Με την αγοραφοβία του ενος

Γεια σας και παλι. Δυσκολες στιγμες ξανα και ετρεξα στη φωλια μου, να σας πω τον πονο μου. Ισως φανω περισσοτερο καταθλιπτικη λογω των περιστασεων, δικαιολογείστε με.
Τα ορια μου στενευαν με τον καιρο. Δεν θελω πια να παω καπου και να μη σιγουρεψω μια εξοδο διαφυγης, ειτε αυτο ειναι παραθυρο, μπαλκονι χαμηλο κλπ. Δεν θελω καμια πιεση, κανενα στριμωγμα. Ολα αυτα αρχισα να τα οριοθετω και για τον αντρα μου: Να μη φυγει μακρια, να μην παει καπου με αμαξι αλλουνου (ωστε η ξαφνικη του φυγη για βοηθεια προς εμενα να ειναι ευκολη). Δεν του το εχω πει ποτε ξεκαθαρα γιατι δε γινεται, δεν μπορω να κουμανταρω καποιον αλλο για χαρη μου. Απλα με πλαγιους τροπους φροντιζα να μη συμβει.
Χθες μου ανακοινωσε τη νεα του δουλεια χωρις καν να μ ενημερωσει. Δε μ ενημερωνει για τπτ, λειτουργει ατομικα. Με πειραζει, αλλα δεν μπορω να κανω κατι, νομιζω πως νιωθω οτι τ αξιζω. Η νεα του δουλεια θα ειναι σε αλλες πολεις, λες και το κανει επιτηδες. Απο τοτε που μου το ανακοινωσε κλαιω μερα νυχτα και νομιζω οτι θα το χασω.
Πριν δυο μηνες εφερε ενα φιλο στο σπιτι. Του εβαλε ενα πορνο dvd. Καθως το βλεπανε, ο φιλος του αρχισε να τον χαιδευει. Οταν εγινε πια φανερο, ο αντρας μου αρνηθηκε να κανει κατι τετοιο. Μου το ειπε την ιδια μερα. Ειχε συμβει 2 φορες ειπε. Μετα απο 2 βδομαδες τον ξαναεφερε σπιτι, φιλικα λεει. Σημερα μυρισα ποτο μολις μπηκα. Τον ξαναεφερε. Φιλικα. Τπτ δεν εγινε. Ετσι ειπε. Μεσα στα νευρα που ειμαι ηρθε κι εδεσε κι αρχισα να τσιριζω σαν την τρελη. Κλαιω ασταματητα, δεν μπορω να τα πω καπου αλλου... Τι πιστευετε συμβαινει, τι θ απογινω, τι να κανω??? :mad:

θέτεις 2 θέματα αν κατάλαβα καλά.
για την αγοραφοβία μόνο ένας ειδικός μπορεί να σε βοηθήσει.
πάντως κακώς που δεν έχεις μιλήσει στον άντρα σου γι΄αυτό.

τώρα το άλλο θέμα...
γιατί δεν ξεκαθαρίζεις με τον άντρα σου αυτό το θέμα?
είχες προσέξει κάτι τέτοιο και στο παρελθόν ?
γιατί ο τρόπος που αναφέρθηκες στα συμβάντα , δείχνει σαν να έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν.

Συγνώμη χαιδεύετε ο αντρας σου με τον φίλο του και συ ανησυχείς μήπως τον χάσεις?Πλάκα κάνεις ρε κοπέλα μου?Άντε στείλτον απο εκεί που ήρθε.Έχει άντρες ένα σωρό.Έλεος δηλαδή.

Βασικά πρεπει να επαναπροσδιορίσεισ τη σχέση σου με τον άντρα σου.
Γιατί φοβάσαι να του πείσ το προβλημά σου???
Από την άλλη έχεις καταλάβει οτι μπορεί να του αρέσει το ίδιο φύλο???
Μίλησε λιγο ανοιχτά μαζί του μήπωσ καταλάβεις τι γίνεται..

