Δεν ξέρω αν έχω κατάθλιψη...Κάποια γνώμη;

Printable View

28-08-2010, 18:36
katiakiss

Δεν ξέρω αν έχω κατάθλιψη...Κάποια γνώμη;

Καλησπέρα σε όλους. Μόλις σήμερα έκανα την εγγραφή μου και συγχωρέστε με αν κάνω κάποια λάθη πλοήγησης στο χώρο. Δεν είμαι καθόλου καλή με τα ηλεκτρονικά. Αυτή είναι η πρώτη μου καταχώρηση και θα ήθελα να εκφράσω τα παρακάτω:

Η δουλειά μου (σεναριογράφος) με αναγκάζει να περνάω ατέλειωτες ώρες μπροστά σε έναν Η\Υ με αποτέλεσμα να κλείνομαι στον εαυτό μου όλο και περισσότερο. Δεν πετάω την σκούφια μου να βγω έξω από το σπίτι, ενώ κατά βάση είμαι ιδιαίτερα επικοινωνιακός τύπος. Μιλάω στο τηλέφωνο ατέλειωτες ώρες και αρνούμαι να κάνω την δουλειά μου. Τον τελευταίο καιρό το κακό έχει παραγίνει! Οι προθεσμίες λήγουν σε γνώση μου, τα έξοδα τρέχουν κι εγώ παρουσιάζω μια ακατανόητη άρνηση! Φοβάμαι ότι παρουσιάζω συμπτώματα κατάθλιψης.
Από την άλλη, με όσα έχω διαβάσει δεν ταιριάζουν και ακριβώς τα συμπτώματα μου. Δεν ξέρω γιατί έχασα την όρεξη για δουλειά και πολύ περισσότερο γιατί δεν μπορώ να αντιδράσω στις συνέπιες που ξέρω ότι θα υποστώ. Και είναι αρκετά σοβαρές!
28-08-2010, 22:10
Nolita

Καλησπέρα katiakiss,

Σου εχει περασεί η σκέψη οτι αυτη τη στιγμη δεν σε γεμιζει καθολου η δουλειά σου κ πολυ περισσοτερο ισως γιατι εχεις προθεσμίες που σε πνίγουν?
Η τεχνη ειναι έκφραση ειναι κατι που καποιες στιγμες της ζωής μας εχουμε εμπνεύση και διαθεση για δημιουργία κ αλλες που απορουμε πως δημιουργησαμε εμεις ενα μεγάλο αποτέλεσμα τέχνης. Οταν αναγκάζεσαι και πιεζεσαι να κανεις κατι που εσυ θελεις ελευθερια χρονου γι\'άυτο, συνηθως αντιδρας με την αρνηση. Ψαχνεις υποκαταστατα και δικαιολογιες για να το αποφυγεις και κανεις πραγματα τοσο light και ασήμαντα για να μην χρειάζεται να σκεφτεις και να πιεστεις καθόλου.
Ισως και να απορεις για το ποσο ανουσια πραγματα μπορει να κανεις ,αλλα σκεψου οτι δεν σου προκαλουν κανενα σχεδον συναίσθημα. Και ακόμη περισσοτερο αρνητικό συναίσθημα.
Προσπαθησε για 2-3 μερες να ξεχασεις οτι εχεις υποχρέωση να κανεις κ κανε μονο πραγματα που σε γεμιζουν. Μη σκεφτεις ουτε στιγμη αυτα που πρεπει να κανεις. Ετσι θα ανακτήσεις δυνάμεις και αν εισαι ανθρωπος που αναλαμβάνει ευθύνες θα επιστρέψεις και θα τα αντιμετωπισεις με πιο θετικό αποτέλεσμα.
Πιστευω οτι απλά δεν αντέχεις την πίεση που ασκείς εσύ η ίδια στον εαυτό σου, γιατι θέλεις
να εισαι σωστή απέναντι σε όλα.. Χρειάζεσαι λίγο χρόνο για σένα...
;)
28-08-2010, 22:28
katiakiss

Quote:

