Κατσαρίδες και άλλα παρόμοια.....
Λοιπόν,
Από παιδί που η μητέρα μου ανέβαινε με φωνές στις καρέκλες αντικρίζοντας μια κατσαρίδα, θυμάμαι τον εαυτό μου να φοβάται ανεξέλεγκτα τα έντομα αυτά. Ήταν και κάποιες μεγενθυμένες εικόνες της μύγας από το μάθημα της ζωολογίας και μετά σε κάποια θρίλερ...
Το αποτέλεσμα είναι ότι κάθε καλοκαίρι ζω με τον εφιάλτη ότι μπορεί να με πλησιάσει κάποια από αυτές τις τρισάθλιες, να δω κάποια ζωντανή μπροστά μου. Είμαι ικανή να της αδειάσω 2 μπουκάλια κατσαριδοκτόνο (το έχω κάνει) πάνω της και μετά να φύγω από το σπίτι για μέρες γιατί δεν υποφερόταν η οσμή από το δηλητήριο.
Η ζωή μου όλη το καλοκαίρι περιστρέφεται γύρω από την αποφυγή της κατσαρίδας στο σπίτι. Ζω σε μια περιοχή καθαρή, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Πραγματικά υποφέρω στη σκέψη όταν είμαι μόνη και κάνει πολλή ζέστη.
Ειδικά δε με ανησυχούν οι αντιδράσεις μου που μπορεί να με φέρουν ακόμα και σε κάποιο κίνδυνο, γιατί είναι σπασμωδικές. Προσπαθώ ειλικρινά να το εκλογικεύσω, αλλά, αν τυχόν η κατσαρίδα αναπηδήσει, ή (ακόμα χειρότερα) πετάξει, είμαι ικανή να φύγω απ'το παράθυρο.
Έχετε καμιά ιδέα αντιμετώπισης; Έχω διαβάσει σε έντυπο ψυχολογίας παλιά ότι αυτές οι φοβίες δεν ξεπερνιούνται σχεδόν ποτέ. Οι έρευνες έχουν δείξει πολύ χαμηλά αποτελέσματα με παρόμοιες φοβίες (αραχνοφοβία).