Τί μπορεί να μου συμβαίνει;

Κατ αρχήν καλησπέρα σε όλους.

Είμαι καινούργια στο site και αποφάσισα να εγγραφώ για τον εξής λόγο:

Εδώ και αρκετό καιρό δεν ξέρω τί συμβαίνει στη ζωή μου και δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω.

Νιώθω ότι κάνω λάθος επιλογές και τελικά καταλήγω δυστυχισμένη. Καμιά φορά φοβάμαι μήπως έχω πάθει κατάθλιψη και άλλες αναρωτιέμαι μήπως έτσι είναι ο χαρακτήρας μου.

Το πρόβλημά μου έχει ως εξής:

Εδώ και περίπου 1 χρόνο που τελείωσα το πανεπιστήμιο εργάζομαι σαν ασκούμενη δικηγόρος. Έχω αλλάξει αρκετά γραφεία (αυτό που είμαι τώρα είναι το 4ο) μέσα σε 12 μήνες. Από κανένα όμως δεν έχω μείνει ικανοποιημένη! Νιώθω γενικά ένα κενό και νιώθω πολύ αντιπαραγωγική. Αδυνατώ να συγκεντρωθώ στη δουλειά μου, αρνούμαι να προσαρμοστώ και γενικά έχω μία αίσθηση απαισιοδοξίας, ότι τίποτα δεν θα εξελιχθεί όπως το θέλω, ότι στη ζωή μου θα αποτύχω, αισθάνομαι ότι μένω στάσιμη, και γενικά έχω τάσεις φυγής. (Έχω σκεφτεί ακόμα και τη μετανάστευση!!) Αυτά επιτείνονται από το γεγονός ότι όλοι μου οι φίλοι έχουν βρει τη δουλειά που τους ενδιαφέρει και μιλούν με μεγάλο ενθουσιασμό για αυτήν. Εγώ ποτέ δεν το έχω κάνει αυτό. Είμαι βέβαια τελειομανής και έχω για τα πάντα σχεδόν μία αίσθηση ανικανοποίητου.

Αποτέλεσμα αυτών είναι ότι έχω πολύ έντονο άγχος και θυμό όλη την ημέρα, δυσκολεύομαι να κοιμηθώ τα βράδια και τρώω συνήθως ανεξέλεγκτα.

Σας παρακαλώ, θα με βοηθούσε πολύ η άποψή σας για το τί θα μπορούσα να κάνω, γιατί συχνά με πιάνουν κρίσεις άγχους δεν μπορώ να ελέγξω τα συναισθήματά μου και νιώθω να βρίσκομαι σε ένα τέλμα από το οποίο δεν ξέρω πώς να βγω.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

γεια σου και καλη ασκηση δικηγορικη

ειναι το πιο φυσικο πραγμα να νιωθεις μπερδεμενη μετα την σχολη

ενηλικιωνεσαι


και ο ενθουσιασμος του φοιτητικου γιγνεσθαι ερχεταοι να αντικατασταθει απο την ενηλικη πορεια

γενικευεις νιωθεις ολους τους αλλους ευτυχισμενους και πετυχημενους εκτος απο σενα

και τοτε ερχεται το ανικανοποιητο ως το κερασακι στην τουρτα

δεν ειμαι αξια δεν θα τα καταφερω ποτε κ.τ.λ.

και το χειροτερο ...ολοι οι υπολοιποι ειναι ενταξει

ε λοιπον σε πληροφορω...χελοοοοοοοοοου κανενας δεν ειναι ενταξει

απλα το παιζουν ανετοι γιατι αυτο ειναι κοινωνικα πιο αποδεκτο

ολοι την παλευουν δεν την παλευουν και παει λεγοντας...

τερμα το παραμυθι ολοι οι αλλοι ζουν τελεια. δεν ζουν τελεια.

ζουν οπως και μεις.

με τα πανω τους και τα κατω τους.