Originally posted by Nolita
Καλησπέρα katiakiss,

Σου εχει περασεί η σκέψη οτι αυτη τη στιγμη δεν σε γεμιζει καθολου η δουλειά σου κ πολυ περισσοτερο ισως γιατι εχεις προθεσμίες που σε πνίγουν?
Η τεχνη ειναι έκφραση ειναι κατι που καποιες στιγμες της ζωής μας εχουμε εμπνεύση και διαθεση για δημιουργία κ αλλες που απορουμε πως δημιουργησαμε εμεις ενα μεγάλο αποτέλεσμα τέχνης. Οταν αναγκάζεσαι και πιεζεσαι να κανεις κατι που εσυ θελεις ελευθερια χρονου γι\'άυτο, συνηθως αντιδρας με την αρνηση. Ψαχνεις υποκαταστατα και δικαιολογιες για να το αποφυγεις και κανεις πραγματα τοσο light και ασήμαντα για να μην χρειάζεται να σκεφτεις και να πιεστεις καθόλου.
Ισως και να απορεις για το ποσο ανουσια πραγματα μπορει να κανεις ,αλλα σκεψου οτι δεν σου προκαλουν κανενα σχεδον συναίσθημα. Και ακόμη περισσοτερο αρνητικό συναίσθημα.
Προσπαθησε για 2-3 μερες να ξεχασεις οτι εχεις υποχρέωση να κανεις κ κανε μονο πραγματα που σε γεμιζουν. Μη σκεφτεις ουτε στιγμη αυτα που πρεπει να κανεις. Ετσι θα ανακτήσεις δυνάμεις και αν εισαι ανθρωπος που αναλαμβάνει ευθύνες θα επιστρέψεις και θα τα αντιμετωπισεις με πιο θετικό αποτέλεσμα.
Πιστευω οτι απλά δεν αντέχεις την πίεση που ασκείς εσύ η ίδια στον εαυτό σου, γιατι θέλεις
να εισαι σωστή απέναντι σε όλα.. Χρειάζεσαι λίγο χρόνο για σένα...
;)

Μάλλον ήρθε η σειρά μου να δακρύσω. Έχεις τόσο δίκιο… Είναι και τα προσωπικά μου σκατά! Έτσι ακριβώς είναι. Έχω την δύναμη να σηκωθώ και κάτι με κρατάει πίσω. Νιώθω απίστευτη ψυχική κούραση.
Ώρες-ώρες σκέφτομαι ότι θέλω μια αγκαλιά (όχι απαραίτητα ερωτική) να πάω να πέσω μέσα και να κλαίω σαν παιδί!
Ούτε οι επαγγελματικές επιτυχίες με συγκινούν, ούτε τα λεφτά, ούτε η δόξα. Τίποτα!
Ξέρω ότι θα μου περάσει. Έχω πιεστεί πολύ. Γράφω και μια ταινία που δεν την γουστάρω καθόλου… Ας τα!
Σε ευχαριστώ πολύ. Μου έκανες ήδη καλό.
28-08-2010, 22:48
Nolita

Στους αλλους μπορουμε να δουμε πιο σωστα τα πραγματα... ;-) Οταν ερχεται η δικη μας η ώρα αναβαλλουμε την αντιμετωπιση με τον καθρεφτη γιατι δεν θελουμε να πιεστουμε και να κουρασουμε κι αλλο τον εαυτο μας. :-)
Οτι δεν μας αφορα αμεσα δεν μας κουραζει γι\'αυτο και αναζηταμε να κανει καποιος αλλος αυτη τη δουλεια αντι για εμας. Και τελικα είναι και πολύ καλύτερο και βοηθάει κ πολύ περισσότερο.
Ολοι προτιμούμε να εχουμε επιτυχει να εχουμε ομορφες ανθρώπινες σχέσεις απλα λίγοι το παραδεχόμαστε. Καταλαβαίνω απόλυτα την ανάγκη σου οπως επίσης και την αισθηση που σου αφήνει όλο αυτο.
Θελω να πιστεύω οτι εχεις αληθινούς ανθρωπους γυρώ σου και που σε νοιαζονται πραγματικά κ οχι φαινομενικά ή για οσο αντέχουν. Αν ισχύει θα σε βοηθησει ακομη και να παρεις μια τέτοια φίλη τηλέφωνο κ να της ζητησεις να ερθει να κλαψεις στην αγκαλιά της ώρες μεχρι να εξαντληθείς και να ηρεμήσεις.
28-08-2010, 23:00
katiakiss

