δεν νιωθω πλεον τιποτα φιλικο για την κολλητη μου

με την κολλητη μου ειμαστε φιλες εδω και 5 χρονια...εχουμε περασει πολλα μαζι...ειμασταν πολυ δεμενες...φετος ομως κατι αλλαξε μεσα μου...εδω και μηνες δεν νιωθω πια τιποτα φιλικο....ισως να αλλαξαμε και να μην ταιριζουμε πια...δεν ξερω...ολλους αυτους τους μηνες εχω εξετασει καθε πιθανη αιτια....ισως να υπαρχει λιγο το θεμα οτι ολλοι πχ οι καθηγητες αισθανονται μεγαλο θαυμασμο με το οτι στα 17 της ειναι τοσο ψαγμενη...αλλα μονο εγω ξερω τι ειναι πραγματικα....ομως σε ολλες τις καταστροφικες βλακειες που εχει κανει εγω ημουν εκει για να την σωσω...αυτη ποτε δεν νοιαστηκε για εμενα....παντα τα δικα της προβληματα ελυνα,παντα αυτα που εγω κανω ειναι λιγα μπροστα σε αυτα που κανει εκεινη....παντα το δικο μου μυαλο θα ειναι μικροτερο απο το δικο της...αλλα εγω καταφερα μονη μου να βγω απο την καταθλιψη που με εκανε να αυτοτραυματιζομαι....αυτη ηθελε δεκανικια για να τα καταφερει..δεν αισθανομαι κατωτερη της...ξερω τι ειμαι....αλλα εχω κουραστει να δινω και να μην περνω τιπτοτα,να την θεοποιουν χωρις να την ξερουν πραγματικα...δεν μου αρεσει αυτο αλλα ανθρωπος ειμαι....δεν μου αρεσει η αδικια...δεν ζητησα ποτε να μου δινουν μονο....
ομως πως να της τα πω ολα αυτα?δεν μου αρεσει να λυπαμαι τους αλλους ουτε να με λυπουντε αλλα εχουμε περασει τοσα μαζι...και ρε γαμωτο ειναι του χαρακτηρα μου να βοηθαω τους αλλους...ειναι αδυναμη,δεν μπορω λοιπον να την πληγωσω

εχεισ σκεφτει τι πιθανοτητα εκεινη που θαυμαζουν οι αλλοι γιατι δεν τι ξερουν να θαυμαζει εσενα την καλη τησ φιλη που ειναι καλυτερη απο αυτη δεν θυμαμαι πωσ ενιωθα στα 17 αλλα αυτο που βλεπεισ εσυ για θαυμασμο ειναι απλα αποδοχη αυτη η αποδοχη συμβαινει και σε σενα αλλα εσυ δεν τι βλεπεισ χωρισ να θελω να σου κανω το γιατρο αυτα ειναι καταθλιπτικα καταλοιπα δηλαδη μπορει να εχει φυγει το πολυ αλλα παντα κατι μενει που μπορει να το εχεισ και για παντα να ενσωματωθει στην προσωπικοτητα σου και γι αυτο και να παθαινεισ καταθλιψη αν θεωρησουμε οτι αυτα πανε πακετο με χαμηλη αυτοεκτιμηση σου ειναι λιγο δυσκολο να δεισ οτι και σενα σε αποδεχονται οι αλλοι και μαλιστα καποιοι ενθουσιαζονται κι ολασ μπορει επειδη εισαι σε φαση που τα βλεπεισ ολα θαμπα να μην το αντιλαμβανεσαι στο βαθμο που γινεται αλλα να το υποτιμασ και αντιθετα να υπερτιμασ την αποδοχη που απολαμβανει η φιλη σου καθε ανθρωποσ ειναι διαφορετικοσ και απολαμβανει διαφορετικησ αποδοχησ αν εσυ εισαι πιο ομορφη η πιο τσαχπινα απο την φιλη σου τα ιδια ακριβωσ να λετε εσυ θα τυγχανεισ μεγαλυτερησ αποδοχησ

