ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΓΝΩΣΗ! αγαπη, ζήλεια, όρια, εξευτελισμός
Αισθηματική απόγνωση
Θα σας αναφέρω όσο το δυνατόν πιο σύντομα την κατάσταση την οποία βρίσκομαι
Είμαι ένας άνδρας 43 χρονών και εκείνη 44 χρονών τώρα. Εγώ είμαι από μια διαφορετική πόλη από εκείνη (όχι πολύ μακριά) εγώ διαζευγμένος με ένα αγοράκι 10 ετών (ζει με την μητέρα του, που το βλέπω τακτικά) και εκείνη χήρα με ένα αγοράκι 9 χρονών. Γνωριστήκαμε, πριν από 6 και χρόνια και εγώ στην αρχή λόγου κάποιου προβλήματος υγείας που αντιμετωπίζει ήμουν πολύ σκληρός και δεν την αγάπαγα καθόλου. Χαζά θα μου πείτε, όμως το έκανα
Κάναμε παρέα, βγαίναμε έξω, κάναμε καλό έρώτα αλλά δεν υπήρχε αυτή η αγάπη από εμένα που απλόχερα μου πρόσφερε εκείνη και πάντα με βοηθούσε και με κοίταζε στα μάτια με τρυφερότητα, αγάπη και παράπονο
. Δεν το κρύβω κάπου την κορόιδευα με τον τρόπο μου
έβγαινα με άλλες γυναίκες
αυτά έγιναν για περίπου 5-6 μήνες.. Στην πορεία όμως σιγά- σιγά άρχιζα να αλλάζω, να την αγαπώ, να αγαπώ τα προβλήματα της, να την ακούω, να την προσέχω, να φοβάμαι μην τυχών πάθει κακό, να νοιάζομαι για κείνη και φυσικά σταμάτησα ότι τυχών άλλες γνωριμίες είχα με άλλες. Είχα μόνο μια στενή φίλη, πραγματική φίλη (στην πόλη της) που σχεδόν τα πάντα έλεγα μαζί της εκτός το πρόβλημα υγεία που είχε. ʼπειρες φορές έλεγα να βγαίναμε κάποια φορά και οι τρεις μας έτσι για καφέ και γενικά για γνωριμία αλλά ζήλευε τρομερά την φίλη μου και υπήρχε ένα μεγάλο και διαρκές πρόβλημα. Είχαμε με την σύντροφό μου μια καλή επικοινωνία και πολύ καλό έρωτα. Ήμασταν και οι δύο αρκετά ερωτικοί και χωρίς ταμπού. Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να γνωρίσουμε κάποια άλλα ζευγάρια από το ίντερνετ μόνο για sex . Βγήκαμε 1-2 χωρίς τίποτα να προχωρήσει (ήμασταν και οι δύο κάπου διστακτικοί σε αυτό το θέμα και επίσης γνώρισε μέσω ιντερνετ κάποια γυναίκα λεσβία. Βγήκε 2-3 φορές πάντα μόνες τους
αλλά δεν έδωσε ιδιαίτερη συμασία... Εν τω μεταξύ υπήρχε μεταξύ μας μεγάλο πάθος, έρωτα και πάντα αγάπη και από τις δύο πλευρές. Στην πορεία αποφασίσαμε να έρθουμε ακόμη πιο κοντά και να μετακομίσει στην περιοχή μου και φυσικά να αφήσουμε αυτά τα ερωτικά με άλλα άτομα. Ήρθε, έβαλε δάνειο, αγόρασε σπίτι και αρχίσαμε να συμβιώνουμε μαζί, πότε στο ένα σπίτι, πότε στο άλλο, στο δικό μου. Μάλιστα σκεφτόμασταν ακόμη και τον γάμο πολιτικό (τουλάχιστον από την δική μου πλευρά) Αυτές οι αναζητήσεις για τα ζευγάρια κλπ, φυσικά σταμάτησαν και ουδέποτε ασχοληθήκαμε με αυτά. Όμως λόγω της εργασίας μου την παραμελούσα αρκετά και έπληττε, μου έκανε παράπονα, γρίνιες, όμως εγώ δεν τα υπολόγιζα τόσο πολύ. Όμως άρχιζε να ξανά έχει επικοινωνία με αυτήν την ομοφυλόφιλη και άρχιζα εγώ να γκρινιάζω και να βλέπω ότι από ένα παιχνίδι, αρχίζει να φθείρει την σχέση μας και εμένα. Έβλεπα ότι άρχιζε να την επηρεάζει, να την σκέυτεται, και γενικά να χάνω τα συναισθηματικά «προνόμια» που είχα
