Printable View
Άλλο ένα καλοκαίρι χαμένο. Θάνατος των προσδοκιών μου, μοναξιά και συναίσθημα εγκατάλειψης, φόβος ότι έτσι είναι η ζωή μου και έτσι θα συνεχίζει να είναι. Δεν είναι τυχαίο πως όσες φορές επισκέφθηκα κάποιον ειδικό, καλοκαίρι ήταν...
Μόνο σε μένα συμβαίνει αυτό??
Γιατί σκέφτεσαι τόσο απαισιόδοξα;
Μήπως δεν έχεις φίλους για να περάσεις μαζί τους ευχάριστα το καλοκαίρι; ή κάποιο άλλο πρόβλημα...
Πέρασα καιγω στο παρελθόν παρόμοιες καταστάσεις. Το πρόβλημα με μένα ήταν έλλειψη φιλίας, άνθρωποι να με αποδέχονται , να με προσκαλούν να γλεντίσω μαζί τους , να πάμε στην παραλία ή ταξίδι. ΄Ενοιωθα φοβερή πλήξη, ένα τεράστιο κενό στο χρόνο μου, μελαγχολία, ξεσπούσα.
Τα τελευταία δυο χρόνια έχει περιοριστεί αυτή η κατάσταση. Έχω κάποιες παρέες να βγω μαζί τους, περνώ αρκετά καλήτερα, έχω βρει τόπους να συχνάζω.
Μήπως πρέπει να κάνεις προσπάθειες, να πιαστείς από κάποιες ευκαιρίες να συσχτιστείς με κάποιους, να κάνεις φιλίες; αυτό σίγουρα βοηθά καθώς και κάποιες δραστηριότητες που σε γεμίζουν.
δεν συμβαίνει μόνο σε σένα συμβαίνει και σε μένα αν σε παρηγορεί αυτό....
Όλοι μου οι φίλοι έχουν πάρει το δρόμο τους.Γάμοι , παιδιά...
Εμένα πια δε μου προκαλεί ευχαρίστησ τίποτα.
Είμαι τρομοκρατημένος
--ενταξει ρε συ savant ,,, χαλαρωσε λιγο ,δεν εισαι ο μονος ,διαβασε λιγο και τους αλλους εδω μεσα ,,,,________________________________μην απελπιζεσαι , και τα φθινοπωρα ωραια ειναι και οι χειμωνες και οι ανοιξες ,,,αρκει να μαθεις να τις ζεις και συ ωραια ,,,και μετα.... καλοκαιρια θα ρθουν κι αλλα πολλα ,,,εσυ θα σαι ετοιμος να τα ζησεις ? η θα κλαις γι αυτα που περασανε ?
{{{δεν συμβαίνει μόνο σε σένα συμβαίνει και σε μένα αν σε παρηγορεί αυτό.... }}}_
janet και σε μενα συμβαινει ,,,,αν αυτο σε παρηγορει !!!!!!!!!!!! :) :)
Κι όμως, πάντα για αυτά που περνάγανε έκλαιγα. Δε μπορώ να ζήσω στο σήμερα...Quote:
Originally posted by path
{{{δεν συμβαίνει μόνο σε σένα συμβαίνει και σε μένα αν σε παρηγορεί αυτό.... }}}_
janet και σε μενα συμβαινει ,,,,αν αυτο σε παρηγορει !!!!!!!!!!!! :) :)
Μακάρι να εχανα μονο το καλοκαιρι μου...
Συγχαρητήρια arsus χαίρομαι πολύ όταν ακούω ανθρώπους με τέτοια δύναμη, που όλοι μας χρειαζόμαστε.......Quote:
Originally posted by arsus
Πλεον ζω με τα παραθυρα ανοιχτα,απλετο φως,βγαινω καθε μερα,οποιο κ αν ειναι το τιμημα αλλα παω μπορει να ειναι επωδυνο αλλα καποια στιγμη θα ξεχαστει,οσο το πας κοντρα τοσο θα συνιθησεις και στο τελος θα το ξεχασεις,δωσε μια ευκαιρια στον εαυτο σου,πιστευω το αξιζεις οπως ολοι μας εδω μεσα.
στα 15 το μονο που ηθελα ηταν να φυγει ο πονος...ενιωθα τοσο σκατα με τον εαυτο μου,τοσο μονη...δεν με ενοιαζε τιποτα..τα ειχα παρατησει ολα...αυτοτραυματιζομουν για να μην νιωθω τον εσωτερικο πονο...και μετα πονουσα περισσοτερο οταν εβλεπα τα σημαδια...γιατι μου θυμιζαν τον λογο για τον οποιο τα εκανα...τωρα ειμαι 17,5...και ειμαι καλα(αν και μερικες φορες ξανα πεφτω για διαστηματα...κυριως τα καλοκαιρια οπως εσυ)δεν πηγα σε ειδικο...οι γονεις μου δεν ειχαν παρει χαμπαρι...και ουτε ηθελα...ομως εκει στο σκοταδι υπαρχει παντα μια αχτιδα φωτος...αρκει να θες να την δεις....συμφωνω απολυτα με arsus....οσα λεει ειναι αληθινα και οχι αδυνατα!