εμενα δεν με ενδιαφερει να πω κατι για τον εαυτο μου χωρις να ρωτησουν....αυτο το θεωρω επιδειξιομανια....δεν με νοιαζει να αποδειξω στους αλλους κατι...οποιος ενδιαφερεται να μαθει για εμενα εδω ειμαι ας με ρωτησει....αυτης της αποψης ειμαι...κανονικα δεν θα επρεπε να εκνευριζομαι γιατι θα μπορουσα να κανω κι εγω οτι κανει αλλα δεν θα ημουν εγω αν το εκανα....το πιστευεις οτι 5 χρονια δεν ειχαμε τσακωθει ποτε?πως γινεται?φετος ομως ενα ψεμα της ειπε καποιος πολυ καλος της φιλος για εμενα και το πιστεψε....εκεινη την ημερα ενιωσα πως η εμπιστοσυνη της σε εμενα δεν υπηρχε....οσο για την καταθλιψη παντα υπαρχουν περιοδοι που πεφτω....οπως και τωρα....και ολλοι οι προοδοι που εχω κανει με τον εαυτο μου χανονται....ομως ποτε εδω και 5 χρονια δεν με βοηθησε....στα 15 μου χαραζα τα ποδια μου....ενιωθα πονο και ηθελα να φυγει...αυτα δυστυχως δεν μπορουσε να μην τα δει...ποτε δεν γυρισε να μου πει ενα : χρυσα γιατι το κανεις αυτο? \'η χρυσα μην κανεις κακο στον εαυτο σου....οι ανθρωποι μαθαμε,κυριως στις δυσκολες στιγμες,να εχουμε συντροφια...κι οσα βιβλια κι αν εχω διαβασει που να λενε πως ολα αυτα ειναι του μυαλου κλπ εγω θελω να αισθανομαι καποιον διπλα μου....εστω κι αν την βοηθεια που θα μου προσφερει δεν θα την δεχτω(με τα χρονια εμαθα μονη μου να παλευω και χωρις να το θελω κλεινομαι παρολο που αναζητω την βοηθεια των αλλων)

σου περασε απο το μυαλο, οτι η φιλη σου μπορει να φερεται ετσι γιατι εσυ εχεις κρατησει για τον εαυτο σου τον ρολο της δυνατης, της αυταρκους, της βοηθου, της καθοδηγητριας?
ισως με την σταση σου της δινεις την εικονα οτι δεν χρειαζεσαι βοηθεια, κι αν χρειαζεσαι, δεν θα στρεφοσουν σε αυτην για βοηθεια, μιας και εινια φανερο απο την σχεση σας, οτι την θεωρεις αδυναμη και χρηζουσα της δικης σου βοηθειας.
της συζητας τους προβληματισμους σου και τις ελλειψεις σου η παιζεις τον ρολο του στηριγματος μονο?
δεν ρωτησε για τα χαρακωμενα ποδια σου. εσυ της ειπες κατι? μπορει να εδινες το σημα οτι δεν θες να σου ανακατευεται κανεις.
δοκιμασες να της μιλησεις ειλικρινα, οχι για τα παραπονα σου απο αυτην,μιας και αυτο οντως θα την στεναχωρουσε, αλλα ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΘΕΜΑΤΑ????της μιλησες και προσπερασε?
αν οχι, δεν νομιζεις οτι μια φιλια αξιζει μια τετοια προσπαθεια?
(ολος,ολη, ολο, ολα=παντα με ενα -λ, δεν ειναι σαν το \"πολλα\")

χαχαχαχα...κλασσικο λαθος που οσες φορες και να μου το διωρθωσουν δεν λεω να το μαθω...δεν βοηθαει και αυτη η χρηση των greeklish...

ομολογω πως δεν ειμαι απο τους ανθρωπους που θα συζητησει πολυ ευκολα το προβλημα του...καποιος θα πει οτι \"οκ και τι θες οι αλλοι να μυρισουν τα νυχια τους?\"τοτε ομως πραγματικα το ζητουσα...ισως να μην της ειπα τη μαγικη λεξη \"βοηθεια\"...αλλα οταν λες δεν ειμαι καλα πρεπει να πεις κατι παρα πανω απο αυτο?
συζηταμε για τους προβληματισμους μας...ναι εχω πει κι εγω τους δικους μου...φυσικα οχι πανω στο θεμα...αλλα παντα θα πει ενα \"ναι σε καταλαβαινω κι εγω....μπλα μπλα...\"θα καταληξουμε να μιλαμε παλι γι αυτην...αυτο δεν θα σε εκανε να μειωνεις σιγα σιγα τους δικους σου προβληματισμους στις συζητησεις και να ακους μονο?τι να το κανω το να μιλαω στον τοιχο?εχω τοιχο και σπιτι μου!με κουρασαι αυτο...κι οσο για τον ρολο της δυνατης ναι οι περισσοτεροι αυτο νομιζουν για εμενα...οπως και η γονεις μου...οκ ειμαι δυνατη αλλα οχι ρομποτ...ειμαι ανθρωπος με σαρκα...δεν ειμαι ενα πετρινο ομοιωμα...

