Ο καταθλιπτικος φιλος μου

Καλησπέρα σε όλους!

Θα ηθελα να μοιραστώ μαζι σας αυτή την συντομη ιστορια, διοτι δεν μπορώ να βρω πουθενα κατι το αντιστοιχο.
Γνώρισα εναν αντρα 30 χρονών από κοινους γνωστούς. Απο την πρώτη στιγμή εδειξε να ειναι διεκδικητικός πραγμα που χαρακτηριστηκε από τους φιλους ως κατι το πρωτογνωρο. Αρχισαμε να βγαινουμε μετά από μερικές ημέρες και από το πρώτο ραντεβού μου ειπε οτι δεν ειναι παντα χαρωπός όπως τον γνωρισα, αλλα ειναι και αγχώδης και δυσκολευεται στον υπνο του γιατι τον πιεζουν πολυ στην δουλεια. Μου ειπε οτι δεν ειναι ευχαριστημενος από το επαγγελμα του και οτι ετυχε να περάσει σε αυτή τη σχολή. Οτι θα ηθελε να κανει ένα μεταπτυχιακό, αλλα κι αν δεν τα καταφερει θα ειναι μια ακομα αποτυχια. Επειτα μου ελεγε ότι έχει μεγαλη μυτη, στραβα δοντια και δεν καταλαβαινα πως ενας ομορφος και πνευματωδης αντρας ειναι δυνατόν να έχει τοσες ανασφάλειες και μαλιστα να μου τις αποκαλυπτει την πρωτη εβδομαδα που βγαιναμε εξω. Εγώ δεν ηξερα πως να τα μεταφρασω ολα αυτά. Ωστοσο κάθε μας συναντηση ηταν και για τους δυο μας σπανια και πανεμορφη, χαρουμενη και απροσμενη όπως και ο ιδιος τις χαρακτηρισε. Ποτε δεν ειχα ξαναζήσει κατι τοσο ξεχωριστό και ομορφο.
Για μενα ήταν μια περιοδος που τελειωνε μια χρονια με υποχρεωσεις και πολυ πιεση και βγηκαμε 2-3 φορες με τους κοινους μας φιλους εξω. Καναμε σαν παιδια, γελαγαμε, καναμε πλακα, χορευαμε σε ενα μαγαζι που δεν ηταν καθολου του γουστου μου, αλλα επειδη ηταν παντα αδειο καναμε ό,τι θελαμε, χορευαμε σαν σε βιντεο κλιπ, σαν παιδικο παρτι, πραγμα που ποτε δεν ειχα ζησει γιατι ημουν παντα πολυ κλειστη. Εκεινος με ρωτουσε αν θα βγω εξω σαν να τον ενοχλουσε αυτο.
Οταν βρεθηκαμε τελευταια φορα στο τελος της εβδομαδας με ρωτησε την γνωμη μου για τον γαμο. Εγώ εξεπλαγην και δεν του απαντησα αληθεια γιατι φοβηθηκα ότι θα τον τρομαζα και στα πλαισια των πειραγματων που καναμε περι αντρων και γυναικών του απαντησα απαξιωτικά με σαρκαστικό τροπο νομιζοντας ότι καταλαβε ότι δεν το εννοουσα.
Την επόμενη μερα αρχισε ο κατηφορος. Μου ειπε ότι δεν είναι καλα ότι δεν κοιμηθηκε το προηγούμενο βραδυ κι εγώ καταλαβαινα στην φωνή του ότι οντως δεν είναι καλα. Του ζητησα να βρεθουμε την επομενη να το συζητησουμε, αλλα μου ειπε ότι εχει μαυρους κυκλους και δεν θελει να τον δω, ότι δεν θελει να μεταφερει σε κανενα την αρνητικότητα του κι ότι είναι πολύ διακριτικός και το περναει μονος του. Μετα από δυο μερες μου ειπε ότι δεν είναι καλυτερα, τον ρωτησα αν εκανα κατι που τον πειραξε και μου ειπε ότι μακαρι να ειχα κανει κατι θα του ηταν πιο ευκολο. Τον ρωτησα αν θελει να διακοψουμε και μου απαντησε ότι δεν είναι αυτό, απλώς δεν είναι καλα, δεν ξερει ποτε θα είναι καλυτερα και νοιωθει ότι δεν μπορει να προσφερει. Μου ειπε ότι θα με επαιρνε εκεινος τηλεφωνο την επομενη μερα. Πραγμα που δεν εκανε ποτε.
Αυτή η αναμονη με εριχνε ολο και περισσοτερο και εκλαιγα συνεχως. Δεν καταλαβαινα. Μαθαινα ότι εβγαινε εξω με φιλους και αυτό με πληγωνε ακομα περισσοτερο. Βρεθηκαμε στο ιδιο μαγαζι και δεν αντεχα να τον κοιταξω. Δεν ηξερα τι να υποθεσω. Τελικα μετα από ένα μηνα που επεφτα ολο και περισσοτερο καταλαβα ότι έχει όλα τα χαρακτηριστικα του καταθλιπτικου ανθρωπου. Μειονεξια, ανασφάλεια, ευθιξια, αυπνια, κλειστος στον εαυτό του. Τοτε αρχισα να αισθανομαι καλυτερα, όταν καταλαβα τα αιτια της αυμπεριφορας του. Του τηλεφωνησα στο μεταξυ και μιλησαμε αρκετα, αλλα περι ανεμων και υδάτων αποφευγοντας την συναντηση.
Δεν ξερω τι να κανω τωρα. Νοιωθω ένοχη που δεν σταθηκα καταλληλα διπλα του, αν και οι φιλοι του μου λεγανε να μην στεναχωριεμαι, ότι δεν φταιω εγω και ότι είναι δικό του θεμα χωρις να μου λενε κατι περισσοτερο.
Τωρα να του τηλεφωνω δειχνοντας του το ανθρώπινο πανω απ όλα ενδιαφερον μου ή κατι τετοιο θα τον ενοχλουσε και θα τον ταραζε?
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Μάλλον τον πείραξε η αντίδρασή σου περι γάμου, εγώ αυτό καταλαβαίνω, αν και δεν καταλαβαίνω ακριβώς τι έκανες.

