ΣΕ "ΑΔΙΕΞΟΔΟ"

Δεν ξέρω πως να αρχίσω! Μου είναι δύσκολο να ξετυλίξω το κουβάρι του μυαλού μου και της ζωής μου, αλλά αναγκαίο για να επιβιώσω. Δεν έχω μιλήσει ποτέ με ψυχολόγο. Είμαι 31, αρραβωνιασμένη 1μιση χρόνο τωρα, με μια σχέση 8 χρόνια σε απόσταση, λόγω διαφορετικών πόλεων . Πήρα την απόφαση να τον ακολουθήσω στην πόλη του, εφόσον ο ίδιος θεωρούσε τη ζωή στην Αθήνα άκρως απαράδεκτη. Βρήκα δουλειά και αναγκάστηκα να μείνω στο πατρικό του. Οι γονείς του μένουν προσωρινά στην κόρη τους,αλλά ανα διαστήματα επιστρέφουν. Εκείνος έφυγε από μια άλλη πόλη που δούλευε και τώρα δουλεύει με τον αδερφό του σε ένα νησί. Πρόσφατα έχασα τη γιαγιά μου που λάτρευα και η οικογενειά μου αντιμετωπίζει διάφορα άλλα προβλήματα. Σημειωτέον δεν έχουμε συγγενείς και βοήθεια. Βρίσκομαι ΜΟΝΗ ΜΟΥ σε μια ξένη πόλη. Τα βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ και πίνω. Κλαίω συνέχεια και τηλεφωνώ τον αρραβωνιαστικό μου για να τον βρίσω. Νοιώθω χαμένη, πνιγμένη μέσα στα λάθη μου, ακίνητη, παγωμένη να παρακολουθώ μια ζωή να χάνεται. Μόνο που πλέον έχω την αίσθηση ότι αυτό το έκανα μια ζωή. Πολλές φορές προσπάθησα να κάνω κακό στον εαυτό μου αλλά δεν είχα τη δύναμη. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που θέλω , για ποιο λόγο ζω και τι μπορώ να κάνω για να είμαι χαρούμενη. Βρίσκομαι σε ρήξη με όλους, συγγενείς και μη. Δεν μπορώ να δουλέψω και μου φαίνεται βουνό να πάω ακόμα και στο σουπερ μάρκετ. Ξέρω ότι δεν μπορώ να έχω και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Αλλά και πάλι δεν μπορώ να πάρω μια απόφαση. Δεν ξέρω πως να το χειριστώ και νοίωθω ότι όλοι περιμένουν μια απάντηση !!!

....χμ.....γνωστες περιπτωσεις.... οταν ενας ανθρωπος απομακρυνεται απο αυτα που θελει και κανει περισσοτερο αυτα που θελουν οι αλλοι γινεται συνεχεια δυστυχισμενος.ειναι λογικο να αισθανεσαι ετσι γιατι νιωθεις σαν να σου εχει φυγει η ζωη..και εισαι τοσο μικρη που θα μπορουσες αν ηθελες να ξεκινουσες κια απο τωρα να ζεις ...δεν ειναι αργα.

χρειαζεσαι βοηθεια μακαρι να μπορουσα να σου πω τι να κανεις ομως εχεις ανοιξει πολλα \'θεματα\' στη ζωη σου. καταρχας μην ξαναπεις οτι θελεις να κανεις κακο στον εαυτο σου γιατι δεν αξιζει!η ζωη ειναι ωραια απλα εσυ την εχεις κανει καπως ασχημη αρα.... στο χερι ΣΟΥ ειναι να την ξαναομορφυνεις με τις επιλογες σου.