αυτη ειναι η γνωμη μου!

και καλωσορισες!!!!

Quote:

---

Originally posted by girl_confused
Νιώθω γενικά ένα κενό και νιώθω πολύ αντιπαραγωγική.

---

Γεια σου girl_confused

Η προσωπική σου ζωή πως είναι?Γιατί μέσα απ\'το μήνυμα σου,μου δόθηκε η εντύπωση πως τα επαγγελματικά σου έχουν σχεδόν μονοπωλήσει τη ζωή σου κι ενώ ρίχνεις το βάρος της απογοήτευσης εκεί ίσως άλλα κενά είναι η αιτία.Εσύ θα μου πεις..

Researcher σε ευχαριστώ για την άμεση και (πιστεύω) ακριβή απάντησή σου. Είναι κάτι το οποίο έχω ήδη σκεφτεί ότι μάλλον ισχύει, αλλά ακόμα και έτσι να έχει το πράγμα, αυτό σημαίνει ότι μάλλον έιμαι πιο αδύναμος χαρακτήρας από τους υπολοίπους γιατί έγω δυστυχώς αρνούμαι να προσαρμοστώ και κάνω οτιδήποτε άλλο εκτός από το να δουλεύω, εκτός από το να εξελίσσομαι. Από κει που μελετούσα για αντικείμενα της δουλειάς μου που (έτσι τουλάχιστον νόμιζα) με ενδιέφερε τώρα όλο αναβάλλω ό,τι έχει να κάνει με ζήτημα μελέτης. Στο χέρι μου πια δεν πέφτει ούτε καν λογοτεχνικό βιβλίο. Ενώ λέω ότι θα κάνω αυτό και το ένα και το άλλο τελικά δεν κάνω ποτέ ΄τίποτα, παρά βρίσκω τρόπους να ξεφεύγω από ό,τι με περιορίζει (βλ.internet για χαζομάρες του στυλ τί θα φορεθεί το χειμώνα και poker-ευτυχώς όχι με λεφτά!!)

Καλώς σας βρήκα!

Arsi γεια σου,

στην προσωπική μου ζωή είμαι με έναν άνθρωπο εδώ και χρόνια, από το λύκειο κιόλας, και τον οποίο αγαπάω όσο και εκείνος και είμαστε ευτυχισμένοι. Στα επαγγελματικά μου όμως δεν έχω σταθεί καθόλου τυχερή με τις επιλογές μου! Εκεί εντοπίζω το πρόβλημα.

Απλά αυτός ο τομέας έχει έρθει με τρόπο που δεν περίμενα και δεν σου κρύβω ότι έχω στεναχωρηθεί πολύ!

ναι ρε συ!

λογικο ειναι να κουραστηκες! εννειται!


η φιλη μου δεν θελει να ξανακουσει στη ζωη της για βιβλιο! και ειναι και απο σουπερ σχολη!

αναλογου διαβασματικης προυποθεσεως με την δικη σου σχολη!

εννειται μην εισαι χαζη!


απο ενα σμειο και μετα σιχαινεσαι το διαβασμα και λες ελεος! δεν θα θεωρεισαι καιαδυναμη τωρα λογω αυτου!

σιγα πια! εχεις και αλλα πραγματα να κανεις! αμαν πια μας εχουν φαει

διαβασμα επιτυχια ξαναδιαβασμα ξαναεπιτυχια.....μεχρι να μας χωρισει ο θανατος...

τι να πω!

ετσι ειναι το ζωη??????

και καλα η απογοητευση ειναι μεσα στο παιχνιδι

οπως θα διαπιστωσες καμια σχεση η εργασιακη πραγματικοτητα με την ακαδημαικη...

τι να σε γοητευσει δηλαδη? δεν καταλαβα.... το γραφειο τα ψεμματα οι μιζες η οι αλλοι που σκυλλοβαριουνται τη ζωη τους μεσα εκει και το εχουν κανει μικρο κουτσομπολοχωριο το γραφειο????