Quote:

---

Originally posted by xrisaki
....

ομολογω πως δεν ειμαι απο τους ανθρωπους που θα συζητησει πολυ ευκολα το προβλημα του...καποιος θα πει οτι \"οκ και τι θες οι αλλοι να μυρισουν τα νυχια τους?\"τοτε ομως πραγματικα το ζητουσα...ισως να μην της ειπα τη μαγικη λεξη \"βοηθεια\"...αλλα οταν λες δεν ειμαι καλα πρεπει να πεις κατι παρα πανω απο αυτο?
.....

---

λοιπον, οχι, δεν νομιζω οτι επρεπε να της πεις κατι παραπανω απο αυτο ουτε να πεις την συγκεκριμενη λεξη.....
εφοσον εδειξες οτι εχεις προβλημα θα επρεπε εκεινη να ενδιαφερθει...
ξερεις...
πολλες φορες στις φιλιες, συμβαινει να καλυπτει ο ενας τελειως διαφορετικες αναγκες στον αλλο απ οτι καλυπτει στον ιδιο η φιλια τους...
για παραδειγμα, ειχα δυο γνωστες, που η μια επασχε απο το συνδρομο της \"πριγκιπισας\" (δικη μου επινοηση, δεν προκειται για ασθενεια). αυτη λοιπον επεδιωκε να εχει ανθρωπους γυρω της για φιλους που τους μετετρεπε σε παρατρεχαμενους....
οπως ακριβως στο λεω......προσπαθουσε να τους αγγαρευει, να τους κανει να ασχολουνται με τις αναγκες της, πρακτικες και ψυχικες και γενικα το μελημα της ηταν να ειναι το κεντρο του φιλικου της κυκλου.εδειχνε κι αυτη βεβαια την ευνοια της με επαινους και γλυκυτητα. αρκει να υπηρχε παντα το παραπανω μοτιβο βεβαια.....
η πιο κολλητη της φιλη, ηταν ενας ΠΟΛΥ δοτικος ανθρωπος, που χαιροταν με την προσφορα και εφτανε σε επιπεδο νταντεματος κυριολεκτικα! την λατρευε και εν ολιγοις την ...υπηρετουσε....
αυτη η δευτερη ουτε χαζη ηταν ουτε υπολοιποταν σε αξια..το αντιθετο θα ελεγα. πολυ οξυδερκης και αξιολογη...
ειχε ομως παρα τον καλο της χαρακτηρα εναν υπογειο εγωισμο που δεν την αφηνε να δειχνει τις αδυναμιες της στους φιλους της....σπανιο να μιλησει για τα προσωπικα της προβληματα, οχι απο κρυψινοια, απο κατι μεταξυ υπερηφανειας και αυταρκειας...της αρεσε να ζει στην σκια....
αυτη η φιλια πηγαινε πολυ καλα γιατι καμια απο τις δυο δεν ενοιωσε την αναγκη να αλλαξει στρατοπεδο...ειναι μεχρι σημερα δεμενες και ορκιζονται στην δυνατη τους φιλια...

με ολη αυτη τη διηγηση θελω να σου πω, οτι αντιθετως με το παραπανω παραδειγμα, σε αλλους ανθρωπους συμβαινει να αλλαζουν αναγκες, προβληματα και αιτηματα απο τους αλλους κατα την διαρκεια της ζωης τους....
ισως λοιπον η δικη σας φιλια να ξεκινησε στο πλαισιο που μας εξηγησες..του να βοηθας και να στηριζεις παντα εσυ, γιατι δεν ειχες μεχρι τοτε προβληματα, η γιατι μεχρι καποια στιγμη δεν ειχες διαθεση να παρεις βοηθεια...
οταν ομως αλλαξαν τα πραγματα στην ζωη σου και θαθελες κι εσυ την φιλη σου να ενδιαφερθει, αυτη ηταν εκει που την αφησες...
βολεμενη στην θεση της βοηθουμενης....

