μοναξια

καλημερα σε ολους και συγνωμη εκ των προτερων σε οσους ασχοληθουν με το θεμα μου .. συγνωμη που σας βαραινω με τα δικα μου!
το προβλημα μου ειναι οτι ειμαι αβασταχτα μονη! ειμαι 24 χρονων, οι γονεις μου ειναι χωρισμενοι (δεν ειναι αυτο το προβλημα μου), στη μητερα μου εχει διαγνωσθει μανιοκαταθλιψη τα τελευταια 10 χρονια οπου σε αυτα εχει κανει και 3 αποπειρες αυτοκτονιες με την πρωτη να χει εμενα θεατη! φιλους εχω μετρημενους αλλα στην ουσια δεν υπαρχει κανενας να στηριχτω! ξυπναω καθε πρωι κουβαλωντας το βαρος της σκεψης για τη μερα που ηρθε!προσπαθωντας να δεχτω τη ματαιοτητα των πραγματων, προσπαθωντας να βρω το λογο που μου ξημερωσε μια ακομα νεα μερα! νιωθω εγωιστρια που εκμεταλλευεται το σωμα μου αλλα οχι η ψυχη μου το μεριδιο μου στη ζωη και οσο και αν θελω να το χαρισω σε αυτους που απολαμβανουν τη ζωη τους δεν ειμαι αρμοδια να το κανω!εχω σκεφτει τοσες φορες να παω σε ειδικο αλλα παντα ημουν της αποψης οτι μονοι μας γιατρευουμε τις πληγες μας.. κανεις δεν ξερει τον εαυτο μας καλυτερα απο μας ομως ουτε εγω ξερω τον δικο μου! ειναι πιο ξενος απο τον καθε περαστικο που θα δω στο δρομο, πιο μισητος απο τον χειροτερο εχθρο! και να παω σε ειδικο γιατι? για να συνεχισω τη ζωη μου εξαντλωντας τα χρονια που μου αναλογουν ? αφου στο τελος μου, παλι μονη θα ειμαι!
δεν κλαιω για τη ζωη που ζω.. κλαιω γιατι λυπαμαι τον εαυτο μου!

Ετσι με θυμάμαι κι εγώ από μικρή, μόνη. Μπορεί να είχα όλο μου το σοι γύρω μου, αλλά βλέποντας οτι ο καθένας κοιτάει τον πισινό (για να μην το πω χοντρά) του ουσιαστικά ενιωθα πάντα μόνη. Εγκατέλειψα απο μικρή την έννοια φιλία για να μην αισθάνεται η μάνα μου μόνη της (αφου οποτε εβγαινα μου δημιουργουσε τυψεις) μετά το διαζύγιο και τωρα ακουω οτι ήμουν κλειστο παιδι και δεν εβγαινα!!! Κι εγω εγωιστρια με θεωρουσα αλλά τελικά μετά απο 2 χρόνια ψυχοθεραπείας συνειδητοποιώ οτι απλά αναζητάω να καλύψω βασικές μου ανάγκες μου και δεν ειναι εγωισμός. Η ψυχοθεραπεία με βοηθησε πάρα πολυ τελικά! Ακόμα όμως εχω τύψεις, στενοχωριέμαι και φοβάμαι καμιά φορά οτι κάνω λάθος γιατί φοβάμαι οτι θα μείνω τελειως μόνη μου στο τέλος αλλά αυτο που με κρατάει και συνεχίζω την μάχη μου ειναι η ψυχοθεραπεύτρια μου!

