Άλλη μια φορά.

Μετά από πολύ καιρό κατάφερα τελικά να συνέρθω.
Προσωρινά μάλλον.
Πάλεψα και ακόμη παλεύω.
Είναι δύσκολο.
Αυτή η γαμημένη η κατάθλιψη με έχει καταβάλει.
Κατάφερα μετά από πολύ καιρό να γράψω κάποια πράγματα και να έρθω σε επικοινωνία με την ψυχή.
Πλήρης αποχαύνωση μέχρι τώρα.
Αποφάσισα να σταματήσω την αγωγή μου.
Αλλά τουλάχιστον δεν έχασα την δουλειά μου.
Κάτι είναι και αυτό.
Η πλάκα είναι ότι μου δώσανε προαγωγή και αύξηση.
Μου φαίνεται ότι κάποιος μου κάνει πλάκα.
Όσο για την οικογένειά μου. Από το κακό στο χειρότερο.
Ελπίζω να είστε όλοι καλά.

Βρίσκω ομοιότητες Κνουλπ. Κι εγώ σχετικά πρόσφατα συνήλθα απ\' το... αναδρομικό μου επεισόδιο. Τό \'βγαλα πέρα μόνη μου κι ήταν πάρα πολύ ********. Η διαφορά μας είναι ίσως στο ότι εγώ δε πήρα φάρμακα, όπως δεν είχα πάρει ούτε και σε παλιότερα επεισόδια. Εύχομαι να πάνε όλα καλά με τη διακοπή της αγωγής σου και θα χαρώ να ξαναδώ το λόγο σου, που τόσο όμορφα, εύστοχα και βαθιά ξέρεις να διατυπώνεις...

:)

ευχομαι να περασει για πάντα knoulp..μαλλον δεν εχω περασει ουτε το 20% αυτου που ζεις, αλλα μια προσφατη εμπειρία μου, με εκανε να καταλαβω..πόσο ασχημη θα μπορουσε να ναι η καταθλιψη...κουράγιο...

[quote]Originally posted by Sepia
ευχομαι να περασει για πάντα knoulp..μαλλον δεν εχω περασει ουτε το 20% αυτου που ζεις, αλλα μια προσφατη εμπειρία μου, με εκανε να καταλαβω..πόσο ασχημη θα μπορουσε να ναι η καταθλιψη...κουράγιο... [/quote

Χρόνια εξάρτηση από ψυχοτρόπες ουσίες.
Κυρίως ηρεμιστικά.
Έτσι έμαθα να ζω. Έτσι έμαθα να διαχειρίζομαι τον πόνο.
Μόνος μου από παιδί.
Μου λέγανε. Καλά νέος άνθρωπος και έχεις κουραστεί από τώρα.???
Που να ξέρανε ότι από τα 8 μου παλεύω με τους δαίμονες.
Που να ξέρανε ότι εάν στα 13 μου δεν είχα ανακαλύψει τα ηρεμιστικά τώρα θα ήμουν μια φωτογραφία πάνω σε μία μαρμάρινη πλάκα.
Δεν βαρυγκωμώ ούτε τα ρίχνω όλα στους άλλους.
Θα ήταν άδικο άλλωστε να κάνω κάτι τέτοιο.
Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα ανθρώπων που περάσανε τα ίδια και χειρότερα από αυτά που πέρασα εγώ και καταφέρανε να τα ξεπεράσουνε.
Εγώ όμως όχι. Είμαι ακόμη εκεί.
Αύριο δεν ξέρω που θα είμαι αλλά φαίνεται ότι έχω κάρτα απεριορίστων με το παρελθόν μου. θέματα πολλά και αξεπέραστα με το μέλλον μου και ένα ανύπαρκτο σήμερα.
Προσπάθησα πολλές φορές να δραπετεύσω από τα δεσμά μου.
Ποτέ δεν τα κατάφερα.
Το γεγονός ότι βγαίνω και τα λεω μου κάνει καλό.
Αυτό μόνο θέλω και τίποτα άλλο.

