Άγχος λόγω μη επαγγελματικής αποκατάστασης

Γεια σας.Αποφάσισα να μοιραστώ κι εγώ τις αγωνίες μου με τους συμφορουμίτες γιατί έχω παρατηρήσει ότι υπάρχει ανταπόκριση στα μηνύματα που στέλνονται.
Γενικά έχω άγχος από παιδί,όμως τον τελευταίο καιρό πλησιάζω τα όρια της κατάθλιψης.Βασικά ενώ μπορεί να είμαι καλά,αρκεί ένας άσχημος λόγος ή μια κακή είδηση που θα ακούσω για να με γεμίσει με άγχος,ταραχή και να με ρίξει συναισθηματικά.Από το "εσωτερικό" ψάξιμο που έχω κάνει,έχω καταλάβει ότι φταίει η μειωμένη μου αυτοπεποιήθηση και το ότι είμαι άνθρωπος του πρέπει και όχι του θέλω.
Αν και έχω μείνει μόνη μου από τα 18(με την οικονομική όμως στήριξη των γονέων),έχω βγάλει καλές σχολές τόσο πτυχίο όσο και μεταπτυχιακό με καλούς βαθμούς και καθαρά με τη δική μου προσπάθεια,δεν νιώθω ωραία για αυτά. Σκέφτομαι ότι οι περισσότεροι έχουν πτυχία,μεταπτυχιακά,βαθμού ς,άρα εγώ δεν έχω κάτι ιδιαίτερο για να χαίρομαι και να νιώθω περήφανη..Επιπλέον ασχολήθηκα με κάποιους διαγωνισμούς του δημοσίου όχι γιατί το ήθελα 100% αλλά επειδή θεώρησα ότι έπρεπε να το κάνω εφόσον ήμουν "διαβαστερή" αλλά και γιατί οι γονείς μου το θεώρησαν καλή ευκαιρία.Για το σκοπό αυτό έμεινα άνεργη αρκετό καιρό για να διαβάσω και ενώ μου έλεγαν αρκετοί γνωστοί να βρω κάποια απασχόληση,δεν το έκανα γιατί φοβόμουν ότι "δε θα μπορώ να διαβάζω" για το οποίο μετανιώνω γιατί τελικά το να διαβάζεις μόνο είναι πολύ ψυχοφθόρο..Τελικά βρήκα κάποια ημιαπασχόληση,τα'δωσα όλα στο διάβασμα,πέρασα μια περίοδο πολύ έντονου άγχους λόγω της διαδικασίας των εξετάσεων και της πολύμηνης αναμονής των αποτελεσμάτων και τελικά κόπηκα για μικρό ποσοστό παρόλο που είχα μεγάλες προσδοκίες..Το γεγονός αυτό με "γκρέμισε",με πήγε πίσω στα επαγγελματικά μου και έχω "κολλήσει" στην ημιαπασχόληση που βρήκα και δεν μπορώ να βρω αλλού δουλειά..
Νιώθω πολύ απογοητευμένη,με τους γονείς μου δεν μπορώ να το συζητάω γιατί απογοητέυτηκαν πολύ κι εκείνοι και το γεγονός ότι δε με καλούν σε συνεντεύξεις δυσχεραίνει τα πράγματα.Αυτό που με ρίχνει περισσότερο είναι οι λάθος επιλογές που έχω κάνει.Θεωρώ ότι θα έπρεπε να είμαι σε πολύ καλύτερες θέσεις,θεωρώ ότι θα έπρεπε να είχα δουλέψει από πιο πριν,και οι σκέψεις αυτές με ρίχνουν.Είναι τώρα και το γεγονός της οικονομικής κρίσης και νιώθω μουδιασμένη και φοβισμένη.Συγκρίνω και τον εαυτό μου με φίλους και γνωστούς που έχουν προχωρήσει επαγγελματικά και σκέφτομαι ότι κι εγώ θα μπορούσα να είμαι στη θέση τους,αλλά έκανα λάθη.Στη δουλειά που είμαι εν τω μεταξύ νιώθω ότι δεν αποδίδω πολύ καλά ακριβώς επειδή τη θεωρώ ας το πούμε "κατώτερη" από αυτό που θα έπρεπε να κάνω αλλά και γιατί δεν μπορώ να αυτοσυντηρηθώ με το μισθό που παίρνω και είμαι συνέχεια μες στο άγχος ότι κάνω λάθη,βαριέμαι,η προσοχή μου διασπάται, κλπ.Αυτή η κακή εικόνα που έχω για τη δουλειά που είμαι τώρα με κάνει να τρέμω στις συνεντεύξεις για το πως εγώ ένας άνθρωπος με προσόντα ακαδημαϊκά είναι σε μια τέτοια θέση και όταν έρχεται αυτή η ερώτηση στις συνεντεύξεις ή γενικά μου ζητάν να μιλήσω για τη δουλειά που είμαι τώρα,κομπλάρω,νιώθω ότι πρέπει να απολογηθώ γιατί βρίσκομαι εκεί και όταν πάω σπίτι μου με πιάνουν τα κλάματα.Όταν διάφοροι με ρωτάν τι δουλειά κάνω γενικά,μιλάω άπαξιωτικά γι'αυτή και αποφεύγω να βγαίνω με παρέες που ξέρω ότι θα θιχτεί το ζήτημα της δουλειάς.Αγχώνομαι να "χτυπήσω πόρτες",δηλαδή να πάω αυτοπροσώπως σε εταιρίες ή να πάρω τηλέφωνο και να ζητήσω να με δουν, γιατί νιώθω ότι το βιογραφικό μου δεν μπορεί να ξεχωρίσει από άλλα λόγω της μη καλής μου προϋπηρεσίας και λόγω του ότι ξεκίνησα αργά να δουλεύω και γι'αυτό το θέμα της εύρεσης εργασίας δεν το κινώ ας το πούμε 100%. Σκέφτηκα να παραιτηθώ αλλά δεν έχω οικονομική άνεση να το κάνω και φοβάμαι ότι μπορεί να αργήσω πολύ να βρω άλλη δουλειά.Το καταλαβαίνω ότι έχω κολλήματα και μπορεί να φαίνονται παράλογα αυτά που λέω,αλλά έτσι νιώθω και στενοχωρώ και τον εαυτό μου και τους δικούς μου ανθρώπους.
Αν κάποιος έχει περάσει από παρόμοια κατάσταση,ή τέλος πάντων έχει να μου δώσει κάποια συμβουλή δεκτή με χαρά.Έχω βαρεθεί κι εγώ αυτή την κατάσταση γιατί το σκέφτομαι συνέχεια το θέμα της δουλειάς και νιώθω ότι με δηλητηριάζει..Ευχαριστώ που με ακούσατε..

