ΟΙ ΠΡΟΟΔΟΣ ΜΟΥ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΡΕΣ.....
Καλησπερα σας, ειμαι ακομα ''διακοπες'' στο εξοχικο μου, το αγορι μ τελικα δν εκανε οτι υποσχεθηκε κ λογω υποχρεωσεων πηγε αγγλια για μια δουλεια κ αντι για 1 βδομ που θα καθοταν εκατσε 2 κ τελικα ΠΕΡΑΣΕ το καλοκαιρι κ περασαμε μαζι ΜΟΝΟ 2 βδομ!ξεχειλησε το ποτηρι κ φυσικα τον χωρισα...κ φυσικα γνωρισα καποιον αλλον, ο οποιος μ φαινεται υπεροχος ομορφος κλπ κλπ, αλλα μετα απο λιγες μερες εχει αρχισει να μ την δινει κ αυτος, επειδη αρχιζουν να με πιανουν παλι διαφορες ''εντυπωσεις''.δν ξερω αν ισχυουν η οχι κ αυτο ειναι βασανιστηκο κ εχω κ την μανα μ να με πιπιλαει επειδη αφησα τον αλλον κ μ λεει ποιον θα βρω να με αντεξει στην κατασταση μου....
δν δινω δεκαρα βεβαια, αλλα μια μικρη φωνουλα στο πισω μερος του μυαλου μ με ρωταει ''κ αν τελικα οντως μεινεις μονη για παντα?''
τεσπα, το θεμα ειναι οτι μεσα σε ολες τις ξαφνικες αλλαγες, προστεθηκε στο σκηνικο κ βρογχιτιδα που επαθα.μαζι με την βρογχιτιδα ΚΙ ΑΛΛΑ φαρμακα στην συλλογη μου. προσπαθω να το δω θετικα κ αυτο...
οι γονεις μ ειναι 2 βδομ εδω μαζι μ εχει αδεια κ ο μπαμπας, ε κ φυσικο ειναι να μν εχουμε συνιθησει τοσο καιρο ο ενας με τον αλλον οσο αναφορα την συμβιωση ε και αρχισαμε να τρωγομαστε ολοι μεταξυ μας, δεν μενω καθολου σπιτι ειναι ψυχοφθορο,καταθλιπτικο κ οδυνηρο. παλι με κανουνε να νιωθω βαρος πετοντας την καραμελα μετα απο καθε παρατηρηση που μ λενε ''εμεις ολο για σενα τρεχουμε κ αυτο ειναι το ευχαριστω!''. προσπαθω λοιπον να δω θετικα κ αυτο....
σημερα το πρωι ομως, ξυπνισα κ βγαινοντας στον κηπο ενα κωλοπαιδο απο διπλα (που μεχρι χτες εβρισκα χαριτωμενο μωρακι) αρχισε να τσιριζει χειροτερα κ απο κορνα πυροσβεστικου, μαλλον γιατι το θεωρουσε αστειο, αλλα εμενα μ εκατσε στο κεφαλι σαν κεραυνος κ την ακουσα για τα καλα.......χτηπισε κοκκινο το νευρο μ σαν ταυρος....οσο ακουγα το μωρο τοσο τσιτωνα , μπαινω μες στο σπιτι να σ ο πατερας μ να μ λεει κατι πικαριστικο κ να τσιτωνω ακομα πιο πολυ , πιο διπλα τσακωνοταν η μανα μ με την μικρη κ να σ παλι το μωρο απ εξω..........
1α φαντασιωθηκα να αρπαζω το μωρο απ το κεφαλι κ να του το χωσω στο γρασιδι μπας κ σκασει το βλαμμενο που πηγαινα να παιξω μαζι του κ φοβοτανε κιολας,
2 φαντασιωθηκα ενα κοντρολ που με ενα κουμπι 8α εσκαγαν ολοι κ θα μιλουσα μονο εγω
και τελος ενα κουμπιθ να εξαφανιζε εμενα γτ ημουν ετοιμη να εκραγω....
κρατηθηκα κρατηθηκα δεν αντεξα αρχισα να φωναζω να τσακωνομαι πεταξα και κατι στον τοιχο (μια πιατελα), ε εκει τρομαξανε λιγο τους ειπα τα γνωστα ''σας μισω μ εχετε φαει τη ζωη ποσο ακομα σχεδον 25 πηγα κλπ κλπ'' κ μετα σηκωθηκα κ εφυγα κρυφτικα καπου πηρα να καπνισω, ενιωθα τον καπνο σαν καρφι στο λαιμο λογω κ της βρογχιτιδας, κ προσπαθουσα να ηρεμισω....αλλα ολα κανανε ριπλει μεσα στο μυαλο μ που στιγμη δν σταματουσε να στροφαρει κ μες στην ενταση το κλαμα αναψοκοκκινισα οργιστηκα παραμιλησα οσα ειχα να πω αγανακτησα αναθεματισα για οσα επρεπε να πω και δεν ειπα τσαντιστικα κ αλλο κ αλλο να σου ξανα το μωρο να τσιριζει ενα σκυλι να γαυγιζει και μπαμ.........
εδωσα 4 γερες γροθιες στο ιδιο μου το κεφαλι....
παιδια....χρειαζομαι καποιον να μ μιλησει.......να με παρηγορησει, εστω κ ψεματα
