κανεις δεν νοιαζεται για μενα
με εχουν απογοητευσει ολοι τοσο πολυ. κανεις δεν νοιαζεται και νιωθω τοσο μα τοσο μαλ@κας που ενιωσα και νιωθω τοσο ωραια πραγματα για πολλους ανθρωπους ενω αυτοι δεν νοιαζονται. δεν με αγαπανε. δεν κανουν την παραμικρη θυσια για μενα. ειρωνευονται. κανεις δεν με θεωρει ενδιαφερον ατομο. για ολους ειμαι βαρετη και αδιαφορη. κανεις δεν με εχει αναγκη.
ωρες ωρες μεχρι κι το ψευτικο σ'αγαπω του πρωην μου μου λειπει. μπορει να μην μου φεροταν σωστα αλλα τουλαχιστον παντα εδειχνε οτι με ηθελε μεσα στην ζωη του και μου λειπει το να ξερω οτι καποιος με εχει αναγκη αν και εχω μετανιωσει για τα 4,5 χρονια που εμεινα μαζι του και του δωσα τα παντα. αναρωτιεμαι αν θα νοιαστει ποτε κανεις για μενα πραγματικα.
ειμαι τοσο απογοητευμενη απο ολους. ειναι πολυ ασχημο να ξερεις οτι δεν εχεις κανεναν. κανω παρεα με αρκετα ατομα αλλα νιωθω μονη. δεν εχω κανεναν πραγματικα κοντα μου. αρκετες φορες στην ζωη μου νομιζα οτι ειχα καποιον αρκετα κοντα μου αλλα εκανα λαθος. δεν εχω κανεναν να πω τον πονο μου χωρις να ντραπω, χωρις να με ειρωνευτει και χωρις να αδιαφορισει.
ποσο θα θελα καποιος να με θεωρει ενδιαφερον ατομο, να νοιαζεται για μενα και να με εχει αναγκη.... δεν ειναι αναγκη να ειναι καποιος αντρας, εστω ενας πραγματικος φιλος. εχω μπουχτισει απο φιλους που και καλα νοιαζονται αλλα το βλεπεις οτι δεν νοιαζονται, μου το εχουν αποδειξει πολλες φορες.
μετα απο ολες αυτες τις σκεψεις νιωθω την αυτοεκτημηση μου στον πατο.