Θα σου απαντήσω μόνο στο θέμα της αγοραφοβίας.Το άλλο ίσως θα ήταν καλύτερο να το αναφέρεις σε ξεχωριστό thread,για να απαντήσουν τα μέλη εντοπισμένα σε εκείνο.

Η κατάσταση που αντιμετωπίζεις σε κάνει να θέλεις να ελέγχεις κάθε πιθανή αίσθηση έλλειψης διαφυγής εκ των προτέρων.Αλλά αυτό έχει αρχίσει να επηρεάζει και τη σχέση σου με τον άντρα σου.Όσο και να σε αγαπάει,ίσως και αυτός να κουράζεται με τις αδιάκοπες προσπάθειές σου να τον έχεις από κοντά,για ασφάλεια.Πλάγια ξεπλάγια,ο σύντροφός σου είναι,πιθανότατα το έχει καταλάβει,δύσκολο να μην αντιληφθεί αυτός που ζει μαζί σου τέτοια θέματα που επηρεάζουν τόσο την καθημερινότητά σας.

Το γεγονός πως επιλέγει δουλειές σε άλλες πόλεις,ενδέχεται-κατά την άποψή μου-να μην είναι τυχαίο.Και να προέρχονται τέτοιες πρωτοβουλίες από κούραση απέναντι στην κατάσταση και από διάθεση για ανεξαρτητοποίηση,αποστασι� �ποίηση,από τάσεις φυγής,ίσως και ένα μήνυμα που επιθυμεί να σου περάσει,πως δε μπορεί να γίνει η βαλβίδα ασφαλείας σου,πως ίσως καταπιέζεται κι εκείνος και ψάχνει διαφυγές με τη σειρά του.

Σε παρακολουθεί κάποιος ειδικός αυτόν τον καιρό,έχεις πάει σε κάποιον να δεις με ποιον τρόπο θα το χειριστείς και τι λύσεις ενδεχομένως υπάρχουν;

Πρόσεξε και αυτό:μπορεί να αισθάνεσαι εξαρτημένη στη φάση που βρίσκεσαι από τον σύντροφό σου,να έχει δημιουργηθεί δηλαδή στη σχέση σας ένα επιπρόσθετο θέμα λόγω ανασφάλειας,που δε σε αφήνει να δεις καθαρά τις ανάγκες σου και αν αυτές εξυπηρετούνται μέσα στη σχέση αυτή.Προσπάθησε να μην πανικοβάλλεσαι και ενεργείς ακραία κάτω από το κράτος του φόβου.Υπάρχει κάποιο συγγενικό ή φιλικό σου άτομο να σε βοηθάει όσο θα λείπει εκείνος;
Άλλη ερώτηση,του έχεις πει τι αντιμετωπίζεις,γνωρίζει τι περνάς,νομίζω πως θα έπρεπε να το ξέρει,ίσως οι αποφάσεις του να ήταν διαφορετικές αν του ανοιγόσουν.

Παιδια ευχαριστω για τις απαντησεις σας.
Ο αντρας μου τα γνωριζει ολα, δεν του χω κρυψει ποτε τιποτα κι εμαθε να ζει με τις φοβιες μου. Για τις ακραιες παραλογες σκεψεις μου δε μιλαω πολυ ανοιχτα, οπως το οτι προσπαθω να ελεγχω τον τροπο των κινησεων του οπως ανεφερα.
Πηγαινω και σε ψυχολογο και σε ψυχιατρο, αλλα μονο βελτιωση δεν υπαρχει -δεν εχει σημασια αυτο, δε βγαινει ακρη. Τωρα τι κανω...τωρα που μου την εφερε ετσι. Λειτουργουσε παντα ατομικα και προσπαθουσα να του εξηγησω τη λαθος συμπεριφορα του. Την καταλαβαινε, αλλα \"ξεχνιοταν\" και συνεχιζε τα ιδια. Το βλεπεις θρασυ αυτο που κανει, αλλα αυτος δεν το νιωθει ετσι.
Οσο για τον αλλο μου λεει οτι δεν εγινε τπτ και τωρα ειναι απλα φιλοι.
Δεν μπορω να κουβεντιασω μαζι του, δεν καθεται να συζητησει. Με φωνες τον αναγκαζω να πει μια κουβεντα.
Αν παει σ αυτη τη δουλεια δεν ξερω τι θ απογινω. Ατομο να τα πω ολα αυτα δεν εχω. Οι γονεις μου φουντωνουν αν ακουσουν καποια \"χαζομαρα\" οπως αποκαλουν τις φοβιες, τα αδερφια μου δεν ειναι κοντα. Αλλα τετοια λεπτα θεματα δεν κανει... δεν μ αρεσει να θιγω καποιον χωρις να ειμαι σιγουρη σε μια μικρη κοινωνια που ποτε δεν εισαι σιγουρος για την εχεμυθεια του αλλου.
Φοβαμαι πολυ. Εχω καταστραφει. Για να ορθοποδησω θελω καποιον να με κρατα, ετσι εμαθα -κακως ξερω, αλλα ετσι εμαθα.