Quote:

Originally posted by Nolita
Στους αλλους μπορουμε να δουμε πιο σωστα τα πραγματα... ;-) Οταν ερχεται η δικη μας η ώρα αναβαλλουμε την αντιμετωπιση με τον καθρεφτη γιατι δεν θελουμε να πιεστουμε και να κουρασουμε κι αλλο τον εαυτο μας. :-)
Οτι δεν μας αφορα αμεσα δεν μας κουραζει γι\'αυτο και αναζηταμε να κανει καποιος αλλος αυτη τη δουλεια αντι για εμας. Και τελικα είναι και πολύ καλύτερο και βοηθάει κ πολύ περισσότερο.
Ολοι προτιμούμε να εχουμε επιτυχει να εχουμε ομορφες ανθρώπινες σχέσεις απλα λίγοι το παραδεχόμαστε. Καταλαβαίνω απόλυτα την ανάγκη σου οπως επίσης και την αισθηση που σου αφήνει όλο αυτο.
Θελω να πιστεύω οτι εχεις αληθινούς ανθρωπους γυρώ σου και που σε νοιαζονται πραγματικά κ οχι φαινομενικά ή για οσο αντέχουν. Αν ισχύει θα σε βοηθησει ακομη και να παρεις μια τέτοια φίλη τηλέφωνο κ να της ζητησεις να ερθει να κλαψεις στην αγκαλιά της ώρες μεχρι να εξαντληθείς και να ηρεμήσεις.

Βλέπεις πόσο εύκολο είναι να το λες εσύ σε μένα κι εγώ σε σένα;
Πραγματικά είναι έτσι. Και φυσικά έχω ανθρώπους που με αγαπούν και με νοιάζονται. Το ίδιο κι εσύ. Έρχονται όμως στιγμές που διαλέγουμε την αυτοβύθιση με έναν σχεδόν μαζοχιστικό τρόπο. Δεν μεγάλωσα εύκολα κι εγώ… Είχα κι εγώ τις οικογενειακές μου περιπέτειες και δύσκολα χρόνια στην παιδική μου ηλικία.
Τον τελευταίο καιρό συνηθίζω να λέω ότι έχω κουραστεί και εννοώ ψυχολογικά. Μεγάλη κούραση σου λέω! Κούραση χρόνων! Γι’ αυτό φοβήθηκα για σένα. Είσαι 23 και είμαι 37. Έχω περάσει από αυτή την ηλικία και όχι με απλές και βατές καταστάσεις. Οι μεγάλες ευθύνες από τα 18 σου (που μένεις μόνη) δεν είναι ότι καλύτερο. Ωστόσο νιώθω ότι είσαι δυνατή! Κι εγώ είμαι δυνατή.
Θα την βρούμε την άκρη μας μικρή μου. Αυτό είναι σίγουρο.
Πες μου κάτι. Εφιάλτες βλέπεις; Δεν μιλώ για δράκους. Κάτι σαν ενύπνιους τρόμους. Στην ηλικία σου είχα. Στα 25 τους νίκησα. Είχαν να κάνουν με τις πολλές ευθύνες. (είχα χάσει τον πατέρα μου στα 18).
28-08-2010, 23:48
Nolita

