Να'μαι πάλι εδώ.ζέστη κ ήλιος η μεγαλύτερες φοβίες μου με όλα τα επακόλουθα(ταχυκαρδίες,μου διάσματα,κόμπος στο λαιμό)τα γνωστά συμπτώματα σε όλους που υποφέρουν απο κρίσεις πανικού.απο τον ιανουάριο κ μετα έχω φάει τα μεγαλύτερα χαστούκια στην ζωή μου.κατάφερα κ έκοψα τα αντικαταθλιπτικά προσπαθώντας να είμαι πιό καλά σε όλους τους τομείς με την κοπέλα μου περνώντας όλη την δύσκολη φάση των παρενέργειων που σου βγάζουν αλλά πάνω σε αυτήν την δύσκολη φάση μένω κ μόνος τελικά πλησιάζοντας την δύσκολη εποχή για μένα το καλοκαίρι.Η κατάθλιψη στο μεγαλείο της οι φόβοι στα πάνω τους οι παρενέργειες συνεχιζόντουσαν κ εγώ προσπαθούσα να βρώ την άκρη.οι πολλές ώρες στην δουλειά βοηθούσαν στο να ξεχνιέμαι και με έκαναν να αισθάνομαι λειτουργικό.το μόνο καλό της υπόθεσης ότι έχασα βάρος.μεγάλη πίεση στην δουλεία λόγο της κρίσης κ πολλές αλλαγές.φτάνω στο σήμερα έχω ήδη διανύσει την μία απο τις 2 εβδομάδες της άδειας μου και δεν μπορώ να πάω πουθενά με εχει ΕΓΚΛΩΒΙΣΕΙ Ο ΦΟΒΟΣ και με εχει μαχαιρώσει πισώπλατα η ΜΟΝΑΞΙΑ.φοβάμαι να παω οπουδήποτε κ μόνος.αυτό με σκοτώνει χειρότερα.προσπαθώ να βρώ τρόπους να ξανασηκώσω κεφάλι αλλα μάταια όλο αναβάλω.πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω φοβάμαι μήπως μου στρίψει στο τέλος απο αυτή την κατάσταση.αυτά απο εμένα ευχομαι σε όλους υγεία κ χαρά.