καλά κι αυτός με το καλημέρα να σε παντρευτεί ήθελε k θίχτηκε???? :ο

Μου ανεφερε οτι ειχε παει σε εναν γαμο το προηγουμενο βραδυ και μου σχολιασε ότι η νυφη υπονομευε τη σχεση κατακρινοντας τον αντρα και αυμφωνησαμε ότι ηταν περιεργο αυτοι οι δυο να παντρευτουν τελικα. οταν με ρωτησε λοιπον τη γνωμη μου του ειπα χαμογελώντας ότι ο γαμος ειναι εναντια στη φυση των αντρων και μαι πραξη εκδικησης των γυναικών και μια λυση αναγκης για το 99,9 των αντρών. ουσιαστικά ανεδειξα υπερβολικά το παραδειγμα που ανεφερε βγαζοντας εναν κανονα. Ενα ειρωνικό παιχνιδι της στιγμης. Αλλωστε κι εκεινος μου ειχε αναφερει ότι \"το χερι ο καημενος ζητησε και του την εδωσαν ολοκληρη\". δεν φανταστηκα ότι θα το παρει σοβαρα.

Ίσως αυτό που είπες πράξη εκδίκησης γυναικών τον πείραξε.

Συμφωνω ότι ηταν υπερβολικό. Και βασει της ψυχολογιας του τον δικαιολογώ εν μερει. Κι εγώ ειμαι ευαισθητη και ταραχτηκα από ατακες του όπως για παραδειγμα ότι ενδεχεται να χρειαστει να φυγει από το μερος που ζουμε εξαιτιας της δουλειας του, αλλα επελεξα να δω το ποτηρι μισογεματο και να δω την θετική πλευρα των πραγματων. Θα μπορουσε να κανει καποιες διευκρινιστικες ερωτησεις για να καταλαβει καλυτερα... αν και σε ενα τετοιο λεπτο ζητημα ποσο να επιμεινεις. Δεν ξερω... τι θα μπορουσα να κανω τωρα? Οι λεξεις εχουν δυναμη αλλα θελω να πιστευω ότι τα αισθηματα και οι πραξεις ειναι πιο δυνατα!

Μα αφού δεν τον θέλεις για αγόρι σου, άστον να πάει στο καλό τι τον θες και βασανίζεστε και οι δύο; Φίλους θα βρεις πολλούς, να πω ότι σε ήθελε και ήταν κάτι άλλο στη μέση, οκ, αλλά αφού βλέπεις ότι δεν σε θέλει.

Εν γένει, ποσο μαλλον δε σε τοσο ιδιαιτερες και ευαισθητες συνθηκες δεν νομιζω ότι η υπαραπλουστευση των πραγμάτων βοηθάει.
Κατ΄αρχας ακριβώς επειδή το ενδιαφέρον μου ξεπερνάει το φιλικό επιπεδο αγωνιώ και ψαχνω και ρωτώ ως συντροφος. Επειτα ακριβώς επειδή σεβομαι το γεγονος ότι μπορει να μην θέλει πια, θέλω από την μεριά μου να μην αφησω ανοιχτες πληγες και να διωξω τις οποιες σκιες αναμεσα μας, όπως θα έκανα για κάθε ανθρωπο με τον οποιο συναναστρεφομαι, ποσο μαλλον δε με έναν ανθρωπο που μου ενεπνευσε τόσο όμορφα και πρωτόγνωρα συναισθηματα.
Το \"ανθρωπινο ενδιαφερον\" έχει να κάνει με την προστασία της δικής του ψυχολογίας από δικές μου αδεξιες κινήσεις. Ο \"εαυτός\" μας είναι ανώτερος του \"εγώ\" που \"θέλει\" απλα. Ο εαυτός μας είναι όλη μας η κουλτουρα που επιβαλλεται στο απειθαρχο εγω και το αναδιαμορφώνει. Δεν θέλω λοιπόν να επιβάλλω κανένα \"εγώ\" ούτε να απαιτήσω το \"θέλω\" του άλλου. Σκοπός ειναι να γινομαστε καλυτεροι μέσα από τις υγιεις εκφράσεις του \"εγώ\".