Το τελευταιο διαστημα ναι... Καθε φορα που ειμαι σε αυτη την κατασταση βλεπω τρομακτικα ονειρα. Πολλες φορες ξυπναω και το εχω ζησει.. Πολυ ασχημα ονειρα που περιλαμβανουν τον πατερα μου τον Αλλον..
Ωστοσο γενικα τετοιες μερες επιλεγω να βυθιζομαι στον υπνο για να μην ανιμετωπισω την πραγματικοτητα. Η βλεπω κ ονειρα φυσιολογικα οποτε και θελω να κοιμαμαι για να ονειρευομαι συνέχεια.
Την αυτοβυθιση που ανεφερες την επιλεγω γιατι δεν θεωρω οτι τα ατομα που ειναι γυρω μου μπορουν η θελουν να με στηριξουν σε τετοιο βαθμο.
Μετα απο χρονια, που απο μικρη σχεδον παλευα την καταθλιψη, πριν 1.5 χρονο δεν αντεξα αλλο να το πολεμαω μονη και πηγα σε ψυχολογο. Με βοηθησε. Οταν εφτασα σε ενα σημειο που πονεσε πολυ την αφησα. Μετα απο αυτο καποια στιγμη βιωσε κ η ψυχολογος μου μια κριση πανικου που με επιασε. Μετα απο αυτο και τωρα που την αναζηταω γιατι αισθανομαι εντονα την αναγκη να παω εκει δεν μου απανταει κ δεν βρισκω διεξοδο.
Ζεις μονη αυτη τη στιγμη?
28-08-2010, 23:57
Χάιντι

Εδώ δεν μπορούμε να κάνουμε καμμία διάγνωση!!
30-08-2010, 01:01
Nolita

Καλησπέρα! Ελπίζω σήμερα να αισθάνεσαι καλύτερα.. Θα χαρώ σύντομα να διαβάσω νέα σου.
Εγώ είμαι πολύ καλύτερα κ σίγουρα ένα μεγάλο μέρος ευθύνης σε αυτό φέρεις εσύ!
:) :)
31-08-2010, 02:45
katiakiss

Quote:

Originally posted by Nolita
Το τελευταιο διαστημα ναι... Καθε φορα που ειμαι σε αυτη την κατασταση βλεπω τρομακτικα ονειρα. Πολλες φορες ξυπναω και το εχω ζησει.. Πολυ ασχημα ονειρα που περιλαμβανουν τον πατερα μου τον Αλλον..
Ωστοσο γενικα τετοιες μερες επιλεγω να βυθιζομαι στον υπνο για να μην ανιμετωπισω την πραγματικοτητα. Η βλεπω κ ονειρα φυσιολογικα οποτε και θελω να κοιμαμαι για να ονειρευομαι συνέχεια.
Την αυτοβυθιση που ανεφερες την επιλεγω γιατι δεν θεωρω οτι τα ατομα που ειναι γυρω μου μπορουν η θελουν να με στηριξουν σε τετοιο βαθμο.
Μετα απο χρονια, που απο μικρη σχεδον παλευα την καταθλιψη, πριν 1.5 χρονο δεν αντεξα αλλο να το πολεμαω μονη και πηγα σε ψυχολογο. Με βοηθησε. Οταν εφτασα σε ενα σημειο που πονεσε πολυ την αφησα. Μετα απο αυτο καποια στιγμη βιωσε κ η ψυχολογος μου μια κριση πανικου που με επιασε. Μετα απο αυτο και τωρα που την αναζηταω γιατι αισθανομαι εντονα την αναγκη να παω εκει δεν μου απανταει κ δεν βρισκω διεξοδο.
Ζεις μονη αυτη τη στιγμη?

Γεια σου κοριτσάκι μου!

