βοηθεια.....

Δεν ξέρω αν κάποιος ειναι στο forum ακομα..ουτε εχω ξαναχρησιμοποιήσει κάτι τέτοιο..αλλά όταν εγραψα "βοηθεια" με εβγαλε εδώ το google. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει.. δεν γνωρίζω τον εαυτό μου..ήμουν πάντα μες την τρελη χαρα, τρλαινόμουν για ανεκδοτα και φαρσες και δεν με πειραζε που γυρνουσαν κ με κοιτουσαν επειδη γελαγα δυνατα... εδω και καιρο ομως δεν νιωθω καλα..κλαιω καθε βραδυ..εχω αυπνιες..δεν μπορω να φαω και συχνα κανω εμετους. μαγειρευω για τους αλλους αλλα δεν πειναω ποτε εγω.. αρχισα να φοβαμαι πολυ οταν ειμαι μονη μου.. δεν βγαινω εξω, δεν ξενυχταω..μπορει να λεω το πρωι οτι θα παω το απογευμα μια βολτα και οταν ερθει εκεινη η ωρα το μετανιωνω και μενω σπιτι..Θελω να συνελθω και προσπαθω αλλα αντι να επανερχομαι χειροτερευω. Η ζυγαρια κατεβαινει και δεν μπορω να κανω κατι να το αλλαξω. δεν ξερω τι.. δεν μπορω να μιλισω σε κανεναν..δεν θελω να χαλασω την διαθεση απο τις φιλες μου, οι δικοι μου εχουν αλλα προβληματα και δεν θελω να τους επιβαρυνω..το αγορι μου ειναι μακρυα και εχει κ αυτος τα δικα του..πολλες φορες που ξεσπαω ολοι νομιζουν οτι ειναι της στιγμης και οτι εφταιξαν σε κατι..δεν θελω να τους κανω κακο ομως...Νομιζα οτι ημουν δυνατη αλλα ειναι ειναι η πρωτη φορα που δεν μπορω να τα βγαλω περα μονη μου. Νιωθω οτι διαλύομαι ότι θα αρρωστησω..βοηθεια..

Δεσποινα.......δεν μπορει να αλλαξαν όλα απο μόνα τους.
Συμβαίνει κάτι τον τελευταιο καιρό στη ζωη σου που σε εκανε να νιωθεις ετσι?

Quote:

---

Originally posted by despoina22
. δεν μπορω να μιλισω σε κανεναν..δεν θελω να χαλασω την διαθεση απο τις φιλες μου, οι δικοι μου εχουν αλλα προβληματα και δεν θελω να τους επιβαρυνω..το αγορι μου ειναι μακρυα και εχει κ αυτος τα δικα του..πολλες φορες που ξεσπαω ολοι νομιζουν οτι ειναι της στιγμης και οτι εφταιξαν σε κατι..δεν θελω να τους κανω κακο ομως...Νομιζα οτι ημουν δυνατη αλλα ειναι ειναι η πρωτη φορα που δεν μπορω να τα βγαλω περα μονη μου. Νιωθω οτι διαλύομαι ότι θα αρρωστησω..βοηθεια..

---

Απότι βλεπω απο τα λίγα που ειπες προσπαθεις να προστατεψεις τουσ παντες απο το να μαθουν για την ψυχολογική τουσ κατάσταση .
Ισως αυτο που νιωθεις ειναι ενα ξεσπασμα του ίδιου σου του εαυτού απένταντι στον τοίχο που εβαλες για την επικοινωνία σου με τουσ άλλους.
θα ανακαλύψεις ότι δεν εισαι ο σουπερμαν και οτι οταν εχεισ αναγκη να μιλησεις σε κάποιον θα πρεπει να το κάνεις.Γιατι αυτο σημαινει δικοσ μου ανθρωποσ και οχι μονο γελια και χαρες.
Καπως ετσι ξεκινησαν πολλοί απο εμας και καποια στιγμη ο οργανισμός κανει ενα μπαμ και ψαχνομαστε με ψυχοσωματικα.Τωρα που ειναι νωρις κοιτα να λάβεις υπόψην σου αυτά τα σημαδια του οργανισμου σου και να ζητησεις βοηθεια ..