Lenaki, διαβάζοντας αυτά που γράφεις μου θυμίζεις πολύ τις δικές μου σκέψεις. Το μόνο που μπορώ να σε συμβουλέψω είναι να δεις κάποιον ειδικό. Ένας ψυχολόγος δεν θα παίξει το ρόλο του φίλου, που θα μειώσει τη μοναξιά σου. Η σχέση αυτή είναι αυστηρά επαγγελματική. Η δουλειά του ειδικού είναι να σε βοηθήσει να τα βρεις με τον εαυτό σου. Σε βοηθάει να δεις με τον εαυτό σου. Να μιλήσεις μαζί του. Να αρχίσεις να μην τον μισείς τόσο. Και στο τέλος να αρχίσεις να τον αγαπάς. Θέλει πολύ δουλειά και υπομονή. Θα έχεις πολλά πισωγυρίσματα. Αλλά στο τέλος θα δεις ότι η καθημερινότητά σου θα γίνει ποιο εύκολη. Θα αρχίσεις να βλέπεις διαφορετικά τα πράγματα. Και σίγουρα δεν θα τα βλέπεις τόσο μαύρα...

Lenaki μου καληνυχτα...τα λεμε αυριο...!!!

Quote:

---

Originally posted by lenaki__
εχω σκεφτει τοσες φορες να παω σε ειδικο αλλα παντα ημουν της αποψης οτι μονοι μας γιατρευουμε τις πληγες μας.. κανεις δεν ξερει τον εαυτο μας καλυτερα απο μας ομως ουτε εγω ξερω τον δικο μου! ειναι πιο ξενος απο τον καθε περαστικο που θα δω στο δρομο, πιο μισητος απο τον χειροτερο εχθρο! και να παω σε ειδικο γιατι? για να συνεχισω τη ζωη μου εξαντλωντας τα χρονια που μου αναλογουν ? αφου στο τελος μου, παλι μονη θα ειμαι!
δεν κλαιω για τη ζωη που ζω.. κλαιω γιατι λυπαμαι τον εαυτο μου!

---

το σκεπτικο σου σε οδηγησε σε καποια λαθη προφανωσ γι αυτο και ζοριζεσαι αυτα τα λαθη δεν μπορρουν να διορθωθουν απο μονα τουσ γιατι το σκεπτικο δεν εχει αλλαξει κι αν αλλαξει μονο του αλλαζει με βαση το λαθοσ σκεπτικο οποτε ειναι πολυ πιθανο να δημιουργηθουν νεα λαθη με τον ψυχολογο θα αναλυσετε το σκεπτικο σου και θα δεισ που ειναι τα λαθη και ισωσ καταφερεισ να αλλαξεισ συνολικα η ενα μεροσ του προβληματικου σκεπτικου μεχρι να γινει αυτο απλα θα ανακουφιζεσαι γιατι θα τα λεσ σε καποιον που νιωθεισ οτι σε καταλαβαινει

Λενάκι γειά σου κι από μένα! Ο ψυχολόγος θα σε κάνει να ανακαλύψεις τον εαυτό σου και να βγάλεις όλα τα αρνητικά, γιατί δεν δοκιμάζεις λίγο καιρό και να δεις αν θα σου κάνει, είδες εδώ τα παιδιά όλο θετικά σου λένε. Κι εγώ είμαι μόνη μου, αλλά δεν κατάλαβα αν αυτό είναι το πρόβλημά σου τελικά ή ο εαυτός σου.

Πόσο αποφασισμένη είσαι να αλλάξεις την κατάσταση που βιώνεις ?

Σε όσα έχεις ήδη αναφέρει σε αρκετό κόσμο έχουν να θυμίζουν κάτι

Σαν το πέρασμα μέσα απο ένα καμένο δάσος η λύπη μεγάλη , τα αναπάντητα γιατί , πολλά
Σίγουρα η βοήθεια κάποιου έμπειρου αλλά κυρίως με τις δικές σου δυνάμεις είναι το η μόνη λύση για να βρεις κάποιο έδαφος γόνιμο μέχρι ... που αυτό που σήμερα είναι στάχτη να ξανα γεννηθεί
Είναι σίγουρο οτι θα συμβεί είναι στην φύση μας

Ποια πράγματα θεωρείς ότι είναι οξυγόνο για σένα ?

Ξεκίνα απο εκεί και με τον καιρό θα δεις και τα δέντρα να μεγαλώνουν , και τα μονοπάτια που βαδίζεις σήμερα και είναι καπνός και στάχτη να γίνουν ανάμνηση