Την προηγούμενη φορά χάθηκα απότομα γιατί έχω πρόβλημα με την σύνδεσή μου και διακόπηκε απότομα. Μέχρι να δούμε την θα γίνει με το θέμα στην γειτονιά μου, η επαφή μας δεν θα είναι απόλυτα συνεπής.
Κακώς! Πολύ κακώς άφησες την ψυχανάλυση στο σημείο που σε πονούσε. Την άφησες την στιγμή που θα θεραπευόσουν. Κρίμα.
Όσο για μένα… Ναι, είμαι καλύτερα. Σ’ ευχαριστώ για την υποστήριξή σου εκείνη την δύσκολη μέρα. Χαίρομαι που κι εσύ βοηθήθηκες. Αυτή η ψυχική κατάσταση θέλει κάθε μέρα να θυμάσαι να την αντιμετωπίζεις και να μην την αφήνεις να σε φοβίζει. (το λέω και για μένα!)
Έχω πέσει με τα μούτρα στη δουλειά και κάτι γίνεται. (κάτι! … Όχι όλα…)
Όσα είπαμε (εκείνα τα 1,2,3,4,5) να τα σκέφτεσαι και να τα απαντάς στον εαυτό σου κάθε μέρα!
Κρίσεις πανικού; Χμ! Το φαντάστηκα. Αν αυτή την εποχή δεν μπορείς να αρχίσεις ξανά τις συνεδρίες σου, που θα ήταν το καλύτερο, τότε έχω μια συμβουλή να σου δώσω.
Προσπάθησε να γκρεμίσεις τα σύμβολα μέσα σου. Προσπάθησε να σταματήσεις να κυνηγάς, έξω από σένα, τον άνθρωπο εκείνο που θα σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια. Προσπάθησε να καταλάβεις ότι μόνο εσύ είσαι για σένα και αν εσύ λείπεις από σένα, τότε αρχίζουν τα προβλήματα.
Δεν προσπαθώ με κανένα τρόπο να σου κάνω την έξυπνη. Σου καταθέτω καταστάσεις που βίωσα πολλά χρόνια πριν από σένα. Τα ισχυρά πρότυπα που λογικά κυνηγάς (λόγω τις σχέσης σου με τον πατέρα) δεν θα τα βρεις πουθενά εκεί έξω! Κυνήγα την ισχυρή αυτάρκεια. Αγκάλιασε και περίθαλψε τον εαυτό σου.
Απομάκρυνε τις ενοχές και πες στον εαυτό σου ότι, ότι έκανες μέχρι τώρα, το έκανες γιατί έτσι ένιωθες. Έτσι έπρεπε, αυτό μπορούσες. Από δω και μπρος αρχίζει κάτι άλλο!
Ζεις μόνη σου από τα 18! Υποστηρίζεις άλλους… Ξέρεις τι σου γίνεται… Συγχωρείς… Κατανοείς… Αντιδράς… Μπράβο σου κοριτσάκι μου! Κοίτα πόσα πολλά πράγματα καταφέρνεις καλά!
Είσαι πιο δυνατή από την δύναμη που ψάχνεις έξω σου. Είσαι!

Όσο για την ερώτηση, ναι, μένω μόνη. Σχεδόν 3 χρόνια από τότε που χώρισα με τον προηγούμενο σύντροφό μου. Το ότι μένω μόνη, είναι μια χαρά όμως! Απλώς «φρόντισα» να ερωτευτώ τον λάθος άνθρωπο. Ας τα να πάνε! Τώρα πάει και αυτό… Ευτυχώς πέρασε.

ΥΓ: Αν δεν έχεις νέα μου σύντομα, να ξέρεις ότι έχω τεχνικά προβλήματα ή ότι έχω τρελαθεί στη δουλειά, μπας και προλάβω!
31-08-2010, 03:15
curtains

Quote:

Originally posted by katiakiss

Προσπάθησε να γκρεμίσεις τα σύμβολα μέσα σου. Προσπάθησε να σταματήσεις να κυνηγάς, έξω από σένα, τον άνθρωπο εκείνο που θα σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια. Προσπάθησε να καταλάβεις ότι μόνο εσύ είσαι για σένα και αν εσύ λείπεις από σένα, τότε αρχίζουν τα προβλήματα.

Πολυ αληθινο και ουσιαστικο αυτο katiakiss,
απλα δυστυχως ειναι καπως πιο δυσκολο για τους ανθρωπους που υποφερουν κι ο πονος τους κανει να νιωθουν λιγοτερο στερεοι και πιο ανασφαλεις. Ειναι η αληθεια ομως, που δεν πρεπει να αγνοουμε και πρεπει να προσπαθουμε γι αυτην.
31-08-2010, 03:33
katiakiss

Quote:

Originally posted by curtains

Quote:

Originally posted by katiakiss

Προσπάθησε να γκρεμίσεις τα σύμβολα μέσα σου. Προσπάθησε να σταματήσεις να κυνηγάς, έξω από σένα, τον άνθρωπο εκείνο που θα σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια. Προσπάθησε να καταλάβεις ότι μόνο εσύ είσαι για σένα και αν εσύ λείπεις από σένα, τότε αρχίζουν τα προβλήματα.

