Δεν με αγάπησε ποτέ

Καλησπέρα σε όλους.Με λένε Κρυσταλλία και είμαι 38 ετών.
Έχω μια σχέση εδώ και 10 χρόνια.Τα πρώτα ήταν καλά δυστυχώς όμως από την τελευταια πενταετία θυμάμαι ελάχιστες χαρές και χιλιάδες πίκρες, προσβολές, καυγάδες, εντάσεις, χωρισμούς και επανασυνδέσεις.Την τελευταία πενταετία έπαψα να είμαι καλή γι\' αυτόν, τίποτα δεν έκανα καλά, σε τίποτα δεν ήμουν αξιόλογη. Η μαγερική μου χάλια, ο χαρακτήρας μου κακός, στα επαγγελματικά μου ασταθής, τα οικονομικά μου πενιχρά.Όσες φορές αναρωτήθηκα γιατί ήμασταν μαζί αφού είχε αυτή τη γνώμη για εμένα ήταν και οι φορές που αποφάσιζα να χωρίσουμε και οι φορές που εκείνος ικέτευε να μην το κάνω ή εκβίαζε ψυχολογικά με φράσεις \"εσύ φεύγεις\" ή \"εσύ θες να χωρισουμε\"!!!
Το θέμα είναι ότι αυτή τη στιγμή είμαι έγκυος στον 5ο μήνα.Προσπαθήσαμε να τα βρούμε για να φτιάξουμε έστω και τώρα μια αρμονική οικογένεια αλλά και πάλι τίποτα.Περίμενα τουλάχιστον να σεβαστεί την εγκυμοσύνη και να καλμάρει.Μάταια.Η επιθετικότητα η ασέβεια οι προσβολές η αδιαφορία ήταν σε εβδομαδιαία διάταξη.Σπάνια βγήκαμε από το σπίτι 2 φορές σε αυτούς τους 5 μήνες κι αυτές τις 2 φορές μου τις έβγαλε ξινές. Έφτασα σε σημείο σήμερα να λέω πως θέλω να πεθάνω και ειλικρινά αν είχα ένα όπλο μπροστά μου εκείνη τη στιγμή θα τίναζα τα μυαλά μου στον αέρα.Τόση απελπισία ένιωθα.
Μάζεψα τα πράγματα μου και έφυγα.5 μηνών έγκυος να σέρνω τη ζωή μου σε βαλίτσες.Δεν φιλοτιμήθηκε να προτείνει έστω να μείνει στη μάνα του μερικές ημέρες και να κάτσω εγώ σπίτι του μόνη μου να ηρεμήσω όχι.Προτίμησε να μην ξεβολευτεί και να με βλεπει έγκυο να σέρνω πράγματα.
Δεν με αγάπησες ποτέ σου.Το μόνο που ήθελες από εμένα ήταν τη σιγουριά μιας σχέσης, την σιγουριά ότι δεν θα σε απορρίψει μια νέα κατάκτηση, το βόλεμα ίσως και ένα παιδί. 10 χρόνια δεν καταδέχτηκες να με παντρευτείς.5 μήνες γνωρίζεις για την εγκυμοσύνη και δεν κίνησες καμια διαδικασία έστω τυπική.Σήμερα που κλαίγοντας σου έλεγα ότι μου κατέστρεψες τη ζωή, μου είπες να πάω στον διάολο.Το είπες σε εμένα τη μάνα του παιδιού σου. Σε εμένα που αντί να είμαι ξαπλωμένη και ήρεμη, περιφέρομαι στους δρόμους κλαμένη και με την κοιλιά στο στόμα.Εχθρός σου να ήμουν έτσι δεν θα μου φερόσουν.
Δεν ξέρω τί να κάνω με το παιδί μόνη μου.Έχω πελαγώσει.Μου ερχεται να αυτοκτονήσω.