εσυ εισαι η δυσκολη κατα τα αλλα...χε χε! μη χε!


χα χα! ααααααααααααααααχ! ααααααααααααααχ λεω εγωωωωωωω!

Βέβαια, δεν σου κρύβω ότι δεν θα απέκλεια το γεγονός να είναι ο σύντροφός μου ένας από τους λόγους που είμαι σε αυτήν την κάτάσταση. Και εξηγούμαι.

Εκείνος είναι πολύ καλός επαγγελματίας. Έχει κάνει μεταπτυχιακά και είναι ένας εξαίρετος οικονομολόγος στο επάγγελμα (Είναι μεγαλύτερός μου). Αυτό μου δημιουργεί πάντα την αίσθηση ότι εγώ δεν θα πετύχω όπως εκείνος και ότι η δουλέιά μου δεν είναι κάτι που αγαπώ όπως εκείνος. Αθελά μου συγκρίνομαι όχι με εκίνον σαν άνθρωπο (και ούτε νιώθω ανταγωνισμό ή ζηλεια,ίσα ίσα νιώθω πολύ περίφανη και τον στηρίζω όταν το έχει ανάγκη). Δεν μπορώ να παραβλέψω όμως ότι εκείνος εξελίσσεατι ενώ εγώ παραμένω παιδί προσπαθώντας να βρω τί θέλω α΄ντί να κυνηγάω αυτό που θέλω.

Αυτό βέβαια με αγχώνει και για μένα και για το τί αντίκτυπο θα μπορούσε να έχει στη σχέση μας.

παντως μπραβο σου ρε κοπελια που σου στελνω μυνημα και απαντας

το θεωρω πολυ ευγενικο!!!:)


θεωρω αγενες αντιθετα να χολοσκαω να γραφω και να με γραφουνε!

οποτε σε ευχαριστω και γω :)

Quote:

---

Originally posted by girl_confused
Στα επαγγελματικά μου όμως δεν έχω σταθεί καθόλου τυχερή με τις επιλογές μου!

---

Δε στάθηκες τυχερή ή αδυνατείς να προσπαθήσεις όσο χρειάζεται?(σύμφωνα με την απάντησή σου στη ρισερτσερ)
Έχεις ξεκαθαρίσει τους στόχους σου?Που θα ήθελες να δουλέψεις,με ποιες συνθήκες κλπ?


ωραία πάντως που όλα καλά στην προσωπική σου ζωή και χαίρομαι που η αίσθησή μου έπεσε έξω:)

Researcher με έχεις αφήσει άφωνη ειλικρινά!

Δεν έχεις άδικο σε τίποτα από όσα λες, αλλά ξέρεις, η στάση μου αυτή είναι γενικά κατακριτέα από φίλους, συγγενείς, ακόμη και από τους γονείς μου, οι οποίοι κινδυνολογούν ακατάπαυστα κλπ κλπ!

Και αυτό που δεν ανέχομια με τίποτα είναι το βλέμμα μερικλων που με κοιτούν σαν πληγωμένο κουτάβι και αυτή η ξαφνική απαλότητα στη φωνη όταν ρωτουν: αποφάσισες για το θέμα της δουλειάς σου;

Αυτό δεν σου κρύβω ότι με τσακίζει!!!

Girl_confused δες και το δικό μου θέμα στο topic \"Κατάθλιψη ή απλά Βαρεμάρα? \"

περνάμε ακριβώς την ίδια φάση.