Aκριβώς.....Quote:
Originally posted by xrisaki
ομως εκει στο σκοταδι υπαρχει παντα μια αχτιδα φωτος...αρκει να θες να την δεις....συμφωνω απολυτα με arsus....οσα λεει ειναι αληθινα και οχι αδυνατα!
Κι όμως ανέμελα δε μπορώ αν ζήσω. Πχ δεν ησυχάζω αν δε πάρω εκδίκηση από όλους εκείνους που με γέμισαν σκουπίδια.
Συμφωνώ μαζί σου.Quote:
Originally posted by arsus
Το οτι με παινει το παραλογο(φοβιες) κ εσας,το ξερουμε ολοι.Αλλα δε πρεπει να μαθουμε να ζουμε με αυτο,μπορουμε να το προσπερασουμε εστω κ αν χρειαστει το τιμημα.Βαλε στοχους,βρες καποιο κινητρο ξεκινα καπως γινε πιο ανεμελος κ οχι τοσο δεδομενοσ στο φοβο σου και στη μελαγχολια(αυτα πανε μαζι).Ψαξε τη λεξη κλειδι μεσα σου που θα σε κανει να νιωσεις να ξςεκινησεις να αλλαξεις.Μη ξεχνας τα χαπια απλως σε στανιαρουν αλλα δε σε βοηθουνε να κανεις το μπαμ,την αλλαγη,πρπει κ μονος σου να βοηθησεις τη σκεψη σου.Πλεον ζω με τα παραθυρα ανοιχτα,απλετο φως,βγαινω καθε μερα,οποιο κ αν ειναι το τιμημα αλλα παω μπορει να ειναι επωδυνο αλλα καποια στιγμη θα ξεχαστει,οσο το πας κοντρα τοσο θα συνιθησεις και στο τελος θα το ξεχασεις,δωσε μια ευκαιρια στον εαυτο σου,πιστευω το αξιζεις οπως ολοι μας εδω μεσα.
Δεν υπάρχει αλλος τρόπος να προσπεράσουμε ότι μας καθηλώνει. Θέλει πολλή θέληση και όπως σωστά λες στην πορεία υπάρχει και τίμημα και το επώδυνο το οποίο όμως πρέπει να δεχτούμε σαν μέρος στον αγώνα. Σωστά παραλληλίζεις τη φοβία με το παράλογο.
Υπάρχει η λέξη κλειδί είναι για μέτα το τρίπτυχο:
ΥΠΕΡΒΑΣΗ - ΕΚΘΕΣΗ ΣΕ ΟΤΙ ΦΟΒΙΖΕΙ - ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ (ότι και αν σημαίνει διεκδίκηση) και να συνοδεύονται από αισιοδοξία. Η αυτοπεποίθηση - αυτοεκτίμηση έρχονται μέσα από το τρύπτυχο άμα αυτό μπει σε εφαρμογή όσο δύσκολο κι αν φαντάζει. Από εμένα προσωπικά μετά από κάθε υπέρβαση (άσχετα από το τελικό αποτέλσμα) ακολουθεί ένα συναίσθημα έντονης χαράς. Αυτό το τελευταίο να έχουμε στο νου μας εκεί που φοβόμαστε, που δεν αποφασίζουμε ή αποφεύγουμε.
Εμένα μου έχουν στοιχήσει πάρα πολλά τα προβλήματα αυτά, έχω χάσει αμέτρητες ευκαιρίες σε όλους τους τομείς της ζωής μου....
Και ποιοι ήταν αυτοί αν επιτρέπεται;Και τι είδους σκουπίδια σε γέμισαν;Ας υποθέσουμε επίσης πως τους εκδικείσαι.Αυτό θα έχει κάποια επίδραση πάνω στα σκουπίδια που κουβαλάς ή θα συνεχίσουν λες να σε βαραίνουν;Quote:
Originally posted by savant
Κι όμως ανέμελα δε μπορώ αν ζήσω. Πχ δεν ησυχάζω αν δε πάρω εκδίκηση από όλους εκείνους που με γέμισαν σκουπίδια.
Έχεις σκεφτεί να αναζητήσεις τρόπους να τα ξεφορτωθείς;
Πίστεψέ με είναι η μεγαλύτερη παγίδα. Με μαθηματική ακρίβεια θα φτάσει μια μέρα που θα μετανιώσεις για το χρόνο που έχασες δηλητηριάζοντας την ψυχή σου για πράγματα που αφενός δεν αλλάζουν, αφετέρου θα μπορούσαν απλώς να σε κάνουν σοφότερο σαν άνθρωπο και όχι να γεμίζουν την καρδιά σου πόνο και θλίψη.Quote:
Originally posted by savant
Κι όμως ανέμελα δε μπορώ αν ζήσω. Πχ δεν ησυχάζω αν δε πάρω εκδίκηση από όλους εκείνους που με γέμισαν σκουπίδια.