Κρυσταλλια αποτι καταλαβαινω το μωρο δεν το θελατε κ οι δυο.Γιατι περιμενες να σεβαστει την εγκυμοσυνη σου κ σενα?Κατι τετοιο προυποθετει ωριμοτητα κ αυτος δεν διαθετει.
Θα φερεις στον κοσμο ενα παιδακι σε λιγους μηνες,πρεπει να εισαι ηρεμη.Εχεις φιλους,συγγενεις?Δουλευεις ?Εχεις ενα μερος να μεινεις ωστε να σκεφτεις την ολη κατασταση πιο ηρεμα?

εσυ, εφοσον επι 5 χρονια σου συμπεριφεροταν ασχημα, γιατι τον ανεχοσουν? γιατι περιμενεις απο αυτον να αλλαξει? γιατι δεν φευγεις?

Μαρία σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου. Περίμενα να σεβαστεί τουλάχιστον τη νέα ζωή μέσα μου που δεν κάνει να ταράζεται. Όσο ανώριμος κι αν είσαι παύεις να έχεις ανθρωπιά; Το παιδί μπορεί να ήρθε εκτός προγράμματος αλλά αν δεν το ήθελα υπήρχε \"λύση\". Δεν το κράτησα για να \"κρατήσω\" κι αυτόν, δεν είμαι της νοοτροπίας οτι με τα παιδια κρατας συντρόφους. Το κράτησα γιατί ήθελα ένα παιδί και ήμουν ετοιμη να παλέψω για τη σχέση μου ώστε και αυτό να ζήσει σε μια αρμονική οικογένεια.Δεν τα κατάφερα.
Ναι έχεις δίκαιο πρέπει να είμαι ήρεμη.Όσο εξαρτάται από εμένα προσπαθώ.Δυστυχώς μέχρι σήμερα υπήρξε ένα περιβάλλον που δεν βοηθούσε ιδιαίτερα.Ευτυχώς τώρα μένω προσωρινά στη μαμά μου, δεν τίθεται θέμα στέγης.Αλλά φοβάμαι το αύριο.Πώς θα τα καταφέρω μόνη με ένα παιδί; Πώς θα καταφέρω να τον ξεπεράσω που τον αγαπώ ακόμα μετά απο όλα αυτά;Πώς θα καταφέρω να τον ξεπεράσω όταν αναγκαστικά θα τον βλέπω για τα τυπικά;Τί θα πω στο παιδί μου για την οικογένεια που δεν του χάρισα;

Quote:

---

Originally posted by Lou!..
εσυ, εφοσον επι 5 χρονια σου συμπεριφεροταν ασχημα, γιατι τον ανεχοσουν? γιατι περιμενεις απο αυτον να αλλαξει? γιατι δεν φευγεις?

---

Γιατί σε αυτά τα 5 χρόνια υπήρχαν και καλές στιγμές λίγες βέβαια.Κι αντί για τις κακές που ήταν πολύ περισσοτερες σκεφτόμουν αυτές τις λίγες αλλά και όλες τις καλές που περάσαμε τον πρώτο καιρό και που πίστευα πως θα επιστρέψουν και θα πληθύνουν.Γιατί όλα αυτά τα χρόνια περίμενα να κοιμηθώ και να ξυπνήσω δίπλα σε αυτόν που γνωρισα κι ερωτεύτηκα.Περίμεα από αυτόν να αλλάξει γιατί τον αγαπούσα και πίστευα πως με αγαπάει κι αυτός.Κι οταν είδα πως δεν άλλαζε προσπάθησα να κάνω εγώ υπομονή αλλά τα ορια μου εξαντλήθηκαν.Έφυγα σήμερα.Δεν άντεξα άλλο να μετράω τις κουβέντες μου μην τυχόν και μαλώσουμε.

Quote:

---

Originally posted by Lou!..
εσυ, εφοσον επι 5 χρονια σου συμπεριφεροταν ασχημα, γιατι τον ανεχοσουν? γιατι περιμενεις απο αυτον να αλλαξει? γιατι δεν φευγεις?