Ευχαριστω ΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡΑ ΠΟΛΥ για τις απαντησεις!!!

wintertimes,

λυπαμαι για τις εξελιξεις. ομως γραφεις πώς για να ορθοποδησεις θελεις καποιον να σε κραταει. καταλαβαινω τι εννοεις, αλλα αν δεν τολμησεις εσυ να κανεις καποια πραγματα, δεν μπορει να τα κανει ΚΑΝΕΙΣ για σενα, οσο κι αν θελει ή νοιαζεται για σενα.

Ας πουμε το να τολμησεις να πεις στον αντρα σου, το οτι προσπαθεις να τον ελεγξεις ή οτι παραλογιζεσαι καποιες φορες, ειναι δικο σου θεμα κ δεν μπορει να το κανει αλλος για σενα.

Το να κανεις κατι για την στασιμοτητα της θεραπειας σου, ειναι στο δικο σου χερι. (πχ να αλλαξεις ειδικους). ή να θεσεις το ζητημα της στασιμοτητας μαζι τους.

Τωρα, σε οτι αφορα το θεμα του αντρα σου με την δουλεια σαφως κ θα πρεπε να το συζητησει μαζι σου, αφου μαζι ειστε.

Εχεις προσπαθησει λοιπον, να διεκδικησεις τα πραγματα που θεωρεις οτι σου αξιζουν ή οτι τα χρειαζεσαι?

Ουτε έχεις καταστραφεί ούτε τίποτα..Αυτή τη στιγμή μιλάει ο πανικόσ σου και όχι εσύ..
Βάλε τη ζωή σου σε μια τάξη..
Αρχικα ίσωσ πρεπει να σκεφτείσ το ενδεχόμενο να αλλάξεισ ψυχίατρο- ψυχοθεραπευτη..Από τη στιγμη που δεν έχεισ δει βελτίωση σημαίνει οτι ο συγκεκριμένοσ δεν μπορεί να σου προσφέρει αυτό που χρειάζεσαι..Για ποιό λογο επιμένεισ στον ιδιο????????????Εχει τεράστια σημασία αυτό...οπότε μην το αμελείσ..Αν χρειάζεσαι βοήθεια αλλά δεν την έχεισ τότε ποιοσ ο λογοσ ύπαρξησ του ψυχιατρου στη ζωή σου???????
Δεύτερον ακόμα και να φεύγει ο άντρασ σου σε άλλεσ πόλεις με τη δουλειά του ίσωσ θα πρεπε να το δεισ σαν ευκαιρία να αντιμετωπίσεισ τουσ φόβουσ σου μόνη σου γιατι στην πραγματικότητα τον εαυτό μας μόνο μονοι μασ μπορούμε να τον αντιμετωπίσουσε..Τα άλλα είναι δεκανίκια .....Δεν υπάρχει κατι τραγικό σε αυτό.Θα δεισ που θα ανεβαίνεισ ψυχολογικά όσο θα βλέπεισ οτι ανεξαρτητοποιείσαι κατα κάποιο τροπο.
Και τριτον το γεγονόσ ότι οι γοννείς σου τισ φοβίες τις βλέπουν σαν βλακείες θα σου πω ότι είναι πολυ συνηθισμένο .
Εμένα μετά από τοσα χρονια μόνο η μάνα μου με καταλαβαίνει πια..Στουσ άλλουσ δεν μιλάω γιατι τα θεωρουν \'\'χαζομάρεσ\'\' όπως λέσ και εσυ..
Ψυχραιμία πάνω άπ΄όλα...