Έίναι σημαντικό να κρατήσεις την ισορροπία σου κι αυτό θέλει κι ένα χέρι βοήθειας. Μην ντρέπεσαι και μην το βλέπεις σαν φόρτωμα. Ένας καλός λόγος, μια συζήτηση, η αγκαλιά που χρειάζεσαι , δεν είναι κάτι τόσο δύσκολο να δοθεί. Μην κρύβεσαι κάνοντας τη δυνατή είναι εξωντοτικό για σένα.

Γεια σου.:)
Γιατί συνδέεις τη δύναμη με το να μπορείς να τα βγάζεις πέρα μόνη σου(και αυτό το \'πάντα\'μεγάλη παγίδα κατ\'εμέ,τι σημαίνει πάντα,είναι κοντά στην πραγματικότητα τέτοιοι κανόνες;)Δυνατός είναι αυτός που δε ζητάει ποτέ τη βοήθεια των άλλων δηλαδή;Mήπως να το σκεφτείς λίγο διαφορετικά,πως είμαστε άνθρωποι,ζούμε σε κοινωνίες,άρα έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον και δε σημαίνει ακύρωση της δύναμης το κάλεσμα για βοήθεια,αλλά πως συνειδητοποιείς μία σου ανάγκη για στήριξη.Κάπως έτσι,να σε βοηθήσει να μπορέσεις να σπάσεις αυτή την εσωτερική επιταγή να τα κρατάς όλα μέσα σου,άρα να πάψει να είναι σε σύγκρουση το εσωτερικό σου τοπίο με την εικόνα που βγάζεις προς τα έξω.

Καλημερα και ευχαριστω για το ενδιαφερον!
Να τα παρω από την αρχη..
Θεοφανία:

Δεν θυμαμαι ποτέ τν εαυτό μου χωρίς κάτι ασχημο στη ζωη του απλα παντα καταφερνα να το αντιμετωπισω. Το τελευταιο εξαμηνο, ο αδελφος μου αρχισε μετα απο μια χειρουργικη επεμβαση να παθαινει κρισεις πανικου. Ετσι αποφασισε να παει σε ψυχολογο. Σε μια απο τις συνεδριες μιλισε και μαζι μου η ψυχολογος και το μονο που μου ειχε πει τοτε ηταν \"κοπελα μου εσυ δεν εχεις προβλημα. ανθρωπους που χαμογελανε να μην τους φοβασαι. και εσυ φαινεται οτι το χεισ απο μεσα σου..\"..Νομιζα ετσι ηταν.....στηριζα τον αδελφο μου παρα πολυ, τον βοηθησα να κανει παρεες, να τα βρει με τον εαυτο του.και καπου εκει αρχισα να χανω τον δικο μου. το αγορι μου επρεπε να φυγει στην ιταλια για την πρακτικη του (μετα απο τρεις μηνες γυριζει τωρα). Ομολογω οτι στεναχωρεθηκα αρκετα αλλα ειπα πως θα κανω υπομονη για να μην τον πιεσω. Με πονουσε ομως που δεν ειναι εδω, που κοιμαμαι μονη μου, που ολα ειναι ιδια τριγυρω μου και αυτος λειπει..κι ομως..περασαν τρεις μηνες και οπου να ναι γυρναει. Τελος, το τελευταιο διαστημα η μητερα μου αντιμετωπιζει ενα οικογενειακο της προβλημα.Ο πατερας μου δεν την στηριζει για να μην χαλασει τη φημη μου και το ονομα του στην κοινωνια. Ο αδελφος μου απεχει..και της μενω μονο εγω που οικειοθελως καθομαι να την ακουσω και να την βοηθησω. Βεβαια υπηρχαν και τα καλα. Τελειωσα περισυ απο σπουδες. Δουλευα αυτο τον χρονο σαν καθηγητρια πληροφορικης σε φροντηστηριο..οποτε δεν ηθελα να δειξω στα παιδια οτι δεν νιωθω καλα.