---

μάλλον επειδή είναι έγκυος..

Quote:

---

Originally posted by janet

Quote:

---

Originally posted by Lou!..
εσυ, εφοσον επι 5 χρονια σου συμπεριφεροταν ασχημα, γιατι τον ανεχοσουν? γιατι περιμενεις απο αυτον να αλλαξει? γιατι δεν φευγεις?

---

μάλλον επειδή είναι έγκυος..

---

5 χρόνια είμαι έγκυος;;;Θα το ειχα χωνέψει το παιδί!:P
δεν ξέρω αν φαίνεται στο αρχικό μου κείμενο αλλά έχω φύγει.δεν με φρεναρει η εγκυμοσύνη.Οι φόβοι μου για το αύριο και τ αισθηματα μου με φρενάρουν.

γεια σου Κρυσταλλια

σου ευχομαι κατ αρχας μια ωραια και να τη χαρεις οσο μπορεις εγκυμοσυνη?

αληθεια σε χαροποιει που εισαι μητερα?


κατα δευτερον

δεν ειναι οτι δε σε αγαπησε (δικη μου γνωμη παντα)

αλλα κοιταξε τι γινεται ... οι αντρες ειναι λιγο πως να το πω καμια φορα καπως πιο ακατεργαστοι στο πως εκφραζουν τα συναισθηματα τους

ξερεις γιατι το λεω αυτο? επειδη το εχω μαθει απο τον πατερα μου

μερικες φορες τον εβλεπα και ελεγα Παναγια μου αυτος ειναι αραγε ο πατερας μας μες τη μαυριλα και την καταχνια την απαξιωση κτλ. ομως ο ιδιος ανθρωπος θα σφαζοταν να ξοδεψειο ολο του το μεροκαματο για τα παιδια του να μην τους λειψει τιποτα να τρεξει να σταθει να φερει να στιβει πορτοκαλαδες να φροντιζει

ετσι εβγαλα το συμπερασμα να μη βγαζουμε συμπερασματα απλα απο τετοιες εκφρασεις

επισης μηπως δεν ειναι κακος αλλα ψιλοκαταθλιπτικος? γενικα εχει ορεξη κινειται βοηθα χαμογελα?

υστερα απο δεκα χρονια σχεσης να ελθει παιδακια και να μη του καιγεται καρφι μηπως κατι δεν παει καλα ψυχολογικα?

τι γινεται????

κρυσταλλια καλησπερα
ευτυχως η δυστυχως, η εγκυμοσυνη σου ειναι τωρα προχωρημενη, οποτε ο δρομος ειναι μονοδρομος...
απο μια αποψη δεν εχεις ολες τις επιλογες μπροστα σου, απο μια αλλη ομως,δεν χρειαζεται να αντιμετωπισεις κανενα τραγικο διλλημμα.
ευτυχως το παιδι το θελεις....
ευτυχως εχεις στεγη κι αν καταλαβαινω και στηριξη απο την μητερα σου.
πολυ καλα ολα αυτα.
αυτα εχεις, με αυτα θα αγωνιστεις....
παρε οση στηριξη υλικη και ηθικη μπορεσεις απο γονεις και φιλους και κοιτα μπροστα.
γεννησε το παιδακι, κανε οτι καλυτερο μπορεσεις για τα οικονομικα σου κι αν δεν μπορεσεις μονη, μεινε στην μητερα σου μεχρι να μεγαλωσει το παιδι.
αυτα, ο,τι και να γινει...
απο και και περα, κανεις δεν αποκλειει οτι καποια στιγμη θα τα ξαναβρειτε με τον φιλο σου, ελπιζω σε υγιη βαση και οχι βεβιασμενα λογω του παιδιου..
το θετικο ειναι οτι δεν εισαι διατεθιμενη για οποιαδηποτε υποχωρηση και το απεδειξες φευγοντας σε αυτη την κατασταση.

