προσωπική επέτειος

Σαν σήμερα έχασα ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο. Την περίμενα να με πάρει απ' το σχολείο με μια ζωγραφιά. Όμως δεν έφτασε ποτέ ούτε είδε τι είχα ζωγραφίσει με τόση περηφάνεια. Αυτή την ζωγραφιά την κρατάω ακόμα, αλλά δεν μπορώ να την κοιτάξω κι ας έχει περάσει μια 15ετία. Την αγαπώ και την απεχθάνομαι ταυτόχρονα.
Το μήνυμα από όλο αυτό είναι πως μόνο ο θάνατος δεν διορθώνεται. Οτιδήποτε άλλο μπορεί να καταπολεμηθεί ακόμη κι αν χρειάζεται 'υπεράνθρωπη' προσπάθεια. Να προσέχετε τον εαυτό σας και τους γύρω σας με φροντίδα και υπομονή. Το αξίζετε και το αξίζουν. Η αγάπη πολλές φορές δεν είναι αρκετή για να τους κρατήσει, αλλά είναι το μόνο που μένει όταν όλα τα άλλα σβήνουν. Ίσως αυτό είχε καταλάβει και εκείνη όταν είχε ζητήσει να γραφεί στο μνήμα της (που τότε φαινόταν τόσο μακριά) ο στίχος του Ελύτη: 'οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων'. Κι εγώ συνεχίζω με τον αμέσως επόμενο στίχο: 'μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο'. Είναι αστείες οι συμπτώσεις της ζωής.
eliot

Συγχωρήστε με για το μακάβριο του θέματος, δεν θα επαναληφθεί.

file mou pragmatika lypamai bathytata gia thn apwleia kai sou eyxomai olopsyxa na zhseis na th thymasai. Mh lypasai poy den prolabes na ths deixeis thn toso omorfh zwgrafia sou, hdh thn eide kai kamarwse gia sena, opws kai kamarwnei gia to shmerino exairetiko epipedo tou giou ths. Eisai yperoxos anthrwpos kai dynatos xarakthras! h skepsh mou shmera se sena!

Eliot

Ο Νίτσε είπε :

\"Ότι δε με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό\"

Δυστυχώς όλα τα άσχημα που ακούμε γύρω μας καθημερινά συμβαίνουν σε κάποιους από εμάς...και αν δε ζήσουμε κάτι άσχημο δε μπορούμε και να το καταλάβουμε οι υπόλοιποι ότι κι αν λέμε ..δυστυχώς λέω..

Τουλάχιστον πιστεύω μέσα από αυτό το μεγάλο κακό που σου συνέβει να βγείς πιο δυνατός και να εισπράξεις τα ευεργετήματα της δύναμης σου στη ζωή σου ...παρότι τίποτα δεν εξαγοράζει το πολυτιμότερο \"ίσως μετά τα παιδιά μας \" πρόσωπο στη ζωή του καθενός μας που είναι η μητέρα μας..

Με συμπάθεια

Γιάννης

Εχουμε \"μιλήσει\" σε άλλο post για άλλο θέμα και εκεί από τα
γραφόμενα σου σου είχα πει ότι είσαι τρυφερή και ευαίσθητη
ψυχή, τώρα να προσθέσω ότι έχεις και την χαρακτηριστική
ομορφιά που σμιλεύει μόνο ο πόνος.
Μπορεί να μην πρόλαβε να δει τη ζωγραφιά σου, αλλά \"βλέπει\"
την ψυχή σου, σαν ψυχή που είναι πια και η ίδια και θα
πρέπει να είναι περήφανη για τη σύσταση της ψυχής σου αυτής.
Να είσαι βέβαιος πως τίποτα μακάβριο δεν υπήρξε σ\'αυτή σου
την αναφορά, εγώ μόνο τρυφερότητα, αγάπη και πόνο απώλειας είδα προς την πολυαγαπημένη πρώτη της ζωής κάθε ανθρώπου...

Η παρουσία όλων εδώ είναι καλοπροαίρετη και είμαστε για να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον...έστω και με δυο απλές κουβέντες.Μη ζητάς συγνώμη λοιπόν. Αρκετοί από εμάς έχουμε βιώσει άσχημες καταστάσεις και ξέρουμε τι θα πει βαθύς ψυχικός πόνος...Όλα τα μέλη που μπήκαν με αληθινό σκοπό να μοιραστούν και να γαληνεύσουν τον πόνο αυτό θα σε καταλάβουν απροκατάλυπτα. Ελπίζω στην πορεία της παρουσίας μου στο forum αυτό να σε γνωρίσω καλύτερα..ειλικρινά το θέλω πολύ..