ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

Καλησπέρα!
Γράφω γιατί θα ήθελα τις απόψεις σας για κάποιες σκέψεις μου.Πάσχω εδώ και 10 χρόνια περίπου από διπολική διαταραχή.Είμαι σε συντηρητική αγωγή με λίθιο, το οποίο έχει συμβάλλει στο να είναι λίγο πιο ήπια τα επεισόδια και λίγο μικρότερα.Αλλά η συχνότητά τους παραμένει σχεδόν η ίδια.Παρουσιάζονται τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο.
Έχω παρατηρήσει ότι κάθε επεισόδιο μπορεί να ξεκινάει από ένα γεγονός που με προβήμάτισε & πιο συχνά από μια σκέψη η οποία καταλήγει να μου γίνεται εμμονή (π.χ ο φόβος του ότι θα μείνω μόνη μου,γιατί τόσος κόσμος είναι μόνος) με αποτέλεσμα να με πνίγει. Το συζητάω κάθε φορά με την ψυχοθεραπεύτριά μου,προσπαθούμε να αναλύσουμε από πού πηγάζει & τι εναλλακτικές υπάρχουν,αλλά στο τέλος καταλήγω να πέφτω σε κατάθλιψη. Οι συνεδρίες που κάνω μαζί της,με βοηθάνε, αλλά φοβάμαι πως και η ίδια δεν μπορεί να μου "ανοίξει" το κεφάλι και να μου αλλάξει τον τρόπο σκέψης κατευθείαν. Έχουμε ξεκινήσει κάποιες μεθόδους με τις οποίες αναλύω τις σκέψεις μου και τα συναισθήματά μου,τις οποίες όμως δεν μπορώ να τις εφαρμόσω σε φάση κατάθλιψης γιατί όλη μου η διάθεση είναι αρνητική. Μπορεί να πάθω εμμονή με το ο,τιδήποτε.Π.χ πρόσφατα σε μια συναυλία η τραγουδίστρια προέτρεπε τον κόσμο ν'αφήσει τον εαυτό τους ελεύθερο & ακούγοντάς το άρχισα να το αναλύω και να αναρωτιέμαι γιατί δεν μπορώ να το κάνω εφόσων δεν με προβληματίζει κάτι.Απο 'κει και πέρα η μια σκέψη διαδέχθηκε την άλλη..(ακούγεται τελέιως χαζό,αλλά μου συνέβη).
Όταν είμαι σε κατάθλιψη,αισθάνομαι άγχος για τα πάντα,σχεδόν όλη την ώρα και μια έντονη ανησυχία.Αν ακούσω κάτι κακό,σκέφτομαι ότι θα συμβεί και σε 'μένα,αγχώνομαι για το πώς θα εξελιχθεί το μέλλον μου,όταν βρίσκομαι σε μια παρέα νιώθω ότι πνίγομαι, δεν μιλάω & θέλω να φύγω όσο γίνεται γρηγορότερα.Νιώθω παρατηρητής της ζωής μου,σαν να βρίσκομαι σε όνειρο.
Γύρω στα τέλη Απριλίου, είχα ένα τέτοιο επεισόδιο το οποίο αντιμετώπισα με φαρμακευτική αγωγή και διέρκισε περίπου ενάμιση μήνα.Εδώ και 2 εβδομάδεσ ξανάρχισα να νιώθω άσχημα.χωρίς αιτία, αλλά έλεγα στον εαυτό μου ότι δεν συμβαίνει τίποτα,ότι όλα είναι στο μυαλό μου & οτι είμαι μια χαρά.Μετά η διάθεσή μου έπεσε στο ναδίρ. Ούτε τα βιβλία αυτοβοήθειας που διάβασα,ούτε οι θετικές δηλώσεις που ανέφεραν με βοήθησαν.Έκλαιγα συνεχώς & ήμουν στη γνωστή κατάσταση που μου προαναγγέλει επεισόδιο.
Έτσι αποφάσισα να βρεθώ με την ψυχολόγο μου & μου είπε για άλλη μια φορά ότι θα πρέπει να απευθυνθώ στον γιατρό μου,το οποίο και έκανα.
Αισθάνομαι πραγματικά άσχημα γιατί είμαι μόνο 30 χρονών και αναγκάζομαι να παίρνω 6 χάπια την ημέρα για ένα ζήτημα το οποίο ίσως είναι μόνο θέμα μυαλου & αντιλήψεων.
Διάφοροι ψυχολόγοι μου λένε ότι η ψυχοθεραπεία δεν μπορεί να εξαφανισει την διπολική διαταραχή,απλά να αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα.
Εσείς τι γνώμη έχετε γι'αυτό?'Οταν παθαίνω κρίσεις από το πουθενά,τι θα γίνει αν έρθει μια πραγματικά άσχημη κατάσταση στη ζωή μου?
Έχω κουραστεί πολύ,πλησιάζουν οι διακοπές μου και φοβάμαι ότι δεν θα μπορώ να τις χαρώ
:(