. ʼρχισα να ζηλεύω, άρχισα να την παρακολουθώ, να εξευτελίζομαι με την αξιοπρέπεια μου, μου έλεγε ότι δεν συμβαίνει τίποτα μα δεν την πίστευα. Μερικές φορές κοιμήθηκε στο κρεβάτι της και όσο φώναζα και τσακωνόμασταν μου έλεγε ότι δεν συμβαίνει τίποτα και μόνο μιλάμε (που; Στο κρεβάτι;) Με τις φωνές μου δεν την έφερνε πλέων στο σπίτι της και έκανε κρυφά από μένα κάποιες μικρές συναντήσεις για να τα πούνε
. Την αγαπούσα, τις το έδειχνα, μα εκείνη άρχιζε σιγά-σιγά να απομακρύνεται από κοντά μου. Τόσο απομακρυνόταν, τόσο της έκανα παράπονα. Πολλές φορές είχαμε τσακωθεί χοντρά επειδή ήθελε να αλλάξει κάποια πράγματα που αφορούσαν την ζωή μου, τους δικούς μου και γενικά για να είμαστε περισσότερο μαζί. Τσακώθηκε έντονα με τους δικούς μου για αυτά τα θέματα και εγώ δυστυχώς έμεινα αμέτοχος αντί να την υπερασπιστώ. Πολλά πράγματα άλλαξαν από την δική μου πλευρά σε μόνιμη βάση για το καλό της σχέσεως μας. Ηρέμησαν τα πράγματα και προσπαθούσαμε πάντα να ήμασταν μονιασμένοι. Όμως άρχισε να μου αφαιρεί πολλά από μένα. Ενώ ήταν εκείνη που φώναζε για να την βλέπω και γενικά να αφιερώνω περισσότερο χρόνο στη σχέση μου, τώρα εκείνη έκανε το αντίθετο και να λέω εγώ και να αναζητώ το χρόνο μαζί της. ¨όταν της έλεγα να χωρίσουμε και να φτιάξει ο καθένας την ζωή του άλλωστε αυτός ήταν και είναι ο σκοπός μου, να ξαναφτιάξω την ζωή μου) μου έλεγε ότι δεν θέλω να χωρίσουμε, απλά θέλω τον χρόνο μου. Εν τω μεταξύ τα πάντα είχαν κοπεί έως περιοριστεί στο ελάχιστο. Από έρωτα;;; έχουμε να κάνουμε πάνω από χρόνο!! Τρυφερότητα και στοργή που ζητάω, ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα ερωτικό κάλεσμα, όλα αυτά μου λέει θα τα βγάλω πάλι σιγά σιγά. Τόσο εγώ ανχόνομαι και να την παρακαλάω. Ακόμη και καυγά να γίνεται για αυτό αλλά τίποτα. Έγινα υπερβολικά ευαίσθητος, με το παραμικρό να δακρύζω, να υποφέρω, να ψάχνω τρόπους, έντιμους ή μη, για να έρθω κοντά της όμως δυστυχώς. τίποτα. ʼρχισα να ζηλεύω παράφορα ακόμη το σπίτι της που με κόπο το έκανε πανέμορφο. Της έλεγα με καλό τρόπο και γλυκό να έρθει στο σπίτι μου για να βελτιώσει την εικόνα του, να το στολίσει, να δείξει ότι υπάρχει το «άρωμα γυναίκας» αλλά όλα αυτά έμειναν μετέωρα. Πρόσφατα έκανα ένα μεγάλο homo cinema με μεγάλη δαπάνη για να έρχεται όποτε θέλει ή και μαζί και να απολαύανε απόλυτα όποια ταινία θέλει. Δυστυχώς δεν ήρθε! ʼπειρες φορές την παρακαλούσα για λίγο χρόνο και γενικά ότι με παρακαλούσε εκείνη πριν από καιρό αλλά ΤΙΠΟΤΑ.
