ΟΤΑΝ Η ΣΧΕΣΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΜΜΟΝΗ ΙΔΕΑ..

Καλημέρα σε όλους!

Σας διαβάζω εδώ και λιγο καιρό και πιστεύω στην ιδέα της συντροφιάς και της ανταλλαγής εμπειριών που γίνεται.

Θα μπω κατευθείαν στο θέμα καταθέτοντας λοιπόν κι εγώ το δικό μου προβληματισμό:

Πρόκειται για μια πολύ καλή μου φίλη η οποία βρίσκεται σε διάσταση από τον Σεπτέμβρη του 2005 και βιώνει με απίστευτη θλίψη τη διάδοχη κατάσταση.

ʼν κι εκείνος της έχει φερθεί άσχημα και πλέον περνάει το χρόνο του φλερτάροντας και κάνοντας σχέσεις με άλλες κοπέλες, η ίδια ξυπνάει και κοιμάται με τη σκέψη του και δεν σταματάει να μιλάει γι' αυτόν ακόμα και σε ανθρώπους που γνώρισε πριν από λίγα μόλις λεπτά!

Έχοντας εξαντλήσει κάθε ανάλυση επί του θέματος, αδυνατώ να την ακούω να επαναλαμβάνει τα ίδια και να ζητάει απαντήσεις σε ερωτήματα που έχουμε κουβεντιάσει άπειρες φορές και που, στο τέλος κανείς δεν μπορεί με σιγουριά να της απαντήσει αφού αφορούν τα κίνητρα και τα ορμέμφυτα του πρώην άντρα της.

Στενοχωριέμαι όταν πιάνω τον εαυτό μου να της μιλάω σκληρά προσπαθώντας να την "ταρακουνήσω" μήπως και βγει από το τέλμα που έχει εγκλωβιστεί. Υποψιάζομαι ότι τον περιμένει να επιστρέψει μια και δεν έχει ξεκινήσει διαδικασία διαζυγίου κι ούτε εκείνη παίρνει πρωτοβουλία αντίστοιχα...

Έχει βρει μια ψυχολόγο που πηγαίνει 1 φορά την εβδομάδα και όχι συστηματικά (!!!) και αρνείται να πάει σε ψυχίατρο ή να συζητήσει σε κάποιο φόρουμ σαν αυτό το πρόβλημά της.

Δεν ξέρω τι να την κάνω...πως να την πείσω να μη χάνει άλλο χρόνο από τη ζωή της πενθώντας και περιμένοντας...

Αγαπητέ φίλε

Πιστεύω \'οτι η απόρριψη που έχει δεχτεί αυτή η γυναίκα ανεξάρτητα αν το άξιζε ή όχι είναι μεγάλη και δε μπορεί να το δεχτεί τόσο εύκολα γιατί πιστεύει ότι αδικείται ... οπότε όσο κι αν προσπαθήσουμε κι εμείς αλλά κι εσύ δε ξέρω πόσο θα μπορέσει η φίλη σου να νοιώσει καλύτερα ή και να μας ακούσει ακόμα.
Αν αυτή είχε αποφασίσει γι αυτή την εξέλιξη της σχέσης τότε τα πράγματα θα ήταν αντίστροφα αλλά τώρα λογικό είναι να πονάει και να πενθεί για κάτι που δεν ήθελε να συμβεί και όπως ξέρεις η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία...

Μάλλον ο πιο κατάλληλος για να τη βοηθήσει είναι ο ψυχολόγος της (αν υπάρχει αποδοχή και επικοινωνία μεταξύτους ) αλλιώς ο χρόνος και πολύ φοβάμαι ότι θα είναι πολύς...

Φιλικότατα

Γιάννης

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας.

Εντελώς αυθόρμητα όταν τις διάβαζα και μίλαγα με τη φίλη μου, της απολάλυψα την πρωτοβουλία μου και την παρότρυνα να διαβάσει κι η ίδια τα σχετικά μηνύματα. Φυσικά συμφώνησε με τις απόψεις σας. Αναμένω να δω αν αυτό θα επηρρεάσει καθόλου τη στάση της, γενικότερα αλλά και ειδικότερα απέναντι στο φόρουμ όπου πιστεύω ότι θα έβρισκε μεγάλη ανακούφιση μιλώντας μαζί σας. Αν και φοβήθηκα μήπως παρεξηγήσει την αποκάλυψη (έστω και μέρους) της περίπτωσής της, ευτυχώς πήρε θετικά την όλη κίνηση και κατάλαβε ότι το κίνητρο ήταν το καθαρό ενδιαφέρον μου για εκείνην...

Εντωμεταξύ, από τη μεριά μου, θα συνεχίσω να της λέω αυτά που πιστεύω, μήπως όπως λές κι εσύ φίλε Γιάννη, κάτι από αυτά της μείνει και πιάσει τόπο στο τέλος...