Πάλι τα ίδια

Καιρό είχα να σας δω, νόμιζα ότι είχα ξεμπερδέψει και όμως όχι!

Με λένε υποχόνδρια κοροιδευτικά, αλλά τελικά δεν είναι καθόλου αστείο. Δεν θα σας κουράσω με το παρελθόν, θέλω μόνο να ρωτήσω αν έχει τύχει σε κανέναν αυτό που περνάω τώρα.
Πέρασα λίγες μέρες με δύσπνοια (οκ, περασε, το ήξερα ότι είναι από το άγχος) και τις τελευταίες μέρες νιώθω ότι ο λαιμός μου είναι ξηρός, ότι θέλω να τον καθαρίζω συνέχεια, ότι έχει φλέματα τα οποία προσπαθώ να βγάλω (καμιά φορά βγάζω ελάχιστα) Ο ΩΡΛ μου είπε ότι δεν βλέπει κάτι τώρα και ότι θέλει να το αφήσει λίγες μέρες και να δούμε μετά τις 25. Αλλά επειδή όσο θα το έχω στο μυαλό μου δεν πρόκειται να βελτιωθεί, θέλω να ξέρω αν έχει συμβεί σε κάποιον παρόμοιο ψυχοσωματικό συμβάν. Γενικότερα όπως είπα τα συμπτώματα είναι: αίσθηση ξηρού λαιμού, ανάγκη για καθαρισμό, "ψευτοβηχας" που τον προκαλώ εγώ για να ανοίξει ο λαιμός, σάλια και γενικά μια ανήσυχη κίνηση από την βάση της μύτης μέχρι τον φάρυγγα με μια ελαχιστη βραχνάδα πότε πότε. Να αναφέρω ότι ήμουν καπνίστρια μέχρι πρότινος, άλλαξα πολλά τσιγάρα τον τελευταίο καιρό και το έκοψα πριν μια βδομάδα. Αυτά

Μαζί με όλα όσα λες, αισθανόμουν επίσης συνέχεια ότι οι πνεύμονες μου κάτι είχαν μέσα...
Nothing, για μια ακόμη φορά ψυχοσωματικό...
Ό,τι σύμπτωμα υπάρχει, το έχω νιώσει στο πέτσι μου...
Κι ακόμα το νιώθω, όσο κι αν θέλω να το προσπερνάω...
Το παλεύω...
Ελπίζω ότι μια μέρα θα ξυπνήσω φρέσκια, σαν να έβλεπα όλο αυτό τον καιρό ένα κακό όνειρο...

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σε καταλαβαίνω. Ο γιατρός είπε ότι ναι, υπάρχει φλεμα, αλλά είναι ελάχιστο. Δεν πιστεύω τόσο λίγο να μου προκαλεί τέτοια ενόχληση. Μου το είπε ξεκάθαρα \"παθολογικά, από όσο βλέπω τουλάχιστον, είσαι οκ\".Το πιο τραγικό είναι οι γύρω μου που νομίζουν ότι το κάνω για να τραβήξω την προσοχή ή ακόμα χειρότερα γιατί ΤΟ ΘΕΛΩ!!! Η μητέρα μου πραγματικά δεν καταλαβαίνει. Ίσως το μόνο στο οποίο έχουν δίκιο είναι ότι θέλω την επιβεβαίωση ότι δεν είναι τίποτα και ότι όλα θα πάνε καλά.Ναι ξέρω ότι το πρόβλημα εντοπίστηκε από τοτε που πέθανε ο πατέρας μου, και πραγματικά θέλω μια μέρα να ξυπνήσω χωρίς άγχος και να περάσει μια χρονιά χωρίς το πακετάκι αιματολογικές-υπερηχοι παντού-γαστροσκόπηση-κολονοσκόπηση-ένα κάρο γιατροί και απλά να ηρεμήσω.