αν ετσι εγινε, αν ξεκινησε αλλιως η κατασταση κι αλλαξε προσφατα και οι δυο δικιο εχετε, αλλα τι να το κανεις το δικιο που εσυ τωρα καταπιεζεσαι????
η γνωμη μου ειναι οτι τιποτε δεν σε υποχρεωνει να συνεχιζεις μια φιλια που νοιωθεις πλεον οτι σε απομυζα ενω χρειαζεσαι και να παρεις...
μπορεις βεβαια αντι να εξαφανιστεις , να κανεις μια προσπαθεια να της τα εξηγησεις ολα αυτα, κι αν ειστε πραγματικες φιλες, κατι θα καταλαβει και ισως αλλαξουν τα πραγματα....

θα συμφωνησω με την ρεμεντυ και θα στο πω πιο απλα σε ολεσ τισ σχεσεισ φιλικεσ ερωτικεσ γονεικεσ κλπ οπωσ τον μαθεισ τον αλλον ειναι κι αν αλλαξεισ με τον καιρο οπωσ εμαθε να ξεμαθει σιγα σιγα ομωσ με τεχνη κατα τα αλλα να σου πω τα κλασσικα καλωσ ηλθεσ στον κοσμο οπου καταλαβαινεισ οτι ο καθενασ ειναι μονοσ του και δε μετρανε ουτε φιλιεσ ουτε γονεισ κανεισ δε μπορει να κανει τιποτα καλυτερα απο σενα για σενα ετσι ειναι ποναει οταν το καταλαβαινεισ και γω μεγαλοσ το καταλαβα αλλα αυτο ειναι .οι ξενοι λενε να εισαι ιντιβιτζουαλ δηλαδη να εισαι σαν την παραγραφο μονη τησ βγαζει νοημα αλλα ειναι κομματι του κειμενου δηλαδη αν ολοι χαθουν απο την ζωη σου να μπορεισ να ζησεισ βεβαια αυτοι το μαθαινουν απο μικροι και το συστημα τουσ και οι πρακτικεσ τουσ τουσ προετοιμαζουν αλλα εδω ελλαδα λογω υπερπροστατευτικησ οικογενειασ μασ κακοφαινονται ολα αυτα

δεν ειχα ποτε την πεποιθηση πως οι αλλοι θα με βοηθησουν να ζησω....ειμαι 17,5 αυτη τη στιγμη και το μονο που θελω ειναι να ανεξαρτητοποιηθω...θα μου πειτε ολα τα παιδια της ηλικιας μου αυτο θελουν...θα κανετε λαθος ομως αν το πειτε...μεσα σε μια ταξη μονο,19 ατομων ειμαι η μονη που κυνηγαω την επαρχια...ολοι θελουν την ασφαλεια του σπιτιου τους και το ταγμενο αμαξι...απο μικρη η γονεις μου με εμαθαν να στηριζομαι στον εαυτο μου...αλλα ως ανθρωπος θα θελα να ειχα συνοδιπορους...

Remedy δεν μου περνα καν απο το μυαλο να το συζητησω μαζι της...ειμαι συγουρη πως θα μου πει οκ αφου αισθανεσαι ετσι ας σταματησουμε...παιζει να βαλει και τα κλαματα... ειναι ανθρωπος που θελει να τα εχει με ολους καλα...την βριζεις και λεει καλα οκ αφου αυτο νομιζεις...νομιζω οτι τον χρονο μου θα χασω...και δεν μου παει να την πληγωσω τοσο...γιατι δεν ειναι πως εχει καποιον/α αλλο/η φιλο/η που μπορει να στηριχτει πανω του/της...το ξερω οτι εχει μονο εμενα...εγω δεν φοβαμαι να μεινω μονη...καποια στιγμη θα το ξεπερασω...εξαλλου εχω μια πολυ καλη φιλη που με εχει στηριξει σε αυτο και με καταλαβαινει...το μονο μας προβλημα ειμαι πως δεν ταιριαζουν τα ενδιαφεροντα μας...μηπως δεν το τελειωνω γιατι νιωθω ασφαλεια σε αυτη τη φιλια?(να σημειωσω οτι μεχρι την 1η γυμνασιου που την γνωρισα και κολλησαμε εγω δεν ειχα ποτε κολλητες φιλες...παντα κατι γινοταν και χαλουσε \'η δεν με ηθελαν)