Μα δεν είσαι σύντροφος για να ρωτάς ως σύντροφος. Μπορεί εσύ να θες αλλά το γεγονός ότι αυτός δεν θέλει σου λέει κάτι; Τι θα χάσεις πια τόσο σημαντικό άμα τον χάσεις; Άμα άξιζε θα σε ήθελε.

Καλησπερα.

Ευχαριστώ για το ενδιαφερον των μελών του φορουμ (αν και πενιχρό) και δεν θα χρειαστώ αλλη \"βοηθεια\" καθοτι βρηκα τις απαντησεις μου.

Ωστοσο, κλεινοντας δεν θα παραλειψω να αναφερω τους εξης προβληματισμους.

Αναρτώ ενα θέμα στην κατηγορία της καταθλιψης, αλλα το μονο που εισπρατω είναι σχολια τυπου Cosmopolitan.
\"Αφου δεν σε θελει δεν σου λεει κατι αυτό\"? ή \"Και τι θα χασεις πια, φιλους θα βρεις πολλους\"...

Δεν ξερω ποιες ειναι οι προθεσεις αυτών των υπεραπλουστευμενων απαντησεων, σιγουρα ομως παραμενουν αβαθης και αστοχες και δεν χωρουν σε ένα φορουμ που απτεται τοσο λεπτων ζητηματων.

Για οποιον πραγματικα ενδιαφερεται παντως για το προσωπο που νοιαζεται οποιο και αν ειναι αυτό (σύντροφος, γκομενος-α, πατερας, μητερα, αδελφος-η) καλο θα ηταν ψαξει αρκετα και σε ξενα φορουμ και θα ανταμειφθεί δεοντως.

Καλη δύναμη Ευχομαι σε ολους!

Αυτές διαθέτουμε προς στιγμήν.Τις άλλες,τις βαθιές,από του χρόνου.:P
Καλή συνέχεια και σε σένα.

zakina το διαβασα αρκετες φορες το μηνυμα σου,για να το εμπεδωσω..καταρχην μην θυμωνεις με το φορουμ,ο καθενας οτι μπορει δινει,αν το θεωρεις πενιχρο,απλα προσπερασε το..τελος παντων,δεν τον θεωρω πολυ σοβαρο τον προβληματισμο σου,καταρχην σιγουρα το παλικαρι ειναι ανασφαλης,καταθλιπτικος γιατι?εγω τετοιο τιτλο δεν μπορω να τον δωσω επειδη π.χ δεν κοιμαται 2 βραδια,ειναι κ καπως ευθικτος κτλ..η διαφορετικοτητα σας δεν σημαινει καταθλιψη..κ επισης παιζει κ το γεγονος να μην σε θελει κ να σε αποφευγει,ολα παιζουν..

\"Τον ρωτησα αν θελει να διακοψουμε και μου απαντησε ότι δεν είναι αυτό, απλώς δεν είναι καλα, δεν ξερει ποτε θα είναι καλυτερα και νοιωθει ότι δεν μπορει να προσφερει. Μου ειπε ότι θα με επαιρνε εκεινος τηλεφωνο την επομενη μερα. Πραγμα που δεν εκανε ποτε. \"

Αρκετά κλασική συμπεριφορά ενός άντρα, που είτε από ευγένεια, είτε για άλλους λόγους, δεν θα μας πει στα μούτρα ότι δεν θέλει να μας ξαναδεί.
Και αρκετά κλασική και η δική μας συμπεριφορά, που προκειμένου να αντέξουμε την απόρριψη, θα κάνουμε χίλια δυο σενάρια, ότι ο άλλος είναι κομπλεξικός, καταθλιπτικός, παρανοϊκός, μέχρι και αδερφή.
Ενώ η αλήθεια είναι μπροστά στα μάτια μας και απλά δε θέλουμε να την δούμε.

Πάντως κι εγώ δεν καταλαβαίνω, πώς διαγνώσθηκε η κατάθλιψη στο συγκεκριμένο άτομο.