Αγαπητή Wintertimes
Για εμένα το θέμα τις αγοραφοβίας έρχεται δυστυχώς σε δεύτερη μοίρα μετά από αυτό που ζεις με τον σύζυγο σου..
Πρέπει να αναρωτηθείς γιατί έχει αυτή την συμπεριφορά…
Πρέπει να πας πίσω στο παρελθόν και να αναζητήσεις παρόμοιες συμπεριφορές…
Πρέπει να σκεφτείς αν φταις και εσύ κάπου σε όλη αυτή την ιστορία.
Εγώ σαν άντρας δεν μπορώ να πειστώ ότι αλλάζουν οι σεξουαλικές προτιμήσεις ενός άντρα από τη μια μέρα στην άλλη.
Φυσικά δεν πείθομαι με τίποτα ότι εφόσον ο άνδρας είναι εντελώς straight πως συνεχίζει να εχει σχέσεις με αυτόν τον άνθρωπο.
Μια παρόμοια φάση έζησα και εγώ όταν ήμουνα φαντάρος το 94…
Ένα πολύ ωραίο κατά τα άλλα παιδί είχε κολλήσει δίπλα μου δείχνοντας σαφώς τις προθέσεις του. Ε φυσικά απομακρύνθηκα ευγενικά και δεν θα τον έφερνα με τίποτα σπίτι μου να δούμε τσόντα.. Έλεος δηλαδή…

Όσον αφορά τη δουλειά του δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις για αυτήν…
Βρισκόμαστε εν μέσο οικονομικής κρίσης και ίσως δεν είχε και πολλές επιλογές…

Η αγοραφοβία σου είναι άσχημο πράγμα και δύσκολα μπορείς να την χαλιναγωγήσεις…Πάντως ο σύζυγος σου θα έπρεπε να δείξει περισσότερη κατανόηση γενικώς και ίσως φταις και εσύ που δεν μιλάτε για αυτό το πράγμα..
Είπα ίσως
Για εμένα οπωσδήποτε επίσκεψη σε κάποιο ψυχολόγο και εάν θέλεις την γνώμη μου καλύτερα να αποφύγεις την φαρμακευτική αγωγή

Quote:

---

Originally posted by Wintertimes
Παιδια ευχαριστω για τις απαντησεις σας.
Ο αντρας μου τα γνωριζει ολα, δεν του χω κρυψει ποτε τιποτα κι εμαθε να ζει με τις φοβιες μου. Για τις ακραιες παραλογες σκεψεις μου δε μιλαω πολυ ανοιχτα, οπως το οτι προσπαθω να ελεγχω τον τροπο των κινησεων του οπως ανεφερα.

---

Όταν διάβασα το πρώτο μύνημά σου, ήθελα να σου πω ότι καλό ήταν να ανέφερες τους φόβους σου έστω απ\' έξω-απ\' έξω. Αλλά σε αυτό το μήνυμα λες τους έχεις αναφέρει. Και αυτό είναι εντάξει, είναι αρκετό. Αν και λες ότι δεν έχεις αναφέρει όλες τις πτυχές, συμφωνώ δεν είναι πάντα απαραίτητο να γινόμαστε ανελέητα ειλικρινείς, ειδικά αν καταλάβουμε ότι δεν θα καταλάβει ο άλλος.

Quote:

---

Πηγαινω και σε ψυχολογο και σε ψυχιατρο, αλλα μονο βελτιωση δεν υπαρχει -δεν εχει σημασια αυτο, δε βγαινει ακρη.