κατσε γραψε....... τα συν και τα πλην της σχεσης σου.... τα συν και τα πλην της ζωης σου εκει....θα δεις ξεκαθαρα γραμμενα στο χαρτι τις αποφασεις σου..... εισαι πολυ μικρη για να θρυνεις την ζωη σου...ποτε δεν ειναι αργα για να χαρεις πιστεψε με.απλα καταλαβαινω πως δραστικες αποφασεις του στυλ\'φευγω-χωριζω μπλα μπλα\'θα σε τρομαζουν...λογικο. αρχισε σιγα σιγα να λες\'οχι\'σε πραγματακια που δεν θελεις....αρχισε να πηγαινεις καμια βολτα με ποδηλατο......αρχισε να αποκτας χομπι και πραγματακια που ευχαριστουν εσενα μονο!θα δυναμωσεις....θα δυναμωσεις την ψυχη σου...και μετα οι μεγαλες αποφασεις παιρνονται πιο ευκολα αν αποφασισεις να τις παρεις.μην ανυσηχεις ειναι πολλοι ανθρωποι σαν εσενα ........ ξεκιναμε απο παραχωρησεις μικρες ...χανουμε τον εαυτο μας...και το πραγμα αγριευει.ενημερωνε μας για την κατασταση σου και να ξερεις οτι τιποτα δεν ειναι αδυνατο...ακομα και το να εισαι πανευτυχισμενη!!!!θα δεις....

Γεια σου Kiwi! Όντως ακούγεται βουνό όλο αυτό... Γιατί δεν προσπαθείς να το χωρίσεις σε λοφάκια και να τα αντιμετωπίσεις ένα ένα; Και ειναι πολύ σημαντικό να βρεις τι θέλεις γιατί αλλιώς θα μείνεις εκεί ακινητοποιημένη. Μην το βλέπεις όμως σαν κάτι που είναι αρνητικό και σε πνίγει, πολλές φορές η αλλαγή είναι μια όμορφή και δημιουργική διαδικασία, εξαρτάται από το πώς το βλέπει κανείς!

στρειδακι ωραιο αυτο με τα λοφακια.... σαν να ειπαμε το ιδιο πραγμα αλλα το δικο σου ακουγεται πιο γλυκο

:-) Ευχαριστώ! Το δικό σου το είδα αφού δημοσίευσα το δικό μου, ακριβώς το ίδιο θέλαμε να πούμε!

Kαλησπέρα.:)Στη συμφωνία που κάνατε να τον ακολουθήσεις στην πόλη της επιλογής του συμπεριλαμβανόταν το γεγονός πως θα έφευγε και θα έμενες μόνη σου ή πως θα ήσασταν μαζί σε αυτή την πόλη;Αν η συμφωνία ήταν πως θα ήσασταν μαζί,τότε στο προσωπικό αυτό συμβόλαιο/συμφωνία,προστέθηκαν κάποιοι όροι που είτε δεν είχες γνώση,είτε τους δέχτηκες εξ ανάγκης.Θυσίες κάνουμε όταν τα θετικά μίας σχέσης υπερσκελίζουν τα αρνητικά.Όταν φτάνουν να μην τα υπερσκελίζουν,τότε η σχέση ή θέλει αναβάθμιση ή θέλει τέλειωμα.Σκληρό,αλλά κι εσύ σκληρά είναι αυτά που ζεις για την ισορροπία σου απ\'ό,τι διαπιστώνω.Προστάτεψε τον εαυτό σου και μην τον εκμηδενίζεις για να είσαι βολική.Κάντε μία καθαρή συζήτηση και ψύχραιμα πέστου όσα λες εδώ.Ούτε βρισίδια ούτε τίποτε.Κάτσε κάτω φίλε,νιώθω μόνη μου.Θα γίνει κάτι γι αυτό,γιατί με χαλάει.

σωστο..

