ΞΕΒΟΛΕΥΤΕΙΤΕ

ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΝΑ ΒΟΛΕΥΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΜΑΣ ΚΑΘΗΛΩΝΕΙ ΣΕ ΜΕΡΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΜΕΙΣ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΑΣΦΑΛΗ.ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΖΗΤΑΜΕ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΡΟΣΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΜΑΣ
ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΕΝΟΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΣΗ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗΣ

ΘΕΛΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΑΦΟΣΙΩΣΗ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Πωπω... μην μας αγχωνεις ρε geop...

....Θεωρίες....

σαφώς κ δν επιλέξαμε να αρρωστήσουμε σ υ ν ε ι δ η τ ά !
Όταν συνερχόμαστε από κατάθλιψη [κ από πολλά άλλα αλλά ας μείνουμε σε αυτό..] παρασυρόμαστε πολύ εύκολα να πούμε πως μπορούσαμε να κάνουμε κάτι περισσότερο κ δν το κάναμε [εδώ κολλάει η θεωρία του βολέματος....]....
Φαίνεται ξεχνάμε πολύ εύκολα πως νοιώθαμε όταν είχαμε κατάθλιψη......
Τι να λέμε όμως δν πειράζει....



Ιωαννίδης Αλκίνοος - Έχω μια λέξη

Έχω μία λέξη για να πω
μα είναι το στόμα μου κλειστό
και την κρατάω μέσα μου
να μεγαλώνει
Γύρω μου απλώνει
το φιλοθεάμον μου κενό
σ\' ένα μονόλογο παλιό
ένα μεγάλο βόδι μου πατάει τη γλώσσα
ψυχή μου κλώσα
μου είχες πει κάποια φορά
μέσα στα λόγια τα πολλά
πως πριν κατέβουμε στη γη είμαστε αστέρια
Σπασμένα χέρια
τώρα μου δίνεις να πιαστώ
και το μικρό μου εαυτό
μέχρι την άλλη μου ζωή θα ξεπουλάω
Σε ποιόν χρωστάω;

Σε ποιον τη λέξη μου να πω
και ποιου το χέρι τρυφερά θα την κρατήσεί;
Που έχω ζήσει;
Σε τίνος το όνειρο να μπω
μια λέξη μόνο να του πω και να το σκάσώ;
Αχ, να ξεχάσω!

Λέγαν σαν ήμουνα μικρός
πως είν\' ο κόσμος σκοτεινός
μ\' από τα φώτα τα πολλά πως έχω λιώσει;
έχω πληρώσει
Έδωσα χώμα και νερό
μήπως σωθεί ό,τι ακριβό έχω γνωρίσει
και ό,τι γνήσιο έχω ζήσει
Έχω ξοφλήσει

Έχω μία λέξη για να πω
μα είναι το στόμα μου κλειστό
και την κρατάω μέσα μου
να μεγαλώνει
Και με σκοτώνει σ\' έναν ισόβιο τοκετό
το \'να μέρος το κρυφό
και νιώθω μέσα απ\' τη βαθιά μου εγκυμοσύνη
αυτό που φτύνει η τεχνητή μας νοημοσύνη:
Ευγνωμοσύνη!

geop, μαζί σου κι εγώ!
eliot

Ελένα δεν είπα να μένουμε κολλημένοι πουθενά αλλά να μη ξεχνάμε αυτά που ζήσαμε....και με ποιον τρόπο τα ζήσαμε....και τα περιθώρια αντίδρασης που είχαμε και που νοιώθαμε πως είχαμε...αυτά τα συναισθήματα μέρος μίας μερικής ή όχι κληρονομικής ασθένειας τα βιώσαμε....

το ξεβολευτειτε δεν το ειπα σε καμια περιπτωση με διαθεση επικριτικη ουτε προτροπης.προφανως εκφραζομενος ετσι να θυμισα στους περισσοτερους ολους αυτους που ελεγαν \" ελα μωρε και εισαι αδυναμος που δεν μπορεις να ξεπερασεις τα προβληματα σου και αλλες παπαριες χωρις να ξερουν.ουτε εγω ξεχναω τι περασα και τι περναω μερικες φορες ακομα αλλα το να ανακαλυψω οτι μεσα απο τα συμπτωματα βολευομουν για μενα ηταν κατι παρα πολυ σημαντικο και δουλεψα πολυ για να το συνειδητοποιησω.ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ . ΔΕΝ ΕΠΙΛΕΞΑΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ αλλα αυτο δεν σημαινει οτι θα μας οριζουν και ολη τη ζωη .το ΞΕΒΟΛΕΥΤΕΙΤΕ δεν μπορει να γινει απο την μια στιγμη σε αλλη .ΘΕΛΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