Περαστικά νά\'ναι knoulp.Χαίρομαι που νιώθεις καλύτερα.Μην σνομπάρουμε το να την κουτσοβολεύουμε,κι αυτό έχει τη σημασιολογία και την δική του ύπαρξη κάποιες φορές στην πορεία μας,ε;Πολλά κουτσοβολέματα μπορεί να οδηγήσουν σε πείρα πάνω στο τι μας έκανε να τη βγάλουμε καθαρή άλλη μία φορά κι αυτό με τη σειρά του σε τρόπους πιο αποτελεσματικούς να διαχειριζόμαστε τα θέματά μας.:)

Τότε να βγαίνεις και να τα λες knoulp.
Κι εγώ θα είμαι εδώ, όσο μπορώ και όσο μου επιτρέπει ο χρόνος μου, να σε ακούω.
Δεν σου λέω οτι θα περάσει γιατί δεν ξέρω αν θα περάσει.
Ούτε μπορώ να σου πω να είσαι δυνατός γιατί ξέρω πολύ καλά οτι αυτό δεν υπάρχει στην κατάθλιψη.
Δεν ξέρω καν αν μπορώ να σε αγγίξω με τα λόγια μου, αν φτάνει η φωνή μου μέσα στο βαθύ σκοτεινό πηγάδι όπου έχεις εγκλωβιστεί.
Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να είμαι ακροάτριά σου σε αυτό. Να στέκομαι πάνω απο το πηγάδι και να σε αφουγκράζομαι.

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind
Περαστικά νά\'ναι knoulp.Χαίρομαι που νιώθεις καλύτερα.Μην σνομπάρουμε το να την κουτσοβολεύουμε,κι αυτό έχει τη σημασιολογία και την δική του ύπαρξη κάποιες φορές στην πορεία μας,ε;Πολλά κουτσοβολέματα μπορεί να οδηγήσουν σε πείρα πάνω στο τι μας έκανε να τη βγάλουμε καθαρή άλλη μία φορά κι αυτό με τη σειρά του σε τρόπους πιο αποτελεσματικούς να διαχειριζόμαστε τα θέματά μας.:)

---

Μόνο η εξάρτηση με έκανα να την βολέψω μέχρι τώρα.
Ο άνεμος φυσάει και αφήνομαι να μεταφέρει και την δική μου ύπαρξη.
Μόνο που τώρα είναι λίγο πιο δύσκολα τα πράγματα.
Έχω αρχίσει να ξεχνάω και να έρχονται εικόνες από το παρελθόν που με στοιχειώνουν. Έχω αρχίσει μάλλον να έχω παραισθήσεις.
Μπαίνω βαθιά μέσα στα όνειρά μου και αρνούμαι να εξέλθω.
Μια πολύ ισχυρή ασπίδα σχηματίζεται γύρο από το εγώ μου.
Τίποτα δεν μπαίνει μέσα. Τίποτα δεν βγαίνει έξω.
Τα όνειρα φεύγουνε με δύναμη από την ψυχή μου, χτυπάνε πάνω στην ασπίδα και επιστρέφουνε μέσα μου πληγωμένα.
Γύρο μου χάος και μιζέρια μόνο.
Μέσα μου το ίδιο.
Μάτια κατεβασμένα όσο δεν πάει άλλο.
Ψυχή κομμάτια.
Θα ήθελα να κοιμηθώ και να συνεχίσω να ζω όσο μου έχει ακόμη απομείνει στον αυλό αυτόν κόσμο.

Quote:

---

Originally posted by Φοίβη
Τότε να βγαίνεις και να τα λες knoulp.
Κι εγώ θα είμαι εδώ, όσο μπορώ και όσο μου επιτρέπει ο χρόνος μου, να σε ακούω.
Δεν σου λέω οτι θα περάσει γιατί δεν ξέρω αν θα περάσει.
Ούτε μπορώ να σου πω να είσαι δυνατός γιατί ξέρω πολύ καλά οτι αυτό δεν υπάρχει στην κατάθλιψη.
Δεν ξέρω καν αν μπορώ να σε αγγίξω με τα λόγια μου, αν φτάνει η φωνή μου μέσα στο βαθύ σκοτεινό πηγάδι όπου έχεις εγκλωβιστεί.
Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να είμαι ακροάτριά σου σε αυτό. Να στέκομαι πάνω απο το πηγάδι και να σε αφουγκράζομαι.

---

Το πηγάδι μου θυμίζει το ανέκδοτο με τους πόντιους που τους κυνηγάγανε οι Γερμανοί και αυτοί πέσανε μέσα σε ένα πηγάδι.
Σαν ιδέα για να αποδειχθεί ότι το πηγάδι ήταν άδειο οι πόντιοι συμφωνήσανε να κάνουν τον αντίλαλο, από τα λόγια των γερμανών.
Λέει λοιπόν ο Γερμανός.
- λες να είναι εδώ μέσα.
- Ακούγεται ο αντίλαλος του πόντιου. Λες να είναι εδώ μέσα... μέσα... μέσα...
- Μπα δεν νομίζω λέει ο άλλο Γερμανός.
- Μπα δεν νομίζω... νομίζω... νομίζω... ακούγεται ο αντίλαλος του άλλου πόντιου.
- Καλού κακού ας ρίξουμε μια χειροβομδίδα λέει ο πρώτος Γερμανός.
- Και ακούγεται ο αντίλαλος του άλλου πόντιου. Μπά δεν νομίζω... νομίζω.. νομίζω...

