Kι εγώ κατάθλιψη ?

Είναι στιγμές που κάθομαι και αναρωτιέμαι..γιατί με φέρανε σε αυτόν τον κόσμο;Αν ήξερα ότι θα είναι έτσι θα προτιμούσα να μη γεννιόμουν...Ή θα προτιμούσα να έδινα τη ζωή μου σε κάποιον που ήταν ευτυχισμένος,μα αρρώστησε.

Οι γονείς μου δεν έδειχναν ποτέ καμιά αγάπη,σαν βάρος με αντιμετώπιζαν.Στο σπίτι όλο γκρίνια,καυγάδες.Φίλους αληθινούς δεν έκανα γιατί πάντοτε φοβόμουν να μιλήσω μήπως πω κάτι άσχημο και με παρεξηγήσουν και με κάνουν πέρα.Τελείωσε και μια σχέση/όπως έγραψα σε άλλο ποστ/.Πάντα μόνη ήμουν συμπεραίνω..Αφέθηκα τελείως και από θέμα εμφάνισης.Η εξεταστική πλησιάζει μα δε μου κάνει κέφι να διαβάσω..Κι ας λάτρευα τη σχολή μου.

Γενικά,νιώθω ο πιο απαίσιος άνθρωπος..Πως όλοι με μισούν,ή πως είμαι όπως είπα βάρος.Κουράστηκα...Τη μία τρώω σαν λαίμαργη,την άλλη περνάνε μέρες χωρίς φαγητό..Ούτε ζωντάνια,ούτε τίποτα.Και όλο συμβαίνουν αναποδιές.

Μόνη,η χείριστη όλων,μίζερη και κατσούφα...Τι μου την έδωσε ο Θεός τη ζωή απορώ....

Ελένη να σε ρωτήσω κάτι?
Από το άλλο θέμα έσβησες το αρχικο σου ποστ, ή κάνω κάτι λάθος?

Σε ρώτησα γιατί πήγα να το διαβάσω μήπως βγάλω καμιά άκρη από αυτά που γράφεις τώρα...:)
Είσαι σίγουρη πως όλο αυτό το μαύρο πέπλο που νιώθεις να σε τυλίγει δεν είναι αποτέλεσμα του χωρισμού σου?

Πάντα το ένιωθα αλλά ο χωρισμός επιδείνωσε πιστεύω την κατάσταση μου.Βασικά.διάβαζα το ποστ της mesmerize και μέχρι ένα σημείο ήταν σαν να το έγραφα εγώ.Ίδια σχέση μόνο που σε μένα φερόταν και κακοποιητικά και σε κάποιους καυγάδες,αλλά και όταν ήταν να χωρίσουμε

Ελένη
Καταλαβαίνω ότι περνάς δύσκολη περίοδο, και γω είμαι σε περίεργη φάση, μερικές φορές δεν έχω όρεξη ούτε να σηκωθώ από το κρεβάτι, νιώθω εξάντληση μόνο και μόνο στη σκέψη να διαβάσω και δυσκολεύομαι να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου....
Σκέψου όμως ότι είναι κάτι προσωρινό ότι στην ουσία ξέρεις τι πρέπει να κάνεις για να διορθώσεις όσα δεν σου αρέσουν στη ζωή σου, απλά το αναβάλλεις για λίγο...
Δεν είναι κακό να δίνουμε λίγο χρόνο στον εαυτό μας όταν τον χρειάζεται...
Αλλά έχε υπόψιν ότι όσο πιο γρήγορα αναλλάβεις δράση, τόσο πιο γρήγορα θα αρχίσουν όλα να μπαινουν σε σειρα!
Στο χέρι σου είναι λοιπόν να κάνεις την αρχή... Και στη συνέχεια... Όλα θα προχωρήσουν , ακόμα και αν κάθε βήμα γίνεται βασανιστικά αργα...
Στο κάτω κάτω, κάποια στιγμή θα φτάσουμε εκεί που θέλουμε... Σωστά? ;) (Αυτά τα λέω για να τα ακούω και γω, όχι μόνο εσύ :Ρ)

Υ.Γ.: Πιστεύω ότι και μόνο που μοιράζεσαι τις σκέψεις σου, όσο μαύρες και αν είναι, είναι μια καλή αρχή... Επόμενο βήμα? Ίσως μια βόλτα στον ήλιο... :)

Καλησπέρα σε όλους. Μόλις σήμερα έκανα την εγγραφή μου και συγχωρέστε με αν κάνω κάποια λάθη πλοήγησης στο χώρο. Δεν είμαι καθόλου καλή με τα ηλεκτρονικά. Αυτή είναι η πρώτη μου καταχώρηση και θα ήθελα να εκφράσω τα παρακάτω:

Η δουλειά μου (σεναριογράφος) με αναγκάζει να περνάω ατέλειωτες ώρες μπροστά σε έναν Η\\Υ με αποτέλεσμα να κλείνομαι στον εαυτό μου όλο και περισσότερο. Δεν πετάω την σκούφια μου να βγω έξω από το σπίτι, ενώ κατά βάση είμαι ιδιαίτερα επικοινωνιακός τύπος. Μιλάω στο τηλέφωνο ατέλειωτες ώρες και αρνούμαι να κάνω την δουλειά μου. Τον τελευταίο καιρό το κακό έχει παραγίνει! Οι προθεσμίες λήγουν σε γνώση μου, τα έξοδα τρέχουν κι εγώ παρουσιάζω μια ακατανόητη άρνηση! Φοβάμαι ότι παρουσιάζω συμπτώματα κατάθλιψης.
Από την άλλη, με όσα έχω διαβάσει δεν ταιριάζουν και ακριβώς τα συμπτώματα μου. Δεν ξέρω γιατί έχασα την όρεξη για δουλειά και πολύ περισσότερο γιατί δεν μπορώ να αντιδράσω στις συνέπιες που ξέρω ότι θα υποστώ. Και είναι αρκετά σοβαρές!