανει πιο δυνατο..βρες νοημα στις αρνητικες εμπειριες, οποιος ζει στο φουλ ειναι υπερανθρωπος κλπκλπ αλλα ο ρομαντισμος και ο υπαρξισμος ηταν απαισιοδοξα κινηματα..

πληρης δεν ξερω τι μπορει να σημαινει.
Γεματος ομως ναι.

Παρολα αυτα καθε θεωρια δεν κανει για ολους.
Η φιλοσοφικη σκοπια των πραγματων κρινεται και απο πολλα πραγματακια δικα μας, που μπορει να μας ταιριαζει η ταδε θεωρια η οχι.

Εγω στο ειπα για να το ψαξεις μηπως και σου κανει.
Προσωπικα εχω καταληξει εκει, απο τα 20 μου.