ΙΨΔ ΣΥΝΟΔΕΥΟΜΕΝΗ ΑΠΟ ΕΝΤΟΝΟΥΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ (ΜΟΥ)
Σημερα η μερα ξεκινησε δυσκολα..η μαμα με ξυπνησε πρωινιατικο για δουλειες..και τι δουλειες...επρεπε να πεταξουμε ενα σωρο αχρηστα πραγματα που ειχαν μαζεφτει στην αποθηκη στα σκουπιδια..Το αντιλαμβανεστε; Βαλανε εμενα να πεταξω πραγματα στα σκουπιδια.Δεν ειναι οτι ανεβοκατεβηκα 100 φορες τις σκαλες, ιδρωμενος, κουβαλωντας βαριες κουτες και τσαντες.Ειναι οτι με βαλανε να κανω κατι που ξερουν οτι με δυσκολευει..
Δε μπορουσα ομως να πω οχι, πρωτον επειδη δε θελω να με περνανε για τεμπελη και αχαριστο και δευτερον επειδη δε θελω μετα να τα ακουω..
Τελος παντων, μαζεψα μερικα, κολλησα οσο κολλησα, τωρα τελειωσε.
Αλλα βεβαια οση διαρκεια εκανα τη δουλεια αυτη, απο το μυαλο μου περνουσαν ασχημες (ψυχαναγκαστικες;) σκεψεις οπως πως θα ηταν αν καθε μερα επρεπε να κανω αυτο..:o
πως θα ηταν για να βγαλω λεφτα, να πρεπει να κανω μια χειρωνακτικη και κουραστικη εργασια;
πως θα ηταν αν ημουν εργατης; οικοδομος; αν επρεπε να κουβαλαω καθε μερα βαρια αντικειμενα, να ιδρωνω κτλ..
Γιατι καποιοι γινονται εργατες, κουραζονται καθε μερα τοσο πολυ και περνουν και λιγα χρηματα και υπαρχουν και αλλοι που δεν κανουν τιποτα; Ποσο ασχημα θα ενιωθα αν εγω καθομουν και εβλεπα τους αλλους να κανουν τη δουλεια και να με υπηρετουν..ποτε δε θα το αντεχα αυτο..
Με επιασε καταθλιψη..μεγαλη καταθλιψη..δεν ξερω πως σκεφτεται ολος αυτος ο κοσμος που κανει καθε μερα τετοιες δουλειες..θα ηθελα να ηξερα οτι δεν τους ειναι τοσο δυσβασταχο οσο φαινεται σε μενα..
Νιωθω ασχημα..νιωθω ασχημα εγω να καθομαι και οι αλλοι να ταλαιπωρουνται..
Γιατι εγω ας πουμε να εχω μια μοντερνα δουλεια, ενα πολυτελες γραφειο, κομπιουτερ, αριστες συνθηκες δουλειας και οι αλλοι να τραβανε ολο αυτο το ζορι...γιατι αυτοι και οχι εγω; Τι διαφερουμε μεταξυ μας οι ανθρωποι; Γιατι υπαρχουν ταξεις; Γιατι;
Δεν ξερω πια τι λεω, ολα ειναι μπερδεμενα στο μυαλο μου..
Δεν μπορω να σας το εξηγησω...
Καμια φορα οταν καθομαι και πινω τον καφε μου ηρεμος, νιωθω ενοχες..νιωθω ενοχες που περναω καλα..μετα προσπαθω να το δικαιολογησω..και εγω εχω υποφερει λεω μεσα μου...υποφερω 4 χρονια απο ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη..και εχω περασει και αλλα...και μετα σκεφτομαι τι αλλο ακομα θα περασω; Ποσο ακομα θα κρατησει; Σκεφτομαι γιατι υποφερουν καποιοι και καποιοι αλλοι οχι; Ποσο αβασταχτη μπορει να γινει η καθημερινοτητα και ποσο καποιοι αντεχουν;
Ποιος ειναι ο σκοπος της ζωης (μου); Τι αξιζει και τι οχι; Τι θα κανω με τη ζωη μου; Τι δουλεια θα κανω; Ποσο θα υποφερω για να μπορω να βγαλω καποια χρηματα; Πως θα ειναι η ζωη μου; Ποσο θα ζησω; Με ποιους θα ζησω; Που θα ζησω; Ολα αυτα τα σκεφτομαι συνεχεια...και μαζι με αυτα ειναι ενα σωρο σκουπιδια καθημερινα γυρω μου που αναγκαζομαι να μαζευω και να περιεργαζομαι...
