Τι συμβαινει τελικα?

Απο καιρο, δηλαδη απο περσυ ειχα πεσει σε ΓΑΔ, και αλλα "τινα" οπως εχω παλαιοτερα γραψει...
Ακολουθω φαρμακευτικη αγωγη με efexor, το οποιο απο τα 300 εχει πεσει στα 75mg την ημερα.
Ο ψυχιατρος διεγνωσε ΓΑΔ, με μικρου βαθμου καταθλιψη, περσυ. Ετσι ξεκινησα με ψυχοθεραπεθτρια, εβδομαδιαιες συσκεψεις. Μπορω να πω οτι με εχουν βοηθησει πολυ.
Τοσο, που εβλεπα τεραστια βελτιωση.
Ο γαμος δεν παει και πολυ καλα....Πριν απο τρεις εβδομαδες, η γυναικα μου εφυγε στο εξωτερικο, για δουλεις της. Αυταματως εκει που νομιζα οτι θα ειμαι μονος και θα αγχωνομουνα, ως δια μαγειας αισθανομουνα περιφημα, ουτε εγχος, ουτε τιποτα αλλο. Ισα-ισα, ημουνα "τουρμπο". Ελα ομως που ηρθε ξανα (η γυναικα μου, εννοω), οποτε ως δια μαγειας...το αγχος αρχισε σιγα-σιγα να εμφανιζεται....Και φτασαμε τωρα, να με πιανει μια αδιαφορια για τα παντα, ενα καψιμο στην κοιλια και ενας κομποες στον λαιμο μου. Τι στο διαολο εχω? Η ψυχολογος μου εχει αναποθεσει το προβλημα στον γαμο μου, και τις υποχωρησεις μου που κανω συνεχως, και τον συμβιβασμο μου....
Καταθλιψη δεν φαινεται να εχω. Ασχετα αν ωρες-ωρες, με το αγχος μου, με πιανει μια τρομερη αδιαφορια.
Κανενας αλλος, ρε παιδια με τα ιδια, εδω μεσα, υπαρχει????

Γύρω στα 7 εκατομύρια έλληνες εχουν τα ίδια με σένα.Οπότε θα βρείς κόσμο.

ιασων.......το λες και μονος σου.
Έχεις θέμα με το γάμο σου? Πιστεύεις πως η κατάσταση μπορεί να αλλάξει? Έχεις κάνει κάποια κουβέντα με τη γυναίκα σου γι αυτά που σου συμβαίνουν?

H αληθεια ειναι οτι γινεται \"υποχρεωτικη συμβιωση\" λογω παιδιου 15 ετων.
Αυτα μου \"εβγαλε\" η ψυχοθεραπεια, δηλαδη το κυριο αιτιο ειναι αυτο, ενω νομιζα οτι ηταν αλλο.
Συγκεκριμμενα, ημουν ιπταμενος στην ΟΑ, η οποια εκλεισε, και εγω ειμαι τωρα αναγκασμενος, να παω να πεταξω στο εξωτερικο, και μαλιστα πολυ μακρια. Το αφηνα αυτο, για \"αργοτερα\" φοβουμενος οτι θα αγχωθω, και θα επιβαρυνω την κατσταση μου. Ομως τελικα αυτο δεν με αγχωνει, ισα-ισα το αντιθετο. Και το καταλαβα με την απουσια της, απο το σπιτι για ενα διαστημα οχι μικρο...
Μου χαλαει την διαθεση, η μαλλον για να ειμαι πιο ακριβης, με αγχωνει, με αναστατωνει, η πορουσια μου, σε μερη οπου περσυ ειχα τα συμπτωματα του αγχους, που οστοσο, δεν ηξερα τι ειχα, νομιζοντας οτι ημουνα αρωστος, και ετρεχα απο γιατρο σε γιατρο.
Ετσι λοιπον, μου φαινεται οτι οταν αγχωνομαι, εκτος απο τα σωματικα ενοχληματα, πολλες φορες νομιζω οτι ειμαι \"εξω απο το περιβαλον¨....
Η ψυχολογος μου, με διαβεβαιωνει, οτι δεν εχω καταθλιψη, αλλα αγχος. Πραγματικα δεν τα βλεπω \"μαυρα\", αλλα αυτη η αναστατωση, μου γ@@@ει την ζωη!
Προτινει κανεις τιποτα? Εχει κανενας το ιδιο η παραπλησιο προβλημα???

είχα κάτι ανάλογο, αλλά δεν είμαι παντρεμένη. ήταν απλά μια σχέση που με πίεζε πολύ, χωρίς να το καταλαβαίνω. για την ακρίβεια νόμιζα πως η σχέση αυτή μου κάνει καλό και με συγκρατεί από το να μην γίνω χειρότερα. χώρισα και συνήλθα.

μήπως να αρχίσεις να οργανώνεις τη ζωή σου με βάση και δικά σου θέλω? ή να χωρίσεις εφόσον λες ότι πρόκειται για υποχρεωτική συμβίωση?

Ναι, και εγω το εχω σκεφτει πολλες φορες, αλλα βλεπεις ειναι δυσκολες αυτες οι αποφασεις, εφ\'οσον υπαρχουν παιδια.
Και αυτο ειναι που πληρωνω...Εκατσε και η δουλεια, οποτε το συστημα τρελλαθηκε.
Τωρα ετοιμαζομαι για Κινα, μονος, να δω πως θα τα καταφερω. Γιατι η αποσταση ειναι μεγαλη, απο φιλους γνωστους και οικογενεια.
Και με τρομαζει απο την μια μερια, αλλα μου δινει ελπιδες οτι μπορει και να θεραπευθω.