καλο κουραγιο, σε καλο να σου βγει

Αχ researcher φλέβα χτύπησες.Δεν μπορώ να μπω σε λεπτομέρειες αλλά χτύπησες φλέβα.
Γενικά δεν ήμουν ποτέ άνθρωπος που ονειρευόταν γάμους και παιδιά.Ήθελα πάντα να κάνω οικογένεια με έναν άνθρωπο χωρις απαραίτητα το πανηγύρι και τη χαρτούρα και αν ερχόταν και ένα παιδί καλώς να ερχόταν αν όχι δεν καιγόμουν. Δεν ξέρω αν σε αυτό οφείλεται που δεν είμαι ιδιαίτερα θερμή με την εγκυμοσύνη ή αν οφείλεται στη σχέση με τον σύντροφο.
Ναι συμφωνώ.Οι αντρες είναι ακατέργαστοι αλλά όχι γαιδούρια. Ξέρεις πόσες φορές μου εχει πετάξει στα μούτρα τους ίδιους χαρακτηρισμούς;Γιατί ήθελε να είναι μαζί μου αφού η γνώμη που είχε για εμένα και την προσωπικότητα μου ήταν κάκιστη;Γιατί ότι και να ξεκινούσα ή να έκανα στη ζωή μου το απαξίωνε; Γιατί έφτανα στο σημείο να του κρύβω πράγματα της καθημερινότητας μου απο φοβο μη μου τα \"χτυπησει\" στο μέλλον με αποτέλεσμα να επικοινωνούμε λιγότερο; Τελικά το δικό του ακατέργαστο τί αποτελέσματα έφερε;
Δέχομαι ότι από τις εκφράσεις βγάζεις λιγότερα συμπεράσματα σε σχεση με τις πράξεις.Αλλά όταν ακούς τις ίδιες προσβολές είσαι άνθρωπος και πληγώνεσαι.Και μη νομίζεις οτι απο πράξεις ήταν καλυτερα.
Κακός δεν είναι είναι όμως πολύ ανασφαλής και εσωστρεφής.Έχει τεράστιο θέμα με την εικόνα του και με τους φίλους του μοιράζεται ελάχιστα απο την προσωπική του ζωη.Δεν βγαίνει ιδιαίτερα κλεινεται σπιτι με τις ωρες και ντρέπεται να πλησιασει το άλλο φύλο.Αντιθέτως εγώ μιλάω με τους πάντες είμαι πολλή κοινωνική και γνωρίζω κόσμο για πλάκα.Έχω πολύ λιγότερους φίλους αλλά γνωρίζουν τα πάντα για εμένα.Έχω κι εγώ ανασφάλειες αλλά είμαι πιο αυτοκαταστροφική δηλαδή δεν προβάλλω τις ανασφάλειες μου στους άλλους αλλά σε εμένα την ίδια.Γενικά είμαι ανοιχτός ανθρωπος εκείνος όχι.
Δεν ξέρω αν πάει καλά ψυχολογικά.Όταν τον πίεσα να δει ψυχολόγο πήγε 4,5 φορές και μου ειπε πως δεν υποφέρει απο καποια κατάθλιψη πως είναι καλά και πως και δεν χρειάζεται να ξαναπάει.
Μεταξύ μας όλοι μας λίγο πολύ έχουμε θέματα με τον εαυτό μας.Στην περίπτωση του πιστεύω πως το βασικότερο είναι οτι πια δεν αισθανεται το ιδιο για εμενα.Έχω να συγκρινω με την εποχή που εισέπραττα την αγάπη του γιατί την έδειχνε και την έδειχνε γιατί την ένιωθε.Τώρα που δεν την νιώθει είμαι κακιά αν με εννοείς!
Σε ευχαριστώ για τις ευχές να είσαι καλά :)

Quote:

---

Originally posted by Remedy
κρυσταλλια καλησπερα
ευτυχως η δυστυχως, η εγκυμοσυνη σου ειναι τωρα προχωρημενη, οποτε ο δρομος ειναι μονοδρομος...
απο μια αποψη δεν εχεις ολες τις επιλογες μπροστα σου, απο μια αλλη ομως,δεν χρειαζεται να αντιμετωπισεις κανενα τραγικο διλλημμα.
ευτυχως το παιδι το θελεις....
ευτυχως εχεις στεγη κι αν καταλαβαινω και στηριξη απο την μητερα σου.
πολυ καλα ολα αυτα.
αυτα εχεις, με αυτα θα αγωνιστεις....
παρε οση στηριξη υλικη και ηθικη μπορεσεις απο γονεις και φιλους και κοιτα μπροστα.
γεννησε το παιδακι, κανε οτι καλυτερο μπορεσεις για τα οικονομικα σου κι αν δεν μπορεσεις μονη, μεινε στην μητερα σου μεχρι να μεγαλωσει το παιδι.
αυτα, ο,τι και να γινει...
απο και και περα, κανεις δεν αποκλειει οτι καποια στιγμη θα τα ξαναβρειτε με τον φιλο σου, ελπιζω σε υγιη βαση και οχι βεβιασμενα λογω του παιδιου..
το θετικο ειναι οτι δεν εισαι διατεθιμενη για οποιαδηποτε υποχωρηση και το απεδειξες φευγοντας σε αυτη την κατασταση.

καλο κουραγιο, σε καλο να σου βγει

---

Έχεις δίκαιο.Ευτυχώς έχω όπλα στα χέρια μου.Θα μπορούσα να ήμουν άστεγη αυτή τη στιγμή και να αναγκαζόμουν να ανεχτώ μια κατάσταση.Νιώθω όμως τελείως απογοητευμένη.Στα 38 μου χρόνια να υπάρχει η προοπτική να πρέπει να μείνω με τη μητέρα μου. Στα 38 μου χρόνια να γίνομαι μητέρα και αντί να είμαι χαρούμενη να είμαι σκ...τά.Να σκέφτομαι οτι στο μαιευτηριο ολα τα μωρά θα εχουν μπαμπάδες και το δικό μου επισκέπτη.Να γυρίσω από το μαιευτήριο και να το θηλάζω χωρίς τη παρουσία του πατέρα του δίπλα.Ο άνθρωπος που θα έπρεπε να είναι στο πλάι το δικό μου και του παιδιού μου να λείπει από το πλάνο και να μην υπάρχει κανείς να μοιραστεί μαζί μας στιγμές που δεν θα ξαναρθουν.Είναι τώρα ζωή αυτή;

Κρυσταλλία ίσως είναι λίγο ασταθής και ίσως και καταθλιπτικός. Πάντως εγώ τα βλέπω κάπως αισιόδοξα, με την έννοια ότι σίγουρα θα τον κολακέψει να γίνει μπαμπάς και άν δε σε ήθελε δε θα σε κράταγε όταν του έλεγες για χωρισμό. Σίγουρα έχει άλυτα προσωπικά ζητήματ, αλλά ένα παιδάκι θα τον συνεφέρει αρκετά (ελπίζω), ιδίως αν ασχοληθεί με αυτό, διότι θα αποτελέσει την έξοδο απο τον εαυτό του και τα συσσωρευμένα άλυτα ψυχολογικά του θέματα. Ακόμα όμως και άν γίνεις μια ανύπαντρη μητέρα, πλέον είναι σύνηθες και στο κάτω κάτω το΄θέλεις το παιδάκι. Μην ξανακούσω λοιπόν για αυτοκτονίες, διότι θα στις βρέξω :)