Arsi για να σου πω την αλήθεια ίσως αυτό να είναι ένα πό τα προβλήματά μου. Θα σου πω όμως ότι έχω ψάξει και έχω τρέξει (ίσως) όσο κανείς άλλος ασκούμενος (οκ έχω ακούσει ακόμα μία κοπέλα ότι έχει τα ίδια με μένα) γιατί είναι μία δουλειά την οποία αγαπώ να κάνω και η οποία δεν θέλω να πάει έτσι για πέταμα. Όμως, από κει και πέρα ίσως να μην θέλω καν αυτή τη δουλειά (σε τελική ανάλυση), δεν ξέρω ειλικρινά, γι΄αυτό και δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω....

Quote:

---

Originally posted by girl_confused
Βέβαια, δεν σου κρύβω ότι δεν θα απέκλεια το γεγονός να είναι ο σύντροφός μου ένας από τους λόγους που είμαι σε αυτήν την κάτάσταση. Και εξηγούμαι.

Εκείνος είναι πολύ καλός επαγγελματίας. Έχει κάνει μεταπτυχιακά και είναι ένας εξαίρετος οικονομολόγος στο επάγγελμα (Είναι μεγαλύτερός μου). Αυτό μου δημιουργεί πάντα την αίσθηση ότι εγώ δεν θα πετύχω όπως εκείνος και ότι η δουλέιά μου δεν είναι κάτι που αγαπώ όπως εκείνος. Αθελά μου συγκρίνομαι όχι με εκίνον σαν άνθρωπο (και ούτε νιώθω ανταγωνισμό ή ζηλεια,ίσα ίσα νιώθω πολύ περίφανη και τον στηρίζω όταν το έχει ανάγκη). Δεν μπορώ να παραβλέψω όμως ότι εκείνος εξελίσσεατι ενώ εγώ παραμένω παιδί προσπαθώντας να βρω τί θέλω α΄ντί να κυνηγάω αυτό που θέλω.

Αυτό βέβαια με αγχώνει και για μένα και για το τί αντίκτυπο θα μπορούσε να έχει στη σχέση μας.

---

Ωχ...τώρα το διάβασα αυτό....μπορεί να μην έπεσα και τόσο έξω τελικά....

Αχ βρε girl_confused ακόμα ένα μήνυμά σου που ενώ αφορά προσωπική σχέση η κύρια αναφορά γίνεται στα επαγγελματικά.

Σαν άνθρωπος τι όνειρα έχεις,πως περνάς με το σύντροφό σου,τους φίλους σου...αυτά εννοώ...όλα τα υπόλοιπα εκτός των επαγγελματικών..
Είναι σχετικά γεμάτη η ζωή σου?(βγάζοντας εντελώς εκτός τα επαγγελματικά θέματα)

εχεις βαλει πολλα στους ωμους σου αγαπητη μου!


να ανταπεξελθεις στον εσωτερικο ανταγωνισμο που νιωθεις με τον φιλο σου

(σκατα την κανουν την ψυχολογια οι συγκρισεις....και στο κατω κατω εσυ φταις που μολις ξεκινας και που δεν διαλεξες ενα τεχνοκρατικο επαγγελμα που αποφερει πιο αμεσα κερδη??? αιντε!)

να ικανοποιησεις τη μαμα και το μπαμπα που περιμενουν σαν πεινασμενα κουταβακια να καταφζαριστηθουν τη δικη σου επιτυχια και εξελιξη

(ποιος σας ειπε μωρε πως θελω να εξελιχθω μεσα σε μια μερα??? αντε καντε απο κει περα και αφηστε με στην ησυχια μου μην εξελιχθω σε ψυχιατρειο απο την πολλη την πιεση.....)

να προσαρμοστεις στην νεα σου ζωη σαν να ειναι το ευκολοτερο πραγμα στον κοσμο...λες και οι αλλαγες ειναι σαντουιτσ να το φας (μα κανεις δεν νοιαζεται για την ψυχουλα μας τελικα??? δεν καταλαβαινει κανεις πως ολα θελεουν το χρονο τους???ααααααα! να σκασω ειμαι!