δε μπορω να καταλαβω τι σοι δουλεια κανεισ που ντρεπεσαι γι αυτην εγω σαν φοιτητησ επλενα μηχανακια και τωρα ετοιμαζομαι να παω να μοιραζω φυλλαδια ενω εχω παρει πτυχιο χαλαρωσε και κοιτα να αποδιδεισ στη δουλεια σου οποια κι αν ειναι αυτη γιατι ετσι θα νιωσεισ καλυτερα θα εχεισ αυτοπεποιθηση και οταν πηγαινεισ στισ συνεντευξεισ θα φαινεται

Επειδή σε αυτό το τριπάκι έχουμε μπεί ολοι...πρώτον δεν χρωστάς σε κανένα τπτ.Είσαι ο ανθρωπος που είσαι και πίστεψε δέν έχει και μεγάλη σχέση το τί πτυχία έχεις ή το τι βιογραφικό θα εμφανίσεις.Υπάρχουν άτομα ικανα που έχουν τελιώσει απλά λύκειο καθώς και υπάρχουν και άτομα εντελώς άχρηστα που έχουν μεγάλα βιογραφικά.Σε μια συνέντευξη αυτό που φαίνεται και ενδιαφέρει είναι το μάτι για μένα.Είναι να δείξεις οτι είσαι ξύπνιο άτομο και είσαι έτοιμη να χειριστείς την κατάσταση.