εχεις δικιο κρυσταλλια, ειναι δυσαρεστα ολα αυτα που αναφερεις, αλλα δεν μπορουμε να τα εχουμε ολα οταν δεν εχουμε φροντισει γι αυτα ετσι δεν ειναι?
το παιδι προεκυψε, ενω η σχεση ειχε προβλημα...η το εριχνες, η το κρατουσες με τις τωρινες συνθηκες.
το κρατησες.
συμφωνω,δεν φαινεται ειδυλλιακη η κατασταση και δεν θα την ηθελαν ουτε θα την αντεχαν πολλες.
δεν ξερεις ομως και πως θα εξελιχθει η κατασταση στο μελλον..ισως ο ερχομος του παιδιου σας κανει αν οχι να ξανασμιξετε, να συνεργαστειτε ωστε να εχετε καποιες κοινες χαρουμενες στιγμες που θα βοηθησουν στο μεγαλωμα και στην ισορροπια του.
αν ο πρωην σου δεν ειναι εντελως βλημμα,ουτε γι αυτον θα ειναι ευκολο να μεγαλωνει καπου το παιδι του χωρις αυτον...ισως τα δει διαφορετικα, κι ισως ανακαλεσει και καποια απο την απαξιωση που σου εδειχνε τωρα που ειδε ποσο δυσκολη κατασταση ετοιμαζεσαι να φερεις εις περας μονη σου....

Κρυσταλλια ευτυχως εχεις ενα σπιτι να μεινεις.Μην σκεφτεσαι το μελλον αυτη τη στιγμη,φροντισε τωρα μονο τον εαυτο σου κ το μωρακι σου.Ομως μην εχεις ενοχες γιατι δεν τον αλλαξες [κανεις δεν αλλαζει αν δεν το θελει]κ γιατι δεν εκανες μια αρμονικη οικογενεια γιατι δεν εξαρταται μονο απο σενα.Εσυ προσπαθησες κ ανεχτηκες αρκετα ,ισως παραπανω αποτι επρεπε.
Ρωτας γιατι ηθελε να ειναι μαζι σου.Μα γιατι μπορουσε να σε μειωνει κ να σε προσβαλλει οποτε ηθελε .
Τι εννοεις οτι εχεις κ εσυ ανασφαλειες αλλα εισαι πιο αυτοκαταστροφικη?

Quote:

---

Originally posted by koulh
Μαρία σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου. Περίμενα να σεβαστεί τουλάχιστον τη νέα ζωή μέσα μου που δεν κάνει να ταράζεται. Όσο ανώριμος κι αν είσαι παύεις να έχεις ανθρωπιά; Το παιδί μπορεί να ήρθε εκτός προγράμματος αλλά αν δεν το ήθελα υπήρχε \"λύση\". Δεν το κράτησα για να \"κρατήσω\" κι αυτόν, δεν είμαι της νοοτροπίας οτι με τα παιδια κρατας συντρόφους. Το κράτησα γιατί ήθελα ένα παιδί και ήμουν ετοιμη να παλέψω για τη σχέση μου ώστε και αυτό να ζήσει σε μια αρμονική οικογένεια.Δεν τα κατάφερα.
Ναι έχεις δίκαιο πρέπει να είμαι ήρεμη.Όσο εξαρτάται από εμένα προσπαθώ.Δυστυχώς μέχρι σήμερα υπήρξε ένα περιβάλλον που δεν βοηθούσε ιδιαίτερα.Ευτυχώς τώρα μένω προσωρινά στη μαμά μου, δεν τίθεται θέμα στέγης.Αλλά φοβάμαι το αύριο.Πώς θα τα καταφέρω μόνη με ένα παιδί; Πώς θα καταφέρω να τον ξεπεράσω που τον αγαπώ ακόμα μετά απο όλα αυτά;Πώς θα καταφέρω να τον ξεπεράσω όταν αναγκαστικά θα τον βλέπω για τα τυπικά;Τί θα πω στο παιδί μου για την οικογένεια που δεν του χάρισα;

---