Έχετε όλοι δίκιο.
Αρχικά μιλήσαμε και αποφασίσαμε ότι μείναμε αρκετό καιρό στην απόσταση και ότι επιτέλους έπρεπε να βρεθεί λύση. Εκείνη την περίοδο δουλεύαμε και οι δύο σε διαφορετικές πόλεις. Έτσι αρχίσαμε να ψάχνουμε για δουλειά είτε στη μία είτε στην άλλη. Στην πορεία έμαθα ότι δεν έστελνε βιογραφικά στη δική μου πόλη και όταν τον ρώτησα μου είπε ότι δεν θέλει να μείνει Αθήνα. Τσακωθήκαμε άσχημα γιατί μου έκρυβε αυτά που ήθελε. Έπειτα ο πατέρας του είχε την ιδέα να πάμε στο νησί να βοηθήσουμε τον αδερφό του στην επιχειρησή του και με αυτό τον τρόπο να είμαστε μαζί και να κάνουμε ένα ξεκίνημα. Κατά τύχη και με τη βοήθεια μιας γνωστής του βρήκα πολύ καλή δουλειά στην πόλη του. Παραιτήθηκα και πήγα. Εκείνος όμως θεώρησε ότι το να βρει δουλειά καλοκαιριάτικα στην ίδια πόλη θα είναι δύσκολο, οπότε πήγε στο νησί με τον αδερφό του. Δεν συμφώνησα και του ζητούσα να μείνει κοντά μου και κάτι θα βρούμε. Εκείνος επέμενε και μάλιστα μου πρότεινε να αφήσω και την νέα δουλειά και να πάω να τον βοηθήσω στο νησί. Δεν μπορούσε να βρει άλλο τρόπο. Εγώ αρνήθηκα, γιατί ένοιωθα ότι γινόμουν μπαλάκι, πότε εδώ πότε εκεί. Όλα αυτά του τα εξέφρασα με πάσα ειλικρίνεια και χωρίς τσακωμούς. Εκείνος έδειχνε ανήμπορος να βοηθήσει. Αν πήγαινα στο νησί δε θα πληρωνόμασταν παρά μόνο στο τέλος της σεζόν με τα μισά έσοδα της επιχείρησης. Αυτό ήταν το dial που είχαν κάνει τα αδέρφια μεταξύ τους. Και το οποίο με άφηνε τόσους μήνες οικονομικά διαλυμένη. Πριν ένα μήνα έχασα τη γιαγιά μου και προέκυψαν και άλλα προβλήματα υγείας στην οικογενειά μου. Άρχισε να συσσωρεύεται η πίεση μέσα μου και τα ξεσπάσματα είναι καταστρεπτικά για την ψυχή μου και τις σχέσεις μου. Ζήτησα βοήθεια από τον αρραβωνιαστικό μου αλλά επιμένει στα λεγομενά του. Ζήτησα από τους δικούς μου , αλλά είναι θυμωμένοι, κουρασμένοι και αγανακτισμένοι και με τους δύο μας, με αποτέλεσμα να ζητούν μια απόφαση από μένα. Οι γνωστοί μου είναι της γνώμης να φύγω και να μην κοιτάξω πίσω. Εγώ νοιώθω άλλη μια αποτυχία στο ενεργητικό και ότι πλέον δεν ζω, δεν χαίρομαι, δεν υπάρχω...Αλλά ολοένα και βυθίζομαι, ολοένα χάνω την αυτοεκτιμησή μου και την αγάπη που είχα στον άντρα που πάντα ήθελα να πιστεύω ότι είναι ο άντρας που θα έκανα οικογένεια...Ξέρω ότι ο καθένας κουβαλάει το σταυρό του και μερικές φορές τυγχάνει να μοιάζουν μεταξύ τους οι ιστορίες. Ωστόσο ούτε αυτό με παρηγορεί, ούτε μου δίνει δύναμη, ούτε μου δίνει λύση...

Υπ\'οψιν ότι με προέτρεψε να δεχτώ αυτή τη δουλειά στην πόλη του ,γιατί έτσι το χειμώνα τουλάχιστον ένας από τους δύο θα δούλευε, δεδομένης της άσχημης οικονομικής κατάστασης που περνάει όλη η χώρα. Έτσι και δέχτηκα. Διαφορετικά ή θα πήγαινα στο νησί μαζί του ή θα ξεκινούσα πάλι προσπάθεια να βρω δουλειά στην πόλη του το φθινόπωρο, μιας και είχε πάρει απόφαση να πάει στον αδερφό του για όλο το καλοκαίρι..

Quote:

---

Originally posted by KIWI31


ούτε μου δίνει λύση...

---

η λυση ειναι μεσα σου,
ακολουθα οτι εχεις μεσα σου και μην ακους κανενα.