Κάπως έτσι νιώθω.
Είναι προφανές τι πρέπει να απαντήσει ο αντίλαλος μου.
Όμως αυτός απαντάει αυτό που τον πληγώνει λιγότερο, και όχι αυτό που πρέπει να απαντήσει.

Δεν σου δίνει την απάντηση που πρέπει να σου δώσει. Μην υποτιμάς όμως την απάντηση που σου δίνει. Κάτι θέλει να σου πει αυτή η απάντηση ... όπως και το γεγονός οτι ο αντίλαλός σου δεν θέλει να πληγώνεται άλλο και προσπαθεί να γλιτώσει τον εαυτό του απο αυτό, έστω και με λάθος απαντήσεις.

Quote:

---

Originally posted by Φοίβη
Δεν σου δίνει την απάντηση που πρέπει να σου δώσει. Μην υποτιμάς όμως την απάντηση που σου δίνει. Κάτι θέλει να σου πει αυτή η απάντηση ... όπως και το γεγονός οτι ο αντίλαλός σου δεν θέλει να πληγώνεται άλλο και προσπαθεί να γλιτώσει τον εαυτό του απο αυτό, έστω και με λάθος απαντήσεις.

---

Ευχαριστώ πολύ.
Θα το λάβω υπόψη μου.

Αν σου λέει κάτι, ναι.
Αλλιώς αγνόησέ το, οκ?

Δυστυχώς βυθίζομαι σε μια ατέρμονη περιδίνηση.
Έτσι νιώθω.
Μέσα από τις φωνές της δουλειάς, προσπαθώ να πάψω να ακούω τις δικές μου.
Μέσα από την κίνηση και την ταχύτητα προσπαθώ να νικήσω το δικό μου τέλμα.
Αχ θεέ μου πότε θα τελειώσει αυτό το μαρτύριο.
Βαρέθηκα όλο τα ίδια και τα ίδια.

Κνουλπ, έχω αποσύρει σχεδόν όλα μου τα κείμενα και ποιήματα απ\' τα λεγόμενα \'φορουμοχώρια\'. Αλλά σε βλέπω να γράφεις σήμερα και χτες και θέλω να σου προσφέρω κάτι. Όχι, δεν είναι χαρούμενο. Ήταν πια στο χάσιμο μέσα στο αλκοόλ, αφού όλα είχαν χαθεί. Είναι αυτό που λέμε \'μετά τη μπόρα\'. Οι στίχοι με βοήθησαν να αντέξω τις τσακισμένες μέρες και να φωτίζω τις σκοτεινές χωρίς φεγγάρι νύχτες μου, μετά την απώλεια. Έγινα απώλεια διπλή, του εαυτού μου κριτής και διασώστης. Κι αν η κατάθλιψη είναι άλλων έργο, να ξέρεις πως ανταπεξέρχεσαι γιατί είσαι δυνατός κι όχι αδύναμος.

Προσμονής Το Όνειρο

Στημένη κάτω από τα
μαύρα φεγγάρια μου
να περιμένω.
Προσμονής το όνειρο,
μόνιμα λεκιασμένο.
Με στάχτη πάνω του
πασπαλισμένο.
Προσδοκίας το φάντασμα,
μέσα του καρφωμένο.
Αλληγορίας ανάγνωσμα,
έντρομα διαβασμένο.
Υποταγής το κάλεσμα,
φαιδρά χιλιοειπωμένο.
Ανακωχής το δίδαγμα,
στα πέριξ του στημένο.
Υπεκφυγής το ξέσπασμα,
βαθιά καθορισμένο.
Μαύρα φεγγάρια του μυαλού...
έργο χιλιοπαιγμένο...

Salento

:)

Quote:

---

Originally posted by Alobar
Κνουλπ, έχω αποσύρει σχεδόν όλα μου τα κείμενα και ποιήματα απ\' τα λεγόμενα \'φορουμοχώρια\'. Αλλά σε βλέπω να γράφεις σήμερα και χτες και θέλω να σου προσφέρω κάτι. Όχι, δεν είναι χαρούμενο. Ήταν πια στο χάσιμο μέσα στο αλκοόλ, αφού όλα είχαν χαθεί. Είναι αυτό που λέμε \'μετά τη μπόρα\'. Οι στίχοι με βοήθησαν να αντέξω τις τσακισμένες μέρες και να φωτίζω τις σκοτεινές χωρίς φεγγάρι νύχτες μου, μετά την απώλεια. Έγινα απώλεια διπλή, του εαυτού μου κριτής και διασώστης. Κι αν η κατάθλιψη είναι άλλων έργο, να ξέρεις πως ανταπεξέρχεσαι γιατί είσαι δυνατός κι όχι αδύναμος.