---

H προσωπική μου γνώμη είναι ότι είναι αρκετά δύσκολο να βρεις έναν ψυχολόγο που θα μπορούσε να βοηθήσει. Αλλά μην με βάλεις να το αναλύσω αυτό. Πάντως να γνωρίζεις ότι έχω και εγώ κάποιο βαθμό/είδος αγοραφοβίας και έτσι μιλώ με τη δική μου εμπειρία και ακόμα όχι εκ του ασφαλούς. Πόσων χρονών είσαι;

Quote:

---

Λειτουργουσε παντα ατομικα και προσπαθουσα να του εξηγησω τη λαθος συμπεριφορα του. Την καταλαβαινε, αλλα \"ξεχνιοταν\" και συνεχιζε τα ιδια. Το βλεπεις θρασυ αυτο που κανει, αλλα αυτος δεν το νιωθει ετσι.

---

Δυστυχώς, στη ζωή μου έχοντας το ίδιο πρόβλημα, συχνά την ίδια αντιμετώπιση γνώριζα. Μπορώ να σου πω με σιγουριά ότι δεν την καταλάβαινε. Αυτό το: \"ξεχνούσε\" το έχω δει αρκετές φορές. Και το \"θρασύ\" που λες επίσης το γνωρίζω άριστα. Σε καταλαβαίνω και καταλαβαίνω την κατάσταση επίσης.
Μπορώ να σου \"υπογράψω\" ότι αν καταλάβαινε δεν θα είχες αγοραφοβία. Αλλά, βλέπω ότι είσαι άτομο που καταλαβαίνει, και μάλλον δεν χρειάζεσαι αυτή την \"υπογραφή\" μου. Το ότι δεν θέλουμε να το δούμε εντελώς καλά κάποιες φορές πηγάζει από τον ίδιο το φόβο και δικαιλογημένα. Αλλά, άλλο το τι φοβάμαι και άλλο το τι καταλαβαίνω.

Quote:

---

Τωρα τι κανω...τωρα που μου την εφερε ετσι. Λειτουργουσε παντα ατομικα ...