Την θέλω, την αγαπάω, την λατρεύω, την ζηλεύω, εκείνη με έμαθε να την λατρέψω ακόμη και να την ζηλεύω, υποφέρω αφάνταστα, το καταλαβαίνει μα
..το αποτέλεσμα είναι να βυθίζομαι ακόμη στην μελανχωλία και στη μοναξιά μου. Με έχει φέρει σε απόγνωση να κάνω πράγματα που ομολογώ τα μετανιώνω, με το πιο δυνατό σημείο που πριν από μερικές μέρες για κάποια αφορμή που εγώ έφταιγα μου είπε να βγω από το σπίτι της. Από της φωνές κάνω ζημιά στην πόρτα της και
..τελικά φώναξε την αστυνομία! Όταν ήρθαν και μου είπαν «παρακαλώ σηκωθείτε» και φεύγοντας είπα σους αστυνομικούς συγνώμη που σας φώναξε και την αγαπώ πολύ. Έφτασα σε τέτοιο εξευτελιστικό σημείο για εκείνη
.. Και όσο φαντάζομαι αυτό που μου είπαν οι αστυνομικοί, με πιάνει τρόμο. Τρόμο που το μόνο μέχρι σήμερα έχω πάρει 2 παράνομες κλήσεις για παρκάρισμα. Δεν έχω δώσει σε κανέναν αφορμή να με σχολιάσει, είμαι χαμηλών τόνων και πάντα στα πλαίσια της νομοταγίας. Αυτό που ζητούσα από εκείνη ήταν και είναι αγάπη και να μου το δείχνει. Χιλιάδες μικρόδωράκια της κάνω, ακόμη και σοκολάτα, απλώς όπου πάω «την θυμάμαι» ενώ εκείνη ούτε καραμέλα!!!! Κλαίω, υποφέρω δυστυχώς φτάνω στα όρια μου, ξεσπάω που δεν τα εισπράττω, μετανιώνω και πάλι είμαι στο απόλυτο μηδέν. Δεν σας κρύβω ότι σε κάποιες στιγμές μας μου λέει «σε φοβάμαι και δεν σου έχω εμπιστοσύνη» αυτό με τσακίζει, της λέω δώσε μου λίγο εμπιστοσύνη και χαμόγελο και εγώ θα σου τα δώσω διπλά, μα
..τίποτα! Ναι έχω κάνει πολλά λάθη, αρκετά τα έχω βελτιώσει και εξαφανίσει, την αγαπώ πολύ και δεν μπορώ μακριά της, θέλω να είμαι κοντά της, την αγαπώ παράφορα. Φοβάμαι για την υγεία της, όταν είμαι κοντά της μου αρέσει να την περιποιούμαι και γενικά να την φροντίζω ακόμη και στα πιο χαζά. Μου αρέσει που της κάνω μασάζ σε όλο της το κορμί για να την ξεκουράσω, να την χαλαρώσω και αν γίνω πιο τολμηρός
.μου γκρινιάζει αργότερα. Μα, άνδρας είμαι, ερωτικός και
.μου λείπει!!! Τώρα βρίσκομαι σε σημείο να κοντεύω να τρελαθώ, μου είναι αδύνατον να κοιμηθώ, να φάω, προχωράω σαν υπνωτισμένος, πιάνω τον εαυτό μου να δακρύζει και εν λέει «ΓΙΑΤΙ;» να τα βάζω ακόμη με την ατυχία μου. Το παιδί της να το αγαπάω και όσο γίνεται να το φροντίζω και να παίζω μαζί του. Το κάνω γιατί το θέλω και γιατί το αγαπώ και όχι αναγκαστικά. Παλιότερα ότι έκανα σε εκείνη, το έκανα αναγκαστικά, τώρα γιατί την αγαπάω πολύ και γιατί μου αρέσει και το θέλω. Όσο για τις σχέσεις της με το δικό μου παιδί
..σχεδόν ποτέ δεν ήταν καλές, μάλλον αδιάφορες θα το έλεγα
.
