ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΙΨΔ- ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΑΡΑΓΕ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ;
Καμια φορα σκεφτομαι ποσο χαμηλα εχω πεσει...
επισης σκεφτομαι ποσο διαφορετικα θα ηταν τα πραγματα αν ειχα κανει καποια πραγματα διαφορετικα...ισως τωρα δε θα εκανα αυτα που εκανα..
Γιατι εφτασα σε αυτο το σημειο;
Νιωθω οτι εχω χασει τον εαυτο μου, το επικεντρο μου...
Αναλωνομαι ψαχνωντας να ικανοποιησω τις σεξουαλικες μου ορμες μεσα απο διαδικτυακες γνωριμιες που μου φερνουν τελικα μεγαλη απογοητευση...
Συνεχιζω να μαζευω σκουπιδια...τωρα κολλαω και με τις μπλουζες των αλλων ανθρωπων...
Προχθες η μαμα πεταξε παλι μια σακουλα με σκουπιδια...
Αλλα μηπως τελικα αυτα δεν εχουν σημασια;
Μηπως ειναι αλλου το θεμα; Μηπως αλλου ειναι η ριζα του προβληματος;
Ξερω οτι υπαρχουν χειροτερα, ξερω οτι δεν πρεπει να παραπονιεμαι, δε μου αρεσει να το κανω εξαλλου, αλλα περασα ενα μηνα μεσα στην ζεστη και την πιεση, με ψυχαναγκασμους, πιεση, δουλειες για το σπιτι που με δυσκολεψαν, και ατελειωτες ωρες στο ιντερνετ προσπαθωντας να κανω νεες γνωριμιες με σκοπο κυριως το σεξ.Το απολυτο τιποτα.Ενας ολοκληρος μηνας χαμενος στη διαδικτυακη αναζητηση γεματη απορριψεις, απογοητευσεις, νευρα κτλ.
Ναι λοιπον εφτασα σε αυτο το σημειο, να παρακαλαω και για σεξ...να το αναζηταω σαν τρελος...
Λενε οτι οταν ψαχνεις κατι πολυ δε σου καθεται..λενε επισης ομως οτι οποιος ψαχνει βρισκει...
Ζηλευω πολυ τους αλλους...αυτους που ειναι πιο ωραιοι απο μενα και εχουν πιο ωραια σωματα...αυτη η ζηλεια ειναι αφορητη...
Νιωθω κενος..
Προσπαθω καθε μερα να φανταστω τον εαυτο μου σε μια δουλεια, και σκεφτομαι συνεχεια τι θα μπορουσα να κανω, τι μου ταιριαζει, τι οχι, που, με ποιους κτλ
Τι ηθελα κ εγω να διαλεξω τη δημοσιογραφια...το πιο περιεργο, το πιο...δεν ξερω πως να το χαρακτηρισω επαγγελμα...το πιο φλου θα ελεγα οσο κι αν δε μου αρεσει αυτη λεξη...
Πως ειναι να διαπιστωνεις οτι υπαρχουν τοσα ατομα τελικα εκει εξω με τα οποια δεν ταιριαζεις..; Τελικα τι ειναι η κοινωνια μας; Οι μεν με τους μεν και οι δε με τους δε; Ομαδες που εχουν κοινα μεταξυ τους; Και εγω που ανηκω; Με ποιους ανηκω; Σε ποιους πρεπει να δινω σημασια και πως μπορω να απορριπτω καποιον με απολυτη βεβαιοτητα σαν να ηταν σκουπιδι; Πως μπορω να περιφρονω καποιες ομαδες ανθρωπων σαν να μην υπαρχουν; Πως μπορω να κανω σα να μην υπαρχουν;
Ποσο ποναει οταν σε απορριπτουν...
Ποσο ποναει οταν απορριπτεις...
Ποσο φοβαμαι που θα μεγαλωσω και δε θα ειμαι πια...νεος και που δε θα μπορω να κανω καποια πραγματα...ποσο φοβαμαι οτι δε θα μπορεσω να ζησω καποια πραγματα που λενε οτι πρεπει να τα ζεις σε συγκεκριμενη ηλικια...
Ποσο φοβαμαι τα απωθημενα...
Ποσο τραγικα εγωιστικο και ακουγεται καμια φορα το μου αρεσει/δε μου αρεσει και το με αφορα/δε με αφορα...
Ειναι ολα τελικα θεμα γουστου;
Ειναι τελικα η ζωη ο μικροκοσμος μας;
Γιατι επαναλαμβανω τα ιδια λαθη ξανα; Αλλα και παλι, ποιος μου λεει τι ειναι σωστο και τι λαθος, και αν αυτα που κανω τελικα ειναι οντως λαθη;
Ποιος μπορει να μου πει με σιγουρια ποιος ειναι ο δρομος μου;
Σας αφιερωνω ενα τραγουδι που ανακαλυψα σημερα και μου αρεσει παρα πολυ.Και το βιντεο ειναι πολυ καλο επισης.
http://www.youtube.com/watch?v=qrOeGCJdZe4&feature=related