tonia_dia / narnia / RainAndWind:
Για όλα τα παραπανω νομιζω οτι καπου επρεπε να βαλω τον εαυτο μου στην ακρη. Οι μονες φορες που τον θυμομουν ηταν οαν επεφτα να κοιμηθω..ολη η υπολοιπη μερα ειχε περασει αφιερωμενη στους αλλους..φυσικα και δεν θελω να τα κραταω ολα μεσα μου..αλλα πως να μιλησω καπου που ολοι εχουν τα δικα τους..;; Δεν επαναπαυομαι, προσπαθω καθε μερα να συνελθω..να φαω..να κανω κατι..Απλα ειναι και οι στιγμες που ξαναπεφτω και καυε προσπαθεια παει στραφη..

δέσποινα, θεωρώ πως όλα αυτά τα ξεσπάσματα είναι ψυχολογική κούραση απ\' τα προβλήματα.
Σίγουρα το ότι δεν τρως όμως, είναι πολύ ανησυχητικό. Μήπως να πας στην ψυχολόγο του αδελφού σου και να κάνεις μια κουβέντα μαζί της.
Ότι και να σου πούμε εμείς, είναι απλά συμβουλές άλλων ανθρώπων και όχι ειδικών.
Δες τι σου συμβαίνει, γιατί μπορεί να είναι ένα απλό ξέσπασμα, αλλά μπορεί και η αρχή μιας κατάστασης που όσο την αφήνεις τόσο θα χειροτερεύει.

καλημερα δεσποινα και απο μενα.Μη στεναχωριεσαι κοπελα μου,απλα ισως για πρωτη φορα στη ζωη σου βιωνεις την .... μοναξια.Παντα ειχες συνηθησει να εχεις καποιον διπλα σου,αδερφο σου ,αγορι σου ,να ασχολεισαι με εναν συνανθρωπο.Τωρα δεν το εχεις αυτο και απλα ...δεν μπορεις να το κουμανταρεις.
Υπομονη μεχρι να γυρισει το αγορι σου η ο αδερφος,και εντωμεταξυ πιεσε λιγο τον εαυτο σου να βγαινει.
Οσο και να σε στηριξουν οι αλλοι αν δεν βαλεις δυναμη στα δικα σου ποδια δεν θα μπορεσεις να ορθοποδησεις...προσπαθησε και εσυ λιγακι να δεις τα πραγματα λιγο θετικα....

Με βοηθαν πολυ τα λογια σας και τα εφαρμοζω..Σημερα κιολας πηγα για περπατημα με μια φιλη..Δεν μπορω να πω οτι ξαφνικα αλλαξαν ολα αλλα ενιωσα πολυ καλυτερα..Δεν θελω προσωρινα να μπω στη διαδικασια συναντησης με ψυχολογο..και παλι για να μην στεναχωρεθουν οι δικοι μου..αρκετα περασαν με τον αδελφο μου..τους στοιχισε πολυ..Θα το παλεψω οσο μπορω μονη μου. Οσο για το φαγητο ειναι κατι που με ανησυχει και μενα..σημερα πορσπαθησα να φαω παραπανω κι ας ειχα χορτασει. Ζοριστηκα αρκετα αλλα νομιζω κατι ειναι κ αυτο.Αυριο θα προσπαθησω πιο πολυ..Δεν φοβαμαι τοσο να μην απογοητευτουν οι γυρω μου. Αλλα να μην απογοητευσω τον ευατο μου.. Οτι και να πω για τα μηνυματα σας ειναι λιγο..εκει εξω υπαρχουν ανθρωποι που αφιερωσαν 5 λεπτα για καποια που δεν ξερουν καν.. θελω να συνελθω..χωρις πισωγυρισματα..και να εχω κουραγιο να βοηθησω και εγω καποιους αλλους. Χιλια ευχαριστω..Καλο ξημερωμα να εχουμε..