Όσο για την δική μου πραγματική φίλη
..έχουμε πολύ απομακρυνθεί και σχεδόν έχω χάσει τα ίχνη της. Ίσως απομακρύνθηκε μόνη της βλέποντας τα προβλήματα που δημιουργούσε με την αραιή παρουσία της και προτίμησε να φύγει από την ζωή μου για να τα βρω και γενικά να μη μου γκρινιάζει η σύντροφός μου
Τώρα αν σας πω ότι είμαι τελείως μόνος, θα με πιστέψετε; ;¨έλεγα παλιότερα κάποιο πόνο μου, κάποιο παράπονο, κάποια βλακεία μου στη φίλη μου, πότε γελάγαμε, πότε περνούσε χαλαρά η ώρα, τώρα
.μοναξιά!! Απόλυτη μοναξιά, ʼλλωστε πολλές φορές προτίμησα να ήμουν με την σύντροφό μου παρά με την φίλη μου όταν κάποιες φορές με καλούσε μόνο για κάποια φιλική κουβέντα.
Το θέμα είναι ότι ή σύντροφος μου δυστυχώς έχει πολύ εγωισμό (δεν τον δέχεται όταν το λέω). Όχι ότι και σε μένα δεν με πιάνει το «εγώ» μου, απλά είμαι πιο χαλαρών τόνων, νευριάζω μπορεί εύκολα μα σε σύντομο διάστημα μου έχουν περάσει τα νεύρα μου!!!!! Μη με νομίσετε ότι είμαι τίποτα σατράπης, αυταρχικός, ανατολίτης ή τίποτα άλλο. Απλά είμαι ένας άνθρωπος «γίηνος» που αγαπάει πολύ και θέλει να με αγαπάει και γενικά να μου δείχνει τον έρωτα της
.Τώρα με το ζόρι δεν γίνεται αυτό
.
Δυστυχώς πριν μερικές μέρες βρισκόταν σε άσχημη θέση μου μίλησε
ήρθε κοντά μου, και με δάκρυα στα μάτια μου είπε ότι την αγαπώ πάρα πολύ αυτή την φίλη της, δεν θέλει να την μοιράζεται με τον σύντροφο της, ζηλεύει τον σύντροφό της και βρίσκεται σε μια τεράστια μάχη γιατί δεν ξέρει τι να κάνει. Την μιμείται σε πάρα πολλά θέματα, από τα πιο απλά μέχρι και στο τρόπο σκέψης της και γενικά δεν μπορεί μακριά της
Κυριολεκτικά ισοπεδώθηκα, έχασα τον κόσμο μου, ήξερα ότι οι σχέσεις των γυναικών μεταξύ τους είναι πολύ δυνατές αλλά δεν περίμενα αυτό. Δεν θέλει να με χωρίσει, με θέλει δίπλα της.. Εγώ εξακολουθώ να την λατρεύω, να την θέλω αλλά
.δεν μπορώ να την μοιράζομαι. Κατά διαβολική σύμπτωση γνωρίζω τον σύντροφό της φίλη μου και μαθαίνω ότι ακριβώς το ίδιο νιώθει όπως εγώ και δεν θέλει να την χωρίσει αλλά αντιθέτως την αγαπάει και την θέλει κοντά του. Μετά από πολλά τηλεφωνήματα, με παρεξηγήσεις και φωνές με όλους μας (και οι τέσσερις) είδα ότι υπάρχει και από τις δύο ένα μεγάλο δέσιμο
.Όταν είπα στη σύντροφό μου ότι εκείνη πιέζει αυτήν και αυτή θέλει να φτιάξει την ζωή της την είδα να χάνεται, να ισοπεδώνεται όταν της τηλεφώνησε παρουσία μου και της είπε ότι δεν θέλει να την χωρίσει και γενικά όλα αυτά
.αμέσως σε κλάσματα δεπτερολέπτων αναζωογονήθηκε, χαμογέλασε και μου φώναξε δυνατά