Πολυ αληθινο και ουσιαστικο αυτο katiakiss,
απλα δυστυχως ειναι καπως πιο δυσκολο για τους ανθρωπους που υποφερουν κι ο πονος τους κανει να νιωθουν λιγοτερο στερεοι και πιο ανασφαλεις. Ειναι η αληθεια ομως, που δεν πρεπει να αγνοουμε και πρεπει να προσπαθουμε γι αυτην.

Σίγουρα είναι δύσκολο και πίστεψέ με, διαβάζοντας τα όσα γράφουν τα μέλη αυτής της κοινότητας, σκέφτηκα ότι δεν δικαιούμαι να έχω παράπονα.
Ωστόσο καταλαβαίνω βαθιά όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες και είμαι από τους ανθρώπους που υποστηρίζουν ότι το βάρος μιας κατάστασης μετριέται από το μέγεθος της πλάτης που το σηκώνει.
Η τρωτότητα του ψυχισμού δεν είναι εύκολο και αστείο πράγμα. Έχω γευτεί κι εγώ πολλές κακές στιγμές ψυχικής τρωτότητας.
31-08-2010, 03:43
curtains

Ακριβως αυτο :)
02-09-2010, 00:54
Nolita

Χαίρομαι παρα πολυ που είσαι καλύτερα... Και θέλω να πιστεύ οτι είσαι ακόμα! :-)
Απλά μην ζορίσεις πολύ τον εαυτό σου με αναγκαστικά πράγματα, πιστεύω οτι κουράζουν κ δεν βοηθάνε και τόσο τελικά.
Εκανές τιποτα άλλο εκτός απο την δουλεία? Αν δεν σε ενοχλεί θα μπορούσες να μου πείς
τι ήταν αυτό που σε έκανε να πείς οτι ηταν ο λάθος άνθρωπος?

Σημερα έκανα αρκετά βήματα κ πέρασα πάλι απο διάφορες καταστάσεις.. Αισθάνομαι έντονη επιδύνωση αλλα προσπαθώ με νύχια και με δόντια.
Είχα κάποια συμβάντα άτυχα με την προσπάθεια μου να επισκεφτώ σημερα ειδικούς αλλα δεν το βάζω κάτω.
Με κουράζει παρα πολύ η εναλλαγή της ψυχολογίας μου. 15 Λεπτα καλα και αισιόδοξη και τα επόμενα 20 μαυρίλα απαισιοδοξία, πεσιμισμός... Με εξαντλεί. Και εξαντλει κ τις δυνάμεις μου να το αντιμετωπίσω. Που θα πάει ομως θα το πατήσω πριν με πατήσει τελείως αυτο.

Όσο για τον Αλλον εν μέρει με φοβίζει η ίδεα μην τυχόν και έχω κανει λάθος. Να έχω πέσει εξώ κ τελικά να μην ενδιαφέρεται για μένα όσο νομίζω. Και ενω ναι μεν πρωτα να προσπαθήσω να φτιάξω εμένα, αλλα ταυτόχρονα να του δείχνω κ την προσπάθεια που κάνω και το ενδιαφέρον μου για εκείνον, αλλά εκεινος απλά να με καθησυχάζει και ταυτόχρονα να προχωρήσει. Και να μην ισχυει οτι να έχει την πραγματικη διαθεση να προσπαθήσει για εμάς. Αν αντιληφθώ κατι τετοιο δεν θα με ρίξει αλλα θα μου προκαλέσει αρνητικά, κατηγορικά κ άσχημα συναισθήματα για εκείνον κ δεν θελώ να αισθάνομαι έτσι για ανθρώπους.

Μπαινω κάθε μέρα οπότε, όποτε και να τα καταφέρεις θα βρώ νέα σου! :-)