Καλημέρα και από εμένα.
Ελπίζω να είχες καλό ξημέρωμα.
Πάντως η δικιά μου η σκέψη είναι ότι αφού έφτασες να ψάξεις για βοήθεια από το google κάνε ένα ακόμα βηματάκι για τον ευατό σου (και όχι για τους άλλους) και βρές μία ωρίτσα να σε βοηθήσει ένας επαγγελματίας.
Είναι κάπως ταμπού το θέμα \"πήγα σε ψυχολόγο\" αλλά ο μόνος που χρειάζεται να το ξέρει στην τελική είσαι εσύ.

Δεσποινα, καλως ήρθες:)

σιγουρα ειναι μια αλλαγη ολα αυτα που περιγραφεις, αλλα φανταζεσαι να ταν ολα μια ευθεια γραμμη? κ ολα για καποιο λογο αλλαζουν. μαλλον λοιπον συμβαινουν πραγματα κ το μεχρι τωρα αποτελεσμα ειναι αυτο το κλεισιμο σου, η απογοητευση κ το μαζεμα, η απωλεια κιλων, η μειωμενη ορεξη.

Δες τι σου συμβαινει κ πώς, οσο μπορεις. Κ πέρα απο τις προσπαθειες που κανεις, γνωμη μου ειναι να προσπαθησεις να μιλησεις κ καπου. Το να μαζευεις πραγματα μεσα σου, χωρις να εχεις διεξοδο λεκτικη καπου, σε καποιον ειναι πολυ βαρυ, πολυ μοναχικο κ πολυ ψυχοφθορο απο μονο του. Μενοντας σιωπηλη κ δινοντας στους πολυ δικους σου ανθρωπους θεαση μονο στην πιο ευχαριστη πλευρα σου ή την πιο νευριασμενη αποκομμενα, περισσοτερο τους απομακρυνεις κ απομακρυνεσαι κ εσυ.

Βοηθεια λοιπον, μπορεις να παρεις και ετσι. Με το δηλωσεις την παρουσια σου πιο ολοκληρωμενα. Με τις σκεψεις σου κ τους φοβους σου.Σε καποια φιλη, στο αγορι σου, οπου νιωσεις πιο ανετα. Μπορει να ακουσεις απο ανθρωπους που σε γνωριζουν, πραγματα που θα σε βοηθησουν για το επομενο βημα ή ακομα καλυτερα να νιωσεις λιγοτερο μονη στην δυσκολη φαση που βρισκεσαι. Κ δεν ειναι λιγο...τι λες?:)