Προσμονής Το Όνειρο

Στημένη κάτω από τα
μαύρα φεγγάρια μου
να περιμένω.
Προσμονής το όνειρο,
μόνιμα λεκιασμένο.
Με στάχτη πάνω του
πασπαλισμένο.
Προσδοκίας το φάντασμα,
μέσα του καρφωμένο.
Αλληγορίας ανάγνωσμα,
έντρομα διαβασμένο.
Υποταγής το κάλεσμα,
φαιδρά χιλιοειπωμένο.
Ανακωχής το δίδαγμα,
στα πέριξ του στημένο.
Υπεκφυγής το ξέσπασμα,
βαθιά καθορισμένο.
Μαύρα φεγγάρια του μυαλού...
έργο χιλιοπαιγμένο...

Salento

:)

---

Σε ευχαριστώ πολύ για το ποίημα.
Θα το κρατήσω.
Αυτό που μπορώ να πω είναι πως δεν νιώθω καθόλου δυνατός.
Άλλωστε εάν ήμουν δυνατός θα μπορούσα να ξεπεράσω τον εθισμό μου.
Μέχρι τώρα δεν κατάφερα παρά μονάχα να αυξήσω την δόση μου.
Αυτό και μόνο αυτό.

Quote:

---

Originally posted by knoulp

Quote:

---

Originally posted by Alobar
Κνουλπ, έχω αποσύρει σχεδόν όλα μου τα κείμενα και ποιήματα απ\' τα λεγόμενα \'φορουμοχώρια\'. Αλλά σε βλέπω να γράφεις σήμερα και χτες και θέλω να σου προσφέρω κάτι. Όχι, δεν είναι χαρούμενο. Ήταν πια στο χάσιμο μέσα στο αλκοόλ, αφού όλα είχαν χαθεί. Είναι αυτό που λέμε \'μετά τη μπόρα\'. Οι στίχοι με βοήθησαν να αντέξω τις τσακισμένες μέρες και να φωτίζω τις σκοτεινές χωρίς φεγγάρι νύχτες μου, μετά την απώλεια. Έγινα απώλεια διπλή, του εαυτού μου κριτής και διασώστης. Κι αν η κατάθλιψη είναι άλλων έργο, να ξέρεις πως ανταπεξέρχεσαι γιατί είσαι δυνατός κι όχι αδύναμος.

Προσμονής Το Όνειρο

Στημένη κάτω από τα
μαύρα φεγγάρια μου
να περιμένω.
Προσμονής το όνειρο,
μόνιμα λεκιασμένο.
Με στάχτη πάνω του
πασπαλισμένο.
Προσδοκίας το φάντασμα,
μέσα του καρφωμένο.
Αλληγορίας ανάγνωσμα,
έντρομα διαβασμένο.
Υποταγής το κάλεσμα,
φαιδρά χιλιοειπωμένο.
Ανακωχής το δίδαγμα,
στα πέριξ του στημένο.
Υπεκφυγής το ξέσπασμα,
βαθιά καθορισμένο.
Μαύρα φεγγάρια του μυαλού...
έργο χιλιοπαιγμένο...

Salento

:)

---

Σε ευχαριστώ πολύ για το ποίημα.
Θα το κρατήσω.
Αυτό που μπορώ να πω είναι πως δεν νιώθω καθόλου δυνατός.
Άλλωστε εάν ήμουν δυνατός θα μπορούσα να ξεπεράσω τον εθισμό μου.
Μέχρι τώρα δεν κατάφερα παρά μονάχα να αυξήσω την δόση μου.
Αυτό και μόνο αυτό.

---

Δεύτερη εβδομάδα χωρίς αγωγή.
Μόνο κατασταλτικά.
Το κεφάλι μου μοιάζει άδειο.
Το βλέμμα μου μοιάζει βαρύ.
Για να δούμε που θα πάει αυτή η κατάσταση.
Το καλό είναι ότι μαζί με τα αντικαταθλιπτικά μειώθηκαν πολύ και τα τσιγάρα.
Ένα πακέτο ανά τέσσερις ημέρες.

Σαν ημερολόγιο πλοίου μου ακούγεται όλο αυτό που έγραψα.