---

Tι κάνεις; Θα σου πω τους γενικούς κανόνες που φυσικά γνωρίζεις και εσύ, αλλά θέλω να τους επιβεβαιώσω γιατί οι απόψεις των άλλων πάντα επηρεάζουν.
Πρώτα απ\' όλα να δεις γύρω ότι όλοι σχεδόν οι άνθρωποι έχουν κόμπλεξ. Το σχεδόν περιλαμβάνει το 99%. Μπορεί από τον τρόπο ζωής να φαίνονται ότι δεν έχουν, αλλά αν παρατηρήσεις πολύ καλά θα το δεις. Δεν ξέρω αν το έχεις δει (μάλλον όχι), αλλά αν το δεις, αμέσως έχεις ένα όπλο.
Μετά, θα καταλάβεις ότι οι άλλοι δημιούργησαν ή/και συντηρούν την αγοραφοβία σου (ακριβώς γιατί έχουν κόμπλεξ και χρειάζονται \"δεμένους\" ανθρώπους). Ακριβώς όπως έχεις κόμπλεξ και εσύ και φυσικά και εγώ. Η διαφορά είναι στον τρόπο χειρισμού. (Δεν μ\' αρέσει η λέξη κόμπλεξ, και δεν είναι απόλυτα σωστή, αλλά αν καθήσω να αναλύσω θα πρέπει να γράφω ώρες! Είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνεις).
Τώρα θα μιλήσω λίγο \"κρυφά\" δεν θέλω να μιλήσω δημόσια εντελώς ανοιχτά. Βλέποντας όλα τα παραπάνω, θα δεις ότι είσαι σε ένα στίβο πάλης. Μόνο που υπάρχει διαφορά με τον αντίπαλο. Η διαφορά δεν είναι στη δύναμη, είναι στην ουσία; Δες το πολύ απλά. Μην ψάξεις για περίεργες αναλύσεις, εξαιρετικά απλά. Η διαφορά είναι στο \"χρόνο\". Καταλαβαίνεις τι λέω; Αν ναι, συνεχίζω. Δυστυχώς θα χρειαστεί να παλαίψεις. Μια περίεργη πάλη! Θυμάμαι ένα στίχο του Σαββόπουλου:
\"δεν είμουνα εκεί,
χτύπαε τον αέρα,
τον συγχωρώ\"
Και θα αναζητήσεις την μη εξάρτηση. Εξαρτιόμαστε υλικά και συναισθηματικά. Ξέρεις γιατί κάποιοι αδιαφορούν; Γιατί και αυτοί είναι εξαρτημένοι, αλλά δεν βλέπεις την εξάρτησή τους, δεν την βλέπεις γιατί είναι διαφορετική από τη δική σου και δεν την αναγνωρίζεις.
Τώρα ας δούμε ένα αριθμητικό παράδειγμα. Αν έχεις 2 πράγματα σήμερα. Πόσο δύσκολο είναι να έχεις 3 αύριο; Πόσο δύσκολο είναι; Σκέψου το λίγο πριν πας παρακάτω.
Ελάχιστα δύσκολο, ευκολότατο, σωστά; Αν όμως έχεις 3 είναι εύκολο πάλι αύριο να έχεις 5. Έτσι για δες, ξεκινάς με 2 και έχεις φτάσει 5. Αρκετή διαφορά, σωστά; Ε! τότε αν έχεις 5, ξεκουράζεσαι λίγο, και μετά ευκολότατα μπορεί να έχεις και 7. Και τότε επισης εύκολα έχεις 10.
Έχοντας ξεκινήσει από 2 και μετά έχοντας 10, δεν υπάρχει καμμία σχέση! Τότε καταλαβαίνεις ότι το 10 γίνεται 40. Και ποιό είναι το περίεργο, στα λίγα η ευκολία ανόδου είναι δεδομένη.

Quote:

---

Φοβαμαι πολυ. Εχω καταστραφει. Για να ορθοποδησω θελω καποιον να με κρατα, ετσι εμαθα -κακως ξερω, αλλα ετσι εμαθα.

---

Λυπάμαι που φοβάσαι. Απλά, αν καταλάβεις γιατί ο Τσοχατζόπουλος βρέθηκε να έχει ακίνητη περιουσία 22 εκατομμύρια ευρώ θα καταλάβεις ότι υπάρχει φόβος. Το σημαντικότερο όμως είναι, ποιούς ανθρώπους θα επιλέγεις, όσο επιλέγεις. Αν ένας κοινός θνητός χρειάζεται να έχει την προσοχή στο 10 θα χρειστεί να την έχεις στο 50. Εκτός από την ηλικία δεν σε ρώτησα και το όνομά σου. Κάτι ακόμα που θυμήθηκα, θα μου επιτρέψεις να σου υποδείξω να αποφύγεις να κάνεις κακό ποτέ σε οποιονδήποτε.
.

Καλησπερα σας.
Χαιρομαι που υπαρχετε.
Σημερα \"εκλεισα ραντεβου\" με το συζυγο για τη συζητηση, χωρις υπεκφυγες, παραμυθια και μισολογα. Θα τα πουμε ΟΛΑ. Εχω θυμωσει κι αυτο μου δινει δυναμη. Θα τα ξεκαθαρισω ολα για να ησυχασουμε. Χιλια ευχαριστω για τις απαντησεις και το ενδιαφερον. Μου ειναι απο τα πολυτιμοτερα πραγματα που εχω στη ζωη μου.
Καθως διαβαζα τις απαντησεις καταλαβα πως την ευθυνη την εχω αρχικα εγω. Το ελαφρυντικο μου ειναι οτι τις επαιρνα βασει της καταστασης μου, δεν ειχα το θαρρος να επιλεξω αυτο που πραγματικα θελω. Αν και αυτο που πραγματικα θελω δεν το ξερω ουτε εγω η ιδια, γιατι εχω ξεχασει πως ειναι να ξερεις τι θες.
Εχω μελετησει τις ιδεες που προτεινονται για να ξεπεραστει μια τετοια διαταρραχη και δεν εχω το θαρρος και την ορεξη να ξεκινησω. Μου φαινεται πολυ μακρινο αυτο που χωρις σιγουρια πας να φτασεις. Τι λετε στους εαυτους σας, πως τους πειθετε και πεισμωνετε σ ενα στοχο??
Ειμαι 29 για καποιον που ρωτησε. Και παλι ευχαριστω!!! :)