Δεν θα σχολιάσω κάτι για το θέμα που σε απασχολεί γιατί τα προηγούμενα παιδιά με κάλυψαν με όλα αυτά που είπαν! Το μόνο που θα σου πω είναι ότι μου θυμίζεις κατά κάποιον τρόπο εμένα! Χαίρομαι πάρα πολύ να βλέπω πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι σαν και εσένα, που προκειμένου να μην στεναχωρήσουν και να επιβαρύνουν τους άλλους προσπαθούν να κάνουν πέρα τα προβλήματά τους και επικεντρώνονται στο να βρουν λύσεις στους υπόλοιπους! Μπράβο σου, αυτό δείχνει ότι είσαι πολύ καλός άνθρωπος! Όμως για να συνεχίσεις να στηρίζεις και να βοηθάς τους άλλους πρέπει σαν προυπόθεση να είσαι εσύ καλά! Όταν νιώθεις πως έχει φτάσει η ώρα που αυτό που σε απασχολεί ,δεν σε αφήνει να ζεις στους φυσιολογικούς σου ρυθμούς πρέπει να προσπαθήσεις να κάνεις λίγο πέρα τις ζωές των άλλων και τα δικά τους προβλήματα και να ασχοληθείς κυρίως με τα δικά σου! Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως παύεις να ενδιαφέρεσαι για αυτούς ή ότι δεν είσαι πια στο πλευρό τους, απλά βάζεις τον εαυτό σου ως προτεραιότητα στη συγκεκριμένη φάση! Να μην αισθάνεσαι άσχημα αν νιώσεις την ανάγκη να τους μιλήσεις για τη φάση που περνάς, ίσα ίσα ,μετά από τη δική σου στήριξη στα προβλήματά τους θα νιώσουν μεγάλη χαρά να πάρουν το ρόλο σου για λίγο και να σε βοηθήσουν.. Όλοι οι άνθρωποι έρχεται η στιγμή που περνάμε κάποια δύσκολη φάση στη ζωή μας, που μας αιφνιδιάζει, μας αγχώνει και μας φοβίζει, το θέμα είναι να είμαστε σε θέση να καταλαβαίνουμε τα \'\'σημάδιά\'\' της , να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε από που και ποια είναι η αιτία από την οποία προήλθε και τέλος να σκεφτούμε ποια θα ήταν καλύτερη πιθανή λύση για την απαλλαγή από αυτήν την κατάσταση! Μίλα με τους δκούς σου, ζήτα τη συμβουλή τους και θα δεις που όλα θα πάρουν το δρόμο τους και θα είναι καλά! Το αξίζεις! Να είσαι καλά! :) Υγ. Τελικά είπα και γω την άποψή μου δεν άντεξα! :P

Kαλημερα Δεσποινα...ετσι οπωσ τα λενε τα παιδια ειναι... ξερεισ ηρθαν ολα μαζι και υπερφορτωθηκεσ...

κανε λιγη υπομονη να ερθει ο φιλος σου..και ισωσ σιγα σιγα νιωσεισ πιο σιγουρη και δυνατη και παλι... ξεκουρασου οσο μπορεισ..δεν ημαστε απο σιδερο..

τα παντα ειναι ανθρωπινα.. φιλια πολλα...

Να \'μαι πάλι..Πιστεύω αρκετά πιο..\"δέσποινα\"..τα ξεσπάσματα παραμένουν αλλά σιγά σιγά το ελέγχω..Στα ήδη μαζεμένα ήρθαν κι αλλά...όμως ένιωθα πιο προετοιμασμένη να τα αντιμετωπίσω. Πριν μερικές μέρες βέβαια με πήρε η κάτω βόλτα. ..Ευτυχώς (ή δυστυχώς) ήμουν με το αγόρι μου...Στεναχωρέθηκα πολύ, ύστερα από ένα περιστατικό, και ξεκίνησε πάλι η ιστορία με τους εμετούς....Κατάλαβε πως νιώθω και ότι δεν μπορω να τα βγαλω περα μόνη και είναι δίπλα μου συνεχώς...Χαίρομαι που συνέρχομαι γιατί καπου νόμιζα οτι δεν ήταν στο χερι μου...Δεν μετανιωνω που εγραψα στο φορουμ το βραδυ ποθ ενιωθα απελπισμενη..Με βοηθησατε πολυ και ελπιζω ολο αυτο να βοηθησει κι αλλους με τη σειρα..

Υ.Γ vanessa.. σχετικά μ αυτά που εγραψες...Δεν υπαρχει καλός η κακος ανθρωπος. Ολοι ιδιοι και ισοι ειμαστε.. Απλα καποιες φορες το ξεχναμε :Ρ Εχουμε ερθει μόνοι στη ζωη και μονοι θα φυγουμε καποτε...Ομως καθ\' όλη τη διαρκεια της την περναμε με αλλους..Οπότε τι πιο όμορφο να προσπαθούμε να τους πλησιάσουμε και να τους καταλαβουμε;;
Καληνυχτα...