Μια γνώμη σας θα με βοηθούσε παιδιά....

Γεια σου La_Vita.Tι ωραίο username έχεις,να το ζεις όσο το δυνατόν καλύτερα σου εύχομαι.:)

Καλά,τι το ήθελε κι αυτό η καλλιτέχνιδα ρε παιδί μου και ήρθε και σε χάλασε,λολ.Κι εσύ,τι το πήρες λέξη λέξη και βάλθηκες εκεί και τότε να το πραγματοποιήσεις.:P
Πέρασες στην αμφιβολία και την αυτοπαρατήρηση και βγήκες από τη στιγμή,πέρασες στις νοητικές διαδικασίες και απομακρύνθηκες από τις αισθήσεις σου,αυτό είν΄όλο,συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες.Τό\'χω πάθει και γω και είμαι σίγουρη και αρκετοί άλλοι από δω μέσα,οπότε μη σε ανησυχεί,άλλη φορά όταν το παθαίνεις να αρχίζεις να παρατηρείς με περισσότερη προσήλωση σε λεπτομέρειες γύρω σου,ώστε να το\"σώζεις\"εγκαίρως.

Όσο για το άλλο που ανέφερες,πλησιάζουν οι διακοπές σου και πώς θα τις περάσεις έτσι,σκέψου πως βάζοντας τέτοια διλήμματα/ερωτήματα,το μόνο που καταφέρνεις είναι να σε μπλοκάρεις και να σου\"επιτάσσεις\"να φτιάξεις διάθεση,ενώ ουσιαστικά δουλεύεις για το αντίθετο,για να μην έχεις τη διάθεση,καθώς αγχώνεσαι,βιάζεσαι με σκέψεις που εμπεριέχουν\"πρέπει\"και \"θέλω εδώ και τώρα\".Προσπάθησε να απασχοληθείς με τις προετοιμασίες για τις διακοπές σου και να αφήσεις στην πάντα το συναίσθημα,για να είναι αυθόρμητο,χαλαρό και να ρέει δίχως παρεμβολές από πρέπει και τέτοια.

Σου εύχομαι να περάσεις μια χαρούλα,αλλά σκέψου το κι έτσι.Πες ότι δεν περνάς σούπερ,αλλά απλά μέτρια.Και τι έγινε,σάμπως δε θα έχεις την ευκαιρία να ξαναζήσεις διακοπές;Mε αυτό τον τρόπο θα σε βάλεις σε διάθεση χαλαρότητας,που ουσιαστικά,αυτό σου λείπει,να αφεθείς στο \"όπως μού\'ρθουν τα πράγματα,δεν τα προδικάζω\".Ρίξε τις απαιτήσεις σου,ώστε να μην σου απαιτείς να γίνεις/νιώσεις όπως θα ήθελες/ονειρεύεσαι εδώ και τώρα.Σε στρεσάρεις αδικαιολόγητα.

:)