Δέν σε καλούν εκεί για guru.Για να σε ρωτάνε όλοι τα προβλήματα της εταιρίας ξερω γω.Είσαι εκεί για να καλύψεις μια θέση.Απλα.Ζείς με κάποια πιστεύω λίγο χαζά από ότι καταλάβα.Αλλα οκ δεν φταίς εσύ.Άντι να κυνηγάς τους φίλους σου και την θέση τους, καλύτερα να μάθεις να ζείς.Η ζωή δέν είναι μόνο ο ποντικόαγωνας για μια καλή θεσούλα με καλά λεφτά.Όλοι αυτό θέλουν,μερικοί θα το κάνουν.Αν δέν μπορείς να ζήσεις λίγο πιο χαλαρά και ντρέπεσαι τότε οκ τι να σου πω;Στην καλύτερη 60-70 χρονάκια θα ζήσεις και έχεις φάει και κάποια απο αυτά.Θές να είναι ωραία ή μίζερα.Διάλεξε και πάρε.

Βγές έξω και φάτους επείδη μπορείς.Όχι επειδή το λένε κάποια χαρτιά οτι θά ΠΡΕΠΕ να μπορείς.

Ψάχνεις και βρίσκεις 5-6 μέρη που θα ήθελες να δουλέψεις και τα γράφεις σε ένα χαρτί.
Βάζεις κάτω κάτω αυτό που τελικά πιστεύεις ότι είναι το καλίτερο για εσένα και πάνω πάνω αυτό που δε σε νοιάζει και αν το χάσεις.
(δηλαδή αφήνεις για το τέλος το καλίτερο)
Αγοράζεις την τελευταία κολώνια που κυκλοφόρησε με άρωμα αυτοπεποίθησης. Την ρίχνεις όλη απάνω σου. Να βρωμοκοπάς αυτοπεποίθηση.
Ξεκινάς από το πρώτο μέρος. Χτυπάς την πόρτα και σπάς τα μούτρα σου.
Σε διώχνουν κακήν κακώς.
Τι κέρδισες όμως? Ξέρεις γιατί σε έδιωξαν. Ξέρεις τι θα ήθελαν. Πχ να δουλέψεις για 1 μήνα τζάμπα.
ΠΑς με δεύτερο μπουκάλι κολώνιας στο 2ο μέρος. Χτυπάς την πόρτα και τους λές ότι θα δουλέψεις για 1 μήνα τζάμπα και αν τους κάνεις να σε κρατήσουν. Τους λές και τι θέλεις εσύ. ΞΑνασπάς τα μούτρα σου γιατί πχ ζήτησες 2000 ευρώ τον μήνα αν τους κάνεις.
Σε διώχνουν κακήν κακώς. Έμαθες όμως ότι 2000 ευρώ είναι πολλά.
.>.> .>
Να μη συνεχίσω μέχρι το 5.
Αντιλαμβάνεσαι τι θέλω να πω.

ΥΓ. Αυτήν την κολώνια την βρίσκεις και σε τιμή ευκαιρίας. Είναι το ιμιτασιόν μοντέλο που κρατάει όλο και όλο μισή ωρίτσα. Οσο μία συνέντευξη. Μετά εξατμίζεται. Ακόμα και αυτή σου κάνει αν δυσκολεύεσαι να βρείς την άλλη που κρατάει για περισσότερη ώρα.

Παιδιά δεν θέλω σε καμία περίπτωση να το παίξω έξυπνος αλλά η κοπέλα δεν θέλει μαθήματα επαγγελματικού προσανατολισμού αλλά κυρίως ψυχολογική υποστήριξη…

Θα έλεγα ότι το πρόβλημα της το αντιμετωπίζουν σχεδόν όλοι οι νέοι που αναζητούν μια δουλειά που να τους ενδιαφέρει και να έχει και αρκετά καλά μισθό.. Αυτό πιστεύω ότι συνδέετε άμεσα με την ψυχολογία και τις προοπτικές που σου ανοίγονται για να μπορέσεις να πραγματοποιήσεις κάποιες σου επιθυμίες…
Έχει το κλασικό πρόβλημα με τους γονείς και τις υψηλές τους προσδοκίες..
Αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να σταματήσεις να σκέφτεσαι οπωσδήποτε.
Πάνω από όλα είναι ο εαυτό σου…

Εγώ έκανα ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που έλεγαν οι γονείς μου και βρέθηκα με μια επιχείρηση στα χέρια μου που απασχολεί 5 άτομα…Επιδίωκα σχεδόν πάντα να κάνω κάτι δικό μου και το κατάφερα άσχετα φυσικά έαν κρατήσει η όχι με την οικονομική κρίση που μας δέρνει…
Εάν έχεις τέτοιο άγχος λοιπόν πιστεύω ότι λίγο να το κυνηγήσεις θα καταλήξεις τελικά εκεί που θέλεις….

