Ερωτική εμμονή: Ενας καθημερινός "δήμιος του έρωτα"
Διαβάζοντας τον Δήμιο του Έρωτα (Γιάλομ) και συγκεκριμένα την πρώτη, ομότιτλη ψυχοθεραπευτική ιστορία της Θέλμα & του Μάθιους, πλήθος ερωτηματικών με κατέκλυσαν :
Ποια κρυφή δύναμη της ψυχής διαχειρίζεται έναν απελπισμένο-μάταιο-ανέφικτο έρωτα για χρόνια ολόκληρα?
Από πού τροφοδοτείται αυτή η ερωτική εμμονή, αφού δεν συνοδεύεται από κοινές εμπειρίες, καθημερινά βιώματα και αλληλοεξάρτηση??
Τι μπορεί να σταθεί ικανό να σπάσει τούτο το απόστημα ενός έρωτα δίχως αύριο, μιας χίμαιρας του μυαλού???
Δεν κάνω φιλοσοφικές αναζητήσεις, απλά αναζητώ απαντήσεις στην προσωπική εμμονή 17 ολόκληρων χρόνων, στην προσκόλληση επί μιας εικόνας της εφηβείας μου, η οποία δεν ξεφτίζει απ'το χρόνο, δεν θαμπώνει απ'την έλλειψη επαφής, μήτε ξεθωριάζει απ'το προδιαγεγραμμένο & αδιαμφισβήτητο μη κοινό μέλλον της...
Σας εύχομαι Καλή Ανάσταση, αν και τούτη η ευχή με ξενίζει πολύ, για τον απλούστατο λόγο ότι "πάταξη" του θανάτου επετεύχθη μόνο για 1 φορά και ΜΟΝΟ για τον Υιό του Θεού...
Τα υπόλοιπα, αγαπημένα σώματα κείτονται ακόμη στο σκοτάδι και την ανυπαρξία....για πάντα.-