να σ αρεσει κιολας ολο αυτο το νταβατζιλικι που ζεις και οι αλλοι να στο παιζουν εξυπνοι...
μμμ για να δουμε....εκανες τα κακα σου στο γιογιο???? μπραβο κοπελα μου μπαβο!


ακου κοπελιτσα μου δεν παλευεται ετσι!


λασκα γιατι αμα το δενεις πολυ το γαιδουρι θα πνιγει...

ενα ενα με τη σειρα


εισαι απολυτα δικαιολογημενη

εγω σου δινω αφεση αμαρτιων παντως διαδικτυακη...:)


τι να πω? το γαιδουρι δεν αντεχει αλλο να σηκωνει τετοιο βαρυ σαμαρι.... ελεος! ουφ!

Arsi & Researcher σας ευχαριστώ ειλικρινά για τις απαντήσεις.

Arsi, η ζωή μου γενικά είναι γεμάτη (χωρίς υπερβολή) δραστηριότητες θα μπορούσα να σου πω!

Ιστιοπλοϊα, κολύμβηση, ταξίδια στο εξωτερικό με την πρώτη ευκαιρία και πάει λέγοντας....

Επομένως, όπως καταλαβαίνεις επειδή μάλλον μέχρι τώρα η ζωή μου παραήταν εύκολη (για να μην λέμε και ψέμματα), τώρα που είδα τον πραγματικό κόσμο, έπεσα από το ροζ σύννεφο και χτύπησα (άσχημα!). Ωστόσο, υπάρχει μία δόση αλήθειας σε αυτό που λες. Τείνω (μάλλον υποσυνείδητα) και λόγω ανατροφής τέτοιας αν θες να ενώνω τα πάντα με τα επαγγελματικά. Και για να το γενικεύσω: με τον τομέα με τον οποίο δεν είμαι ικανοποιημένη.

Πιστεύω όμως ότι και η Researcher έχει απόλυτο δίκαιο στο τελευταίο μήνυμα: έχω φορτωθεί πολλά στους ώμους μου χωρίς να πρέπει. Κάτι οι φίλοι, κάτι οι γονείς, κάτι το περιβάλλον, προσπαθώ να μην τους απογοητεύσω και τελικά παραμελώ αυτό που θέλω και κάνω αυτό που θέλουν οι άλλοι. Λόγω ιδίως της θέσης (επαγγελματικής πάντα!) του πατέρα μου προσπάθησε να μου δώσει να καταλάβω (και δυστυχώς τα κατάφερε!) ότι η ζωή μας είναι ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ το επάγγελμά μας και τί θα πετύχουμε με αυτό, γιατί ο ίδιος είναι πολύ επιτυχημένος σε αυτόν τον τομέα. Νομίζω πως από αυτή τη σκιά πρέπει να ξεφύγω (και δεν ντρέπομαι να το κρύψω: μου είναι πολύ δύσκολο...)

Xristinio, ευχαριστώ για την απάντηση, ναι αντιμετωπίζουμε τα ίδια ζητήματα σχεδόν. Εγώ καταλήγω ότι η δουλειά μας είναι αυτή που δεν μας ταιριάζει. Ή που πρέπει να την αλλάξουμε ή που πρέπει να αλλάξει οτρόπος που τη βλέπουμε. Επιφυλλάσσομαι για περαιτέρω συζήτηση στο δικό σου θέμα

p.s προς Researcher: Μπήκες στον κόπο να ασχοληθείς (και εσύ και ο καθένας) με ένα πρόβλημα που δεν είναι καν δικό σου, ενός ανθρώπου που δεν ξέρεις πώς είναι η όψη του, αν αυτό δεν είναι άξιο ενός μηνύματος για απάντηση δεν ξέρω τι να πώ... Η ευγένεια εκφράζεται από μέρους σου, εγώ ευχαριστώ γιατί έτσι νιώθω, δεν ξέρεις πόσο με ανακουφίζουν τα όσα λες!