Quote:

---

Originally posted by Wintertimes
Εχω μελετησει τις ιδεες που προτεινονται για να ξεπεραστει μια τετοια διαταρραχη και δεν εχω το θαρρος και την ορεξη να ξεκινησω. Μου φαινεται πολυ μακρινο αυτο που χωρις σιγουρια πας να φτασεις. Τι λετε στους εαυτους σας, πως τους πειθετε και πεισμωνετε σ ενα στοχο??

---

Το βασικό ερώτημα που πρέπει να κάνεισ στον εαυτό σου είναι αν θες πραγματικά να ξεπεράσεις αυτή τη διαταρραχή ή όχι.Το αν έχεισ το θάρροσ και την όρεξη για μένα δεν υφίσταται.Αν θες θα το βρεισ και το θάρρος και την όρεξη..
Είναι η όρεξη για να ζήσεις μια ζωή όπως σου αξίζει και όπως αξίζει σε όλουσ τουσ ανθρώπους.
Μην ξεχνας ότι πολλοι που συμμετέχουμε σε αυτό το φορουμ έχουμε μια κάποια \"διαταρραχή\" και το παλεύουμε γιατί ΑΞΙΖΟΥΜΕ όλοι να ζήσουμε όπως θέλουμε .
Σιγά σιγά θα βρεις το δρόμο μου..
Συμφωνω με τον jon11
Βάζε μικρουσ στόχουσ αρχικά ..Ολα θέλουν το χρονο τουσ ..
Αυτό μην το ξεχνάσ ΠΟΤΕ.
Δώσε στον εαυτό σου το χχρόνο που χρειάζετε και συγχωρεσέ του την ανυπομονυσία και την απελπισία του..
Πάνω ΄απ\' όλα αγάπησε τον.
Καλή δύναμη και περιμένουμε ευχαριστα νέα απο τη συζητηση με το σύζυγο..

Wintertimes,σκέψου πως η Ρώμη δε χτίστηκε σε μία μέρα.Μπορεί να σου φαίνονται μακρινοί οι στόχοι,αλλά έχεις την επιλογή να βάζεις μικρότερους και κοντινότερους,ώστε μακροπρόθεσμα να φτάσεις στον μεγαλύτερο και πιο\"απομακρυσμένο\".Έχεις δίκιο πως οι στόχοι οι μεγάλοι φαίνονται σα βουνό,όμως επεξεργάσου πως εάν πεις σήμερα θα προχωρήσω μόνο δύο μέτρα,αύριο άλλα δύο,και ούτω καθ\'εξής,θα\"σπάσεις\"το δρόμο σε κομμάτια,που δε θα σου φαντάζουν τόσο τεράστια,μακρινά και δε θα σου φαίνεται πια αδύνατο να τα καταφέρεις να φτάσεις στο τέρμα.:)

Χαίρομαι για την απόφασή σου να διεκδικήσεις μέσω του διαλόγου με το σύζυγό σου όσα επιθυμείς να σου προσφέρει η σχέση σας.:)
Άκου βέβαια και την άλλη πλευρά με ψυχραιμία,ε;Δώστου την ευκαιρία να εκφράσει κι εκείνος τυχόν αμφιβολίες του,φόβους,σκέψεις.

Γεια και παλι.
Απο τη συζυτηση καταλαβα πως δεν υφιστανται ολα εκεινα περι σεξουαλικων προτιμισεων.
Επιστροφη στον αγωνα. Να στε καλα!..