Σαν να βλέπω τον εαυτό μου...
Τη μια είναι η καρδιά μου (έχει καταντήσει εμμονή, νομίζω συνέχεια ότι κινδυνεύω από έμφραγμα), την άλλη τα πνευμόνια μου, την παράλλη το στομάχι μου... Εννοείται ότι από εξετάσεις έχω κάνει σχεδόν τα πάντα... Ηρεμώ για λίγο και μετά πάλι τα ίδια... Μόνο για λίγο καιρό ξαποσταίνω και ξανά προς τη δόξα τραβώ... Όλα λένε είναι στο μυαλό...
Μπορεί... Εγώ όμως τα νιώθω όλα στο πετσί μου... και με το παραπάνω... Ο πόνος είναι αληθινός, η ναυτία είναι πραγματική, ο φόβος που μου προκαλούν απίστευτος... Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθαν και οι κρίσεις πανικού... Έτσι για να τα έχει όλα ο μπαξές, να μην μου λείπει τίποτα...
Χάπια αρνούμαι να πάρω. Φοβάμαι τις παρενέργειες. Μια φίλη με πήγε \"σηκωτή\" σε μια ψυχολόγο. Δεκαέξι συνεδρίες με γνωσιακή - συμπεριφορική. Βοήθησε αρκετά ώστε να ηρεμήσω από τις κρίσεις πανικού... Όμως όλα τα υπόλοιπα ψυχοσωματικά εμμένουν. Χιλιάδες λόγους βρίσκω γιατί υπάρχουν επάνω μου, γιατί όμως ακόμα αρνούνται να φύγουν;;; Ζω με την ελπίδα ότι θα ξυπνήσω μια μέρα κι όλα θα έχουν φύγει. Ένας εφιάλτης θα έχει φύγει. Ελπίζω για να μπορώ να ζω όσο γίνεται πιο άνετα...
Έχεις σκεφτεί μήπως αυτός είναι ένας τρόπος να \"τιμωρείς\" τον εαυτό σου;;; Ένας τρόπος για να μην αφήνεις τον εαυτό σου να δεχθεί την ευχαρίστηση;;; Μήπως κατά βάθος πιστεύεις ότι δεν αξίζεις την ευχαρίστηση;;; Μήπως σε έχουν γεμίσει ενοχές;;;
Δεν ξέρω. Καλό κουράγιο, σου εύχομαι... Ψάξε να βρεις την ηρεμία μέσα σου κι όλα μετά θα φύγουν...

Quote:

---

Originally posted by sophaki
Έχεις σκεφτεί μήπως αυτός είναι ένας τρόπος να \"τιμωρείς\" τον εαυτό σου;;; Ένας τρόπος για να μην αφήνεις τον εαυτό σου να δεχθεί την ευχαρίστηση;;; Μήπως κατά βάθος πιστεύεις ότι δεν αξίζεις την ευχαρίστηση;;; Μήπως σε έχουν γεμίσει ενοχές;;;

---

Αυτό που γράφεις νομίζω ότι το βιώνω... Κάτι με κρατάει πίσω σε όλα. Άσχετο με το τοπικ αλλά έπρεπε να το πω.

Κι εγώ το βιώνω Μάκη μου, κι άργησα πολύ να το καταλάβω...
Εκεί που πάω να χάρω, που όλα πάνε καλά, σαν να λέω στον εαυτό μου: \"δεν είναι δυνατόν να είναι όλα καλά. Δεν είναι δυνατόν να περνάς εσύ καλά\" και να τα ψυχοσωματικά... Να το στομάχι, να η καρδιά, να η διάθεση στα κάτω της και να πάλι τα ίδια χάλια....

Quote:

---

Originally posted by sophaki
Κι εγώ το βιώνω Μάκη μου, κι άργησα πολύ να το καταλάβω...
Εκεί που πάω να χάρω, που όλα πάνε καλά, σαν να λέω στον εαυτό μου: \"δεν είναι δυνατόν να είναι όλα καλά. Δεν είναι δυνατόν να περνάς εσύ καλά\" και να τα ψυχοσωματικά... Να το στομάχι, να η καρδιά, να η διάθεση στα κάτω της και να πάλι τα ίδια χάλια....

---

True...true...true...

μπορεί να έχεις κρυολογήσει ή να έχεις κάποια ρινίτιδα ή κάτι τέτοιο, απλά επειδή είσαι υποχόνδρια να το αντιλαμβάνεσαι πιο έντονο απ\'οτι είναι.

Μπορεί δεν αποκλείεται. Το μόνο που με προβληματίζει είναι τα φλεγματάκια. Είναι μεν ξηρός ο λαιμός μου, αλλά τα φλέγματα (ελάχιστα μεν, αλλά υπάρχουν) δεν σημαίνει ότι δεν είναι απαραίτητα ψυχολογικό???