. «φάτη τώρα!» τη τις έκανα;; επειδή την αγάπησα και την αγαπώ τρελά; Όσο και αν της έλεγα σκέψου λογικά και βάλε την λογική μπροστά στης πράξεις και κοίταξε ότι ο δρόμος που ακολουθείς σε βγάζει στο γκρεμό και στο περιθώριο μου είπε ότι το συναίσθημα δεν μπορείς να το ελέγξεις
. Με λυγμούς έφυγε και πήγε στο σπίτι της και σε κάποια βραδινή ώρα που πήρα την σύντροφό μου και μίλησα σε εκείνη
.. την παρεκάλεσα θερμά πέφτοντας στα πόδια να την αφήσει, να φανεί λίγο πιο λογική εκείνη και άμα το κάνει αυτό, πιστεύω ότι θα έρθει πάλι κοντά μου
. Έφτασα στο απόλυτο εξευτελισμό για χάρη σε μια υπερβολική αγάπη μου. Πριν μου πείτε οτιδήποτε θέλω να σας ρωτήσω κάτι. «έχετε αγαπήσει πολύ; Με πάθος;;;» Δεν με πειράζει αν έκανε κάτι ή ήταν έτσι ή αλλιώς, τα πάντα αυτά συχωρώ, με ενοχλεί το θέμα της καρδιά της που
την θέλω δικιά μου
. ΟΧΙ ΚΤΗΜΑ ΜΟΥ. Σύντροφο πραγματικό, ζεστό και τρυφερό την θέλω. Τώρα διπλές καταστάσεις
.δεν τις θέλω. Πολύ παλιότερα επιχειρήσαμε συμπλέγματα μόνο για sex και τίποτα άλλο, δεν μας βγήκε, το ξεχάσαμε και προχωρήσαμε μπροστά στο δρόμο πιστεύω της λογικής και της οικογένειάς
.. Δεν μπορώ να ηρεμήσω, μου είναι αδύνατον, την αγαπάω τόσο πολύ, που πάνω στη ζήλια μου λέω πράγματα κακά και μετά το μετανιώνω. Είμαι τελείως μόνος μου, δεν έχω κανέναν δίπλα μου, δεν ξέρω τι να κάνω. Θέλω πολύ να την κερδίσω, να την αγκαλιάσω σφικτά και να μην την αφήσω ποτέ από δίπλα μου
..Ξέρω ότι ίσως είναι δύσκολο αυτό, μιας και
συγκλίνει σε αυτήν που κυριολεκτικά την μίσησα. Την μίσησα όχι σαν άνθρωπο ή φίλη της, αλλά σαν αντίζηλο
έναν αντίζηλο που δεν μπορώ να την «πολεμήσω» μιας και είναι γυναίκα και εγώ άντρας. Σίγουρα δεν με πειράζει να κάνει παρέα μαζί της η με κανέναν άνθρωπο, φτάνει να είναι μια απλή, εγκάρδια φιλία και τίποτα άλλο. Μου έστειλε sms και μου είπε ότι θα βρούμε λύση. Και σας ερωτώ, τι λύση να υπάρξει αφού εγώ την θέλω πολύ, την λατρεύω βαθιά, δεν θέλω όμως να την μοιράζομαι και εκείνη δεν μπορεί χωρίς εκείνη
. Και το μπέρδεμα υπάρχει βασανιστικό και απέραντο ψυχοφθόρο.
Δεν είναι τόσο απλά αν νομίζεται ότι να την ξεχάσω
.. ΄Στη ζωή μου γνώρισα αρκετές γυναίκες, μα εδώ την έχω λατρεύει με κάτι παραπάνω
. Σίγουρα δεν θα ήθελα να ήταν δίπλα μου μόνο από οίκτο, αυτό θα με σκότωνε διπλά. Φυσικά δεν μπορώ να της επιβάλω να με απαπαει. Όταν της λέω για λογική μου φωνάζει. Τώρα αν αποφασίσει να μείνει τελείως μόνη της και να αφοσιωθεί στο παιδί της αναγκαστικά
. Το θεωρείται σωστό αφού εγώ την αγαπάω πολύ, την θέλω πολύ και φυσικά αγαπάω και το παιδάκι της
.δεν ξέρω τι να πω. Θέλω πολύ να ισορροπήσω και να βρω τον εαυτό μου..
Συγνώμη αν σας κούρασα, και είπα μόνο τα βασικά!!!!! ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΥΩ και είμαι σε απόγνωση
