ξερω οτι δεν μπορειτε να με βοηθησετε σε οτι νιωθω τωρα ειναι αργα,αλλα θελω να το μοιραστω..
βγαινοντας εξω να παρω τσιγαρα πριν κανα 2 ωρες,συναντησα καπιους γνωστους μου παλιους μου συμμαθητες και καθισα για παρεα,εκει που κουβεντιαζαμε και αστειευομασταν εμαθα οτι χθες σκοτωθηκε με μηχανη ενας φιλος μου..με το παιδι αυτο πηγαιναμε μαζι απο το δημοτικο ως το λυκειο,περασαμε στην ιδια πολη και στην ιδια σχολη σαν φοιτητες καναμε πολυ παρεα,ηταν ο πρωτος που μου μιλησε με τα πιο βαθια αληθινα λογια για το προβλημα αλκοολισμου,ερχομενη μετα σπιτι μου με επισκεφτοταν πολλες φορες φερνοντας μου το αγαπημενο μου γλυκο,την αγαπημενη μου ταινεια,καθομασταν και συζητηγαμε για ωρες,περπατουσαμε αρκετα ,βγαιναμε για καφε για φαγητο..μπορει να μη βλεπομασταν συχνα σε καθημερινη βαση αλλα ειχαμε φοβερο δεσιμο.απο τους λιγους που δεν μου χαιδεψαν τα αυτια και με εκανε να δω και να αντιμετωπισω σοβαρα το προβλημα μου,τελευταια φορα που τον ειδα ητανε πριν 20 μερες θα εφευγε για διακοπες μεχρι τελη του μηνα.δεν μπορω να το πιστεψω..η τελευταια του κουβεντα ολγακι προσεχε τα λεμε οταν γυρισω...
πριν μια βδομαδα μιλησαμε στο τηλ περνουσε υπεροχα τις διακοπες του και χθες τελειωσε?
νιωθω παγωμενη αυριο ειναι η κηδεια του λεω τη λεξη αλλα ακομη δεν το πιστευω ..δεν μπορω να παω να τον αποχαιρετησω οχι δεν μπορω..δεν θα ξαναδω το γιωργο?απιστευτο μ φαινεται..εως και ψεμμα