Και κάτι τελευταίο που ανάφεραν τα παιδιά για τις θέσεις εργασίας εάν και επαναλαμβάνω ότι δεν είναι θέμα επαγγελματικών συμβουλών.
Εγώ την πρώτη κοπέλα που πήρα στην εταιρεία ήταν επειδή ήταν πολύ ενεργητική και πρόσχαρη και όχι γιατί ήξερε καλύτερα το photoshop από μια άλλη….

s83
Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. Να έχεις υψηλά ακαδημαικά προσόντα τα οποία απέκτησες με μόχθο και να απασχολείσαι σε μια δουλειά κατώτερη των προσόντων σου και αυτών που θα μπορούσες να προσφέρεις, να ασχολείσαι με κάτι που δεν σε ικανοποιεί. Και είναι φυσικό έστω και αν αυτά που κάνεις στη δουλειά να είναι απλά να μην αποδίδεις αφού τα κάνεις με πίεση γιατί πρώτα δεν είναι αυτά που σε γεμίζουν, αυτά που θα σε καταξίωναν.

Πέρασα από παρόμοια κατάσταση στο παρελθόν. Παρά το ότι έχω ακαδημαικά προσόντα, λόγω του ότι δεν είχα βοήθεια από κανένα και λόγω χαμηλής αυτοπαιποίθησης βρέθηκα σε μια δουλειά που καμιά σχέση δεν είχε με τα προσόντα μου, να εκτελώ διαταγές, να τσακώνομαι με κόσμο και να πηγαίνω από το ένα μέρος στο άλλο. Η έλλειψη αυτοπαιποίθησης και η έλλειψη βοήθειας με εξανάγκαζαν να μένω να κάνω κάτι που δεν με ευχαριστούσε. Η απόδοση μου ήταν χαμηλή, έστω και αν ήταν εύκολα στην πράξη τα καθήκοντα που είχα να κάμω, λόγω του τα έκανα με το ζόρι, πιεζόμουν και έννοιωθα να εξευτελίζομαι. Όμως μέσα από αυτές τις καταστάσεις ήλπιζα σε κάτι καλήτερο, δεν τα έβαζα κάτω, έψαχνα για κάτι καλήτερο, διάβαζα, έδινα εξετάσεις και τελικά βρήκα κάτι που με γεμίζει, που είναι στα προσόντα μου , που μου αποφέρει τα 2000 ευρώ και παραπάνω. Όμως μου πήρε κάποια χρόνια, δεν ήρθε με τις πρώτες προσπάθειες, το πάλευα κάθε στιγμή.

Μέσα από τη δική μου εμπειρία σου λέω μην τα βάζεις κάτω, ΚΑΘΟΛΟΥ μη σε απασχολεί ότι υπάρχουν και άλλοι με τα ίδια προσόντα, να το παλεύεις έστω και αν θα σου πάρει χρόνο να βρεις το καλήτερο. Κι εγώ ακόμα και στο σημείο αυτό που έφτασα πολλές φορές κοιτάζωκαι πιο πάνω γιατί πρέπει να διεκδικούμε αυτό που μας αξίζει και όχι απελπισία.

Σας ευχαριστώ πραγματικά όλους για τις απαντήσεις σας!Η κάθε μία έχει κάτι το ξεχωριστό..Η αλήθεια είναι ότι νιώθω πολύ καλύτερα και πιο αποφασισμένη να παλέψω γιατί μπορώ και όχι γιατί θα έπρεπε να μπορώ και να μη δίνω πολύ σημασία στις προσδοκίες των γονιών μου!!Θα έχω στο νου μου ότι και άλλοι πέρασαν και περνούν τα ίδια με μένα και θα ψάξω να βρω αυτή την κολώνια!!Σας ευχαριστώ και πάλι όλους!!